1,433 matches
-
nouă ne-au luat urma." Lângă el, aude gâfâitul lui Suflețel. Calcă anevoie pe panta incomodă cocoșat sub greutatea echipamentului. Contactul bocancilor lui țintuiți cu pojghița de gheață îi oferă în plus și chinul unor alunecări ocazionale. Schițează un zâmbet fugar atunci când surprinde privirea locotenentului. Cu un gest scurt, își înlătură cu dosul palmei chiciura depusă pe față, apoi pornește mai departe. Un urlet prelung care semnalează în imediata lor apropiere prezența unui lup îl smulge din gândurile sale pe Marius
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
prelinge un suspin trist. Aveți tot dreptul să știți, spune Marius într-un târziu. Da, înseamnă foarte mult. De fapt, totul. Este cea care ar fi trebuit să-mi devină soție. Iar cele două fetițe sunt copiii noștri. O rază fugară trece peste chipul lui și pentru o clipă, dar numai pentru o clipă, ochii reflectară bucurie, amărăciune, disperare, speranță. Mă priviți oarecum ciudat. De ce? Credeți că asta îmi va afecta capacitatea decizională sau că voi uita responsabilitatea ce o am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
într-un costum negru cu papion roșu, iar ea purta o rochie aurie vaporoasă. Se uitau la ofițerul stării civile, care nu apărea în cadru, și din când în când trăgeau cu coada ochiului unul la celălalt, însoțindu-și mișcarea fugară a ochilor cu zâmbete și țuguieli din buze. Samuel își amintea că la fiecare zâmbet Margareta îl strângea tare de mână. - De câtă vreme n-am mai văzut caseta asta! spuse el. Nici n-am știut c-o mai avem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
nu e legat ca dânsul, prin atâtea fibre tainice, cu sufletul acestui pământ, cu câmpiile lui, cu apele lui, cu oamenii lui, - cu tragedia lui. 8. Arta ă...î are menirea să prindă, să imobilizeze o clipă din viața capricios fugară și s-o fixeze, pentru totdeauna, prin formă. 9. ... romanul, ultimul termen al evoluției literare, e genul celmai pretențios, nu numai din punctul de vedere al fondului, ci și din punctul de vedere al compoziției. Și la această compoziție, mai
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
îndrăgostit spontan și soția lui Duvid, și stareța Mănăstirii Văratic. Că nu în-drăznește, din complex al neputinței, din lașitate ori exces de luciditate, e altceva. Naratorul în nici un caz nu urmărește să bagatelizeze personajul, dovadă sunt și cele câteva referințe fugare despre succesul bărbatului: dna Timotin și maica arhondară îl simpatizează, soția ceasornicarului Duvid, când pleacă din stațiune, "plîngea (...) probabil și după mine." (p. 122). Faptul, esențial, ca o femeie fermecătoare precum Adela se îndrăgostește de el confirmă cel puțin această
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
înfruntăm cumplita mânie părintească. E drept că, în locul eternelor muștruluieli rezervate nouă, din când în când Neculai încasa câte o chelfăneală zdravănă. întâmplarea era însă rară iar el o întâmpina cu o gălăgie nemaipomenită. Plângea, se zvârcolea pe jos, ședea fugar până pe- nserat, încât mai curând băiatul îmi părea biruitorul decât victima acestei triste conjuncturi. Aveam o încredere desăvârșită în tot ce întreprindea dânsul. Cine juca cel mai bine „poarca” și cine avea curajul să călărească toți caii din islaz
Pomana porcului by Tanasachi Marcel () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91528_a_92379]
-
și gri, de om de afaceri. ― Pur și simplu m-am săturat de stilul ăsta, răspunse băiatul. ― Mai știu pe cineva care s-a săturat, spuse Ed, frizerul. Mă conduse spre un scaun. Eu - cu ușurință rebotezatul Cal Stephanides, adolescentul fugar - mi-am lăsat jos geamantanul și mi-am agățat haina În cuier. M-am Îndreptat spre scaun, concentrându-mă În tot acest timp să merg ca un băiat. Precum victima unui infarct, trebuia să Învăț toate deprinderile motorii simple. În ceea ce privește
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
urmă, la București. La vizionare fuseseră invitați doar câțiva potențiali investitori În distribuirea filmului. Nu cunoștea pe nimeni, mai puțin pe Victor Robertson, președintele Pan Palisade Pictures, cel pe care Îl oprise pe Fifth Avenue. Robertson Îi aruncă o privire fugară, plăcut surprins de transformarea puștoaicei Într-o doamnă stilată, dar era prea ocupat pentru mai mult de un scurt schimb de amabilități. Scopul lui era să strângă bani pentru documentarul pe care plănuia să-l distribuie Înainte de alegerile din toamnă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
Dar masa era pe jumătate ocupată de doi bărbați neatrăgători, Între două vârste. Diane și Desert Rose se uitară la Kitty, neștiind dacă să se așeze lângă cei doi necunoscuți sau să caute alt loc. Kitty le aruncă o privire fugară celor doi bărbați. Păreau prietenoși. Și era curioasă să stea de vorbă cu localnicii. Așa că se uită la prietenele ei și zise: — Să mergem, nu sunt chiar hidoși. 4 Ferește-te de bărbații iranienitc "4 Fere[te‑te de b
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
să precizez un important amănunt: Domnia Sa, este un foarte bun inginer constructor din România, care execută În capitala noastră unele construcții industriale, fiind apreciat la adevărata lui valoare!” „Trăiască, să trăiască...” miorlăiră la unison cei trei meseni. Aruncând o privire fugară asupra celor prezenți la masă, Tony Pavone reuși cu greu să salveze aparența. Cei trei bărbați care Îl acompaniau pe doctor, aveau mutre fioroase! Iar dacă reușeai să-i privești mai de aproape, te treceau toate nădușelile de frică...! De
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
de tortură sofistificate Încât sărmanii urlau de durere cerând ajutor...! O parte din tinerii arestați ce trecuseră temporar prin celula lui Tony Pavone, vorbeau puțin, suficient de timorați, trăind coșmarul Încercării nereușite. Nu se știe din ce motive Însă, tânărul fugar Mateianu Viorel a rămas În arestul miliției aproape două săptămâni, timp În care Tony Pavone a reușit să-și formuleze o imagine dureroasă despre Exodul tineretului român către granița Jugoslavă. Se pomeni cu el În celulă Înfometat, plin de răni
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
că există ființe cu adevărat frumoase, ca Ginger, Fred, Rita, Gary, Ava și toate celelalte Ființe Frumoase. Era un lucru foarte greu de acceptat. De atunci Încolo, am făcut tot ce-am putut ca să evit să-mi zăresc, fie și fugar, propria imagine. Era ușor să mă țin departe de oglinzi, Însă cu ferestrele și jențile mașinilor era o altă poveste. Ori de cîte ori mă zăream razant În vreuna dintre acestea, eram pe loc oripilat, de parcă aș fi văzut un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1976_a_3301]
-
minții, de la prima vedere. Timp ca să-l studiez mai cu luare aminte, n-am avut fiindcă, nouă, copiilor de macedoneni, nu ni se Îngăduia să stăm la masă ori la discuții cu musafirii, indiferent de rangul acestora. Însă câteva priviri fugare, aruncate seara, la sosirea, și În dimineața următoare, la plecarea musafirilor, mi au fost deajuns ca să-l rețin pe bărbatul mai impozant. Distincția i-o acorda nu atât eleganța vestimentară, egală, de altminteri, cu a celuilalt bărbat (probabil șofer sau
Zborul unui Înger Înapoi, la cer by Mihai Stere Derdena () [Corola-publishinghouse/Imaginative/865_a_1495]
-
trag draperiile și aprind veioza, căci viața n-are nimic de-a face cu artificiul paginilor din fața mea, care trebuie exaltat și apărat. Când mergeam la circ, în copilărie, nu-mi plăceau nici animalele, nici clovnii, dar o anumită nuanță fugară de mov-purpuriu, de ver-zui-fulgerător-albastru-intens de pe rochia plină de paiete a vreunei călărețe sau trapeziste mă înnebunea, mă copleșea cu un deliciu sumbru, o topire a oaselor în culoare. Colecționam poleieli de ciocolată tot pentru nuanțele lor de nenumit, acele ape
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
avut o bombă și o cauză oarecare, ar fi fost bucuros să se expedieze, pe el însuși și pe toți trecătorii nevinovați care s-ar fi nimerit în jur, direct în Lumea de Apoi, doar ca să dovedească - pentru o clipă fugară dar glorioasă - că era într-adevăr o forță veritabilă. Doar că Wilt nu avea nici bombă, nici cauză. Așa că, în loc de asta, conduse nebunește până acasă și parcă mașina în fața clădirii cu numărul 34 de pe Parkview Avenue. Apoi descuie ușa de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
pătrunseră pe o ușă în - asta trebuia să fie - Polomar. O grădină interioară. Copaci pitici. Arbuști. Ceva care arăta a iarbă. Probabil acesta fu primul gând care-i veni - o seră mare, la bordul acestei nave uriașe. Făcu alte înregistrări fugare - tavane înalte, uși pe jumătate ascunse, zeci de uși, parțial vizibile în spatele tufișurilor. Ușile se aflau în capătul îndepărtat al grădinii. În mijloc, mai la stânga - zărită în fugă - se afla un ochi de apă. Un bazin? Nu putea fi sigur
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85127_a_85914]
-
imediata vecinătate a orășelului numit Crest-Village, și fusese căsătorit cu Patricia Hardie. Ce confuzie fusese o vreme. Șirul de gânduri îi dădu impulsul să comunice din nou cu alter-ego-ul său. "Ce mai face Regina Mamă Strala?" Avu impresia unui zâmbet fugar. "Așteaptă sosirea lui Enin. Aceasta este singura ei preocupare. Cred că încă mai e furioasă pe tine." Brusc nu mai avu timp să se gândească la asta. Frumoasa mașină tocmai se oprea în fața unei clădiri familiare, uriașe, albe. ...Doctorul Lester
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85127_a_85914]
-
fracțiune de secundă, Beatrice a reprezentat ceva din trecut, amintirea lui Clody... O puternică tulburare îl cuprinse, ea observă și-l întrebă, oprindu-se din dans în fața lui: S-a întâmplat ceva? Parcă n-ar fi fost destul acea amintire fugară! Ea îi luă amândouă mâinile și atunci..., atunci a observat inelul..., inelul cu ametist! Nu, nu am nimic. Îi sărută mâinile și-o conduse la masă. Camelia îi urmărise tot timpul dansului, așa cum făcuse și Petre. Alice era cufundată într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
lui Holban este concludent: „Mă găsii deodată într-o bisericuță de mahala. Acolo, o nuntă umilă și tot lume cunoscută, ocupată toată ca să dea impresia unei nunți mari.” Verbul „a părea” este aproape obligatoriu în orice relatare onirică, subliniind caracterul fugar și insesizabil al imaginilor pe care visătorul se străduiește să le convertească în cuvinte:” Mi se păruse la început o masă, dar era un catafalc.” Această tratare a formelor verbale se articuleză cu un alt tipar de indice textual al
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
pentru literatură, București, 1966, p. 161 footnote> Romanul static e diferit de romanul de idei prin fuga de trăirile profunde. Sandu nu vrea o despărțire melodramatică, iar „tragediile” care au fost sunt uitate. Cei doi se despart cu un sărut fugar, pentru că „întotdeauna când te desparți de cineva drag nu te pricepi să-i vorbești, tocmai pentru că ai prea multe de spus.” Îndrăgostitul demonstrează o carență în sentimente, însă dă de fiecare dată explicații pentru această lipsă a sa. Anton Holban
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
cum că "șeful ăl mare" care cumpără acțiuni, cumpără și conștiințe, să devină fapt împlinit. "Cadoul" otrăvit al președintelui Ce ascunde gestul președintelui Băsescu și "cadoul" acestuia la investitura domnului Radu Stroe în funcția de secretar general al guvernului? O fugară lectură de comportament arată un tablou mai mult decât pilduitor a ceea ce ar fi să fie în foaia pe care i-a înmânat-o președintele viitorului secretar general al guvernului. De remarcat, înainte de toate, premeditarea gestului, alegerea momentului și consecințele
Comisia de împăciuire: marafeturi epice, tăieturi din ziare by Daniel Vighi [Corola-publishinghouse/Imaginative/917_a_2425]
-
ce va lua înfățișare de imn: Revine mișcarea presto de la început, apoi iarăși trio; ca și în simfoniile IV și și VI, avem aici de-a face cu un scherzo mare, după formula: scherzo - trio - scherzo - trio - scherzo. În urma unui fugar ecou al melodiei din trio, mișcarea se încheie în aceeași atmosferă exuberantă. Partea IV (allegro con brio) este, mai mult decât partea precedentă, întruchiparea unui elan de bucurie, a unui optimism nestăpânit. El începe cu următoarea temă apăsată: După un
Simfoniile lui Beethoven by MIHAIL MANCIU [Corola-publishinghouse/Journalistic/449_a_930]
-
de toți cu o atenție nesfârșită. Familiaritatea Otiliei față de el, care nu depășea de altfel stilul ei general, îl indispunea din ce în ce mai mult pe Felix. Pascalopol trata pe tânăr, la început, cu politețe rezervată, aruncîndu-i câte o vorbă, câte o privire fugară. Cu trecerea zilelor, căpătase probabil convingerea inofensivității lui Felix și începu să-l privească prietenos și chiar patern. Auzind în treacăt că Felix ar dori să citească un anume volum de Anatole France, i-l aduse pe neașteptate. Felix fu
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
în oraș că nu vine la prânz. Dar vino încoace. Felix trecu dincolo ca un criminal prins asupra faptului. Otilia era întinsă pe sofa, îmbrăcată așa cum venise din oraș. Până și umbrela de soare se afla lângă ea. Tânărul cercetă fugar suprafața sofalei, dar nu zări nimic. Văzu scrisoarea, în sfârșit, pe marginea mesei, nedesfăcută. Fata o luase deci de pe pat și o pusese pe masă, fără s-o citească. "Dar dacă n-o va citi deloc?" se-nspăimîntă Felix. Îi venea
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
meu. Buimac și speriat, am apucat să mă arunc în afară, căzând în brânci pe palier. Am privit la lift ca și cum ar fi fost o ființă vie. După câteva secunde, el s-a pus din nou în mișcare, iar imaginea fugară și vertiginoasă care s-a format în mine, tăiat în două, a dispărut. E sigur că liftul poate fi din când în când în pană; dar că el este în pană câteva clipe și că și revine în clipa următoare
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]