1,968 matches
-
și conștiincios decapitarea noastră spirituală. O asemenea decapitare spirituală se poate dobândi cu prețul a o mie sau a zece mii de creatori și intelectuali; dar, din nefericire, ea se poate dobândi... Și se poate dobândi pentru că, astăzi, orice se poate improviza în lume, afară de structura unei culturi. Astfel stând lucrurile, și ținând seama de asasinarea metodică a culturii românești sub ocupație, o răspundere fără margini apasă pe umerii celor care, în urma unor împrejurări fericite, se bucură de libertatea de dincolo de granițele
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
Gustave Flaubert n-a fost deloc un copil fenomen; a învățat cu greu a scrie și a ceti; mintea sa însă lucra; el visa deja composițiuni dramatice, pe care nu știa să le scrie, dar pe care le representa singur improvizând dialoguri și înlocuind rând pe rând rolul diferitelor personagii (Maupassant, Studiu asupra lui Flaubert). Vagabondaj: Au fost vagabonzi: Heine, Byron, Leopardi, Tasso, Lenau, Musset, Gautier, Eminescu, Petrarca, Cervantes, Meyerbeer, Wagner. Inconștiență și instantaneetate: Yürgen-Meyer, în Geniu și Talent, zice: Talentul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
aproape de intrarea Razelmului. Țânțarii sunt teribili dușmani în aceste meleaguri. Stau oamenii la foc povestind. Dorm supt polog, afară. Într-un târziu lumina lunii se tamisează prin pânza albă și subțire. 25 Iulie Dimineața vedem Razelmul. Pornim apoi îndărăt. Sălașuri improvizate de păscari. Câteva boarfe trântite pe mal între stuhării, copii, căței, purcei, babe, patru pari strâmbi, deasupra trestie și câteva maldăre de iarbă. Pologuri Câteva capete buhoase... parc-ar fi niște bizare sălașuri africane, așa cum se văd în stampele unor
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
turmelor lui, o vadră jumătate de brânză. Apoi toamna a vândut proprietarului, pe atunci Macarescu, cu câte un galben jumătate oaia. Construcția drumului peste Stânișoara, cu Italienii, acu 10-12 ani, când lucrau aici oamenii aceia din rasă de artiști, cântând, improvizând coruri și orchestre. BORCA ȘI BROȘTENI La Broșteni, seara la Cazino, niște nemți rău crescuți și obraznici, și un popă tânăr, răgușit, care joacă biliard. Drum cu un om de treabă, care mă duce cu căruța. Într-un loc și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
cusururi și deficiențe, rămășițe ale lumii vechi? Toate cresc și se impun ca o realitate covârșitoare. După vizitarea palatului cultural al uzinei de tractoare, întorcându-mă spre centrul orașului, am putut vedea destule colțuri încă purtând urmele distrugerii fasciste, căsuțe improvizate din dărâmături, gospodării umilite ale celor care încă n-au la dispoziție blocuri moderne. După ce m-am îmbarcat, la ora 6 pe parahod, orașul s-a dezvoltat dintr-o dată pe înălțimile lui ca o vedenie a viitorului. Rămășițele trecutului dispăreau
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
locuinți după gustul lui. Mauzoleul lui D. e astăzi templu catolic. Templul lui Jupiter, baptisteriu. Baia împăratului, refugiu al cânilor, al mâțelor și chiar al oamenilor pentru nevoile trupului. Coloanele de porfir aduse de la Egipet au servit să sprijine păreți improvizați. O mizerabilă mansardă păstrează ferești frumos arcuite și balcon sculptat în piatră. Leii au fost ciumpăviți; un sfinx stă singur și fără rost pe un piedestal; al doilea, a fost târâit în altă parte după ce i s-a zdrobit capul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
târâit în altă parte după ce i s-a zdrobit capul. Porțile de aur, argint, aramă și fier sunt deschise celor patru vânturi. Rămășițele împăratului vechi nu s-au mai găsit. Statui de episcopi și sfinți prin colțurile cetății și biserica improvizată în mauzoleu. Săgetează cu trufie spre cer o clopotniță a bisericii nouă. Dar pare să fi sosit timpul ca să se adaoge și ea rămășițelor trecutului. Am băgat de samă Că minciuna nu plătește vamă. Calul hrănește-l ca pe un
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
vorbă de-a acestuia care contrazicea ipoteza, îmbrățișată de aproape toți ceilalți, a anticipării morții: „Mă, ce fel de poet sînt eu, dacă n-am nici o neliniște existențială?!” Neștiind cu ce să mai umple golul priveghiului, Sergiu a început să improvizeze ceva despre viitoarele necroloage, convins că o asemenea informație consolează familia. Afectat profund, Bălăiță a mărturisit că-și dă acum seama că Mișu îi era foarte apropiat, deși nu poate decît cu oarecari ezitări să-l numească „prieten”. Dincolo de „păcatele
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
schițe de scrisori de dragoste, impresii în marginea lecturilor din Turgheniev (autorul favorit la acea vîrstă) și note despre amărăciunile mele din tabără. A doua sau a treia zi, au descoperit hoțul: un coleg de la cealaltă companie, care încercase să improvizeze un aparat de radio. Cu toate acestea, nimănui nu i-a păsat de emoțiile mele, nimănui nu i-a trecut prin cap că ar trebui să fiu consolat după ofensa și umilința care mi se făcuseră. Faptul că eram „nepot
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
Iulian Antonescu. Se plimba singur, curios față de cele din jur, ca printr-un oraș străin. Omul ăsta are mintea plină de anecdote istorice, potrivite pentru toate situațiile. Eu am început convorbirea, el a continuat-o. Cît ne-am întreținut, a improvizat zeci de analogii între situații actuale și situații din trecut, cu o ușurință stupefiantă: un du-te vino de la Alexandru cel Mare, mauri și spanioli, la Cernenko și Reagan. La urmă, mi a declarat că-i dezamăgit de unii din
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
întrevăzut posibilitatea întoarcerii lui înainte de termen. Au fost, bineînțeles, și alte motive: de pildă, obligativitatea de a susține oral lucrarea. N-am vrut să fac figură de „cioară albă” între oameni care au exercițiul colocviilor și al șuetelor și pot improviza cu ușurință pe cele mai diverse teme. Ca provincial ce sînt, eu mi-am pregătit un text cu multe detalii, ceea ce pentru ei ar fi fost plicticos. Am revenit, apoi, la motivul principal și i am relatat cît de degradate
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
Eroarea am resimțit o nu în fața unor erudiți, ci în a unor interlocutori de o relativă simplitate. Cîte un „cum?” și cîte un „de ce?” (naiv, fără intenție de șicană) m-au pus în dificultate. Anumite răspunsuri a trebuit să le improvizez, de fiecare dată „sub presiune”, cu un plus de efort și cu teama că n-ar fi cele mai bune. Într-un caz sau două, astfel de întrebări mi-au dat senzația, secunde lungi, de sufocare, ca atunci în liceu
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
de la nivelul cel mai înalt: „Imposibil, are niște «surse», altminteri de unde a știut?”, ar fi zis ea. întrucît unele din semne și interpretări aveau corespondențe în realitate (de pildă „individul gras, fălcos”), vorbele ei m-au prins. Spre finalul „ședinței” (improvizată după un vernisaj), mi-am dat seama că crezutul meu „cap logic” se cam pierde în prezența cuiva care încearcă să-mi scormonească viitorul. *Iarăși a „erupt”: „Nu înțelegeți că aniversarea partidului înseamnă aniversarea tovarășilor?” Asta așa e, însă nu
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
erau făcuți din aceeași plămadă; dar Mirabeau simțea bine care este partea lui slabă și, într-o zi când vorbise folosindu-se de genul acesta de respingere a argumentelor cu oarecare succes, ne-a spus: „Văd bine că, pentru a improviza într-o chestiune, trebuie să începi prin a o stăpâni bine de tot.“ Glasul lui Mirabeau era plin, bărbătesc, răsunător; umplea și măgulea urechea: nu-i scădea forța niciodată, dar era flexibil, se făcea auzit deopotrivă de bine coborând tonul
ANTOLOGIA PORTRETULUI De la Saint-Simon la Tocqueville by E.M. CIORAN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1321_a_2740]
-
o facultate miraculoasă de intus-suscepțiune: o vorbă auzită în treacăt adinea ori, o reminiscență istorică, un citat, totul devenea pe loc proprietatea lui. Într-o zi, când Barnave, care era foarte mândru de promptitudinea lui de a vorbi, tocmai răspunsese, improvizând, unui discurs pregătit, Champfort, care stătea de vorbă cu Mirabeau pe treptele tribunei, spunea că facilitatea este un talent minunat, cu condiția de a nu te folosi de el. Mirabeau a prins din zbor această formulare pentru exordiul său, începând
ANTOLOGIA PORTRETULUI De la Saint-Simon la Tocqueville by E.M. CIORAN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1321_a_2740]
-
în acest străin o formă de alteritate contradictorie, fapt care con- duce și la expunerea sa asemeni unei curiozități de bâlci. Regresia la primitivitate devine astfel semnificativă, sub masca provincialului se află instincte mai vechi. La bâlci, cu formele sale improvizate de circ sunt expuse nu numai animale exotice, dar și monștri, curiozități biologice, ata- visme. Personajele de bâlci care intră în componența circu- lui posedă mărci ale monstruosului : bărbați cu o forță ieșită din comun, femeia cu barbă, estropiați, frați
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
provinciale, sau ceea ce este socotită drept „lumea bună”. Cel de-al doilea episod relevă fraza care a devenit o marcă înregistrată în ceea ce privește opera lui I.L. Caragiale. Naratorul descoperă că patul său este invadat de insecte care devin active în obscuritate. Improvizează un pat așter- nând cearșaful direct pe covor protejându-se cu tutun împotriva insectelor, fără ca prin această strategie să-și găsească confortul. În acest moment cade fraza care a fost ulterior decupată și utilizată de numeroase ori în diverse contexte
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
opera lui - știe bine cât îmi place.” Într-adevăr, în film avem scena în care Pampon se holbează la opera de sensibilitate sămănătorist-pășunistă, un kitsch grosolan, fără a avea câtuși de puțin înțelegerea ironică a naratorului din Un artist. Spectacolele improvizate cu cocoși loviți de etilism cronic și câini dresați pe post de patriotici roșiori în acompaniamentul marșurilor militare sunt luate din aceeași schiță. „Artistul meu avea odată doi cocoși, pe cari-i deprinsese la beție, și încă beție de alcool
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
sub cerul degajat de nori, mai întâi stropit cu miriadele de aștri de aur ce-i supravegheau și-i protejau, mai apoi în razele soarelui care, parcă numai pentru ei răsărise în ziua aceea. Ca să le mângâie dragostea în patul improvizat din ramuri de jneapăn, acoperit cu tot ceeace putuseră căra cu ei în ranițele lor grele ca plumbul. Și mai răsărise soarele, numai ca să le binecuvinteze gustările pregătite de cele două mame înainte de a purcede la drum, ceaiul indian care
Cârţişoara: monografie/ vol. I: Satul by Traian Cânduleţ, Ilie Costache () [Corola-publishinghouse/Memoirs/411_a_1126]
-
I. Comendatoru alu ordinelui cesaro austriacu Leopoldinu, Membru pe vietia alu Senatului imperialu. s.c.a. s.s. Andreiu Baronu de Siaguna Atunci, în 1866 Pavel Monea este instalat ca primul dascăl școlit în Oprea Cârțișoara unde va funcționa prin spații improvizate până în 1869 când se va muta în Streza. Ulterior va face un curs de notari și va funcționa ca notar circual în Streza, ca mai apoi să absolve seminarul teologic, să se instaleze și să activeze pe toate laturile vieții
Cârţişoara: monografie/ vol. I: Satul by Traian Cânduleţ, Ilie Costache () [Corola-publishinghouse/Memoirs/411_a_1126]
-
și Blendea Ioan ca membri. A fost «mare serbare mare», bandele satului sub conducerea lui Onu Blendea și-au desumflat bojocii până seara târziu, feciorii au învârtit fâșnețele satului de-au frământat tot noroiul din uliță în fața primăriei, iar corul improvizat din câțiva școlari din clasele mai mari au cântat cu mult «entuziasm», ca să-i placă tovarășului de la regiune: Zdrobite cătușe în urmă rămân, În frunte-i mereu muncitorul, Stăpân pe destin e poporul. Trăiască, Trăiască Republica noastră În marș de
Cârţişoara: monografie/ vol. I: Satul by Traian Cânduleţ, Ilie Costache () [Corola-publishinghouse/Memoirs/411_a_1126]
-
era stocată în programul Excel, care nu este un program de baze de date, ci de calcul tabelar, conceput pentru a-i ajuta pe contabili să facă niște calcule de rutină. Frumusețea programului constă în structura lui deschisă și poți improviza cu ușurință folosind această tehnologie, iar rezultatele sunt extrem de eficiente. Tocmai asta am făcut și noi. Este ca și cum Microsoft ar fi construit o bicicletă foarte bună acum zece ani, iar noi am fi transformat-o într-un vehicul de teren
[Corola-publishinghouse/Administrative/1868_a_3193]
-
întâmplat într-un magazin mare de haine pentru femei, în care erau prea puține scaune pentru bărbații care așteptau ca doamnele pe care le însoțeau să-și facă cumpărăturile. De unde știm că erau insuficiente? Pentru că soții și prietenii trebuiau să improvizeze - o soluție pe care orice ființă umană o adoptă când nevoile nu îi mai sunt satisfăcute. De câte ori vedeți un cumpărător improvizând într-un punct de desfacere, să știți că este absolut evident că un comerciant a eșuat să înțeleagă nevoile
[Corola-publishinghouse/Administrative/1868_a_3193]
-
pe care le însoțeau să-și facă cumpărăturile. De unde știm că erau insuficiente? Pentru că soții și prietenii trebuiau să improvizeze - o soluție pe care orice ființă umană o adoptă când nevoile nu îi mai sunt satisfăcute. De câte ori vedeți un cumpărător improvizând într-un punct de desfacere, să știți că este absolut evident că un comerciant a eșuat să înțeleagă nevoile clienților săi. Aș face o paranteză pentru a ilustra această idee: în hotelurile-cazino din Atlantic City, New Jersey, unde bunăvoința, să
[Corola-publishinghouse/Administrative/1868_a_3193]
-
Poate cineva a considerat că un grup de indivizi care stau și se învârt fără treabă ar înveseli decorul. Oare asta vrea să însemne că bărbații vor sta în picioare? Bineînțeles că nu - avea să însemne doar că bărbații vor improviza cumva ca să stea jos. În cazul de față, i-a atras o fereastră cu un fel de pervaz mare, de înălțimea unei bănci. Și uite-așa pervazul a devenit bancă. Și unde era această bancă ad-hoc? Nu era vina nimănui
[Corola-publishinghouse/Administrative/1868_a_3193]