1,026 matches
-
niște dumicați simetrici - iată una dintre tainele nedezlegate ale universului. Urma pe care-o lasă în trupul balenei poate fi cel mai bine asemuită cu gaura făcută de un dulgher pentru a înfige un șurub. Prin fumul drăcesc și prin grozăviile unei lupte navale, poți vedea uneori rechini ațintindu-și privirea cu jind spre punțile corăbiilor - ca niște cîini hămesiți strînși în jurul unei mese pe care se taie carne - gata să se repeadă la orice cadavru aruncat în mare; e drept
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
spre nețărmuritul și sălbaticul tărîm al apelor adînci; de aceea, pentru asemenea oameni care tînjesc după moarte și care mai au încă unele reticențe față de sinucidere, oceanul atotprimitor și generos le pune sub ochi imensa-i cîmpie ispititoare, plină de grozăvii inimaginabile, dar și de făgăduința unor noi și minunate aventuri; din pîntecele infinitelor Pacificuri, mii de sirene le cîntă acestor oameni: „Vino-ncoace, nefericitule cu inima zdrobită! Aici se trăiește altfel de viață, fără ispășirea păcatelor prin moarte; aici poți
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
ani! Patruzeci de ani de neîntreruptă vînătoare a balenei! Patruzeci de ani de lipsuri, de primejdii, de furtuni! Patruzeci de ani pe marea necruțătoare! Sunt patruzeci de ani de cînd Ahab a părăsit pămîntul pașnic, pentru a se război cu grozăviile din adîncuri! Da, da, Starbuck, din acești patruzeci de ani, n-am petrecut nici trei pe uscat. Cînd mă gîndesc la viața pe care-am dus-o, la singurătatea dezolantă în care am trăit, închis ca într-o fortăreață în
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
pentru prima oară, fără să știe cîți au fost ademeniți astfel și omorîți de tine, mai înainte! Așa luneca Moby Dick pe apele line ale mărilor tropicale, printre valurile ce-o aplaudau parcă, pline de încîntare - așa luneca, încă ascunzîndu-și grozăvia trupului scufundat și hidoșenia fălcii sale cumplite. Dar în curînd, partea din față a trupului se ridică încet din apă și, o clipă, întreagă această făptură marmoreană se arcui în văzduh, întocmai ca podul natural din Virginia; apoi, fluturîndu-și amenințător
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
convins că cei mai mulți dintre noi, spectatorii, știm, sau ar trebui să știm, și că menirea lui este să ne pună pe gânduri. Să ne oprească o clipă din iureșul steril în care trăim și să ne invite să reflectăm la grozăviile unei vieți în care, de cele mai multe ori, am fost și continuăm să rămânem martori. Doar atât, martori. Alexa crede că e puțin; mult prea puțin. Sunt convins că are dreptate. După premieră, Andrei Oișteanu elogia Ana ca pe un film
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
i-ar fi stupefiat pe marii contemporani ai cretanului din Toledo. Nu există, cred, în istoria artei, un al doilea caz la fel de răzvrătit. Ce reconfortant! Un film de-o rară cruzime (rară pentru unul ca mine ferindu-se, higienic, de grozăviile zilei, nu și pentru junii și junele care, în timpul rulării, consumau, plictisiți, alune și Coca). Băieții nu plîng niciodată, ăsta era filmul. Avertizat, n-aș fi intrat la el. Mi-am zis: hai, rezistă! încă o experiență nu strică. Și
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
totuși o frază divulgau o situație generală mai mult decît precară a mentalului colectiv. Explicabilă, de altfel, pînă la un punct, din moment ce lumea de azi se confruntă cu drame într-adevăr greu de imaginat: zilnic, aceleași televizoare inundă casele cu grozăvii incredibile, iar... ăștia, poftim, ne întreabă de tablouri! Și dacă, restrîngîndu-ne la spațiul nostru, în care condiția materială a celui de pe trotuar, întrebat ce tablou are în casă, pe perete, e cea prea bine cunoscută, atunci absurdul teatrului ionescian pare
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
pentru că avea sub mînă o societate de delincvenți... E mult mai ușor de condus decît niște oameni cărora le bîzîie prin cap chestii ca demnitatea, cinstea, curajul... Octav: Bătrîne, spune-mi și mie cum pot oamenii să uite o asemenea grozăvie! Groparul: Uită, domnule, uită pentru că omul nu poate trăi amintindu-și mereu că e vinovat... Și-atunci uită. Gata. Octav: (cîntă) "...căci și uitarea e scrisă-n legile-omenești..." Mai bine hai să-ți vînd ceva... M-am plictisit cu tine
[Corola-publishinghouse/Science/1566_a_2864]
-
făcut necesară coborârea - pe pământ a Mântuitorului, Care veghează în pronia Sa asupra tuturor: căci nu putea fi găsit nimeni, nici un tămăduitor în stare să scoată cu adevărat lumea de sub puterea unor rele atât de mari și a unei asemenea grozăvii!” (Eusebiu de Cezareea, Viața lui Constantin cel Mare, Cartea V, 11.14., în PSB., vol. 14, p. 269) „... nu vei crede că Mântuitorul a purtat trup în virtutea firii 42, ci că fiind netrupesc prin fire și Cuvântul însuși, din iubirea
O exegeză a Crezului ortodox by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/158_a_127]
-
domnea În Grecia, de faptul că această țară Înainte de război fusese săracă, mult mai săracă decît România, iar acum, În ’63, găseam o țară prosperă, unde totuși influența partidului comunist era Încă foarte mare. O țară care se refăcea după grozăviile războiului civil din anii 1947-1952 și care nu-și revenise complet. Însă era o țară al cărei progres economic era impresionant, rezultat, printre altele, al Planului Marshall. N-am rămas acolo pentru că nu cunoșteam limba și toată lumea mă sfătuia să
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
ne smulgă cu totul din casa noastră. Seara ne-am culcat și pînă azi această seară e ultima cînd ne-am mai culcat Într-un pat. Duminică la șase dimineața am aflat că plecăm. Începeam să ne dăm seama de grozăvia În care eram aruncați. Dar nu bănuiam nici pe departe ce ne așteaptă, căci cine are o imaginație atît de neagră? La ora 11 dimineața au Început căruțele să pornească spre gara din capătul satului. Era prima viziune a exilului
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
literatură, ci mai degrabă o mărturie asupra acelui timp Îngrozitor”, scrie Miriam Korber-Bercovici În postfață. Urmează, după acel Început atît de promițător (pentru cititorul de azi, se Înțelege, nu Însă și pentru oamenii cu care s-a făcut istoria), descrierea „grozăviilor prin care am trecut”, deși „prin cîte am trecut pînă azi e imposibil de descris”. În prima perioadă, deci la Începutul jurnalului, autoarea trece printr-un alt gen de „școală a vieții”, ca să zic așa, viața văzută din ghetou, perioadă
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
au fost deja foarte mulți sacrificați pe așa-zisele altare, ale civilizației europene, dar vor rămîne Încă destui care să poarte În viitor amintirea celor morți și speranța unei vieți În libertate. Nu vreau să uit și de aceea notez grozăvia și nenorocirea de sîmbăta trecută”) sînt alte motive care o Îndeamnă pe Mimi la scris, motivul principal fiind Însă nevoia de cunoaștere, frica de a dispărea Împreună cu informația și evenimentele pe care le trăiește, fără voia ei: „A trecut aproape
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
de nume Anexă Cuprins Cuvînt înainte Oricît de paradoxal ar putea să sune, nu e cazul să ne îndoim că tragismul profund al războiului mondial pregătește terenul fratelui său geamăn, humorul. Sufletul zguduit caută o reparație pentru toate durerile și grozăviile distrugerii și o află numai într-o privire asupra lumii, care, cu o inimă curajoasă, nu-și pierde credința în valoarea vieții și în noblețea umanității. Humorul aduce un suflu de libertate chiar și în cea mai profundă degradare a
by Harald Hőffding [Corola-publishinghouse/Science/956_a_2464]
-
Înarmat, frate? EDMUND: Frate, te învăț de bine, umblă înarmat. Nu-s un om cinstit, daca este vreo intenție bună în ce te privește. Ți-am spus ce-am văzut și auzit, dar în slabă măsură. Nimic din înfățișarea și grozăvia realității. Te rog, du-te. EDGAR: Shall I hear from you anon? EDMUND: I do serve you în this business. Exit Edgar. A credulous father, and a brother noble, Whose nature is șo far from doing harms That he suspects
by William Shakespeare [Corola-publishinghouse/Science/1030_a_2538]
-
whites of eggs To apply to hîș bleeding face. Now heaven help hîm. [Exeunt severally.] (Îi scoate și celălalt ochi) Und' ți-e lucirea-acum? GLOUCESTER: Doar beznă, deznădejde! Unde-i Edmund? Edmund, aprinde tot ce-i foc în fire, Plătește grozăvia! REGAN: Afară, trădător! Îl strigi pe cel ce te urăște. El E cel ce ne-a dezvăluit trădarea ta; E prea bun, să te plîngă. GLOUCESTER: Nebun ce-am fost! Deci Edgar n-are vină! Zei buni, iertați-mă și
by William Shakespeare [Corola-publishinghouse/Science/1030_a_2538]
-
Într-alt fel, Vestea nu-i rea. (Tare) Citi-voi, voi răspunde. (Iese) ALBANY: Und-era fiul, ochii cînd i-au scos? SOLUL: Venise-aici cu doamna. ALBANY: Nu-i aici. SOLUL: Nu, șir, îl întîlnii cînd se-ntorcea. ALBANY: Cunoaște grozăvia? SOLUL: Da, stăpîne. Chiar el l-a denunțat și-a lăsat casă, Cu scopul că pedeapsa lor să poată Avea curs liber. ALBANY: Gloucester, eu trăiesc Să-ți mulțumesc de-iubirea pentru rege And to revenge thine eyes. Come hither
by William Shakespeare [Corola-publishinghouse/Science/1030_a_2538]
-
informatori ai Securității -, e mult mai grav. Deci, la ofițeri, mai sunt activi în SRI și în celelalte servicii 10% dintre cei ai fostei Securități, după cum ne-a asigurat președintele, iar dintre foștii informatori 70-80%??? Dacă e adevărat, e o grozăvie! Ei nu vor putea fi deconspirați, pentru că nici un serviciu de informații din lume nu-și deconspiră agenții sau colaboratorii activi decât punctual, când nu au încotro ori au nevoie, în interes propriu, de o asemenea deconspirare. Cei 70-80% nu pot
by Dorin Popa în dialog cu Liviu Antonesei [Corola-publishinghouse/Science/1051_a_2559]
-
în filieră ardeleană. În realitate, această tradiție este doar reperul în funcție de care V. își ia în mod vizibil distanțele. Atunci când i se ivește prilejul, refuză explicit orice legătură între propria experiență empirică și lumea ficțiunilor sale. Deoarece nu a cunoscut grozăviile războiului, el nu descrie evenimentele retrospectiv, ci mai degrabă încearcă să sugereze criza în care faptele aruncaseră oamenii. Din postura de outsider, Avram, protagonistul, student la istorie, rănit pe front și revenit în satul natal după aplicarea Dictatului de la Viena
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290603_a_291932]
-
Absența lucidității, manifestările instinctuale, relativitatea reperelor, sărăcia, primejdiile și brutalitatea instaurării comunismului, condițiile din detenție, din armată sau din spitalele de psihiatrie macerează existența individului, uniformizând-o până la anulare. Personaje cu minți și suflete vitriolate simt lumea ca pe o grozăvie fără sens, văd numai oameni aproape monstruoși, comportamente bestiale, sunt atinși de răutăți, defecte, mirosuri fetide, vorbe agresive. Confuzia, dezorientarea constituie o permanentă sursă de dezordine și nenorocire. Uneori, în special în Imposibilă, pânda, ficțiunea are tendința de a se
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288901_a_290230]
-
fi fost necesar nu doar controlul valutar, ci o gamă Întreagă de măsuri care ar fi izolat Franța de partenerii ei comerciali, punând economia Într-o situație autarhică. Să retragi Franța de pe piețele financiare internaționale nu era pe atunci o grozăvie inimaginabilă, așa cum ar fi astăzi: În 1977, compania IBM avea o capitalizare de piață de două ori mai mare decât toată Bursa pariziană. Mai important era faptul că o asemenea manevră ar fi declanșat separarea și poate chiar excluderea Franței
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
o explicație care să scoată tabloul din sfera unui pesimism evident, eliminând orice posibilă lectură oblică orientată spre erezie. "Tabloul e simbolic și nicidecum ateu. Poate plânge Dumnezeirea? Artistul a răspuns afirmativ, în sens simbolic: Până și Christ plânge văzând grozăviile din lume. Acesta e rezultatul învățăturilor creștinești după două mii de ani? Homo homini lupus! Ce grozăvie!"252. Avem o abordare simbolistă a religiosului într-o relație simbiotică cu tema socială în Recunoașterea și Înmormântarea (1908) sau în Pribeagul (1910). În
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
orientată spre erezie. "Tabloul e simbolic și nicidecum ateu. Poate plânge Dumnezeirea? Artistul a răspuns afirmativ, în sens simbolic: Până și Christ plânge văzând grozăviile din lume. Acesta e rezultatul învățăturilor creștinești după două mii de ani? Homo homini lupus! Ce grozăvie!"252. Avem o abordare simbolistă a religiosului într-o relație simbiotică cu tema socială în Recunoașterea și Înmormântarea (1908) sau în Pribeagul (1910). În aceasta din urmă, ni se înfățișează un țăran contemplativ așezat pe un bolovan, o sapă aflată
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
evocare: femei cu părul în flăcări, oameni răniți și aprinși de vii, ieșeau prin acoperișul sau spărturile magaziilor incendiate, căutând înnebuniți o scăpare. De jur împrejur însă îi țintea arma ostașilor care aveau ordinul de a nu scăpa niciun civil. Grozăvia sinistrului era așa de puternică încât tulburase adânc pe toți cei de față, soldați și comandanți. Într-o stare sufletească în care rațiunea era gonită și înăbușită de instinct, oamenii confirmau misiunile primite, le executau febril sau se ascundeau, retrăgându
"Chestiunea evreiască" în documente militare române. 1941-1944 by Ottmar Traşcă [Corola-publishinghouse/Science/913_a_2421]
-
a românității se poate împlini doar printr-un stat puternic. "La anul 1290 după Hristos dobândindu-și slobozenia, fură norociți de a forma un stat cârmuit de prinț din sângele lor. Cu această epohă se-păru că rumânii scăpând de grozăviile barbariei au dobândit toate înlesnirile de a începe să desfășure o viață nouă însuflețită cu neatârnare politică" (Aaron, 1835, pp. ix-x). Însă geniul românesc și duhul național au fost aduse iarăși de dușmanii românilor într-un con de umbră, ceea ce
Memoria naţională românească. Facerea şi prefacerile discursive ale trecutului naţional by MIHAI STELIAN RUSU () [Corola-publishinghouse/Science/1000_a_2508]