2,268 matches
-
la părerea lui Șerban Micloveanu, acesta conchidea astfel asupra a ceea ce el numea "secretul Basarabiei": Acesta este secretul Basarabiei: Basarabia era destinată să devină Israelul european, cu capitala la Chișinău, stat binațional, cu evreii clasa conducătoare și exploatatoare, și cu bieții basarabeni clasa subordonată și exploatată." Stalin însuși se va folosi, propagandistic, de ideea înființării unei Republici Sovietice Socialiste Evreiești între Prut și Nistru pentru a-și împlini ținta recuperării Basarabiei, dar nu pentru evrei, ci pentru Uniunea Sovietică. Așadar, triplă
[Corola-publishinghouse/Science/1562_a_2860]
-
Să mi-i părăsească Ca să putrezească Colo pe grindiș, Sus pe coperiș. Meșterii gândeau Și ei își făceau Aripi zburătoare De șindrili ușoare, Apoi le-ntindeau Și-n văzduh săreau Dar pe loc cădeau, Și unde picau Trupu-și despicau. Iar bietul Manole, Meșterul Manole, Când se încerca De-a se arunca, Iată c-auzea Din zid că ieșea Un glas nădușit, Un glas mult iubit Care greu gemea Și mereu zicea: "Manole, Manole, Meștere Manole! Zidul rău mă strânge, Țâțișoara-mi
by LÉO CLARETIE [Corola-publishinghouse/Science/977_a_2485]
-
zicea: "Manole, Manole, Meștere Manole! Zidul rău mă strânge, Țâțișoara-mi plânge, Copilașu-mi frânge, Viața mi se stinge!". Cum o auzea, Manea se pierdea, Ochii-i se-nvelea, Lumea se-ntorcea, Norii se-nvârtea, Și de pe grindiș, De pe coperiș, Mort bietul cădea! Iar unde cădea, Ce se mai făcea? O fântâna lină, Cu apa puțină, Cu apă sărată Cu lacrimi udată!" Povestea aceasta trebuie spusă acolo, în decorul romantic și impozant al catedralei din Curtea de Argeș care s-a ridicat peste sărmana
by LÉO CLARETIE [Corola-publishinghouse/Science/977_a_2485]
-
năruiau în fiecare noapte munca de peste zi. În 1463, când digul de la Nogat s-a rupt, țăranii au îmbătat și au zidit un vagabond sub temelia noului dig. În Turingia, un copil a fost aruncat în fundația castelului de la Liebenstein. Bietul micuț mânca o bucată de pâine în timp ce pietrele se ridicau, spunându-i parcă în joacă mamei aflate de față: "Mamă, te văd! Mamă, încă te văd puțin! mamă, nu te mai văd deloc". Sub fortificațiile din Copenhaga a fost închisă
by LÉO CLARETIE [Corola-publishinghouse/Science/977_a_2485]
-
și fie-său Neagul vodă cu bani refenea dă cumpăra vin de bea, ci da fie-său mai mult la refenea, căci îi zicea tată-său că el are doamnă și coconi, ci să dea mai mult; și așa viețuea bietul Antonie vodă”. între acești coconi (care - în opinia lui Antonie Vodă din Popești - pe care cronicarul Cantacuzinilor [ignorând aplecarea spre cumpătare a fostului vornic Antonie, o cumpătare ce se putea metamorfoza în zgârcenie] îl găsește, firesc, a fi „un om
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
Cantacuzinilor); - Constantin Hangerli, pentru bani „[...] pe alții-i lega cu mâinile dindărăt și cu spatele de garduri, și-i bătea cu bicele, pre alții legați-i băga cu picioarele goale în zăpada geroasă, așa chinuia pe creștini, o, amar de bieții creștini, că plângea și se văeta, și săracele văduve țipa de ger, dar nu era milostivire la varvarii de slujbași...” (Dionisie Eclesiarhul, Hronograful țărei Rumânești de la 1764 până la 1815). Nevoite, la rându-le, să se împrumute (după moartea lui Dan
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
în cuvîntarea ocazio nată de primirea premiului Nobel pentru economie, Jeffrey Sachs, artizanul celebrei "terapii de șoc", decreta ritos că astăzi crizele economice nu mai sunt posibile și că în următorii zece ani se va eradica și sărăcia de pe glob (!). Bieții săraci nici nu știu, nu realizează faptul că mai au puțin și vor deveni bogați. După un an de la celebra cuvîntare a lui Sachs a apărut marea criză a vremurilor noastre, cu un debut mult asemănător cu cel din 1929
[Corola-publishinghouse/Science/1563_a_2861]
-
și diplomația românească, ca și serviciile îmi par anemice, exact unde li se cerea mai mult activism: în desfășurările din țara cu care avem cea mai lungă frontieră (650 km). Sper că diplomația românească ia notițe de la Sikorski. Pe lîngă bietul Corlățean, lady Ashton e Ștefan cel Mare. S-au stabilit alegeri anticipate, dar eu cred că ucrainenii vor continua să se lupte între ei, pentru că ceea ce caută ei nu au cum încă să găsească pe deplin: anume propria identitate. Mie
[Corola-publishinghouse/Science/1563_a_2861]
-
sinistre programe anti-cultură. Caracterul demagogic al măsurilor obligatorii de adaptare a scriiturii la noile viziuni despre lume, falsifică traseul devenirii culturale românești. În prima emisiune reținută în Unde scurte, autoarea compară romanul Scrinul negru (1960) al lui G. Călinescu cu Bietul Ioanide (1953), analizând aspecte ce țin de receptarea și adaptarea romanului la canoanele realismului socialist. După moartea lui Stalin în 1953, puține cărți trec de cenzură, fără să respecte tematica oficială (printre ele, Bietul Ioanide). Regimul, așa-zis democrat, dorește
by MIHAELANICOLETA BURLACU [Corola-publishinghouse/Science/1012_a_2520]
-
1960) al lui G. Călinescu cu Bietul Ioanide (1953), analizând aspecte ce țin de receptarea și adaptarea romanului la canoanele realismului socialist. După moartea lui Stalin în 1953, puține cărți trec de cenzură, fără să respecte tematica oficială (printre ele, Bietul Ioanide). Regimul, așa-zis democrat, dorește să se îndepărteze de politica sovietică, abordând scriitori consacrați sau tineri fideli partidului. Deși primit cu interes de cititori, critica militantă acuză în Bietul Ioanide indiferența față de activitatea politică: "partidul comunist era pur și
by MIHAELANICOLETA BURLACU [Corola-publishinghouse/Science/1012_a_2520]
-
trec de cenzură, fără să respecte tematica oficială (printre ele, Bietul Ioanide). Regimul, așa-zis democrat, dorește să se îndepărteze de politica sovietică, abordând scriitori consacrați sau tineri fideli partidului. Deși primit cu interes de cititori, critica militantă acuză în Bietul Ioanide indiferența față de activitatea politică: "partidul comunist era pur și simplu inexistent în roman, într-un moment istoric în care de fapt acest partid era inexistent în jocul forțelor politice din România, dar în care partidul acum la putere îi
by MIHAELANICOLETA BURLACU [Corola-publishinghouse/Science/1012_a_2520]
-
da. Intră. Dar mi se pare că Susana nu s-a hotărît încă. Fata asta a mea e puțin cam zăpăcită, știi? - Dacă doriți, revin altădată. - Nu, nu, intră. Mă trase de braț și închise ușa. Nu-i spune nimic bietului Blay, dar adevărul e că mi se pare o prostie ce vrea să facă... Dar, în fine, o să fie o distracție pentru copilă, o să aibă cu cine să stea după-amiezile cînd nu sunt eu acasă. Cum te cheamă, frumosule? - Daniel
Juan Marsé - Vraja Shanghaiului by Luminița Voina-Răuț () [Corola-journal/Journalistic/14093_a_15418]
-
aduse de cei trei sunt de substanță. Ele l-au nemulțumit profund pe G. Călinescu, forțându-i un răspuns. Mihai Ralea a fost pedepsit prin folosirea unor trăsături de caracter și de fizionomie în faimosul portret al lui Pomponescu, din Bietul Ioanide (celelalte împrumutate, se pare, de la profesorul Ion Petrovici). Cafeneaua literară a epocii știa că, la o vreme de la apariția romanului, invitat imperios și de urgență acasă la G. Călinescu, Ralea șovăise, bănuind că romancierul voia să-i studieze și
Călinescu for ever by Barbu Cioculescu () [Corola-journal/Journalistic/17036_a_18361]
-
călinesciană. Se află aici cuprins faimosul articol al lui Marin Preda analizând literatura cu aristocrați. În epocă, față de parada de cultură din studiu, se bănuia lucrul a mai multe mâini la el. Figurează și cronica lui Al. Piru intitulată De la Bietul Ioanide la Scrinul negru, cu lucide observații față de compoziția celui de al doilea: "Scrinul negru e în paginile lui cele mai bune un roman flaubertian, pierdut în cronica prolixă a unor fapte insuficient generalizate artistic, într-o compoziție de aspect
Călinescu for ever by Barbu Cioculescu () [Corola-journal/Journalistic/17036_a_18361]
-
În timp ce G. Călinescu debita în stil sentențios aceste enormități, sub ochii lui se ivea o literatură de o complexitate, de un rafinament și de o complicație care dezmințeau afirmațiile sale..." Probele erau înseși capodoperele romanești ale perioadei. Acceptat d.p.d.v. artistic, Bietul Ioanide îi apare criticului ca iluminând un paradox: " În sfârșit, un roman de specia celor pe care G. Călinescu le consemna sarcastic în perioada anilor '30". La capătul îmbelșugatului excurs ce nu l-a neglijat pe G. Călinescu critic al
Călinescu for ever by Barbu Cioculescu () [Corola-journal/Journalistic/17036_a_18361]
-
Mare și până deunăzi, problema islazurilor a fost în vigoare." (Regimul comunist a rezolvat-o, transformând islazurile în terenuri arabile). Anterior cu zece ani, în 1950, într-o scrisoare adresată lui Al. Piru, G. Călinescu afirma net, cu trimitere la Bietul Ioanide: "Politicul în intenția mea lipsește cu desăvârșire." Rămân aparențele: "Evenimentele de aparență politică sunt niște prilejuri de manifestare a energiilor și de altfel caracterul lor fantastic este, în intenția mea, evident". Încât: "exercițiile de crimă prin repetiția lui Iuliu
Călinescu for ever by Barbu Cioculescu () [Corola-journal/Journalistic/17036_a_18361]
-
Ca și în alte romane de ultimă generație, auto- sau pseudo-ficționale, prin stil indirect liber și diverse instanțe confuze logic și filologic, filele și capitolele compromițătoare circulă pe ruta autor-naratori-personaje, fiecare dând vina pe celălalt. Naratorul este necreditabil, personajul e, bietul, o creatură de hârtie, iar autorul, orice ar spune critica răuvoitoare, are teme majore. Să citim atunci romanul nu pentru valențele lui de expresivitate (aceasta fiind mai degrabă involuntară), ci pentru episoadele formării și deformării unei tinere provinciale, în malaxorul
O telenovelă by Daniel Cristea-Enache () [Corola-journal/Journalistic/7383_a_8708]
-
că i-am adus romanul Așteptând ceasul de apoi [îi mai vorbise despre el într-o scrisoare, imediat după ce pusese pe hârtie prima formă, n. mea], care poate îl va interesa deoarece până la un punct este similar cu romanul său Bietul Ioanide, apărut în anul 1953, fiecare însă fiind scris în sensuri și forme diferite [...] După o lună de zile, m-am dus la Călinescu acasă să iau lucrările [...] Mi-a spus că studiile critice le-a frunzărit numai, nu le-
Masca transparentă by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/6269_a_7594]
-
încerc săi scuz pe legionari și să justific acțiunile lor criminale și teroriste. Mi-a mai spus că mișcarea legionară reprezintă un subiect bogat [...], însă trebuie folosit - în scriere -stilul realist caricatural pe care l-a folosit și el în Bietul Ioanide." (pp. 29-30) Ultima propoziție merită citită de cel puțin două ori. Să nu fi observat oare Călinescu că există totuși, bine și multicolor camuflată, o șarjă în romanul discipolului său? E drept, n-a ajuns până la finalul cărții (unde
Masca transparentă by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/6269_a_7594]
-
că modernismul cîștiga, treptat dar ireversibil, literatura română. O părticică din Macedonski vom întîlni în unele dintre cele mai proeminente figuri ale epocii interbelice. Din vîrful piramidei unde se afla instalat, Maiorescu l-a ignorat toată viața, cu superbie, pe bietul Macedonski ori l-a catalogat cu dispreț drept corupător al atmosferei literare; dacă ar fi bănuit măcar o clipă cît avea să-i fie datoare lui Macedonski literatura română din secolul XX, poate că pontiful Junimii s-ar fi arătat
Rivalul lui Eminescu by Mihai Zamfir () [Corola-journal/Journalistic/7133_a_8458]
-
un domn cu carte, îi spune să strîngă repede cocoșul și ouăle, să le ducă acasă, să treacă pe la medicul veterinar să-i spună acela dacă nu cumva trebuie să arunce ouăle și să prăjească într-un foc de vreascuri, bietul pintenat. E gata, e sfîrșitul lumii, maică, gripă și cum i-ai mai spus? Trece și asta, lasă, cum au trecut toate, războiul, foametea, comuniștii, apele, seceta, vine ea vremea cînd oamenii de la oraș or să vrea, din nou, răcituri
Noi directive by Ioan Holban () [Corola-journal/Journalistic/7560_a_8885]
-
cumpără ceasuri de aur și multe altele, dar bugetul alocat activității de strângere și sterilizare a câinilor fără stăpân se apropie de zero.”, se arată într-un comunicat de presă. ”Primarul General, dacă este brusc atât de interesat de soarta „bieților maidanezi”, ar trebui să iasă public și să spună dacă a încercat să acceseze fonduri europene, dacă a depus vreun proiect pentru construcția de adăposturi. Răspunsul este nu, pentru că pe Primarul General nu-l interesează problema. Edilul se plimbă cu
PDL aruncă vina pe Sorin Oprescu, privind problema câinilor fără stăpân () [Corola-journal/Journalistic/24428_a_25753]
-
vândut vechituri? Foștii aristocrați ruși care așteaptă, zdrențăroși și înfrânți, ca noii stăpîni să catadicsească să cumpere ultimele obiecte ce amintesc vremile apuse dinaintea revoluției bolșevice. Cu mai bine de douăzeci de ani înainte ca George Călinescu să imagineze, în Bietul Ioanide, celebra scenă a fostei aristocrații române vânzându-și hainele și bijuteriile, Georges Simenon a văzut-o aievea, la Odesa. Numai că bijuteriile se terminaseră demult, iar lumea pieței de vechituri nu mai avea forța de a încerca salvarea vreunei
Centenar Georges Simenon by Radu Ciobotea () [Corola-journal/Journalistic/14236_a_15561]
-
a văgăunei, care face, zice-se, minuni. Dar minunea convertirii primarului nu-i va reuși. Într-o scenă de mari tensiuni și efecte, relatată, ca toate celelalte din Măgura, în scrisorile plângăcioase ale lui Iustin către Ioana, îl vedem pe bietul Benedict din Ulmoasa, plin de bube ca Iov și cu sufletul deschis cu credință către Cer, în timp ce demonizatul Socoliuc îi ridică, la propriu, o cruce, aruncându-i în față propoziții monstruoase: "Socoliuc i-a dat multă vreme târcoale, dar văzându
Sectorul suflete (II) by Daniel Cristea-Enache () [Corola-journal/Journalistic/8780_a_10105]
-
Se vedea că nici el nu credea în propria-i viziune neagră pe care i-o inspirase reacționarismul maurrasian din cartea..." (tiparele formulării ar merita comparate cu strategiile textuale ale supunerii la cenzură relevate de N. Mecu în analiza versiunilor Bietului Ioanide, v. România literară, nr. 1 a.c.). S-ar putea dovedi astfel acceptarea de către literatură a unui principiu nemărturisit al limbajului politic al vremii: importantă e enunțarea, nu asumarea. Cuvintele sînt periculoase sau avantajoase prin prezența lor, sinceritatea sau verosimilitatea
Enunțare și asumare by Rodica Zafiu () [Corola-journal/Journalistic/15590_a_16915]