1,473 matches
-
de jurnalist nu depinde de tehnologie; depinde de instinct, de un simț intuitiv al lucrurilor care contează pentru cititor. Cei de la Citizen se descurcă al naibii de bine, având în vedere că doar un om și-un măgar conduc totul. Fran trânti portiera. Era atât de tipic pentru Jack să transforme un compliment într-o insultă! Dacă eu sunt măgarul, își jură Fran în timp ce demara în viteză din parcare, evaluând perfect distanța dintre cei doi stâlpi hașurați de la ieșire, atunci într-o bună
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
s-ar fi așteptat ca răspunsul să fie „Paris“ sau „Monte Carlo“. — Acasă, spuse Jack ferm, în pat. — O, ce bine, îi întinse Fran mâna, vii și tu? Opriră în fața casei lui Fran și Jack se aplecă să îi deschidă portiera. Se dădu jos, cu multă grijă, ca o morsă pe tocuri cui. — Mă descurc de-aici, declară, poți să te întorci la ceilalți. Aș prefera să mă asigur că ai intrat cu bine. O urmă discret de-a lungul aleii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
încerce. — Bun. Atunci termenul pe care ni-l vom fixa este șapte august. — Oare ne putem încadra în timp? Fran zâmbi larg. — Ar fi cazul să o facem, la naiba, sau o să rămânem pe drumuri. Dacă nu cumva - îi deschise portiera lui Stevie - te tentează să devii redactor culinar la Express&Citizen. — Fiindcă tot ai adus vorba, fac un sendviș Victoria grozav. Oamenii sunt în stare să străbată trei țări ca să evite să guste din el. Când se cuibări în sfârșit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
să nu spui că azi, de ziua ta, nu te-ai plimbat!” “Parcă poți să mai spui ceva?!” i-o-ntoarce sărbătoritul, în glumă. Întreg “echipajul” e gat de plecare. “Gata la urmăăă!” face Gheorghe Gh. Petrea și închide ultima portieră. Mașina a pornit. Șoferul conduce atent, prudent, timid, chiar, ca toți “lămâiștii” care se respectă. “Ei, ce spuneți? Vă place?” “Ce să ne placă, Ioane?” “Cum, ce?! Trotineta mea. Motor fain, tăblărie prima...” “Și șoferul e tot prima. Nu degeaba
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
fi bote zat într-un râu înghețat. Ne-am oprit. În față suntem bine. Mă uit în spate, mama a fost lovită, câteva fire de sânge îi lucesc pe obraz și îmi spune că o arde capul. Îmi scot centura, portiera din dreapta nu se deschide. Mai încerc o dată, împing cu umărul, e blocată. Tata coboară, sar și eu peste scaunul lui și ies din mașină. O scoatem pe mama și o așezăm lângă balustradă. E lovită, încercăm să o liniștim. Mașina
Ficţiuni reale by ed.: Florin Piersic jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1342_a_2714]
-
dreaptă i se sprijinea pe schimbătorul de viteze. Avea mâini frumoase, cu degete lungi și unghii îngrijite. O frână bruscă mi-a întrerupt contemplarea. A oprit mașina într-o parcare, aproape de intrarea în pădure. A coborât, a venit calm până la portiera mea, a deschis-o și mi-a spus să cobor. Tonul vocii îi era complet schimbat. Rece, autoritar. Nu înțelegeam ce se întâmplă. L-am întrebat de ce. — Fără întrebări, mi-a răspuns. Am refuzat să cobor. Mi s-a făcut
Ficţiuni reale by ed.: Florin Piersic jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1342_a_2714]
-
să cobor. M-a apucat de mână, obligându-mă să-l privesc. Îmi pare rău. Sincer. Îmi pare rău. Cuțitul ăla. Nu l-aș fi folosit. M-am smucit și am coborât repede, fără o vorbă, după care am trântit portiera cu toată forța. Mi-ar fi plăcut să văd geamul făcându-se țăndări, dar a rămas intact, iar mașina a demarat încet. Am pornit spre apartamentul surorii mele, la două blocuri distanță de al nostru. Știam foarte bine că nu
Ficţiuni reale by ed.: Florin Piersic jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1342_a_2714]
-
de bambus de care atîrnau pui fără capete. Un camion deschis, plin de călăi profesioniști, trecu prin fața lor În drum spre spînzurătorile publice din Orașul Vechi. Încercîndu-și norocul, un băiat cerșetor desculț alerga pe lîngă Packard. Bătea cu pumnii În portiere și Întindea palma spre Jim, cu jelania bine-cunoscută pe toate străzile din Shanghai: — Fără mamă! Fără tată! Fără whiskey cu sifon! Yang dădu cu biciușca În el și băiatul căzu la pămînt, apoi se ridică din fața roților unui Chrysler ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
-i blocată de un Lincoln Zephyr alb. Două tinere chinezoaice, În haine de blană, dansatoare la clubul de noapte din clădirea Socony, se luptau cu manetele, chicotind În micile lor mîini pline de bijuterii. — Așteaptă aici! Tatăl lui Jim deschise portiera și ieși pe stradă. — Jamie, ai grijă de mama! Se auzeau salve de mitralieră venind dinspre soldații japonezi care capturaseră vasul american Wake. Pușcași aflați pe pasarelă trăgeau În marinarii englezi care Înotau spre mal, de pe vasul Petrel. Cuterul vasului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
savură cuvîntul În aerul cenușiu. Se uită la casele din jurul lor, la frontoanele În stil Tudor și la fațadele albe moderne, la replicile de castele și la acele hacienda cu acoperișul de țiglă verde. Se urcă În camion și Închise portiera. — În regulă, Frank, o să aruncăm o privire la casa lui Jim. Înaintară pe sub copaci și o cotiră pe aleea nepăzită. În timp ce se apropiau de casa tăcută, Jim văzu că Basie era dezamăgit. Deschise portiera, gata să-l apuce pe Jim
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
Se urcă În camion și Închise portiera. — În regulă, Frank, o să aruncăm o privire la casa lui Jim. Înaintară pe sub copaci și o cotiră pe aleea nepăzită. În timp ce se apropiau de casa tăcută, Jim văzu că Basie era dezamăgit. Deschise portiera, gata să-l apuce pe Jim și să-l arunce pe trepte. Jim se agăță de bordul mașinii, și În acel moment, două siluete ieșiră de sub porticul de la intrare. Purtau un fel de cămăși albe cu mîneci largi, care le
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
lemn. Basie ședea Între cei doi băieți englezi, modelînd o jucărie dintr-o bucată de sîrmă. Camionul porni, Înaintă puțin și se opri. Șoferul japonez strigă de la geam. Flutura un suport de hartă din pînză și bătea cu pumnul În portiera de tablă. Soldații de pe trotuar Îi răspunseră strigînd, dornici să Închidă porțile centrului de detenție și să stea cu picioarele ridicate În camera de serviciu. Apoi, motorul se opri și se auzi imediat o Învălmășeală de voci furioase, soldații și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
făceau reclamă căldurii și binelui pe care comunismul le-a adus acestei colecții de cocioabe. — Bine, Jim, fără vorbă multă. Tu mergi Înainte. Înainte ca Jim să poată pune revista Reader’s Digest pe pervazul ferestrei, căpitanul Soong deschisese larg portiera. Ofițerul cu pieptul gol Îl trase pe Jim afară din Buick. Manevrîndu-l pe băiatul cu nasul Însîngerat ca pe un paznic de vite sau ca pe un porc, Îl Împinse pe Jim pe drum cu o serie de strigăte și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
ad-hoc care dorea „un mic împrumut” pentru că pierduse totul la jocuri. Sau, cine știe, vreo femeie cu adevărat sărmană. Mai ales pe acestea din urmă prințul le ajuta. Cu generozitate chiar. Nu suporta să vadă femei nefericite. Valetul îi deschise portiera și Manuc auzi vocea femeii. ― Alteță, vă implor! Tata e pe moarte. Vrea să mă vadă. Trebuie să ajung la el cât mai repede. Vă implor, Alteță! Tatăl femeii locuia destul de departe, la una din barierele Parisului. Prințul îi ceru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
îndrăznești să te ascunzi după jaluzelele acelea? Ridică-le imediat! Alergă înfuriat la bucătărie, umplu o oală cu apă și se întoarse iute în cameră. Tocmai când era gata să arunce apa în jaluzelele, tot coborâte, ale domnișoarei Annie, auzi portiera unei mașini trântindu-se, afară în stradă. Câțiva oameni veneau spre casă pe alee. Ignatius trase jaluzelele și stinse lumina, ascultând cum vorbește mama lui cu cineva. Agentul de stradă Mancuso tocmai spunea ceva când trecură pe sub fereastra lui și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
ea. — Ignatius, mai strigă o dată doamna Reilly, dar era prea târziu. Un taxi se apropia de casa lor și Ignatius îi făcu semn să se oprească, tocmai când mama lui, uitând de cămașa zdrențuită, alerga spre marginea trotuarului. Ignatius trânti portiera din spate a taxiului drept sub nasul mamei sale și dădu repede o adresă taximetristului. O lovi apoi peste mâini cu sabia de plastic și-i spuse șoferului să plece imediat. Mașina porni stârnind pietricelele din rigolă care înțepară picioarele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
moment plin de semnificație. Mă simt de parcă aș salva pe cineva. — Dar așa și este. Salvezi, într-adevăr. Acum trebuie să fugim. Te rog. Vom discuta mai târziu. Ignatius trecu pe lângă ea și ducându-se la micul ei Renault deschise portiera din spate și se urcă printre afișele și teancurile de manifeste cu care era acoperită bancheta. Mașina mirosea ca un chioșc de ziare. Grăbește-te! Nu avem timp să înscenăm un tableau-vivant aici, în fața casei. — Chiar ai de gând să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
abandonând-o lângă cizme; apoi trânti portbagajul. — Nu eu am o problemă cu asta! — Isobel... Vocea ei coborî cu douăzeci de grade: — Ai Încercat dinadins să mă umilești cât eram Înăuntru? Cum Îndrăznești să Îmi pui la Îndoială profesionalismul?! Smuci portiera mașinii, se urcă rapid și apoi i-o trânti În față. — Isobel... Geamul fu coborât și Isobel privi În sus către el, cum stătea În ploaia torențială. — Ce e? Dar Logan nu găsi nimic de spus. Ea Îl privi Încă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
pe dinafară. — Ai umbrelă? Întrebă inspectorul, privind vremea groaznică de afară. Logan răspunse că are, În portbagaj, așa că Insch Îi spuse să meargă și să o aducă și nu ieși În ploaie până când Logan nu avu umbrela deschisă chiar În fața portierei. — Asta numesc eu servicii de calitate, spuse Insch cu un rânjet. Haide, să mergem să vedem familia. Domnul și doamna Lumley stăteau Într-un apartament pe colț, În partea de sus a blocului turn. Spre surprinderea lui Logan, lifturile nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
cu ochelari de automobilist. - Nu vrei să te luăm cu mașina? a Întrebat excrescența artificială, trăgând cu coada ochiului la tipul impozant, ca și cum ar fi fost obișnuit să-i ceară aprobarea tăcută. - Cum să nu! Vă mulțumesc. Șoferul a deschis portiera și, urcându-se, Amory s-a așezat la mijloc, pe bancheta din spate. Și-a examinat curios tovarășii de drum. Principala caracteristică a tipului spătos părea a fi o nemărginită siguranță de sine, contrabalansată de o uriașă plictiseală față de tot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]
-
un schimb suspect: bani gheață contra ceva palmat - o afacere grăbită în parcare. Danny numără până la șase, apoi se îndreptă într-acolo, deschizând ușa foarte încet. Cel care luase banii o porni spre trotuar. Celălalt rămase în parcare și deschise portiera unei mașini cu o antenă foarte lungă. Danny îi dădu treizeci de secunde să se înfrupte, să aprindă sau să prizeze, apoi își scoase pistolul de calibrul 45 și se apropie tiptil. Mașina era un Mercury de culoarea lavandei. Fumul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
de secunde să se înfrupte, să aprindă sau să prizeze, apoi își scoase pistolul de calibrul 45 și se apropie tiptil. Mașina era un Mercury de culoarea lavandei. Fumul de marijuana ieșea în vălătuci pe geamurile laterale. Danny prinse clanța portierei șoferului și o deschise larg. Negrul țipă, iarba îi căzu din mână și omul se feri din fața armei. Danny spuse: — Comitatul. Mâinile pe bord. Încet - sau te împușc. Tânărul se supuse, mișcându-se cu încetinitorul. Danny îi plantă țeava pistolului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
pe ochii lui Buddy Jastrow, Danny reconstrui crima în mintea sa. Asasinul îl întâlnește pe Goines undeva în zona cluburilor de jazz și îl convinge să se drogheze, în ciuda recentei cure de dezintoxicare a lui Marty. Buickul e gata pregătit, portiera a rămas deschisă, firele de contact sunt gata să fie conectate pentru o pornire rapidă. Merg amândoi undeva într-un loc liniștit, la o distanță egală de ghetou și de Sunset Strip. Asasinul îi injectează lui Goines suficient de multă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
mai abruptă. Nici o altă mașină pe șosea. Luminile de la bungalow-uri îl ajutau să se orienteze. La Paloma Drive deveni o culme, iar apoi în față îi apăru un platou - și exact acolo, chiar în drum, era și mașina maro, cu portiera șoferului deschisă. Danny opri în spatele ei, aprinse faza lungă și puse mâna pe pistol. Ieși din mașină și se apropie, cu brațul înarmat întins în față. Privi scaunul șoferului și nu văzu decât tapiseria frumoasă de diftină. Făcu un pas
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
Strategia așteaptă. Ieșiră afară. Danny se gândi că s-ar putea să fie urmăriți, așa că o conduse pe Claire la mașina lui. Ea întrebă: — Și unde ai vrea să elaborăm strategia? - aluzia ei, ce parodia drăgălășenia lui Loftis. Danny deschise portiera din dreapta și îi veni o idee: să se ducă în ghetoul negrilor, însoțit de coloratura protectoare a companiei unei femei. Trecuseră aproape două săptămâni de când trecuse pe acolo în interes de serviciu, așa că, probabil, nu va fi recunoscut în ipostaza
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]