2,434 matches
-
LABOV (n. 1927), profesor la Universitatea din Pennsylvania, specialist în sociolingvistică și dialectologie, întemeietorul direcției moderne în sociolingvistică, prin subiecte orientate spre investigarea cantitativă a variantelor orale. Unele studii ale sale au contribuit și la ameliorarea metodologiei în analiza de corpus. Lucrări notabile: The Social Stratification of English in New York City Department Stores, Center for Applied Linguistics, Washington, D. C., 1966; The Study of Nonstandard English, National Council of Teachers of English, Washington, D. C., 1969; The Study of Non-Standard English
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
dictionnaire français, Larousse, Paris, 1968; Le Vocabulaire et la Société Médiévale, Didier, Paris, 1983. Charles F. MEYER, profesor de ligvistică aplicată la University of Massachusetts, din Boston. Lucrări de referință: Apposition in Contemporary English, Cambridge University Press, Cambridge, 1992; English Corpus Linguistics. An Introduction, Cambridge University Press, Cambridge, 2002; Introducing English Linguistics, Cambridge University Press, Cambridge, 2009. John Stuart MILL (1806-1873), filozof și economist britanic, gînditor liberal cu contribuții la dezvoltarea utilitarismului. Lucrarea sa On Liberty, din 1859, este una dintre
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
Sémantique et recherches cognitives, PUF, Paris, 1991; Herméneutique : textes, sciences, PUF, Paris, 1998; Arts et sciences du texte, PUF, Paris, 2001; Ulysse à Auschwitz. Primo Levi, le survivant, Cerf, col. "Passages", Paris, 2005; La mesure et le grain. Sémantique de corpus, Champion, col. "Lettres numériques", Paris, 2011; Apprendre pour transmettre. L'éducation contre l'idéologie managériale, PUF, Paris, 2013. Anne REBOUL (n. 1956), specialistă în pragmatică, cercetătoare în cadrul CNRS, preocupată de relația dintre minte și discurs, promotoare a teoriilor cognitiviste. Lucrări
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
Syntax. A Theory of Parallel Grammatical Representations, University of Chicago Press, Chicago, 1991; A Grammar of Kalaallisut (West Greenlandic Inuttut), Lincom Europa, Munich, 2003. André SALEM, profesor la Universitatea Paris 3 - Sorbonne, specialist în statistica textuală și în lingvistica de corpus, director al comitetului de redacție la revista electronică "Lexicometrica". Lucrări de referință: (în colab. cu Salem, A.) Analyse statistique des données textuelles, Dunod-Bordas, Paris, 1988; (în colab. cu Lebart, Ludovic) Statistique textuelle, Dunod, Paris, 1994. Anne SANCIER, profesoară la Universitatea
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
Africa romană). Augustin scrie oamenilor politici și funcționarilor statului; dar compune și lungi scrisori cu conținut doctrinal, scrisori-tratat, potrivite cu gustul vremii, așa cum făceau și Ieronim, și Pelagius. Recent, a fost descoperit și pulbicat de J. Divjak în 1981 un corpus de 31 de epistole numerotate de la 1* la 29*, 28 ale lui Augustin însuși și 2 ale unui corespondent spaniol al său, Consentius; la acestea se adaugă o scrisoare a lui Ieronim către Aureliu, episcopul Cartaginei, datând din 391-392. Epistola
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
29*, 28 ale lui Augustin însuși și 2 ale unui corespondent spaniol al său, Consentius; la acestea se adaugă o scrisoare a lui Ieronim către Aureliu, episcopul Cartaginei, datând din 391-392. Epistola lui Ieronim este cea mai veche din acest corpus pentru că celelalte au fost scrise în ultimii douăzeci de ani de viață ai lui Augustin. Subiectele sunt foarte variate și chiar cu caracter practic; interesantă este și atitudinea ostilă pe care o adoptă Augustin față de priscilienii∗ din Spania. Această descoperire
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
față de priscilienii∗ din Spania. Această descoperire recentă a unui număr de scrisori până acum necunoscute se explică prin faptul că epistolarul lui Augustin circula în Evul Mediu în culegeri antologice cum probabil se întâmpla și cu Sermones. Într-adevăr, și corpus-ul predicilor autentice ale lui Augustin, care fusese alcătuit de benedictinii din congregația San Mauro prin combinarea unor culegeri precedente, a fost mărit prin descoperirea unor florilegii cu noi omilii de către G. Morin și C. Lambot prin 1930 și foarte
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
el răspândind acolo, printre alte doctrine, și pe aceea conform căreia copilul mort nebotezat nu poate fi osândit, iar cei bogați, dacă nu renunță la averile lor, nu pot obține mântuirea (am spus mai sus, pp. ???-???, că printre operele din corpus-ul pelagian se găsesc și unele preocupate de instanțele sociale), Augustin răspunde în același an cu Perfecțiunea justiției omenești (De perfectione iustitiae hominis). Bibliografie: CSEL 60, 1913 (De peccatorum meritis et remissione et de baptismo parvulorum. De spiritu et littera
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
și, de altfel, și ca teolog, Fulgențiu pare să urmeze stilul și modul de adresare caracteristice lui Augustin. Trăsătura principală a omiliei lui Fulgențiu a fost, pe plan retoric, folosirea frazelor scurte și paralele cu antiteză și rimă. La acest corpus de omilii se adaugă altele două, din care cea de-a doua e poate neautentică (Pentru purificarea Preafericitei Fecioare Maria) și, mai ales, o culegere de optzeci de predici care poartă numele lui Fulgențiu, dar nu sunt cu siguranță autentice
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
conținut strict creștin care în trecut fuseseră considerate neautentice din considerente pe care le-am amintit mai sus, dar care acum îi sunt atribuite pe deplin și care, mai mult, constituie o latură foarte interesantă a personalității sale și un corpus foarte original în cadrul literaturii creștine, pentru că sunt total diferite de obișnuitul mod de tratare a subiectelor creștine. Mai precis: Boethius se dedică discuției problemei trinitare și se întreabă cum poate exista o substanță în trei Persoane; examinează cristologia pentru a
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
ed. Loofs = n. IX. X. XVIII. XIX. XVII din ediția sa). Patru omilii sunt dedicate combaterii pelagianismului (n. 128-131 = n. XX. XXVIII. XXIX. XXX). O omilie cristologică a lui Nestorios care vorbește despre Evrei 3, 1, ne-a parvenit prin corpusul de texte atribuite lui Ioan Hrisostomul (nr. V din ediția Loofs). Trei omilii despre cele trei ispitiri ale lui Isus (Matei 4, 3-9) din care Marius Mercator tradusese fragmente, au fost găsite într-un manuscris din corpusul pseudohrisostomic (și în
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
a parvenit prin corpusul de texte atribuite lui Ioan Hrisostomul (nr. V din ediția Loofs). Trei omilii despre cele trei ispitiri ale lui Isus (Matei 4, 3-9) din care Marius Mercator tradusese fragmente, au fost găsite într-un manuscris din corpusul pseudohrisostomic (și în traducere siriană tot sub numele lui Ioan Hrisostomul) și publicate de F. Nau. Fr. Loofs publică zece scrisori complete ale lui Nestorios și fragmente din alte cinci. În documentele de la Efes, în greacă și latină, s-au
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
PG 65 sunt reproduse 25 din omiliile sale; la rândul său, J.-F. Leroy a descoperit și a publicat și altele; în CPG sunt enumerate 37, în afară de cele cu autenticitate îndoielnică și de cele false. În ultimele decenii, studiile consacrate corpusului de omilii atribuite lui Proclus s-au înmulțit (și noi texte și străvechi versiuni au fost publicate), fără a se ajunge încă la un consens în această privință. În 1940, B. Marx propusese să-i fie atribuite lui Proclus 89
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
reconfirmare a adeziunii la linia calcedoniană și sprijinea expulzarea lui Timotei Eluros din Alexandria. Fotie (Biblioteca, cod. 168) menționează 15 omilii ale lui Basilius (dar și „alte scrieri”); în PG sunt reproduse 41 (dintr-o ediție anonimă din 1662; în corpusul omillilor pseudoatanasiene mai sunt apoi încă șase atribuite în unele manuscrise lui Basilius), și altele au fost publicate ulterior sau sunt încă inedite. Nu există consens în privința chestiunii autenticității: nr. 38 (despre pogorârea Mântuitorului contra iudeilor) și 41 (lauda Sfântului
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
directă și nici în ce sens merge aceasta. În orice caz, e vorba de un exemplu evident de legătură strânsă între materiale apocrife și omiletică. Unele discursuri sunt atribuite și altor autori: Eusebiu din Emesa, Ioan Hrisostomul, însă apartenența la corpusul preudoeusebian este probabil originară. Pe de altă parte, așa cum am spus, tradiția manuscrisă este complexă; există mai multe redactări chiar în greacă ale unor discursuri (13, 14, 15, 16); multe altele prezintă versiuni în latină (15, 16, 17), armeană, georgiană
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
în Contra gramaticului nelegiuit a lui Sever de Antiohia. A mai scris și un tratat Contra lui Sever din care s-a păstrat un fragment citat la al șaselea conciliu ecumenic (787). Totodată, a fost primul autor al unor scolii la corpusul scrierilor lui Pseudo Dionisie Areopagitul; mai târziu, în secolul al XII-lea, au fost amestecate cu cele ale lui Maxim Mărturisitorul, însă o traducere siriană a lui Dionisie, însoțită de majoritatea scoliilor lui Ioan (efectuată nu mai târziu de secolul
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
manuscrise lui „Leontie, presbiter de Constantinopol” și publicate în PG împreună cu operele lui Leontie din Bizanț, acestea trebuie trecute în seama altui autor (aici, pp. ???-???). Merită însă amintită și opinia celor care continuă să atribuie unui singur autor scrierile din corpusul lui Leontie (în afară de Despre cele șapte); acesta ar fi mai legat de neoplatonismul lui Proclus și mai puțin influențat de origenism (S. Otto). Cristologia lui Leontie e în strânsă legătură cu antropologia sa. Respingând definiția aristotelică a sufletului ca primă
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
eutihienilor: PG 86/1, 1268-1396. Rezolvarea: PG 86/2, 1916-1945. Treizeci de capitole: PG 86/2, 1901-1916 și, mai degrabă, F. Diekamp, Doctrina Patrum de incarnatione Verbi, Aschendorff, Münster 19812, pp. 155-164. În PG 86/1-2 și celelalte opere din corpus. Studii: V. Grumel, Léonce de Byzance, DTC IX/1, 1926, col. 400-426; M. Richard, Léonce de Byzance était-il origéniste?, REByz 5 (1974), 31-66 (= Idem, Opera minora III, Brepols, Turnhout; Univ. Press, Leuven 1977, n. 57); S. Otto, Person und Subsistenz
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
Dialogo contro gli aftartodoceti” di Leonzio di Bisanzio e Severo di Antiochia, CrSt 1 (1980), 411-442; A. Grillmeier, Le Christ dans la tradition chrétienne II/2, trad. franc., Cerf, Paris 1993, pp. 247-309. 26. Leontie din Ierusalim Așa cum am spus, corpusul atribuit lui Leontie în PG 86 conține o scriere Contra monofiziților și una Contra nestorienilor care în manuscrise apar sub numele lui Leontie din Ierusalim. Propunerea lui F. Loofs de a vedea aici niște revizuiri ale unei opere pierdute a
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
ar fi folosit el însuși aceste nume ca și pe acela al lui Leontie, presbiter de Constantinopol, pentru a încerca să asigure o cât mai lungă supraviețuire a unei părți măcar din omiletica sa. Autorii recentei ediții critice a acestui corpus, C. Datema și P. Allen, au respins însă această ipoteză și nu au acceptat decât alte trei omilii atribuite în manuscrise lui Ioan Hrisostomul: 12. Pentru nașterea lui Hristos; 13. Pentru Rusalii; 14. Pentru Schimbarea la față. Ultimii editori redimensionează
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
456-480. - Istoria călugărilor din Egipt: ed. critică a textului grecesc și trad. franc. cu multe note de A.-J. Festugière, Historia monachorum in Aegypto, Société des Bollandistes Bruxelles 1971. 2. Asceții din deșertul Gaza: Isaia, Varsanufie, Ioan, Dorotei a) Isaia Corpusul discursurilor ascetice ale lui Ava Isaia ne permite să-l situăm în Egipt în prima jumătate a secolului al V-lea, pe baza raporturilor cu alți călugări însemnați. Cea mai mare parte a cercetătorilor acceptă că e vorba (așa cum a
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
murit într-o mănăstire de lângă Gaza în 491; există și o Viață a acestuia scrisă de Zaharia Retorul. Acest lucru e negat de R. Draguet care nu acceptă nici ca discursurile să-i fie atribuite lui Isaia din Gaza. Publicarea corpusului și studiul manuscriselor siriene ale Discursurilor îl făcuseră într-adevăr să ajungă la convingerea că există în această operă două straturi succesive, din care primul i s-ar datora lui Isaia cel Bătrân, sihastru foarte activ la Scheti în deceniile
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
Pères du désert. Hyperéchios, Etienne de Thèbes, Zosime, Abbaye de Bellefontaine, Bégrolles-en-Mauges 1991, pp. 93-139. Cf. A. Solignac, Zosime, DSp XVI, 1994, col. 1658-1659. 3) Alți autori de scrieri duhovnicești a) Nilus din Ancyra Numeroase probleme sunt legate de un corpus de scrieri ascetice păstrate sub numele lui Nilus. Unele elemente interne indică drept autor un călugăr care a activat la Ancyra în Galatia între ultimii ani ai secolului al IV-lea și primii ani ai celui de-al V-lea
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
425. Tratatul Despre superioritatea călugărilor este menit să ilustreze superioritatea vieții monastice în deșert în raport cu ascetismul practicat în oraș, între altele prin raportare la modelele din Exod ( Ieșirea), la Ioan Botezătorul, la Maria în opoziție cu Marta. Tot în acest corpus intră și Discursul despre Albian, un elogiu într-un stil mai degrabă emfatic al unui călugăr care plecase de la Ancyra la Ierusalim pentru a se stabili apoi în pustia Nitriei. Trei manuscrise ale unei catene exegetice consacrate Cântării Cântărilor conțin
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
pe alegorie. Am semnalat faptul că acest Comentariu poate să aparțină foarte bine autorului care a scris și Peristeria. Unele fragmente atribuite lui Nilus se mai găsesc și în serii (catene) de manuscrise consacrate Ecclesiastului, Ieșirii și Cărților Regilor. Din corpusul lui Nilus mai face parte și o predică despre Luca 22, 36. În manuscrise se găsesc sub numele lui Nilus diverse scrieri care în alte ramificații ale tradiției sunt atribuite lui Evagrie Ponticul. Cercetătorii sunt încă departe de o soluție
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]