6,028 matches
-
printre văi adânci și stânci, bizantinii au intrat într-o capcană catastrofală. Pierderea Siriei de către bizantini a fost o lovitură enormă. Potrivit istoricului Al-Baladhuri din sec. al IX-lea, Heraclius I, în timp ce se îndepărta de Antiohia spre Constantinopol ar fi exclamat: „"Ah, Siria! Ce țară extraordinară este aceasta pentru inamic!"”. Impactul pierderii Siriei de către bizantini este ilustrat și de cuvintele lui Joannes Zonaras: „"[...]Din acel moment [după căderea Siriei] Ismaeliții nu au încetat să ne invadeze și să jefuiască întregul teritoriu
Războaiele Bizantino-Arabe () [Corola-website/Science/320205_a_321534]
-
in absentia", care nu și-au mai executat pedeapsa.. Conform cu raportul oficial, întrebat despre ultima sa dorință "„Ion Antonescu a cerut să fie executat de militari și nu de gardienii închisorii”", dar a fost refuzat. Înainte de execuție, Ion Antonescu a exclamat: ""Iar ție, popor ingrat, nu-ți va rămâne nici măcar cenușa mea". După care s-a dat comanda pentru execuție. Armele au fost încărcate și atunci când s-a tras, Mareșalul a salutat ridicându-și pălăria cu mâna dreaptă, după care a
Ion Antonescu () [Corola-website/Science/297423_a_298752]
-
rută dificilă dar care le-a permis să se interpună între cele două armate inamice, spre surprinderea totală a Ducelui de Wellington. Ducele de Wellington, aflat pe data de 15 la balul Ducesei de Richmond, află despre manevra napoleoniană și exclamă: „Dumnezeule, Napoleon m-a păcălit! A câștigat 24 de ore de marș asupra mea.”. Napoleon își împarte armata în trei: aripa stângă sub comanda lui Ney, cea dreaptă sub comnda lui Grouchy, iar centrul (Garda și Corpul Lobau), sub comanda
Cele o sută de zile () [Corola-website/Science/312367_a_313696]
-
are la dispoziție bogata colecție de opere antice a familiei Gonzaga. O influență puternică exercită asupra sa frescele lui Andrea Mantegna (1431-1506) din "Camera degli Sposi" a palatului Gonzaga. Admirând capodoperele antice și cele ale artiștilor contemporani cu el, Correggio exclamă celebrele cuvinte: "Și eu sunt pictor!" ("Anch'io sono pittore!"). În anii ce urmează, artistul lucrează pentru curtea princiară a familiei Gonzaga, primește comenzi și de la ducesa Isabella d'Este, cavalerul Francesco Baiardo din Parma etc. Strânsa legătură cu operele
Correggio () [Corola-website/Science/311175_a_312504]
-
van Beethoven în mână. Ultimele sale cuvinte au fost: "Nu-i de ajuns să fii mare compozitor ca să scrii muzica asta, trebuie să fi fost ales ca instrument al lui Dumnezeu". La vestea morții sale, marele pianist german Wilhelm Backhaus exclamă: "Nouă ne rămâne amintirea frumuseților pe care ni le-a dăruit și o profundă întristare". Înregistrările pe discuri, cu toate imperfecțiunile tehnice de atunci, au rămas documente vii asupra artei pianistice a lui Dinu Lipatti, interpretări pline de căldură umană
Dinu Lipatti () [Corola-website/Science/297412_a_298741]
-
apărut o imagine a unui obiect tubular, strălucitor, în Casa Nestematelor și că ar fi fost văzută de străjerul Bijuteriilor Coroanei, Edmund Lenthal Swifte. El a afirmat că apariția a plutit deasupra umărului soției sale, și că aceasta ar fi exclamat: „Oh, Hristoase! M-a apucat!” Au mai fost raportate și alte apariții înfricoșătoare, fără nume și fără formă, cel mai recent de către paznicii de noapte ai Turnului.
Turnul Londrei () [Corola-website/Science/310681_a_312010]
-
guvernarea despotică. Nu mai acceptau interpretarea literară a Bibliei și respingeau tot ce nu puteau fi explicat de rațiune, ca miracolele și superstițiile, condamnând biserica catolică pentru bogăția, corupția și intoleranța de care dădea dovadă. Voltaire, care era deist, a exclamat: "Ecrasez l'infame!" Montesquieu a declanșat atacul împotriva despotismului. În 1748, a apărut cartea sa, "Spiritul Legilor". Susținea că monarhia însemna guvernare de către un singur om conform legii, iar despotismul însemna guvernare de către un singur om, neîngrădit de o lege
Revoluția franceză () [Corola-website/Science/297527_a_298856]
-
-lea, de țarul Alexandru al II-lea al Rusiei și de Bismarck. Primul ministru prusac a înțeles de exemplu caducitatea spiritului militar drept slăbiciune a Franței și a apreciat critica la adresa fărâmițării politice germane pe care voia să o înlăture, exclamând față de Moltke: „C'est tout à fait ça!”. Opera a ajuns să fie reprezentată în 1870 și pe scena de la Grand Opera House din New York. Offenbach și-a petrecut vara anului 1867 compunând bufonerii pentru teatrul din Bad Ems, deși
Jacques Offenbach () [Corola-website/Science/304533_a_305862]
-
250.000 astfel de livre, așa că s-a făcut un împrumut de la Templieri). Regele a acceptat fără să ezite știind că regina Margareta care se afla la Damietta, putea să o plătească, fapt ce îl făcea pe Al Muazzam să exclame plin de admirație: pe legea mea, francul este generos, dacă nu se târguiește pentru o sumă atât de mare de bani, și, la rândul său, pentru a nu părea mai puțin mărinimos, îi dădea regelui 100 000 de livre ca
Ludovic al IX-lea al Franței () [Corola-website/Science/310833_a_312162]
-
primul plan al poeziei tinere ... versurile lui trebuiesc citite cu toată atenția. În miezul lor se sbate un poet de rasă care semnează simplu și deslușit: Ion Pena. Celelalte poezii, toate, una mai întreagă decât cealaltă. „Iată un poet!”, am exclamat către camarazii mei după ce isprăvisem lectura lor. Și nu mă înșelasem deloc: Ion Pena, acest nou poet, i-a cucerit și pe ei, prin simpla lectură, fără reverențe și fără salamalecuri. Aceasta este pecetea talentului.” În "Universul Literar" au mai
Ion C. Pena () [Corola-website/Science/333146_a_334475]
-
și Patru piese, Op. 4 (1908) sunt lucrări foarte cromatice și disonante. În această perioadă a compus primele sale două concerte pentru pian, ultimul creând un scandal la premiera din 23 august 1913. Conform unui spectator, publicul a părăsit sala exclamând "La naiba cu muzica asta futuristă! Și pisicile de pe acoperiș fac muzică mai bună!", deși moderniștii erau în extaz. În 1911 a primit ajutor de la celebrul muzicolog și critic rus Alexandr Ossovski care a scris o scrisoare publicistului muzical Boris
Serghei Prokofiev () [Corola-website/Science/304514_a_305843]
-
de toată lumea, chiar și de persoanele regale. O dovadă în acest sens fiind de pildă celebrul tablou "Portret al familiei lui Carol al IV-lea", realizat în anii 1800-1801. Artistul privește monarhia spaniolă cu un ochi lucid. Scriitorul Ernest Hemingway exclamă la vederea tabloului: ""Pe fiecare din aceste chipuri Goya a imprimat disprețul pe care îl nutrește pentru ei. Trebuie să fii geniu pentru a-l putea convinge de contrariu pe rege, prea prost de altfel pentru a observa că pictorul
Francisco de Goya () [Corola-website/Science/298333_a_299662]
-
intrat la Capșa. La o masă, Maria Tănase era Înconjurată de femei și bărbați, actori, actrițe, dansatori. M-am Îndreptat spre masa ei și am văzut că mă privește, ca și cum ar Încerca să-și amintească ceva. Băiatul cu motocicleta! a exclamat cu un zâmbet larg, bucuroasă că și-a amintit de unde mă știe. — Sărut mâna, doamnă, nu credeam că o să mă recunoașteți. — Era cât pe-aci să nu te recunosc. Ești elegant Îmbrăcat și arăți bine. Acum, puteți pleca și mai
Editura Destine Literare by Herman Victorov () [Corola-journal/Journalistic/99_a_399]
-
care cu cai vii și care adevărate care alergau pe benzi ce se roteau pe fundal. Decorul elaborat și reprezentația au fost realizate într-o perioadă „când teatrul își dorea să fie cinema”. După ce Wallace a văzut decorurile elaborate a exclamat: „Dumnezeule! Eu am pus toate astea în mișcare?” Atunci când piesa a fost reprezentată la Londra în 1902, criticul de teatru de la "The Era" a descris modul în care a fost realizată cursa de care cu „patru leagăne mari” de 20
Ben Hur (roman) () [Corola-website/Science/335746_a_337075]
-
biserica Sfântul Iacob din Hamburg, dar, în locul lui, a fost preferat un muzician rămas anonim. Aici va cânta și la orga bisericii Sfânta Ecaterina, în fața organistului Reinecke. Acesta, auzindu-l cu ani în urmă realizând variațiuni pe diferite teme, a exclamat cu entuziasm: „Credeam că nu mai există această artă; văd că încă mai trăiește în dumneavoastră.” În anul 1723 s-a stabilit la Leipzig în calitate de cantor la biserica Sfântul Toma, unde avea obligația de a instrui copiii din cor în
Johann Sebastian Bach () [Corola-website/Science/297666_a_298995]
-
nu departe de oraș. Nero se ascundea într-o cameră din spatele casei, când soldații au venit să-l aresteze. A ales să se sinucidă. L-a chemat pe Epafroditus, secretarul său personal, să-l ajute să se înjunghie în gât, exclamând, în același timp: „Ah, ce artist piere odată cu mine!”. Astfel, Nero a murit la 9 iunie 68, la numai 30 de ani. Trupul său a fost depus în mormântul Domitiilor de pe Colina Pinciana. A fost așezat într-un sarcofag de
Nero () [Corola-website/Science/297118_a_298447]
-
moare. Locuitorii acestui oraș se transformă o dată pe lună în păsări, iar Sinbad cere unuia dintre acești oameni-păsări să-l ducă la nivelele superioare ale cerului, unde aude îngerii slăvindu-l pe Allah. „Am privit, m-am minunat și am exclamat: «Lăudat fie Allah! Preamărită fie perfecțiunea lui Allah!»” Dar imediat după cuvintele sale vine mult foc din cer care distruge multe păsări-bărbați. Oamenii-pasăre sunt supărați pe Sinbad și el fuge pe un vârf de munte, unde întâlnește doi tineri, care
Sinbad marinarul () [Corola-website/Science/335155_a_336484]
-
1932 i se naște primul (și singurul) copil - Stephen James Joyce. Aceste două episoade majore din viața lui James Joyce - moartea tatălui și nașterea unui nepot - au fost imortalizate în poemul "Ecce Puer" (1932), unde, cu o mâhnire inconsolabilă, scriitorul exclamă: Ca o coincidență, ultimele cuvinte ale lui John Stanislaus ar fi fost „Jim nu mă iartă niciodată”, ceea ce arată că iertarea era o despovărare pe care nu doar fiul, ci și tatăl și-ar fi dorit-o. În acest timp
James Joyce () [Corola-website/Science/298598_a_299927]
-
mințile” sau că „nu-l duce capul”. Adjectivul "ἀβδηριτικόν" înseamnă „prostie, inepție, idioție” și așa este folosit (în text latin!) și de către Cicero. Pentru a-și exprima stupefacția față de o absurditate politică incredibilă pe care o comentează, celebrul orator roman exclamă pur și simplu: "Hic Abdera!" („aici e Abdera!”, cu sensul de „tâmpenia e la ea acasă”). Alți autori s-au străduit să ia în serios pretinsul handicap mintal al abderiților. Un punct de sprijin le era oferit de textele din
Abdera, Tracia () [Corola-website/Science/297361_a_298690]
-
ușurință. Singurele date fixe indicate sunt 8 octombrie 1855, data la care corabia Gloria Scott a părăsit portul Falmouth și 6 noiembrie 1855, data la care corabia a fost distrusă. Când Hudson a ajuns în curtea casei lui Trevor, el exclamă că "ultima dată când v-am văzut a fost în urmă cu treizeci de ani, dacă nu și mai mult". De asemenea, potrivit mărturisirii lui Trevor, "Gloria Scott" a părăsit portul Falmouth "acum treizeci de ani", mai exact în 1855
Vasul „Gloria Scott” () [Corola-website/Science/325073_a_326402]
-
existența unei surse de apă potabilă, apoi a ridicat o capelă dedicată Sfântului Petru, unde, mai târziu, va fi înhumat, conform tradiției medievale. Muntele se numește încă "Tombe". Miracolele nu au întârziat să apară. Un pelerin orb, sosit acolo, a exclamat: "Ce frumos este să vezi!" Muntele și-a luat definitiv numele actual pe la sfârșitul secolului al X-lea. Rând pe rând, au apărut noi construcții, Muntele căpătând o înfățișare din ce în ce mai apropiată de cea actuală. Trebuie să ne imaginăm amploarea acestor
Mont Saint-Michel () [Corola-website/Science/302447_a_303776]
-
venit sorocul să nască anume pe aceste ținuturi și a născut două fete ca două picături de apă. Boierul, sperând la un băiat, a avut surpriza să afle că are încă două fete. Fiind întrebat cum să le numească, a exclamat: „ Pusti budet obî Lenî”(adică: să fie ambele Lena"Elena"). Și de atunci denumirea acestui ținut a rămas Obileni(obîLenî). Biserica e unul dintre cele mai frumoase și mai impunătoare edificii. Istoria acesteia atestă că : “Astfel, odată cu matorarea localității, credincioșii
Obileni, Hîncești () [Corola-website/Science/305232_a_306561]
-
descris ca urlând pe moarte, se aude din nou un sunet aspru și prelung în casă. Când el se referă la scutul care cade de pe perete, o reverberație metalică și goală poate fi auzită. Roderick devine tot mai isteric și exclamă în cele din urmă că aceste sunete sunt făcute de sora lui, care era, de fapt, în viață, atunci când a fost îngropată și că Roderick știa că ea era în viață. Ușa dormitorului este apoi suflată ca de un vânt
Prăbușirea Casei Usher () [Corola-website/Science/325832_a_327161]
-
timpul nostru). Deși britanicii și francezii erau mulțumiți, ca și conducătorii militari naziști și liderii diplomației germane, Hitler a fost furios. A simțit că a fost forțat de diplomații și de generalii săi să acționeze ca un politician burghez. A exclamat nervos curând după întâlnirea cu Chamberlain: „Domnilor, aceasta a fost prima mea conferință internațională și pot să vă asigur că va fi și ultima”. Atitudinea lui Hitler față de Chamberlain era acum de dispreț total. Un diplomat britanic din Berlin a
Acordul de la München () [Corola-website/Science/321070_a_322399]
-
Dostoievski, în schimb, aflat în lumina proaspetelor succese cu "Frații Karamazov" și livrând un discurs electrizant și mesianic, este primit cu aplauze și atinge nu doar apogeul carierei, ci apoteoza. « Ce sunt succesele mele din Petersburg? Nimic, zero pe lângă asta! » exclamă romancierul într-o scrisoare adresată soției; « mă întrerupeau cu aplauze furtunoase la fiecare pagină, uneori chiar la fiecare frază. Eu citeam tare, cu patos. Când am proclamat la sfârșit unitatea universală a umanității, sala părea să fi intrat în isterie
Feodor Dostoievski () [Corola-website/Science/299191_a_300520]