1,303 matches
-
și pentametre, ca o legendă la statuie: Fii fără teamă, iubito, nu-ți tremure pașii, poarta Când crezi că se-nchide, ea se deschide spre cer. Scandîndu-și stihurile, orientalistul clipi din ochi de emoție, ca și când ar fi fost gata să lăcrimeze. Compoziția era într-adevăr mișcătoare, dar nu-i venise în minte decât într-un moment comercial. Publicarea anunțului i se păru lui Hagienuș periculoasă. Fără pomenirea lui Ioanide și a lui Hansen n-avea nici o atracție, cu numele acestora se
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
Întrebă doctorul. Nu, pe Conțescu nu-l dureau dinții și examenul stomatologic nu descoperi nici un focar. Mai probabil era că, încercînd a-și potoli cu degetul un prurit facial, dăduse naștere la acea inflamație. Ochii lui Conțescu, și așa plângători, lăcrimau necontenit, în vreme ce obrazul umflat îi dădea aspectul bufon al unui prunc râzând. G. Călinescu - Cum mai este Conțescu? se informă și Gulimănescu. - Din ce în ce mai rău, în ciuda scăderii temperaturii. Aînceput să se umfle. Nici vorbă, are o boală gravă, ce n-a
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
n-a tăiat bine firul! Când prietenii vizitară iarăși pe Conțescu alungară orice idee comică. Bietul om ședea pe pat, susținut de multe perne la spate, spre a se evita vreo congestie pulmonară, și părea a plânge, din cauză că ochii îi lăcrimau automat. Apoplexia nu lezase alt membru, ci imobilizase același braț stâng, îngreuind de asemeni vorbirea. De astă dată, într-adevăr, Conțescu se bâlbâia, din care cauză evita să vorbească și făcea numai semne. Luxarea piciorului îi făcea întoarcerile dureroase, cu toate că
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
mahala în acea vreme. Nu-i displăcea să aibă o aventură, pentru plăcerea ei, și cu un șanticler negru atât de simpatic ca Cedric. Dar, Dumnezeule, ce ieșise! Vasilica dădu drumul altor hohote de râs, și ochii începură să-i lăcrimeze. Totul fusese atât de caraghios! Negrul turnase o băutură în pahare și începuse să îngîne niște litanii pe o limbă drăcească. Nici nu se uita la ea. Pocnea din palme și boscorodea. Începuse să-i curgă sudoarea pe frunte și
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
oameni și muieri, cu fețele rumene de rachiu, spunând snoave și cimilituri. Pe pereți întindeau aripele ștergare de borangic. Vasili stătuse și el la masă, mai spre coadă, și curând râdea și el, cu gura plină de caltaboși, cu ochii lăcrimând de la spirtul tare de prună. Se iviră lăutari și mesenii lăsară străchinile și paharele. Câte doi, ținîndu-se după umeri, gravi și cu ochii largi in ochii celuilalt, țopăiau mărunt pe podeaua de scânduri. Fata lipea ugerele de pieptul flăcăului și
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
și o fetiță acasă, care-o aștepta și mama ei nu mai venea. Dar măcar nu spusese nimic, nu-și trădase tovarășii. Și mai erau mulți ca ei, despre fiecare avuseseră cîte-o lecție. Tovarășa mereu încerca să-i facă să lăcrimeze, avea uneori un ton atât de jalnic când le vorbea despre puterea de sacrificiu a acelor eroi. La muzică solfegiau ei ce solfegiau "La ospețe ursul cere" sau "în căsuța cu alune", dar pân-la urmă ajungeau mereu la cântecele cu
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
minunată cu fumul aromat al candelelor din capela micuță care îi servea drept lăcaș personal de rugăciune. Cerul era surprinzător de senin, așa cum fusese și în zilele precedente. Stele sclipeau puternic, făcîndu-l să se întrebe dacă ochii lui Dumnezeu nu lăcrimau cumva la gândul că în încăperea aceea avea să se săvârșească probabil penultimul act al unei ere în care fusese adulat și apoi hulit și sfârșise prin a fi ignorat de aproape toți oamenii. Pe un perete se afla icoana
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
e bine să stabilești clar locul unde trebuie să vină ambulanța. De aceea le-am spus să-l aducă pe Takahashi pe targă în birou și să aștepte salvarea. Apoi m-am spălat pe față. Nasul îmi curgea. Ochii îmi lăcrimau. Trebuia să mă aranjez un pic. Mi-am dat jos uniforma și m-am spălat la chiuvetă. Când mă spăl pe față, am obiceiul să-mi scot uniforma, ca nu cumva să se ude. Pentru că în uniformă era impregnat gaz
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
cu incidentul Matsumoto.» Mie mi s-a transmis mesajul pe la 9:00. Mă întrebam ce se întâmplase și, când am deschis televizorul, am văzut că toate victimele acuzau simptome de intoxicare acută cu organofosfați. Mai exact, aveau dureri de ochi, lăcrimau, nu vedeau clar, le curgea nasul, aveau stări de vomă... cam acestea erau simptomele. Doar din informațiile astea, nu se putea deduce că era vorba de sarin. Reacții similare apar și din cauza altor gaze toxice. Doar una singură a spus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
o reacție normală. Între timp s-au lămurit că e vorba de intoxicație cu sarin. Mi-au dat medicamente pentru a-mi trata pupilele contractate. De data aceasta îmi scădea tensiunea. Durerea de cap persista. Nasul îmi curgea. Ochii îmi lăcrimau. Vedeam negru în fața ochilor. Am stat trei zile în spital. Noaptea n-am reușit să dorm. Mă uitam împreună cu o altă doamnă la știrile de la televizor. Mă gândeam că s-ar fi putut sfârși și mai rău, aș fi putut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
dorm noaptea. Până atunci am fost sănătos tun. Nu am avut nici o boală. Presiunea sângelui era normală. Din când în când îmi mai amorțește piciorul stâng. Nu știu dacă e din cauza sarinului. Înainte nu mi se întâmpla. Și ochii îmi lăcrimează. Oricum asta poate fi și din cauza vârstei. Nu pot spune cu certitudine care este pricina. Mă întrebați dacă atacul m-a afectat din punct de vedere psihic? Păi, se mai întâmplă să mă enervez la câte o vânzare. Asta este
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
îndrăzni să copieze în anul... o comedie scrisă românește în anul 1870, să aibă cel puțin precauțiunea ca să-i puie pe doșcă; tălmăcită de pe moldovenie în anul cutare - da' nu așa!... [POETUL] De ce plângi, o, dona Diana, De ce ochii-ți lăcrimează? Nu ești sântă și frumoasă Ca o dramă spaniolă? Știi, don Manuel, amantul, Umblă noaptea după fete, Fete brune, dulci și palizi, Ca dulci nopți de primăvară. {EminescuOpVIII 357} Știi, don Manuel, perfidul, Inconstant, iubește-o altă, Altă brună, dulce
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
tine. Clar? Repetiția a continuat, nimeni nu a spus nimic. A doua zi îmi vin în fire, mă duc la Bopsi și-i cer scuze, el se scuză la rândul lui, spunând că-i pare rău, cred că am și lăcrimat un picuț, în teatru chestia asta e destul de normală, ne împăcăm, dar de atunci nimeni nu a mai îndrăznit să mă apostrofeze în Teatrul Național. Habar n-am dacă a fost bine sau nu. Cu Bopsi am rămas prieten și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2164_a_3489]
-
de aură, puncte energetice, karma, transmigrație, reîncarnare, se gîndește. Dacă mai întîrzie mult o să te faci sloi de gheață, își spune Sena privind în sus la releul de televiziune montat în vîrful Casei Scînteii. Simți cum ochii încep să-i lăcrimeze la colțuri din cauza frigului, și își trase batista din buzunar. Te-ai găsit tocmai tu să faci pe patriotul, se gîndește, ștergîndu-se pe furiș, începînd să țopăie ca să-și mai dezmorțească degetele de la picioare. A naibii hardughie, dom’ Președinte, nu
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
seamă, de parcă s-ar fi aflat pe un teritoriu străin și necunoscut. Era prima dată cînd venea să-l viziteze pe Timișoara și găsea localul mirosind a proaspăt, fără fumul de țigară care făcea să-l usture ochii și să lăcrimeze, bine luminat, și liniștit. Muzica, care de obicei era dată atît de tare, încît difuzoarele începeau să bîrîie, mergea acum în surdină, iar sonorul televizorului alb-negru care era așezat pe un colț al tejghelei de la bar era întors la minimum
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
s-au întors în cerc, de trei ori. Fiindcă se dădea numai un litru de persoană. Tatăl meu e un om cu umor. La noi, televizorul se afla în centrul atenției. Tata clocotea de furie la cuvântările tovarășului, iar mama lăcrima, pentru că Sue Ellen din serialul Dallas căzuse în patima beției. Cu ani în urmă, menajerei noastre i se umpleau ochii de lacrimi fiindcă o fată nevoiașă, de la țară, urma să facă un copil din flori. Sau fiindcă o iubire se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
ea și-mi povestea de toate celea și era bine. Și când era Întru dimineață și cântau cocoșii mergea cu mine afară și spunea rugăciuni și cânta Încet: „Avea, avea, Sfânta Vinerea/ Un fecior de domnișor/ Ochii-n cap Îi lăcrima / Nime-n lume n-auzea / Numai surorile lui Lazăr/ Culegând flori de amin / Și a luat o floare / Și a dat lui Iștină / Iștină s-a făcut ceară / Ceara s-a aprins / Și Sfânta Vinerea a zis / Că cine se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
în acel rămas bun. Selin, care se apropiase ca să-i invite la barjă, simți cum i se preling în lungul obrajilor două lacrimi. Nu le șterse, de teamă să nu atragă luarea aminte asupra lor. Era încurcat. Copil fiind, îi lăcrimau ochii când se întețea vântul, altfel nu-și aducea aminte să i se mai fi întâmplat. Ștefan, cu voce tremurată, zâmbind sfios, spuse: — Ce-o da Dumnezeu, maică, ce-o da Dumnezeu, sfinția ta. Scoase o pungă de galbeni și
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
din nou și Io Constantin Voievod și-a luat rămas bun de la boierii săi, rugându-i să se întoarcă la rosturile lor și urându-le ca praznicul Învierii lui Hristos să-i găsească împăcați creștinește și cu cugete curate. Boierii lăcrimau, doamna Marica plângea, la fel și celelalte femei, doar vodă și cei patru feciori ai săi zâmbeau ca de pe zugrăveala de la Hurezi, doar că între sprâncene li se desena la toți încruntarea..., chiar și lui Mateiaș mezinul. Ultimului boier care
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
filmului mult premiat al lui Mungiu, spune că la unele proiecții au fost spectatori care au leșinat. Asta e bine. Înseamnă că pelicula a cutremurat măcar firile mai sensibile, ori a răscolit, empatic, publicul . Intereseant e că și eu am lăcrimat la filme, nu o dată ; dar la spectacolele de teatru nu mi s-a Întîmplat să văd inși plîngînd sau leșinînd. Fiindcă În sala de spectacol convenția e accentuată : În sala de cinema (ori În fața televizorului), ea dispare, treptat. Și-apoi
Jurnal teatral, 4 by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1599_a_2908]
-
lui Ionesco : fascinat de spectacolele cu păpuși, micul Eugen nu rîdea niciodată la ele. Pentru că, zicea genialul dramaturg, cei ce se ciomăgeau după paravan for mau o lume „stranie și neliniștitoare”! Să plîngi cînd ieși la joacă cu vecinii, să lăcrimezi la Scrisoarea pierdută și să fii Îngrijorat, neliniștit la Vasilache și Mărioara - iată atitudini nu la-ndemîna oricărui puști. Oricum, directorii teatrelor de copii ar trebui să mediteze la confesiunile cu pricina și pe viitor să mai bage-n repertorii și
Jurnal teatral, 4 by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1599_a_2908]
-
eroi dramatici, scriitori de teatru, regizori, actori, scenografi, muzicieni, coregrafi. CÎnd publicul nu ne aplaudă, Îl Înjurăm. CÎnd criticii nu ne laudă, apelăm la ...(alt gen de) Sfinți & Dumnezei. Teatrul e conflict. Biserica - Împăcare. Numai mona hul de la Rohia, repet, lăcrima În finalul Scrisorii pierdute, crezînd că Nae Cațavencu se Împacă cu Tipătescu, În timp ce polițaiul strigă Muzica!... Găsesc printre miile-mi de fișe care tind să măngroape, În camera de lucru, una care sună utopic : un (Încă) tînăr regizor anunță că
Jurnal teatral, 4 by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1599_a_2908]
-
utilizând vechii mei ochelari de 2,5 , pentru mărire de aproape. Pentru a elimina bruiajul negativ al ochiului stâng, l-am acoperit cu o cârpă de bumbac moale, în timpul cititului. Dar am constatat că, în acest timp, ochiul stâng îmi lăcrimează. Așa că am citit cu ambii ochi deschiși și a fost satisfăcător. Când privesc la TV, îmi acopăr ochiul stâng cu mâna, așa mă simt mai bine. Privesc foarte puțin la TV, numai la știri. În general, eu am fost o
Războiul cu întunericul by Ivone Narih () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91642_a_93256]
-
ca să ne oblojească sufletul și stomacul, și lumea asta mișunând încolo și-ncoace prin aburul pârguit al dimineții de iunie. Privirea îi zăbovi într-un târziu pe un dog german uriaș, negru, deh, privirea se minuna și se bucura și lăcrima de admirație voluptuoasă, superb animal... Odată cu belșugul, au apărut prin oraș câini de toate rasele, care mai de care mai ciudați și mai impresionanți. Uite ăsta, să tot aibă vreo optzeci de kile... Ditamai leopardul, cât un catâr numai bun
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
Îi vedeam umbra păcătoasă acoperind boabele de mazăre, cele câteva fragmente de vișine din pahar, firimiturile de pe fața de masă. De abia așteptam să treacă noaptea și să mă reîntorc la lucru. Când i-am vorbit de angajarea mea, a lăcrimat de bucurie și m-a mângâiat pe cap. A spus că sunt un tânăr destoinic, capabil și perseverent. Nu mai auzisem până atunci cuvântul destoinic, așa că i-am dat voie să mă mângâie și să mă vorbească de bine și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]