1,266 matches
-
încorporat, dară văzut numai de cel care moare". Alții afirmă că îndeobște bătrânii sunt în stare să vadă această ființă malefică. Duhul holerei se preface într-o babă care umblă noaptea prin sate și orașe. Holera apare alteori ca un moșneag, ba chiar ca un câine, un ogar482. Dar cel mai adesea, holera se înfățișează ca "o ființă de femeie". Cei anchetați sunt unanimi în privința aspectului ei dizgrațios: "o formă hâdă omenească, precum Muma-pădurii", o femeie urâtă, cu dinți mari, despletită
Biciul holerei pe pământ românesc by Gheorghe Brătescu și Paul Cernovodeanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295567_a_296896]
-
fără să-și dea seama și-au întins mâna... Când s-au văzut jos, Dumitru a vorbit mai mult în glumă, dar spunea un adevăr: ― Măi Stafidă, grele zile am ajuns! Să ne sprijinim noi unul de altul ca doi moșnegi pentru a putea coborî pe scara vagonului? Dacă ar auzi, ar râde și curcile de noi... ― Ai dreptati, măi Dumitri. Da’ aici ne-o adus partidu’ șî republica mami’ lor!... Dumitru Dinsus făcuse de multă vreme armata, dar acum a
Caietul crâsmarului by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/482_a_731]
-
cu mine nici într-un chip. Eu am făcut armata la artilerie. Îs comandant de tun, Todiriță băiete. Așa că, cum o dai, cum o sucești, tot nu se leagă lucrurile. Da’ cine știe dacă or mai fi tunuri pentru niște moșnegi ca noi? ― Apoi dacă voi sunteți moșnegi, atunci ci sî mai zâc di mini? - a intrat în vorbă moș Pavel. ― Ei. Pe matale nu te punem la socoteală - a răspuns Dumitru. ― Aflați voi, flăcăi’ tati’, cî șî eu am făcut
Caietul crâsmarului by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/482_a_731]
-
am făcut armata la artilerie. Îs comandant de tun, Todiriță băiete. Așa că, cum o dai, cum o sucești, tot nu se leagă lucrurile. Da’ cine știe dacă or mai fi tunuri pentru niște moșnegi ca noi? ― Apoi dacă voi sunteți moșnegi, atunci ci sî mai zâc di mini? - a intrat în vorbă moș Pavel. ― Ei. Pe matale nu te punem la socoteală - a răspuns Dumitru. ― Aflați voi, flăcăi’ tati’, cî șî eu am făcut armata la artilerii. Doamni, cât am mai
Caietul crâsmarului by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/482_a_731]
-
vor lipsi poate doar boii lui moș Dumitru... ― Atunci știu ce mă așteaptă. Să ne dea Dumnezeu sănătate și le-om trece pe toate... Mijlocul verii, cu călduri care topeau parcă și gândurile către cei dragi, i-a găsit pe „moșnegi” - cum singuri s-au botezat - lângă tun, așezați fiecare la locul lui și executând comenzile comandantului, care curgeau ca o grindină... Finalul era acel banal strigăt: „Foooc!” „Acum, această treabă este ca o apă ce curge în făgașul ei și
Caietul crâsmarului by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/482_a_731]
-
mi-aș pune oleacă mintea la treabă... ―Adică? ― Tu nu-ți mai aduci aminte ce spunea domnul locotenent colonel atunci... În cealaltă concentrare? ― Bine-bine, măi Dumitre, da’ nu au pe alții mai tineri? Trebuie să ne căznească tot pe noi, moșnegii? - a insistat Todiriță. ― Fie ce-o fi, da’ încaltea să ne ducă tot la unitatea noastră, că în altă parte mi-ar fi nu știu cum... ― Ar fi strașnic dacă i-am găsi pe aceiași comandanți - a continuat Todiriță vorba, visător. Moș
Caietul crâsmarului by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/482_a_731]
-
cu tichia pusă șmecherește pe-o ureche, ca să se vadă sclipind mărgăritarele, chelios, care ne spune de fiecare dată povești, povești, nu de adormit copiii, ci de trezit adulții români care din punct de vedere civic, dorm pe ei ca moșnegii senili. Dar ți-ai găsit! Aceștia, tot moțăind, deschid precum găinile, numai un ochi și se uită la cel care îi privește, din motive obiective, tot cu un ochi destul de câș, apoi mormăie ca pentru ei: „Iar ne jupoaie de
Amintiri din sufragerie by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83874_a_85199]
-
azi pe mâine. În timp ce vorbea, deschise cu dexteritate punguța și lăsă să cadă grăunții de aur înăuntru. Cu o mișcare scurtă, strecură săculețul înapoi la brâu și se apucă din nou să tragă din lulea. Cristi putea să jure că moșneagul nu scosese de la chimir aceeași punguță pe care o văzuse el de sus de pe stânca de unde observaseră ei șatra țiganilor zlătari. Aceea era mult mai plină, dar se făcu că nu observă. Dădu aprobator din cap, ca și cum îl înțelegea foarte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
lui la fel de mult ca și al meu, spuse femeia șăgalnic, chiar și tu ai putea ridica pretenții la fel de bine. Mai liniștit acum, inspectorul îl privi pe bătrân: Ce vrei de la noi, de ce ne urmărești? L-ai adus aici! îi spuse moșneagul supărat Ilenei, ignorându-l complet pe Toma. N-a fost nevoie. A fost singur până sub Stânca Adevărului acum două zile. Acum ține morțiș să se întoarcă acolo. N-aveai decât să-l lași să se ducă. Știi că nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
îmbătrânit dumneata de tot și ai uitat. Știi bine că se întâmplă și mai ales știi și de ce. Cearta celor doi luase sfârșit. Bătrânul rămăsese tăcut, cumpănind cele spuse de ea. Cristian îl privea uimit, întrebându-se dacă nu cumva moșneagul este cel pe care îl căuta. Nu se înșelase în privința faptului că sunt urmăriți. Instinctul lui se dovedise încă o dată că funcționa fără greș. Într-adevăr, pe urmele lor se afla cineva. Nu era Pohoață ci bătrânul acesta, Moș Calistrat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
faptului că sunt urmăriți. Instinctul lui se dovedise încă o dată că funcționa fără greș. Într-adevăr, pe urmele lor se afla cineva. Nu era Pohoață ci bătrânul acesta, Moș Calistrat, parcă așa îi spusese Ileana. La fel ca și ea, moșneagul umbla nestingherit pe Muntele Rău, fără a se teme de blestemul ce plutea asupra locurilor acelea. Asta dacă exista cu adevărat un blestem și nu cumva totul era o poveste menită a-i ține la distanță pe intruși. Oare moșul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
știu ce am făcut acum câteva ceasuri darmite acum două zile. Pot însă să-ți spun că nu m-am mai urcat pe Muntele Rău de ani buni. Bătrânul nu mai era atât de bățos ca mai înainte. Devenise un moșneag peste care vârsta înaintată își lăsase amprenta. Îmbrăcat în hainele acelea din pânză țesută în casă, se făcuse și mai mititel și acum părea mai aplecat peste toiagul în care se sprijinea. Traista care-i atârna pe umărul stâng părea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
pas în spatele lor. Și astăzi, cu ce treburi ai venit aici? îl întrebă Toma, aparent fără interes. Păi, nu ți-am spus că n-am mai fost de câțiva ani? ridică Calistrat din umeri. Ileana zâmbi, auzind replica șmecheră a moșneagului, un răspuns care nu spunea nimic. Îl atinse ușor cu cotul pe inspector și îi făcu un semn discret cu mâna să renunțe. Știa că nu va scoate nimic de la Calistrat iar insistențele lui Toma nu făceau decât să-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
să-l enerveze pe acesta. Prezența bătrânului le stricase excursia, lui Cristian i-ar fi plăcut să fie singuri. Calistrat apăruse nepoftit și el se simțea stingherit. Ar fi vrut să o întrebe pe Ileana o mulțime de lucruri, însă moșneagul se afla acolo, în spatele lor, auzind tot ce vorbeau. Urcușul devenise mai dificil. Stânci masive se vedeau împrăș tiate printre copacii ale căror trunchiuri crescuseră contorsionate printre ele. Ca să se poată strecura pe acolo, de multe ori erau nevoiți să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
olteanul la filaj, ipoteza aceasta nu stătea în picioare. Dacă el nu-l dăduse de gol, atunci Calistrat în mod sigur ar fi băgat de seamă că se mai află cineva pe urmele lor. Ileana se îndepărtase puțin iar pe moșneag îl simțea suflându-i în ceafă. Grăbi pașii s-o ajungă. Acum ce ai de gând? Urci cu el până sus? Nu știu, ridică din umeri gânditoare femeia. Moș Calistrat se arătă nemulțumit de răspuns. Dacă e într-adevăr cine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
și eu ce s-a întâmplat cu adevărat acolo? În privința asta ți-am spus adevărul gol goluț. Lasă abureala aia cu zeii care te privesc în ochi! Mie să-mi spui ce legătură este între voi doi, arătă Toma spre moșneag. Cum de a apărut Calistrat acolo, taman când ne-am hotărât noi să urcăm pe munte? Însă mai ales, vreau să mă lămurești ce ai discutat cu moșul la poalele pajiștii. V-am auzit vorbind, dar n-am priceput nimic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
în viață cât mai mult timp. Poate că în trufia lui, s-a gândit chiar că s-ar putea să nu mai moară niciodată. Deși nu-l cunosc decât de foarte puțină vreme, spuse Cristi, îl cred în stare pe moșneag de una ca asta. Nici nu știu dacă pot să i-o iau în nume de rău. În definitiv, nimeni nu vrea să moară. Ileana se uită lung la el. Inspectorului i se păru că vede în ochii ei o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
deocamdată asta putea să mai rabde. Acum avea altceva de făcut. Chiar nu înțelegea de ce încă mai pierd timpul acolo și nu îl caută pe Moș Calistrat. Știa că, împreună au o treabă de dus la îndeplinire și numai de la moșneag putea să se lămurească ce. Hai, să mergem! se ridică el în picioare. Acum devenise grăbit, după ce se uitase la ceas își dădea seama că nu mai are timp. Deja trecuse de amiază și în curând urma să se lase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
străluceau din nou. Se mulțumi numai să facă un semn aprobator din cap fără să rostească nici un cuvânt. Îmbracă-te cu astea! îi întinse Calistrat un vraf de haine pe care le scosese din traistă. Ascultător, inspectorul luă straiele de la moșneag și se duse spre mașină. Se îmbrăcă repede și, după ce își lăsă îmbrăcămintea în portbagaj reveni înapoi. Cei doi purtau o discuție aprinsă însă se opriră imediat ce el se apropie. Calistrat se dădu un pas înapoi și îl privi lung
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
Calistrat observase și el negura din față, pentru că îl simți încordându-se lângă el. Ridicase toiagul și îl ținea ca o pavăză înaintea lui Cristian. Vine! șopti acesta. Uită-te la mine, acum! Inspectorul se întoarse și îl privi pe moșneag. Iarăși văzu lumina aceea stranie strălucind în ochii lui. Trezește-te și lasă deoparte descântecul domniței, rosti Moș Calistrat, privindu-l în ochi, vreau să fii tu însu-ți acum! Care domniță? Se întrebă Cristian confuz încă. Despre ce vorbea moșneagul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
moșneag. Iarăși văzu lumina aceea stranie strălucind în ochii lui. Trezește-te și lasă deoparte descântecul domniței, rosti Moș Calistrat, privindu-l în ochi, vreau să fii tu însu-ți acum! Care domniță? Se întrebă Cristian confuz încă. Despre ce vorbea moșneagul? Încerca să-și obișnuiască ochii cu întunericul în timp ce amintirile îi reveneau. Întunericul se lăsa cu repeziciune iar el se afla cu Moș Calistrat în pădure. Unde era însă Ileana? De ce nu se afla împreună cu ei? Bătrânul de lângă el nu-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
străbate. Inima lui Cristian Toma bătea cu putere. Ceea ce vedea în fața ochilor era cu totul neobișnuit. Nu i se mai întâmplase una ca asta niciodată până atunci și nici măcar nu auzise vreodată de așa ceva. Dacă nu ar fi simțit strânsoarea moșneagului pe brațul său, ar fi crezut că este prins într-un coșmar din care nu se poate trezi. Simțea o amenințare fără margini, o ură copleșitoare venind dinspre ghemul acela de ceață. Nu-i era frică, însă se simțea mic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
ori ce altceva o fi fost arătarea aceea, dispăruse după peretele de piatră. Bătrânul îl apucase pe inspector de braț și îl târa după el. Mergeau foarte repede iar lui Cristian îi venea tot mai greu să se țină de moșneag. Își mișca picioarele într-un ritm alert, străduindu-se să nu rămână în urmă, însă era clar că nu va fi în stare. Apoi nu mai simți pământul sub tălpi, continua să meargă dar, pășea în gol. Aluneca din ce în ce mai repede
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
de el atunci când stătuseră de vorbă în casa lui. Numai că între timp situația se schimbase radical. În minte, gândurile i se succedau cu viteza luminii. Acum se temea că se lăsase ademenit într-o capcană întinsă cu vicleșug de moșneag. Îl atrăsese singur noaptea în pădure, scosese bestia din bârlog și acum îl împingea în ghearele ei. Nici măcar nu se mai putea baza pe sprijinul Ilenei, care nu se afla acolo. Dracul de moșneag avusese grijă să o trimită departe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
o capcană întinsă cu vicleșug de moșneag. Îl atrăsese singur noaptea în pădure, scosese bestia din bârlog și acum îl împingea în ghearele ei. Nici măcar nu se mai putea baza pe sprijinul Ilenei, care nu se afla acolo. Dracul de moșneag avusese grijă să o trimită departe de el. Probabil că nu-i spuseseră tot, e drept că nici el nu se obosise să-i asculte până la capăt. Nervos, deoarece credea că vor să-l aburească cu credințele lor în supranatural
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]