1,153 matches
-
controleze natură pasionala. Edgar Poe, cunoscător al doctrinei platoniciene, raționează la fel, atunci, cănd condamnă "erezia didactica" în poezie, prin care înțelege confesiunea lirica, subordonarea, conștientă sau nu, față de ceea ce rămâne contingent și subiectiv. Procedând astfel, autorul propune doar adevăruri fragmentare, a căror valoare, pentru proza, nu o neagă, dar care nu își au locul în poezie 28. Pentru scriitorul american poezia veritabilă rămâne celesta. Într-o notă "Marginalia" din decembrie 1844, este și mai categoric, când afirmă, tranșant, ca "un
[Corola-publishinghouse/Science/84958_a_85743]
-
p. 56: " La durée est bien succession réelle, mais elle ne l'est que parce que, plus profondément, elle est coexistence virtuelle" (italice în original). 23"Alfabetul prismatic" este, totodată, o metaforă pentru modul cotidian de a vedea spațializat, i.e., fragmentar și discontinuu, lumea din jurul nostru, "comentat" poetic în "Dioptrie", si desemnează o lectură inadecvată a realului (care este continuă devenire), pentru că pierde din vedere tocmai unitatea ei, la fel cum fascicolul alb de lumină se divizează într-o puzderie de
[Corola-publishinghouse/Science/84958_a_85743]
-
origine socială și de dosar sunt întrecute de cele de excelență profesională, mai ales în domeniile tehnice. La admiterea în facultate, și chiar la doctorat, nu se mai penalizează dosarul "nesănătos". Astfel, se schițează o hartă destul de exactă a teritoriilor fragmentare de libertate controlată, chiar dacă majoritatea populației, în frunte cu intelighenția tehnică, încă privilegiată de dinamica intensă a dezvoltării industriale, nu e atentă la limitele foarte înguste ale bunăvoinței regimului, mulțumindu-se cu gradul (de fapt scăzut) de securitate alimentară, cu
by Catherine Durandin şi Zoe Petre [Corola-publishinghouse/Science/1044_a_2552]
-
a operației.“7 Wittgenstein însuși nu s-a exprimat niciodată într-un mod pe deplin concludent cu privire la relația dintre orientarea gândirii sale în Tractatus și cea din texte mai târzii. Despre modul cum a văzut lucrurile a lăsat doar indicații fragmentare. Astfel, în „Cuvântul înainte“, scris în ianuarie 1945, pentru o versiune a textului care va fi publicat sub titlul Cercetări filozofice, el își exprima dorința ca acesta să apară alături de textul Tractatus-ului, justificând-o în termenii următori: „De când am început
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2720]
-
dar fundamentată pe relațiile formale, pe rolurile deținute în organizație, relaționare asigurată de necesitatea îndeplinirii unor sarcini împreună (în echipă). Corelate, cele două criterii definesc "matricea arhitecturii sociale", care cuprinde patru tipuri de cultură organizațională: cultura de tip rețea, cultura fragmentară, cultura "mercenară" și cultura comunitară. Figura 1. Matricea arhitecturii sociale (Sursa: Pânișoară, G. Pânișoară, I. O., 2005, p. 217) Potrivit lui R. Goffee și a lui G. Jones, cele patru tipuri de culturi organizaționale au următoarele trăsături: Cultura de tip rețea
by Gabriel Albu [Corola-publishinghouse/Science/1037_a_2545]
-
la rezultate mai bune); • ceea ce îi unește în mod deosebit pe angajații unei organizații cu un astfel de tip de cultură organizațională este "împărtășirea experienței, a scopurilor și a intereselor mai degrabă decât cea a sentimentelor" (idem, p. 221). Cultura fragmentară Cultura fragmentară există în cazul organizațiilor în care predomină persoane cu rol de expert, ce pot lucra independent pentru a atinge anumite scopuri. O astfel de cultură organizațională există în situațiile în care se manifestă un nivel scăzut de muncă
by Gabriel Albu [Corola-publishinghouse/Science/1037_a_2545]
-
mai bune); • ceea ce îi unește în mod deosebit pe angajații unei organizații cu un astfel de tip de cultură organizațională este "împărtășirea experienței, a scopurilor și a intereselor mai degrabă decât cea a sentimentelor" (idem, p. 221). Cultura fragmentară Cultura fragmentară există în cazul organizațiilor în care predomină persoane cu rol de expert, ce pot lucra independent pentru a atinge anumite scopuri. O astfel de cultură organizațională există în situațiile în care se manifestă un nivel scăzut de muncă interdependentă și
by Gabriel Albu [Corola-publishinghouse/Science/1037_a_2545]
-
de la grupuri. Acestui tip de cultură organizațională îi sunt necesari indivizi care se caracterizează prin: • sunt predilect introvertiți, motivați de propria independență și de reflecție personală; • sunt mai degrabă analitici decât intuitivi; • sunt capabili să-și conducă propria dezvoltare. Cultura fragmentară se mai caracterizează prin: • ușile birourilor sunt închise, iar acestea sunt foarte bine echipate, astfel încât angajații să nu aibă nevoie să părăsească de prea multe ori încăperea. În marea majoritate a timpului, birourile sunt goale întrucât posesorii lor sunt în
by Gabriel Albu [Corola-publishinghouse/Science/1037_a_2545]
-
fragmentarea voita a demersului biografic), a cercetării mentalităților, dar și a demersului de antropologie istorică. Cele patru seturi de întrebări, reluate de noi mai sus, la care s-au mai adăugat pe parcurs și altele, și-au primit răspunsuri parțiale, fragmentare, în fiecare din capitolele cărții (ideea aceasta a fragmentarii este leitmotivul studiului de față, întrucât, în opinia noastră, niciun subiect de cercetare nu poate fi epuizat pe de-a-ntregul, de aceea istoricul nu poate restitui decât parțial, ipotetic, detaliile trecutului
[Corola-publishinghouse/Science/84993_a_85778]
-
și a demersului de antropologie istorică. Cele patru seturi de întrebări, reluate de noi mai sus, la care s-au mai adăugat pe parcurs și altele, și-au primit răspunsuri parțiale, fragmentare, în fiecare din capitolele cărții (ideea aceasta a fragmentarii este leitmotivul studiului de față, întrucât, în opinia noastră, niciun subiect de cercetare nu poate fi epuizat pe de-a-ntregul, de aceea istoricul nu poate restitui decât parțial, ipotetic, detaliile trecutului). Dar aceste fragmente s-au asociat unele cu altele
[Corola-publishinghouse/Science/84993_a_85778]
-
sigur"), gesturi de indiferență, dispreț, revoltă etc. (relevante sunt, în acest sens, și stilurile de ascultare plasate pe axa negativă ascultător indiferent, ascultător care întrerupe mereu locutorul, ascultător recalcitrant etc.); * disfuncții în planul receptării și al decodării/interpretării mesajului: receptarea fragmentară a mesajului; decodarea mesajului verbal, cu ignorarea semnelor nonverbale; decodarea și interpretarea comportamentului nonverbal prin raportare la un singur semn din mai multe manifeste (de exemplu, ținerea strânsă a mâinilor la piept poate fi interpretată eronat ca închidere către comunicare
Comunicare: discurs, teatru. Delimitări teoretice şi deschideri aplicative by Angelica Hobjilă [Corola-publishinghouse/Science/921_a_2429]
-
nedezvoltarea sistemului personalității, b) stările de dezechilibru caracterial de tipul constituțiilor psihopatice, c) stările de arierație afectivă a personalităților nevrotice datorate unor frustrări, complexe, carențe emoționale, traume psihice. 2) Tulburările de unitate ale personalității de tipul: dedublarea personalității, depersonalizare, disociere fragmentară ca în cazul automatismului mintal etc. 3) Tulburări de identitate reprezentate prin următoarele: a) idei delirante de negație a personalității proprii, b) idei delirante de transformare corporală, c) delir de negație. 4) Tulburări de relație cu lumea exterioară, care privesc
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
mai mult sau mai puțin rapidă și completă a stării de conștiință cu obnubilare, optuzie intelectuală, lentoare a percepțiilor și a proceselor de orientare și identificare. Sinteza mintală se efectuează cu greutate întrucât datele perceptive și cele mnezice sunt incomplete, fragmentare, disparate sau incoerente. Atenția, reflecția și judecata sunt imposibil de realizat. Se notează instalarea unei stări onirice, dezorientarea în timp și spațiu, indiferența emoțională, bradipsihie cu lentoare în răspunsuri, aerul absent al bolnavului, o stare de inerție generală, putând merge
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
Tulburările psihopatologice întâlnite în sindromul confuzional, au fost grupate de K. Jaspers, în următoarele tablouri clinice; 1) Îndepărtarea de lumea reală caracterizată prin perceperea imprecisă a mediului înconjurător, dificultatea sau chiar imposibilitatea fixării atenției, reflectarea realității înconjurătoare sub o formă fragmentară, fără o legătură. 2) Dezorientarea în timp și spațiu, în raport cu situația sau circumstanțele, cu propria sa persoană sau nerecunoașterea persoanelor din jur, cu rare excepții a celor foarte apropiate. 3) Incoerența gândirii de diferite grade, cu slăbirea sau cu pierderea
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
de „catatonia oneiroidă”. 5) Amenția constă în incoerența gândirii, stare de confuzie mintală, agitație dezordonată, amnezie posteritică (Meynert, Chaslin, Mayer-Gross, Jaspers). Este o stare clinică de perplexitate la care se notează prezența iluziilor, a halucinațiilor și ideilor delirante cu caracter fragmentar. 6) Delirul acut este o confuzie mintală gravă sau malignă, specifică pentru „encefalita psihotică acută azotemică”. Clinic se manifestă printr-o confuzie profundă cu halucinații și agitație psihomotorie dezordonată. 7) Starea crepusculară are caracter episodic, tranzitoriu, fiind o stare de
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
sus, schizofrenia se caracterizează, din punct de vedere psihopatologic, printr-un mare polimorfism al tulburărilor sale, pe care le vom prezenta în continuare. 1) Tulburările de gândire sunt reprezentate prin prezența la această categorie de bolnavi a ideilor delirante, multiple, fragmentare, de regulă nesistematizate, cu tematică de urmărire, influență etc. Un loc aparte în această categorie de tulburări o reprezintă fenomenele de automatism mintal sau „sindromul Kandinski-Clérambault” reunind tulburări de gândire și de limbaj interior, halucinații auditive și automatisme motorii și
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
fragil, la cel mai solid. În felul acesta, amintirile din copilărie, cu o mare încărcătură afectivă sunt cel mai bine conservate), dezorientare temporo-spațială, tulburări de limbaj, de tipul afaziei amnestice, tulburarea funcțiilor sintetice de bază (atenție deficitară, percepții sumare și fragmentare), tulburări intelectuale, regresiunea instinctivo-afectivă, tulburări de caracter (iritabilitate, mânie, autoritarism, exaltarea sentimentului de proprietate, sgârcenie, gelozie, tulburări de comportament erotic, reacții impulsive, suicid). Evoluția clinică a demenței senile are caracter progresiv, de la câteva luni, la câțiva ani, sfârșind cu demență
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
de factură delirantă. Dispoziție constituțională patologică a unor indivizi. Confuzie mintală: tulburare psihică caracterizată printr-o disoluție, mai mult sau mai puțin rapidă a conștiinței, cu obtuzie intelectuală, lentoarea percepțiilor, a orientării și recunoașterii. Sinteza mintală este dificilă. Tulburări mnezice fragmentare. Operațiile intelectuale sunt grav afectate sau imposibil de realizat. Constituție: tip structurat somatic specific (biotip) având trăsături tipologice temperamentale corespunzătoare (psihotip). Contagiune psihică: transmiterea directă a unor idei sau simptome patologice de la un individ la altul prin inducție sugestivă sau
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
deși între limbi există diferențe prin modul de receptare, de organizare și de transmitere a cunoașterii despre realitate. Fiecare limbă reprezintă astfel propria lume pentru om, ca reflex în conștiință al lumii obiective, propriul antropocos-mos, dar aceasta nu este ceva fragmentar, ci ceva integral, încît "lumea pentru om" generală nu se realizează prin însumarea sau prin produsul unor lumi particulare, ci ea este generală și universală de fiecare dată, pentru fiecare limbă și pentru fiecare comunitate de vorbitori ai unei limbi
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
perceput ca funciarmente advers. Textul din Pagini, deși clasat de exegeză ca poezie, e o alcătuire neconvențională, mai degrabă un text de frontieră, omolog autoficțiunilor în proză: un fel de jurnal, o corespondență prin internet, comentarii la acestea, pretins livrate (fragmentar și alternat) ca atare, de fapt atent „lucrate”, cu obținerea aparenței de expresivitate involuntară. Și aici se abordează decomplexat sordidul existenței zilnice, fervoarea erotismului neinhibat, anecdoticul, frustrările și inflamările jubilatorii ale cotidianului, reveria și sentimentalitatea (toate rostite în chip violent
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290604_a_291933]
-
niciodată într-un mod pe deplin concludent cu privire la relația dintre orientarea gândirii sale în Tractatus și cea din texte mai târzii. Despre modul cum a văzut lucrurile a lăsat doar EXISTĂ UN WITTGENSTEIN I ȘI UN WITTGENSTEIN II? 195 indicații fragmentare. Astfel, în „Cuvântul înainte“, scris în ianuarie 1945, pentru o versiune a textului care va fi publicat sub titlul Cercetări filozofice, el își exprima dorința ca acesta să apară alături de textul Tractatus-ului, justificând-o în termenii următori: „De când am început
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
colectivității) de a oferi individului bolnav șansele dezvoltării autonome și integrării comunitare. De aici și dificultatea de a oferi soluții univoce. Abordarea trebuie deci să fie pluralistă, descriptivă și analitică. Conflictele etice în cazul bolii ADPKD apar atunci când percepția este fragmentară, axată asupra unei singure categorii morale sau valori etice și când presupuneri sau idei preconcepute înlocuiesc rezultatele certe și progresele istorice în protecția drepturilor omului. De aceea, vom prezenta în continuare nu numai punctele de vedere asupra cărora s-a
Boala polichistică renală autosomal dominantă (ADPKD) by Mircea Covic () [Corola-publishinghouse/Science/91917_a_92412]
-
a naratorului-regizor. Prin stratul gros de contrafaceri dat de relatările încrucișate, realitatea se mumifică, autenticitatea se ofilește și moare. Scrierea pare populată de fantoșe, confirmând avertismentul gogolian ce îi servește autorului drept moto. Ora oficială de iarnă (1995), cuprinzând însemnări fragmentare din anii ’80, un fel de jurnal despre „literatura în vreme de ciumă”, își are locul său în campania de contrazicere în care s-a lansat prozatorul, dar seamănă foarte puțin cu ceea ce se aștepta să fie. Este, altfel spus
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290051_a_291380]
-
de analiză a scenei publice, generând date, știri și comentarii pe latura mondenă, politică, literară, științifică sau psihiatrică a lumii contemporane. Blogurile sunt, evident, un câștig al timpului nostru, și ilustrează expresiv ce înseamnă lumea postmodernă, descentralizată, cu discursuri parcelare, fragmentare și deconstructiviste, cu spargerea monopolului deținut de Centru (indiferent că e vorba de un centru politic, administrativ, financiar sau mediatic) într-o multitudine de fragmente periferice care își asumă dezinvolt misiunea de a deveni ele însele centre de interes. Pe
[Corola-publishinghouse/Science/84960_a_85745]
-
rândul său, Întregul se contrage În fragment, proiectându-se În deschiderea abruptă a unei fantasme a discursului 69. Dacă „plăcerea lecturii” se dezvăluie lent, prin acumulare de senzații, de experiențe, Într-o complicitate crescândă cu autorul, plăcerea comprimării, a redactării fragmentare se descătușează instantaneu. Ea Înseamnă și trecerea unei probe de virtuozitate, de elasticitate a gândirii și a scrierii - un document al dexterității autorului. În ciuda mizei mari a oricărui jurnal - Însăși viața celui care scrie -, unitățile sale de transpunere sunt mai
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]