4,193 matches
-
universul, nu prin imitarea naturii, arta e un fel de transsubstanțiere, o mutație ontologică (A treia taină, 1969). Mai departe poeta caută hotarul dintre bine și rău, dintre înnorat și senin, dintre lumină și noapte, exterior și interior, paradis și infern. Moartea e văzută ca un rit nupțial...» (PIL, 502 sq.). Ambele volume au apărut sub titlul "Orașul topit și alte povestiri fantastice" in 2004; Interviuri Cărți în format electronic 2003 2004 2005 2011
Ana Blandiana () [Corola-website/Science/297559_a_298888]
-
Paștelor); cel dogmatic (privind valabilitatea botezului administrat de eretici). Autoritatea unor astfel de rezoluții găseau o referință în textul din Matei 16,18-19: «Și eu îți zic: Tu ești Petru și pe această piatră voi zidi Biserica mea și porțile infernului nu o vor birui. Ție-ți voi da cheile împărăției cerurilor și tot ce vei lega pe pământ va fi legat și-n cer și tot ce vei dezlega pe pământ va fi dezlegat și-n cer». Acest text și
Papă () [Corola-website/Science/296846_a_298175]
-
bună formă de tortură. Vânturache își folosește experiența dobândită în Universitatea Nevăzută pentru a-i bate pe demoni cu propriile lor arme, astfel încât el și Eric să poată scăpa de acolo. În timp ce traversează nivelurile reformate ale Iadului (forme satirice ale Infernului lui Dante) dau peste da Quirm și peste papagal, precum și peste Lavaeolus, care le indică ieșirea. În spatele puterilor demonice ale lui Vânturache se dovedește a fi Lordul Vassenego, care conduce o revoltă împotriva lui Astfgl. Folosindu-se pe Vânturache pentru
Eric (roman) () [Corola-website/Science/323318_a_324647]
-
conduce o revoltă împotriva lui Astfgl. Folosindu-se pe Vânturache pentru a-l ține ocupa pe Astfgl, Vassenego își adună demonii susținători și îl înfruntă pe rege chiar când acesta prinde fugarii. Vassenego se proclamă "Președinte Suprem pe Viață al Infernului", ocupându-se de planificarea viitorului demonilor. În timp ce Astfgl se pierde în închisoarea birocratică pe care o crease, Vassenego preia conducerea regatului, iar Vânturache și Eric fug din Iad.
Eric (roman) () [Corola-website/Science/323318_a_324647]
-
exemple de vieți asuprite de “ciudățeniile Sub-Directorului-Ajutor”, șef care “nu suporta să vadă pe cineva mâncând sau bând În incinta serviciului său. I se părea o Înjosire incompatibilă cu demnitatea de funcționar”. În alte imagini, mecanizarea vieții devine expresia unui infern cotidian reliefat În evenimente simple: “Primăvara sub formă de parc, singura accesibilă, și nervii rigizi ca dâra de zahăr de pe tort: << La mulți ani!>> Ecourile ciripelilor periate prin pene de plopi goi Încă, bucle lucioase rupte de Țignale, frâne, bufnituri
ALECART, nr. 11 by Adela Cășuneanu () [Corola-journal/Science/91729_a_92865]
-
mitologia greacă zeița care stăpânește în timpul iernii, alături de Hades, lumea umbrelor, fiind însă în timpul verii și zeița fertilității. Era fiica lui Zeus și a Demetrei. În mitologia romană, este venerată sub numele de "Proserpina". Legenda ei spune că stă în infern cu Hades, stăpânitorul lumii de dincolo. Acolo va trebui să râmâna timp de 6 luni pe an, însemnand Toamna și Iarna. Fiind rugat de Demetra, Zeus a acceptat ca Persefona să stea în infern numai jumătate din an, însemnand perioada
Persefona () [Corola-website/Science/299603_a_300932]
-
Legenda ei spune că stă în infern cu Hades, stăpânitorul lumii de dincolo. Acolo va trebui să râmâna timp de 6 luni pe an, însemnand Toamna și Iarna. Fiind rugat de Demetra, Zeus a acceptat ca Persefona să stea în infern numai jumătate din an, însemnand perioada rece a anului, când Demetra pleacă de pe Olimp și recoltele se veștejesc. Când vine Primavara și Persefona se întoarce din infern, natura devine din nou verde. Vedeți la "Legendă". Legenda despre Persefona începe atunci când
Persefona () [Corola-website/Science/299603_a_300932]
-
Iarna. Fiind rugat de Demetra, Zeus a acceptat ca Persefona să stea în infern numai jumătate din an, însemnand perioada rece a anului, când Demetra pleacă de pe Olimp și recoltele se veștejesc. Când vine Primavara și Persefona se întoarce din infern, natura devine din nou verde. Vedeți la "Legendă". Legenda despre Persefona începe atunci când Hades, zeul morții, s-a îndrăgostit de frumoasa fiică a lui Zeus și a Demetrei. Știind că Demetra, zeița culturii și a roadelor câmpului, mama Persefonei, nu
Persefona () [Corola-website/Science/299603_a_300932]
-
care este și numele ei inițial), știind prea bine că Persefona este păzită cu mare atenție de mama ei, Demetra. Într-o zi, pe când culegea împreună cu oceanidele flori la poalele Nysei, Persefona a fost răpită de Hades și dusă în Infern. Romanii menționează Enna, pe insula siciliană, drept locul răpirii. Demetra a fost însă atât de disperată de dispariția fiicei sale iubite încât a părăsit Olimpul și timp de nouă zile a lăsat să se veștejească întreaga vegetație care era sub
Persefona () [Corola-website/Science/299603_a_300932]
-
întreaga vegetație care era sub oblăduirea ei. Într-un târziu, Zeus a fost nevoit să-i destăinuie prin Hecate lui Demetra unde se află Persefona și să mijlocească un compromis cu Hades, devenit între timp soțul acesteia. Deși eliberată din Infern, Persefona a rămas legată de lumea umbrelor, deoarece a apucat să mănânce acolo un sâmbure de rodie. Acest fapt i-a fost trădat lui Hades de către Ascalafos. În fiecare iarnă ea trebui deci să se întoarcă în Infern și să
Persefona () [Corola-website/Science/299603_a_300932]
-
eliberată din Infern, Persefona a rămas legată de lumea umbrelor, deoarece a apucat să mănânce acolo un sâmbure de rodie. Acest fapt i-a fost trădat lui Hades de către Ascalafos. În fiecare iarnă ea trebui deci să se întoarcă în Infern și să petreacă o treime a anului acolo. De aceea iarna este anotimpul deznădejdii Demetrei, cel în care vegetația moare. Cultul Persefonei e strâns legat de simbolica anotimpurilor denotată de legendă. Locurile prinicpale de cult se află în Beoția, pe
Persefona () [Corola-website/Science/299603_a_300932]
-
Orele respira jos, fără viață."” Culoarea roșie a valurilor este un semn al venirii Iadului, pentru că roșu este culoarea focului și, prin urmare, culoarea iadului și a diavolului. „"Iar cand, în subpământeștile zvonuri,/ Orașul se va cufunda lent, în cadența,/ Infernul se va ridica din o mie de tronuri,/ Și-i va face o reverența."” Ultimele versuri ale poemului vorbesc de recunoștință diavolului către moarte pentru că-i permite să iasă din lăcașul sau și să stăpânească pământul. În plus, finalul sugerează
Cetatea din mare () [Corola-website/Science/334212_a_335541]
-
precum și cel mai puternic dintre ei, "Hebieso", zeitate a furtunii și a fulgerului. Cât despre "Papa Legba", acesta are dificila funcție de intermediar și de mesager al zeilor. Este asimilat, în Vaudou haitian, Sfântului Petru, care deține cheile Paradisului și ale Infernului. În Vaudou african, nu există conceptele de "paradis" și de "infern". "Lêgba" ("Eshu" pentru anglofoni) este de fapt cel mai important prin aceea că este zeitatea gândirii. El formează, împreună cu divinitatea "Fa" (sau "Ifa"), un cuplu purtător de pedagogie a
Vaudou () [Corola-website/Science/311851_a_313180]
-
a fulgerului. Cât despre "Papa Legba", acesta are dificila funcție de intermediar și de mesager al zeilor. Este asimilat, în Vaudou haitian, Sfântului Petru, care deține cheile Paradisului și ale Infernului. În Vaudou african, nu există conceptele de "paradis" și de "infern". "Lêgba" ("Eshu" pentru anglofoni) este de fapt cel mai important prin aceea că este zeitatea gândirii. El formează, împreună cu divinitatea "Fa" (sau "Ifa"), un cuplu purtător de pedagogie a acestei culturi. Vaudou este o religie afro-caraibiană, întâlnită în insula Hispaniola
Vaudou () [Corola-website/Science/311851_a_313180]
-
devină actor al Teatrului Național „I. L. Caragiale”, iar din 2002 societar de onoare al acestuia. A jucat în nenumărate piese pe parcursul carierei, dintre care amintim : „Enigma Otiliei”, „Regele Lear”, „Richard al III-lea”, „Cine are nevoie de teatru”, „Orfeu în Infern”, „Ondine”, „Amanții insângerați”, „Sâmbata, duminică, luni” etc . Recitator remarcabil din Eminescu, Accepta în anii'80 ca și mulți alți slujitori de seamă ai Thaliei, sa apara în spectacole omagiale televizate dedicate lui Nicolae Ceaușescu . A colaborat la mai multe spectacole
Traian Stănescu (actor) () [Corola-website/Science/315209_a_316538]
-
"Orfeu în infern" (în original "Orphée aux enfers") este numele unei opere bufe în două acte și patru tablouri a compozitorului Jacques Offenbach, reprezentată pentru prima oară la data de 21 octombrie 1858 pe scena teatrului "Les Bouffes-Parisiens" din Paris. Libretul este semnat
Orfeu în infern (operetă) () [Corola-website/Science/304517_a_305846]
-
probabil lui Halévy, dar libretul ulterior, care a stat la baza reprezentației, e scris aproape în întregime de Crémieux. Se pare că libretiștii Ludovic Halévy și Hector Crémieux concepuseră încă din 1856 un libret comic pe tema salvării Euridicei din infern, la îndemnul lui Offenbach care dorea în fine să prospere cu teatrul de varietăți "Les Bouffes-Parisiens", pe care-l conducea din 1855. Ulterior Offenbach a fost acuzat de a fi plagiat o farsă de carnaval cu aceeași temă, scrisă de
Orfeu în infern (operetă) () [Corola-website/Science/304517_a_305846]
-
ales în spațiul cultural italian și vienez. Reprezentarea operei a fost amânată datorită condiției pe care Offenbach o acceptase la închirierea teatrului de a reprezenta doar piese într-un act. Schimbarea locului acțiunii fiind în cazul coborârii lui "Orfeu în infern" absolut necesară, realizarea proiectului s-a prelungit până în 1858, când Offenbach a obținut oficial permisiunea de a reprezenta și opere în două acte. În perioada în care a fost scris libretul operei, Ludovic Halévy a fost numit secretar general ministerial
Orfeu în infern (operetă) () [Corola-website/Science/304517_a_305846]
-
accentul cu ajutorul cupletelor pe efectele comice. Aceste schimbări asigurară în fine succesul de public al piesei. După preluarea funcției de director la "Le Théâtre de la Gaîté" Offenbach speră să repete succesul pe care-l repurtase în 1858, transformând "Orfeu în infern" într-o feerie. Schimbările atraseră după sine decoruri și costume mai fastuoase, precum și unele numere de balet. Acțiunea era în noua prelucrare des întreruptă, de pildă de dansul elevilor la conservator, de baletul orelor în Olimp sau de cel al
Orfeu în infern (operetă) () [Corola-website/Science/304517_a_305846]
-
feerie. Schimbările atraseră după sine decoruri și costume mai fastuoase, precum și unele numere de balet. Acțiunea era în noua prelucrare des întreruptă, de pildă de dansul elevilor la conservator, de baletul orelor în Olimp sau de cel al muștelor în Infern. Muzica de balet compusă cu această ocazie nu a mai atins nivelul compozițiilor inițiale. Libretiștii versiunii originare adăugară piesei încă un act, extinzând numărul tablourilor de la patru la doisprezece și prevăzând un număr mult mai mare de personaje. Piesa a
Orfeu în infern (operetă) () [Corola-website/Science/304517_a_305846]
-
îi cere acestuia chiar divorțul. Supus convențiilor sociale, muzicianul refuză despărțirea și încearcă să-și elimine rivalul ascunzând un șarpe veninos pe pășunea pe care acesta o întâlnește de obicei pe Euridice. Aristée se dovedește însă a fi Pluto, stăpânul infernului, și face în așa fel încăt Euridice să cadă victimă mușcăturii de șarpe destinate lui. Odată moartă, aceasta este de-a dreptul încântată să-l urmeze pe Pluto în infern. Filistinul Orfeu se bucură la rândul lui să se vadă
Orfeu în infern (operetă) () [Corola-website/Science/304517_a_305846]
-
pe Euridice. Aristée se dovedește însă a fi Pluto, stăpânul infernului, și face în așa fel încăt Euridice să cadă victimă mușcăturii de șarpe destinate lui. Odată moartă, aceasta este de-a dreptul încântată să-l urmeze pe Pluto în infern. Filistinul Orfeu se bucură la rândul lui să se vadă liber, dar e mustrat de Opinia Publică, care apare ca un personaj aparte, și se vede obligat să-și salveze soția. În cel de-al doilea tablou, Olimpul, Orfeu se
Orfeu în infern (operetă) () [Corola-website/Science/304517_a_305846]
-
demult autoritatea morală asupra tagmei haotice de zei. În cuplete, aceștia îi reproșează rând pe rând aventurile amoroase cu diverse muritoare. Nici Pluto nu găsește de cuviință să-i acorde respect, el instigă chiar o revoltă împotriva lui, enumerând avantajele infernului față de Olimp. ceea ce-l determină pe domnul Orphée să-și ridice apoi glasul într-o lamentație ipocritâ, interpretând la vioară primele acorduri din celebra arie a lui Orfeu la Gluck: "On m'a ravi mon Eurydice!" Zeii îl acompaniază imediat
Orfeu în infern (operetă) () [Corola-website/Science/304517_a_305846]
-
disperarea reală. Nici Jupiter nu se lasă înșelat de acest fals patetism, dar poruncește totuși eliberarea Euridicei, fiind supus convențiilor sociale și în plus sperând să o seducă el însuși pe nimfă. Deși acțiunea se derulează de-acum încolo în infern, spațiul scenic nu se schimbă în mod semnificativ față de cel din primul tablou, acestuia îi sunt adăugate cel mult decoruri puțin mai excentrice, mai tipice unei vieți pline de huzur. Tabloul al treilea, numit Un rege din Beoția, o înfățișează
Orfeu în infern (operetă) () [Corola-website/Science/304517_a_305846]
-
o descoperă Jupiter, care ia înfățișarea unei musculițe pentru a se apropia de ea. Euridice se lasă ușor convinsă să se amestece, în cadrul petrecerii infernale care va urma, în rândul bacantelor, pentru a putea fugi cu el. Tabloul al patrulea, Infernul, e dedicat unei petreceri cu punctul culminant într-un cancan infernal, în care sunt antrenați toți zeii. Jupiter nu reușește însâ să se îndepărteze pe nesimțite cu Euridice în timpul danslui, ci este descoperit de Pluto. Stăpânul Olimpului declară atunci sus
Orfeu în infern (operetă) () [Corola-website/Science/304517_a_305846]