1,305 matches
-
lipi fruntea de tendonul călduț, își lipi palmele de tâmple și de membrană, ca niște paravane, și-ncercă să zărească ceva prin substanța tulbure, hialină. Urletul lumii exterioare devenise chinuitor, insuportabil ca al unei cascade uriașe. Când o formă indescriptibilă, ieșită brusc ca dintr-un abis, se ridică deodată, verde și galbenă și cenușie, apropiindu-și - ce? fața? cefalotoracele? ghimpele din coadă? - de geamul de carne, Maria începu să țipe și o luă la fugă înapoi, fără să-și audă țipătul
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
și pufoasă, ape nesfârșite și nemișcate, iluminate-n adânc de fosforescența îngrozitorilor pești abisali... Infernul - înțelepciune de mâna stingă, emisferă stingă, năprasnic foc paraclet, mascul ce-ascunde în miezul destrucției un suflet de porumbiță. Binele și răul, doi Buddha enormi ieșiți ca doi vulcani deasupra vieților noastre, principii opuse și totuși afine ca polii unui magnet, se acuplează-n cele din urmă, printr-o punte de fibre nervoase, ca să formeze emisferele-ncrețite și complicate ale marelui, neasemuitului Creier ce ne visează
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
călduță, dar pe la mijlocul lui noiembrie au început ploile, medeanul din fața casei s-a prefăcut într-o mocirlă de nu mai știai ce este. Locurile acelea joase de la Nicolina și Socola, fără scurgere, au fost întotdeauna, când dădeau ploile, heleșteie mocirloase. Ieșitul la stradă se făcea după priceperea și fantezia fiecăruia, când pășind pe pietre, când dând cu piciorul în știoalnă. Ca încălțăminte erau bune cizmele, fiind și mai scumpe. Cei care ar fi trebuit să vină noaptea acasă veneau cum îi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1449_a_2747]
-
M-am ridicat și am ieșit din metrou. Cred că am fost ultimul. Nimeni nu era prea grăbit sau panicat. Atmosfera era cu totul alta. Mergeau destul de încet. Totuși observatorul se agita: «Vă rog să mergeți mai repede! Vă rog ieșiți mai repede afară!». Probabil pentru că nu era ceva vizibil cu ochiul liber. Nu avusese loc o explozie. Observatorul era de-a dreptul bulversat, dar călătorii nu erau așa. Mulți rămăseseră în stație și se învârteau pe acolo, gândindu-se ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
am spălat peronul cu detergent, poate e din cauza asta.» Atunci am început să simt și eu un miros acru. În stație era un freamăt neîntrerupt. În cele din urmă s-a mai dat un anunț: «Aerul din stație e poluat. Ieșiți cu toții la suprafață!“ Treptat, totul devenea din ce în ce mai ciudat. Am considerat că ar fi mai bine să plec și m-am îndreptat spre ieșire. În fața mea am văzut o femeie care era cărată de patru persoane. Mi-am dat seama că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
pace ca în vremea inocenței mele copilărești! Somn liniștit, pe care nimic nu l-ar putea tulbura. Când mă trezeam, aveam obrajii stacojii, asemenea cărnii de pe tejgheaua măcelarului. Corpul îmi ardea, tușeam, și ce tuse profundă și teribilă! O tuse ieșită din nu știu ce cavitate pierdută a trupului meu, asemănătoare cu aceea a mârțoagelor care, dis-de-dimineață, aduc măcelarului cadavrele de oi. Îmi amintesc foarte bine. Era o noapte neagră. Câteva minute am rămas fără cunoștință. Vorbeam singur, așteptând să mă cuprindă somnul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1882_a_3207]
-
corturi Ca-să-nfigă peste lume semnul nouăi sale legi Au surpat două imperii și pe paispreze regi. * Mohamet biruitorul, biruit de grea beție, Pe-un covor e-ntins și doarme. Sala-i largă și pustie, Colo capete tăiate și ochi mari ieșiți afară Pare că-l priveau din umbră... bălți de sânge curg pe scară, Pe podele, iar de ziduri răzimate[-s] lănci și darde, Și prin arcuri de fereste vezi Bizanțul care arde; Sub ferești s-aude zgomot surd... căci jos
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
sta-n Eternitate - cât lumea în abis. Eu, anul aspru, palid, adus-am vijelii Și... (arată la ruina fumegîdăa satului) legea mea e moartea... gîndirile-mi - pustii! Gândirea mea e moarte, visarea: vijelii, Eu duc prin visul vremi a arderei făclii! Ieșit-am eu, ca astăzi națiunea ta s-o sting! Privește-n noaptea lumei!... A morții albă pară Adoarme orice popol ce astăzi e să moară!... {EminescuOpVIII 260} Atins-am cu paloarea-i poporul tău român Și-acum din umbra-i
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
singur va muri. {EminescuOpVIII 387} DORUL Al meu frate e amorul, Iar moartea-mi este sor. COR Va muri. DORUL La sânul meu e liniște Și fără frică vin! COR Va muri! FINELE PĂRȚII A DOUA PARTEA A TREIA VÎNTUL Ieșiți frunze-n muguri, Și semănături, Treziți-vă cânturi Pe lan, în păduri. Eu brazii îi scutur, În aer mă scald, Încarc cu miroase Tot sufletu-mi cald. Și tot acel miros, Întregul senin, Îl dărui iubirei, Cunună-i închin. Ieșiți
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
Ieșiți frunze-n muguri, Și semănături, Treziți-vă cânturi Pe lan, în păduri. Eu brazii îi scutur, În aer mă scald, Încarc cu miroase Tot sufletu-mi cald. Și tot acel miros, Întregul senin, Îl dărui iubirei, Cunună-i închin. Ieșiți viorele Și voi clopoței! Sosi primăvara Cu dragostea ei. CORUL SPIEITELOR COPACILOR Trezitu-ne-am În orice ram Din iarna lungă la soare. Auzi, auzi, Cum trec în sus A vieții mii de izvoare. IONEL (trist) A vieții mii de
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
dar voi frunze Și semănături Țreziți-vă cânturi în lanuri, păduri Eu brazii îi scutur, În aer mă scald, L-încarc cu miroase, Cu sufletu-mi cald. Și tot acel miros {EminescuOpVIII 400} Și-ntregu-mi senin Îl dărui iubirei, Cunună-i închin. Ieșiți viorele, Vă chem nebunatec, Sosit-au amorul Cel primăvăratec. CORUL SPIRITELOR COPACILOR Noi ne-am trezit Din vis urât Din iarnă lungă la soare; Prin trunchii vechi Se mișcă-ncet A vieții mii de izvoare. IONEL (trist) A vieții mii
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
416} CORUL SPIRITELOR MUNTELUI Amoru, -nghețat, va muri. DORUL Al meu frate e amorul Iară moartea-mi este sor. COR Va muri. DORUL La sânul meu e liniște, Vin! Nici o frică n-aibi. COR Va muri. PARTEA A TREIA VÎNTUL Ieșiți frunze, muguri Și semănături, Treziți-vă glasuri În lan, în păduri. Eu brazii îi scutur, În aer mă scald, Încarc cu miroase Eu sufletu-mi cald. Și tot acel miros Și-ntregu-mi senin Îl dărui iubirei, Cunună-i închin. Ieșiți viorele
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
VÎNTUL Ieșiți frunze, muguri Și semănături, Treziți-vă glasuri În lan, în păduri. Eu brazii îi scutur, În aer mă scald, Încarc cu miroase Eu sufletu-mi cald. Și tot acel miros Și-ntregu-mi senin Îl dărui iubirei, Cunună-i închin. Ieșiți viorele Și voi clopoței, Veni primăvara Cu dragostea ei. CORUL SPIRITELOR COPACILOR Trezitu-ne-am În orice ram Din iarnă lungă la soare, Auzi, auzi Cum trec în sus A vieții mii de izvoare. IONEL (trist) A vieții mii de
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
era periculoasă, mă avertiza, „giugiuleala“ te făcea pe loc de râsul celorlalți, dacă erai descoperit. Ca să ajungi să faci asta, deși știai ce te așteaptă, de vină nu putea fi decât o ațâțare, pe care cei mai mari o găseau ieșită din comun. Dar Felix, la fel cu ceilalți băieți pe care îi întrebasem dacă n-am putea să ne întâlnim după-amiaza, când nu aveam ore și cam ce jocuri le-ar fi pe plac - primăvara, în B. ne jucam mereu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
o coloană frântă în depărtarea aburoasă, luminând verde ca marea. Și, în timpul unei discuții, tata rosti o frază pe care o cunoșteam din duminicile din A. O frază moștenită de la bunicul, din acele odăi reci și treze la orice oră, ieșită acum din gura lui W., sunând așa, de parcă n-ar fi vrut să-l lovească numai pe Curt, ci și pe bărbatul tânăr care fusese cândva el însuși și care căutase exact aceeași atmosferă, strecurată odată cu dungile de lumină în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
oraș cu mașinuțele, bravo lor! Uite-așa i-a jucat Stalin pe degete atît pe Churchill, cît și pe american, zice Curistul. Nu dăduseră cam de multișor cu mucii-n fasole capitaliștii, nu-i așa Părințele? întreabă Roja. Deși chipurile ieșiți învingători din război, erau mai sterili decît niște eunuci, au stat cu toții smirnă în fața Tătucului. Așa e, cugetă Părințelul, gîndindu-se la Zidul Berlinului, la Tito, Franco și Salazar. Cine a știut să cadă în picioare a căzut în picioare, cine
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
iar un corn de lună stingher atârna într-un colț de cer... În timp ce Petrache și Didina treceau pârleazul, inginerul Cicoare - punctual ca o eclipsă - bătea în poartă. Îndata mare, domnule inginer! - a rostit Costăchel din pragul casei, cu lumina bucuriei ieșită la vedere pe chipul lui uscat. A deschis poarta larg. Bine ați venit, domnule inginer! Bine te-am găsit, dragule! Și bine te-ai întors din Infern! - dacă se poate spune așa. Se poate spune, domnule inginer. Se poate spune
Întorşi din infern vol. II by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1238_a_1876]
-
rog să mă scuzați, dar trebuie să-mi văd de treburi. Se ridică și Îmi Întinse mâna-i scurtă și grasă. — Vă mulțumesc pentru timpul acordat, i-am spus. Nu-i nevoie să mă conduceți, cunosc drumul. Sunteți amabil, când ieșiți, să Îi spuneți băiatului ăluia să vină la mine În birou? — Sigur că da. Îmi dădu Salutul Hitler. Am bălmăjit și eu: — Heil Hitler. În celălalt birou, anemicul citea o revistă. Înainte de a termina să-i spun că șeful lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
În sânul familiei, iar eu i-am dat, până la urmă, dreptate, Într-atât sânul acela mi s-a părut respingător, otrăvit, și nu numai mie, ci și unei bune părți din mulțimea care se adunase În jurul celor două. Din apa ieșită a unor ochi morți sau din aceea, urlătoare și amară, dar Înmiresmată, a mării, iată-ne pe amândoi scăpați. Dacă nu mi s-ar fi Întâmplat ce mi s-a Întâmplat, aș fi rămas până la capăt În Costinești și aș
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
niciodată, Însă, ca În aceste post-timpuri supra-nervoase nu s-au succedat atât de rapid cele două fețe ale lumii, cele două zile și zodii antitetice care Își joacă de-a valma sarcasmul, batjocorind statornicia și sensul. Mai ales pentru noi, ieșiți, nu cu totul teferi, din trecutul de mai ieri, cei rămași În Estul sălbatic, ca și cei plecați, cu tot cu geografia și istoria veche, În Vestul sălbatic. „Exit” sună, tot mai des, avertismentul senectuții. Nu altfel sună, Însă, uneori, și vrajba
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
Era respectat de orășeni, pentru că făcea lucurile să meargă. Are pielea aproape prea fină pentru un bărbat. Bărbă de țap. Poartă niște ochelari cu lentile groase, cu rame aurii. În spatele ochelarilor se află o pereche de ochi de pește. Pupilele ieșite mult în afară, ca niște mingi. E subțirel și se mișcă elegant. Pe vremuri, purta o robă gri, lungă până la glezne. În timpul războiului, poartă uniforma Armatei Roșii, cu niște buzunare în plus, iar după eliberare va purta o jachetă în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
că are un mers mișto. Dacă s-ar da Oscarul pentru mers, ea ar avea un raft plin de homunculi mici și chelioși. Vouă vă e cunoscută noțiunea de homuncul? Apoi Mark se înfurie. Țipă și nu se poate opri. Ieșiți dracului de aici. Nu vreau să mai stați aici. Îi sperie. Prietenii lui - dacă sunt într-adevăr prietenii lui - se tem de el. O țin numa-ntr-un: Ce? Ce-am făcut? Ce te-a apucat? Lăsați-mă în pace
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
chiloți tanga. Dar sunt sigură că există o femeie promiscuă și-n mine, care vrea să scape de pantofii cu talpă joasă, disperată să iasă la lumină și să poarte un sutien Wonderbra. Doar că nu am avut niciodată curajul. Ieșitul la suprafață presupune întotdeauna, ei bine, o ruptură. Iar eu și Mark ne-am străduit atât de mult să ne păstrăm viața intactă. Da, suntem oameni buni care nu se înșală și nu s-au înșelat unul pe celălalt. Dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
ținut prietenii colonelului, și nu fi prost Velicule, chiar îți stă mintea să ne bagi la belea, aici la dom’ colonel care ne cinstește și ne omenește și ne distrează la ziua lui, păi, se poate? Și pe urmă că ieșiți afară-n stradă dacă aveți ceva să vă spuneți tu și cu Mirela, hi-hi-hi, nu ne băgați și pe noi în secretele voastre de familie. Nu ne interesează ce-aveți de-mpărțit, hi-hi-hi, vă privește, șpaga voastră... Păi, și ce dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
să ridice gălăgioși un zmeu colorat peste acoperișurile caselor. Un câine slab și pipernicit latră subțire, jucăuș, încurcându-se printre picioarele lor. O femeie corpolentă, în halat și papuci, având părul pe bigudiuri acoperit cu un batic în culori țipătoare, ieșită să spele scările din fața intrării înguste a simigeriei, se plânge cu voce strident ascuțită unui anume Mitică că nu se mai poate dormi de chirăiturile prichindeilor dezlănțuiți care scoală lumea cu noaptea-n cap fără nici o umbră de rușine. Din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]