1,184 matches
-
adăugat și un scurt capitol, drept concluzie. Indicațiile cronologice sunt rare și nu totdeauna clare: naratorul se limitează să ne spună de la început, că acțiunea se petrece: În timpul persecuției...; unica aluzie care amintește de Dioclețian este fraza guvernatorului: Ignori oare edictele suveranilor care poruncesc să jertfim zeilor? Tot vagi sunt și referințele la campaniile militare. Am putea să ne gândim la anul 303, la momentul începerii persecuției lui Dioclețian, ori la vreunul din cei următori, dar nici un asemenea calcul nu este
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
Iulius a fost prezentat guvernatorului Maximus. Maximus a întrebat: „Ce spui, Iulius?! E adevărat ce se aude despre tine?“. Iulius a răspuns: „Sunt adevărate. Eu sunt creștin și nu mă declar altfel decât ceea ce sunt!“. Maximus a întrebat: „Ignori oare edictele suveranilor care poruncesc să jertfim zeilor?“. Iulius a răspuns: „Nu i-am ignorat. Sunt creștin, într-adevăr, și nu pot să fac ceea ce voiți voi. Nu-mi este îngăduit să-l neg pe Dumnezeul meu, viu și adevărat“. Maximus a
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
are o fizionomie proprie; distinctă de cea dioclețiană (303-304), care poartă amprenta sufletului lui Galerius (305-311), omul brutal care a inspirat-o. Persecuția galeriană (303-311) a fost generală, violentă, nemiloasă, fără ficțiuni, fără subtilități și fără nici o atenuantă în aplicarea edictelor emanate, pe când cea liciniană, încolțită în mijlocul subtilităților și localizată îndeosebi în regiunea Pontului, a fost mult mai rafinată în alegerea supliciilor și foarte sadică în osândirile la moarte, era mult mai studiată prin metodele de luptă: Ca și cum ar fi trebuit
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
în Orient, unde arătau indiferență față de lumea antică și se resemnară în fața istoriei favorabile creștinismului. Revenirea la sfârșitul secolului IV în favoarea păgânismului era de neconceput după aproape o jumătate de veac de inițiative susținute în sprijinul creștinismului, prin legi și edicte imperiale. Păgânismul era în plină agonie, se reducea lent și inexorabil asemenea unui lan de grâu încercuit de incendiu copleșitor de pretutindeni. Prin erupția fanatismului său, Iulian spera într-o schimbare a părților, ignorând ideile aflate în comă care nu
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
mergând/ Fără dorință, fără gând/ Picioarele se-ndeamnă blând". Trist ca un zeu, cu zilele și nopțile prea mici pentru trupul în amurg, uimit în fața viilor și-a morților, el rămâne însă însingurat să caute marea Câmpie pierdută. În "Tristul edict" nu-și clamează ca altădată nemurirea prin operă: "Scriind mă înfrățesc cu morții/ deși nici unul nu e vrednic să-l ador." Moartea are o față clară ca o icoană de foc. Persistă și în acest volum iconografia, elemente de univers
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
viii sunt legați de cei morți, astfel că moartea este privită cu seninătate. Îi lipsește poetului credința în superioritatea acestei lumi în care se refugiază, de aici sentimentul de groază generat de ferocitatea secolului, apocalipsa nopților ne trimit la Trakl: "Edict cu animale care dorm tihnite/ în câmpuri cu ovăz și mentă ninsă/ La gât ființele au clopote care ascut cuțite/ și mâini în care viața se-ncumetă prelinsă" și sfârșitul este inevitabil: Cine va rămâne părinte,/ Peste nimic, peste toate
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
și ispite. Alteori lenea leșioasă, bizantinismul aduce trupul și spiritul într-o stare de inerție: "Durerea leneșei femei ce trece printr-un nămol cu mult însingurat." Simțim în volum crisparea și revolta împotriva tarelor umane (decapitării, secolele barbare consumate în edicte, dorințe de parvenire) alături de o invenție onomastică (Aragol, Gorwana, Acadel), cuvinte și univers în care respiră Orientul în iconografii filigranate: "Moscheea are ochi de pește crud". În "Orologii" și în "Culoare și aromă ", D. M. Ion rămâne un imagist. Sentimentul
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
Macina noaptea, intrând și ieșind din sine/ Omul, pendul Absalom/ totul nimicul, totul nimicul" ("Astarteea"). În "Lanțul magic", nunta e o permanență a existenței; poetul face legătura între explozia senzațiilor, raportate la natura și explozia creatoare ("Dimineața simțurilor") pentru ca în "Edict" să-și definească arta poetică: "Eu, voievodul adolescenței și/ prin însăși voia simțurilor flaut/ al unei neaflate maladii/ pe care cu viața mea o caut". Ca și natura, poetul se află într-o permanentă metamorfoză: "Sunați-mi fulgerele de vară
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
Poem de spus morții la ureche, Editura 24: ORE, Iași, 2011; Aveți nevoie de mine, Editura 24: ORE, Iași, 2012; Interesul poartă (E)fesul, Editura 24: ORE, Iași, 2012. La acestea se adaugă volum de proză scurtă, Sinea Mea (Editura Edict, 2006), un roman, Provocarea (2 volume, Editura Timpul, Iași, 2009) și un jurnal de călătorie: Cu bani sau fără bani, întotdeauna Cuba (Editura Tipo Moldova, Iași, 2006). Numeroase volume de publicistică. Membru al Uniunii Scriitorilor (din 1990) și al Uniunii
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
Iași, Facultatea de Drept a Universității "Dimitrie Cantemir" din Iași (2000-2005). Salariat la Întreprinderea Mecanică Nicolina din Iași (1975-1978) și tehnician la Combinatul de Utilaj Greu Fortus (1978-1990). Membru fondator al Casei Editoriale Moldova (1990) și al editurilor Tipomoldova și Edict Production (1999). Debutează cu versuri în "Cronica" (1977), iar editorial cu placheta Poeme (1980). Colaborează și la "Poezia", "Dacia literară", "Caiete botoșănene", "Convorbiri literare", "24 ore" (1990). Volume de versuri: Poeme, Iași, 1980; Credință și frig, București, 1990; Hierofanie, Iași
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
și Adi Cristi), Editura TipoMoldova, Iași, 2009; Lăcomia destinului (antologie), Editura TipoMoldova, Iași, 2011. Alte volume: Lampa lui Aladin (eseuri), Editura Moldova, Iași, 1997; Curcubeul din hol. Predispoziție amoroasă (proză scurtă), Editura Timpul, Iași, 2004; În România concretă (publicistică), Editura Edict, Iași, 2006. Membru al Uniunii Scriitorilor din România. Premii și alte distincții: Premiul Asociației Scriitorilor din Iași (1995), Premiul revistei "Convorbiri literare" pentru poezie (2005), Ordinul Meritul Cultural în grad de Cavaler (2004), Premiul de excelență al Uniunii Scriitorilor, Filiala
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
a "pune sub semnul întrebării fundamentele civilizației noastre occidentale, din momentul invaziei în Europa, și deci în Franța, a gîndirii lui Aristotel, așa cum a tradus-o Siger de Brabant. Aceste evenimente care refac evoluția culturală și spirituală a Occidentului de la Edictul din Milano din 313 pînă în 1944 reactivează convingerile capabile să întărească angajamentul ireversibil al lui Georges Mathieu în favoarea unei "renașteri""13. Stéphane Lupasco a fost prezent în acea parte a programului intitulată "Ciclul popular 1832-1944 (De la enciclica Mirari vos
[Corola-publishinghouse/Science/1461_a_2759]
-
demonstrînd pentru prima oară că Rațiunea statului-națiune este mai puternică decît Religia lui Hristos. În timpul celui de-al doilea asediu al turcilor asupra Vienei, nu se profilează nici o cruciadă, iar Ludovic al XIV-lea nu se gîndește decît la revocarea edictului din Nantes (1685). Europa modernă se formează nu în războiul împotriva dușmanului din afară, ci în lupta cu ea însăși. Statul național este o realitate originală, mai vastă ca cetatea antică, ca republica sau principatul medieval, și mai puțin eterogenă
Gîndind Europa by Edgar Morin [Corola-publishinghouse/Science/1421_a_2663]
-
unei unde, sub diverse forme, în întreaga Europă. Din acest moment se dezlănțuie războiul religiilor, care de-clanșează războaie religioase între state pînă la statornicirea, mult mai tîrziu, a unui modus vivendi (pe care îl va anihila însă în Franța revocarea Edictului din Nantes, din 1685). Extinderea Reformei a introdus pluralismul religios în sînul creștinismului occidental. Apar astfel, între variantele aceleiași Credințe, antagonisme și rivalități care sfărîmă definitiv unitatea religioasă a Creștinătății Cruciadelor și Catedralelor, iar dialogul între Bisericile care s-au
Gîndind Europa by Edgar Morin [Corola-publishinghouse/Science/1421_a_2663]
-
prepuțuri sau tăierea împrejur cum spun ei cam rușinați de apucătura ticăloasă, a fost la începutul fanatismului mozaic o adevărată întrecere cerută de rabini și foarte și plăcută lui Iahwe, pînă ce împăratul Hadrian, în anul 131 a dat un edict prin care le-a interzis mîrșăvia sub pedeapsa cu moartea. Timp de peste 300 de ani, în vremea cînd au apărut manuscrisele ,,apocalipti-ce” ale ivriților, este chiar perioada fanatismului mozaic unde vînătoarea de prepuțuri, la început de la filisteni, apoi de la celelalte
ADEV?RURI ASCUNSE by CONSTANTIN OLARIU [Corola-publishinghouse/Science/83086_a_84411]
-
din Siria, ivriții au fost ajutați și de către romanii care se arătau interesați de regiune. Țara a fost condusă de clanul macabeilor ca mari rabini iar Ioan Hyrcan(135-134 î.e.n.) se proclamă rege și mare rabin al templului din Ierusalim. Edictul împăratului roman Hadrian, care a curmat drăgălășenia ivriților cu puterea romană din timpul lui Traian, a dus la răscoala lui Bar-Kochba din anul 132 și a ținut trei ani de glume proaste și moarte prin sabie pînă ce romanii i-
ADEV?RURI ASCUNSE by CONSTANTIN OLARIU [Corola-publishinghouse/Science/83086_a_84411]
-
Magog adică Gitia cum au scris de mai multe ori, dar numai pentru ei în Midrașim și Talmud . De aceea împăratul roman și-a pus pe soclul statuii, zicerea că a învins în războiul cu geții și pe Marele Preot! Edictul lui Traian din anul 112 care interzicea practicarea religiei crucii în imperiul roman se referea la creștinii arimini amintiți de Pliniu cel Tînăr și nu la sectanții iudei desprinși din mozaism și care formau grupul de fanatici farisei pe care
ADEV?RURI ASCUNSE by CONSTANTIN OLARIU [Corola-publishinghouse/Science/83086_a_84411]
-
a celorlalte provincii. Ele nu puteau funcționa fără o autorizație specială din partea împăratu- lui care deținea și funcția de pontifex maximus. Datorită deselor tulburări publice pornite de iudeo-creștini sau de acțiunile acestora cînd se maimuțăreau prin piețe, împăratul Severus, prin edictul din anul 202 a mers mai departe spunînd: ,,Iudaeos fieri sub grandi poena vetuit: idem etiam de Christianis sanxit”. Tradus, sună ast-fel: ,, Se interzice sub grea pedeapsă sărbătorile în public ale iudeilor, de asemenea și ale creștinilor sînt sancționate
ADEV?RURI ASCUNSE by CONSTANTIN OLARIU [Corola-publishinghouse/Science/83086_a_84411]
-
ne-tăiate împrejur, ba și pe cei din clocitoarea lui Iahwe care s-au dat cu Neamurile. Împăratul ca mare preot al cultului mitraic, fiind meseriaș în mînuit spada și scutul le-a pus-o zurbagiilor în bot cu un edict în anul 197 prin care îi poftea să stea blînd altfel îi liniștește el pe vecie. Atît le-a trebuit înfierbîntaților, au pornit fără zăbavă la martiraje puhoi după cum scriu cărțile lor mincinoase. Chiar și pe cei prinși cu hoția
ADEV?RURI ASCUNSE by CONSTANTIN OLARIU [Corola-publishinghouse/Science/83086_a_84411]
-
Iahwe, iar alții stăteau cu ochii beliți în stele să vadă cum coboară Judecata de Apoi să-i tragă la județ pe toți cei care nu erau scărpinați între coarne de Satana. În anul 202 împăratul Severus mai emite un edict prin care le interzice iudeo-creștinilor cît și mozaicilor să facă prozeliți și să își desfășoare serbările în public, pentru că aceștia îndemnau la refuzul serviciului militar. Edictul imperial nu-i viza pe gnostici, dar nici pe creștinii netăiați împrejur, adică cei
ADEV?RURI ASCUNSE by CONSTANTIN OLARIU [Corola-publishinghouse/Science/83086_a_84411]
-
erau scărpinați între coarne de Satana. În anul 202 împăratul Severus mai emite un edict prin care le interzice iudeo-creștinilor cît și mozaicilor să facă prozeliți și să își desfășoare serbările în public, pentru că aceștia îndemnau la refuzul serviciului militar. Edictul imperial nu-i viza pe gnostici, dar nici pe creștinii netăiați împrejur, adică cei proveniți din rîndurile Neamurilor, ci numai șărpăria iahwistă care dorea prin răzmerită să pună mîna pe putere în imperiul roman. În aceeași perioadă la Roma se
ADEV?RURI ASCUNSE by CONSTANTIN OLARIU [Corola-publishinghouse/Science/83086_a_84411]
-
cu perșii, s-au proclamat împărați după ce comandantul lor a ajuns în captivitate persană, făcea parte din planul șărpăriei iahviste de a pune mîna pe imperiu. Evenimentele ce au urmat în regatul Palmyrei dovedesc din plin aceste intenții. Printr-un edict din anul 257, împăratul interzice orice manifestare privată a cultului iudeo-creștin, întîlnirile în cimitire și îi obligă să aducă sacrificii în ritualul cultelor imperiale. În anul 258 printr-un alt edict ordonă execuția preoților care refuză să aducă sacrificii cultelor
ADEV?RURI ASCUNSE by CONSTANTIN OLARIU [Corola-publishinghouse/Science/83086_a_84411]
-
regatul Palmyrei dovedesc din plin aceste intenții. Printr-un edict din anul 257, împăratul interzice orice manifestare privată a cultului iudeo-creștin, întîlnirile în cimitire și îi obligă să aducă sacrificii în ritualul cultelor imperiale. În anul 258 printr-un alt edict ordonă execuția preoților care refuză să aducă sacrificii cultelor imperiale și confiscarea averii acestora precum și a membrilor frăției. În anul 260, Valerian este făcut prizonier de către perși iar generalii Quientus și Macrianus fiii lui Macrian se proclamă împărați la Emesa
ADEV?RURI ASCUNSE by CONSTANTIN OLARIU [Corola-publishinghouse/Science/83086_a_84411]
-
de către trupele lui Gallienus. Odaenath cucerește și Egiptul re-fuzînd să-l recunoască pe Gallienus ca împărat. Gallienus reușește să restabilească ordinea în partea din imperiul care i-a mai rămas sub controlul lui, adică Italia și Grecia. Acesta dă un edict prin care iudeo-creștinilor li se restituie clădirile pentru cult și cimitirele. În anul 267 Odaenath moare iar Zenobia devine regină și sprijină pe față pe mozaicii care doreau să-și clădească o frăție statală cum scrie la carte, adică la
ADEV?RURI ASCUNSE by CONSTANTIN OLARIU [Corola-publishinghouse/Science/83086_a_84411]
-
iar în anul 134 î.e.n. rabinul Ioan Hyrcan se proclamă și rege. Năravul lor asupra acelor neamuri pe care le dominau, a devenit și mai agresiv iar după ce au ajuns sub stăpînirea romană, împăratul Hadrian dă în anul 130 un edict prin care îi amenință cu moartea pe cei ce practică vînătoarea de prepuțuri. Dacă interdicția lui Antioh lV marchează nașterea și răspîndirea scrierilor apocaliptice în rîndul mozaicilor și odată cu ele a ideilor statului mesianic Israel, edictul lui Hadrian duce la
ADEV?RURI ASCUNSE by CONSTANTIN OLARIU [Corola-publishinghouse/Science/83086_a_84411]