2,080 matches
-
-ți recunoască valoarea exclusiv pe criteriile obiective ale adevărului. Nu trăim Într-o stilistică socială meritocratică. La noi se Întâmplă foarte rar să ajungi Într-o funcție importantă, prin ascensiune meritocratică, prin calități proprii: de regulă, ești pus acolo de către protectori, de multe ori stupefiant, prin sfidarea cinică a oricărei comparații, ceea ce Înseamnă, evident, complicitate. Marius Lazăr: Nu cred că sunt puși. Cei care au colaborat cu Securitatea se luptă din răsputeri să ajungă acolo. Există o competiție și Între ei
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
Epicur și Platon în edificarea viziunii sale asupra lumii. 3. Elogiul gălbenușului de ou. Marsilio Ficino își arde așadar lucrarea sa despre Lucrețiu și uită de cartea lui despre plăcere. Apoi experimentează bucuria creștină a veniturile canonice catolice florentine. Când protectorul său Lorenzo Magnificul moare, el are înțelepciunea de a se retrage la țară și duce o existență în general destul de apropiată de un epicurism bine înțeles. Ca cititor probabil al Vieții solitare, acest excelent breviar al lui Petrarca, mai epicurian
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
poezia nu prezintă un interes esențial pentru a ajunge la ataraxie. în schimb, ea oferă ocazia unor forme frumoase pentru idei frumoase: elegiacii romani își vor aminti de acest lucru - Horațiu, Catul, Tibul, Properțiu -, dar și Philodemos, care scrie pentru protectorul său Piso un text politic în versuri, Despre foloasele pe care le poți obține de pe urma regelui după Homer, precum și Epigrame, sau Lucrețiu, care redactează cele șase cărți ale tratatului său De natura rerum în nu mai puțin de șapte mii
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
pentru că numeroase figuri angajate în politica politicianistă a Romei se reclamă de la epicurism sau suferă influența lui. Cicero, căruia îi datorăm acest gen de simplificare, avea numeroase motive să întrețină acest maniheism simplist, reducționist și eronat. Printre altele, pentru că Piso, protectorul lui Philodemos, nu l-a susținut într-o afacere de promovare politică. Și a văzut trecându-i pe sub nas guvernarea Macedoniei, la care râvnea, atribuită unui dușman al său. De atunci, el începe să înregistreze eșec după eșec și se
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
am prezentat întrebuințări ale mărcilor personale care îndeplinesc o funcție în propoziție (subiect, complement direct...) și care pot fi înlocuite cu grupuri nominale. Însă, în momentul de față, vom lua în considerare următoarea întrebuințare: (Nana, după ce a rupt relația cu protectorul bogat, contele Muffat, cere vești despre el de la fostul ei frizer, Francis:) A, e cu Rose acum, spuse ea. Ei bine, să știi Francis că puțin îmi pasă!... Să vezi, nenorocitul! Îți deprinde obiceuri, nu așa, nu poate să țină
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/980_a_2488]
-
greu se pot conduce fără ajutorul unui bărbat” 156 . Mărturisirea defectelor sau, mai curând, a slăbiciunilor feminine nu vine să știrbească cu nimic frumusețea morală a acestor tinere, distincția lor, ci doar e o scuză în încercarea de a găsi protectori: „Noi suntem schimbătoare, îndărătnice, bănuitoare, slabe de înger și fricoase”157. Doar o femeie educată, cu mult spirit critic și realist poate face o astfel de remarcă. Concepția biblică, însușită și de civilizația medievală și păstrată până într-o epocă
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
Barbu, Editura Meridiane, București, 1994, p. 136. 506 Johan Huizinga, Amurgul Evului Mediu, traducere de H. R. Radian, Editura Univers, București, 1970, p. 243. 507 Ibidem, p. 250. 508 Ibidem, p. 262. 509 Ibidem, p. 269. 137 ajutorul sfântului Iulian, protectorul călătorilor, spre amuzamentul tâlharilor care îl vor prăda și-l vor lăsa aproape mort în drum, însă deznodământul se dovedește a fi favorabil omului evlavios, care se va salva de la îngheț, dar se va bucura, pe deasupra, și de atențiile unei
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
înfiripată. Nevoită să meargă în tabăra grecilor, în urma unui schimb de prizonieri, unde tatăl ei, trădătorul Calcas, se găsea deja, deoarece anticipa înfrângerea troienilor, Criseida, care jurase o fidelitate statornică iubitului ei, uită promisiunile de dragoste făcute, acceptă un nou protector, pe Diomede, trimis să o însoțească spre părintele ei, lui Troiolo, fostul iubit, rămânându-i suferința și, în final, un deznodământ tragic: se aruncă în vâltoarea luptei, cu intenția de a-și pedepsi rivalul, dar moare ucis de Ahile. Femeia
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
de agresivitate, șiretenie și fățărnicie, caracteristici pe care, în poemul lui Chaucer, i le-am atribui lui Pandar. Mai puțin influențată de ceilalți și având mai multă fermitate, Criseida din Il Filostrato doar superficial pare a avea nevoie de un protector. Cresida lui Chaucer nu este atât de ipocrită și nici la fel de îndrăzneață. Chiar îndrăgostită de Troil, are permanent în gând statutul propriu și nu acționează. Pandar este cel care reușește, cu viclenie, afișând dragoste și devoțiune, să-i câștige încrederea
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
poemul italian, își va impune autoritatea masculină dominantă, fiind înzestrat cu mai multă forță persuasivă. Deoarece Cresida nu mai are soț, și nici tată, este firesc ca unchiul să devină cel sub jurisdicția căruia să se afle, un fel de protector.1004 Criticii literari au considerat-o duplicitară, dar nu există suficiente dovezi în acest sens.1005 Cresida regretă cu sinceritate și este vizibil marcată de gestul trădării pe care se vede nevoită să îl comită: „Mai spune la izvod, și
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
și mai înspăimântată. și, în mod firesc, teama ei se intensifică. Este forțată să trăiască ca o prizonieră, într-un loc pe care nu l-a ales, de aceea suferă în singurătate. Acum, mai mult ca oricând, simte nevoia unui protector, și ea devine din ce în ce mai ușor de manipulat, datorită situației incerte și ingrate în care se află. Diomede o exploatează, așa cum făcuse și Pandar, profită de vulnerabilitatea femeii pentru a-și satisface bunul său plac și a o determina să îl
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
stabili definitiv în străinătate. La Paris se întâlnește cu N. Bălcescu, cu care era în bune relații, și împreună plănuiesc alcătuirea unui dicționar istoric. În 1848 ia parte la mișcarea revoluționară din capitala Moldovei împotriva domnitorului Mihail Sturdza, fostul său protector, acum adversar fățiș. După eșecul mișcării se refugiază la Cernăuți, unde redactează manifestele politice ale revoluționarilor moldoveni: Dorințele partidei naționale în Moldova și Proiect de constituție pentru Moldova. Colaborează la gazeta „Bucovina” cu pamflete politice și notițe nesemnate. După numirea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287719_a_289048]
-
în 1629 la Suceava, ca arhimandrit și duhovnic al domnitorului Miron Barnovschi. Va fi trimis cu o solie numeroasă în Rusia, făcând un popas la Kiev, la 3 august 1629, cum nota Petru Movilă, arhimandritul român de la Lavra Pecerska și protectorul de durată al lui V., pe care îl întărea cu scrisori de recomandare către țar și către patriarhul moscovit. În răstimpul petrecut la Moscova (martie-decembrie 1629) face schimburi de daruri, pelerinaje religioase, copiază manuscrise și așteaptă, în van, icoanele comandate
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290433_a_291762]
-
Gheorghe) este o probă a vitejiei lui Teodor, amintind și de eroul popular Iovan Iorgovan. Jertfa în pustie a Cuvioasei Parascheva și martiriul Sfântului Ioan cel Nou de la Suceava sunt episoade legate de sfinți autohtonizați, ce au dobândit semnificația unor protectori spirituali și „apărători ai neamului” în lupta antiotomană. În Cazanie V. apără constant conștiința ortodoxă și tradiția Bisericii române în fața devierilor introduse de reformați, ce contestă cultul sfinților și al icoanelor (apărat în omilia la Duminica Ortodoxiei) sau importanța postului
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290433_a_291762]
-
303 În forma cea mai simplă, acest complex se manifestă prin dificultăți ale afirmării de sine în viața sentimentală, în relație cu prietenii, în profesie. Apare timiditatea, teama de a nu fi plăcut celorlalți sau autorităților. De aceea, sunt căutați protectori, persoane care să poată oferi siguranță. Dependența exagerată de părinți sau alte persoane adulte duce la renunțarea la orice voință personală. În forme mai grave, lipsa voinței personale anulează impulsurile sexuale, viața sexuală devine anormală și poate duce la frigiditate
Creativitate : fundamente, secrete şi strategii by Georgel Paicu () [Corola-publishinghouse/Science/690_a_1152]
-
vinerea trecută în biblioteca de la Saint James, mai pe scurt Bătălia cărților, text ce apărea în primul volum important al scriitorului, intitulat Povestea unui poloboc. Scurta bucată de proză a avut menirea concretă de a apăra imaginea lui William Temple protectorul lui Swift implicat în varianta britanică a Disputei dintre Antici și Moderni. Deși scrisă aparent sub auspiciile unei conjucturi particulare, satira autorului englez surprinde, într-o manieră inteligentă și savuroasă, liniile generale ale problematicii faimosului conflict. Redimensionarea polemicii într-un
[Corola-publishinghouse/Science/1558_a_2856]
-
crescând progresiv amplitudinea balansului și aterizare pe o bară de rezervă așezată pe saltelele suprapuse din groapă; Mișcarea integrală cu elan progresiv mai amplu, la paralele normale, bara de jos fiind inițial acoperită cu o saltea, apoi cu un manșon, protector pentru bară, apoi pe bara normală, cu ajutor. GREȘELI TIPICE - Viteza de cădere prea mare (balansul prea amplu); - Direcția bătăii necorespunzătoare (prea in afara barei joase, sau prea scurtă; - Bătaie prea amplă cu Înălțime și cădere prea de sus pe
Paralele inegale: concepte şi metodologii moderne by Tatiana Dobrescu () [Corola-publishinghouse/Science/1785_a_92283]
-
legate de forța pustiitoare a banului. Figura demonic-angelică a cântăreței de cabaret Velma Valento, devenită doamna Grayle, soția unui multimilionar bătrân, e simptomatică pentru această lume. Velma trădează nu o dată, ci de două ori: îl vinde poliției pe Moose Malloy, protectorul și amantul ei din perioada în care-și câștiga viața în cabaret, iar apoi îl sacrifică pe Lindsay Marriott, complicele de după evadarea din lumea promiscuă a primei tinereți. Criminalii nu pot face nici un pas fără ajutorul intangibililor, stăpânii discreționari ai
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]
-
primele replici ale lui Norris, că acesta devenise un substitut de tată pentru fetele Sternwood. Majordomul vorbește și acționează în numele unui mandat pe care generalul pare să i-l fi transmis în mod imperativ. De fapt, el continuă să fie protectorul din umbră al fetelor, asemenea unui oștean bătrân, care nu-și poate imagina că va sosi vreodată momentul retragerii din post: M-am dus să-mi fac vizita săptămânală și am aflat că dispăruse. Personalul era destul de reticient în a
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]
-
regilor privind modul lor de guvernare. Interesant de remarcat, în textul documentului, numele regelui scris cu majuscule și numele Papei scris cu litere mici:"Eu, A.B, mărturisesc într adevăr cu sinceritate că stăpânul nostru suveran, Regele Iacob &c. [n.n. Protector al Angliei, Scoției și al Irlandei și al altor teritorii] <footnote Conform site-ului www.wikipedia.org, accesat la data de 4 iul. 2009"&c sau et cetera. Monarhii europeni, care adeseori aveau titluri nobiliare foarte lungi, datorită revendicărilor dinastice
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu () [Corola-publishinghouse/Science/266_a_513]
-
otrăvita. Pe baza informațiilor apocrife, ne permitem să credem că asasinarea să nu a fost cauzată de un admirator gelos, ci a fost o formă de pedeapsă pentru rolul jucat în cadrul acestor negocieri. Regele Iacob al Doilea, a fost un protector al catolicilor. Oficial, acesta a fugit în Anglia, iar în timp ce traversa râul Tamisa, a aruncat sigiliul regal în apă. Gestul său a fost considerat o declarație de abdicare și William a fost proclamat rege. Pe baza relatărilor apocrife, istoria este
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu () [Corola-publishinghouse/Science/266_a_513]
-
la data de 20 iul. 2009) footnote> Dar dincolo de bani, cea mai mare ambiție a sa era uniformă roșie de cardinal, iar devotamentul arătat regelui Franței era cea mai sigură cale de a obține acest titlu. Cu toate acestea, Richelieu, protectorul și mentorul sau, nu era încă dispus să-i ofere recunoașterea supremă. Drept compensație i-a făcut cadou o eparhie ce valora treizeci de mii de écus pe an. Mazarin, într-un acces de orgoliu, a refuzat cadoul și, în
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu () [Corola-publishinghouse/Science/266_a_513]
-
capitolul anterior, ajută la coborârea valului de sobrietate, misticism și teama reverențioasa care de regulă îi înconjura pe monarhi. Datorită acestor memorii, cititorul are ocazia să descopere în Ludovic al XIV-lea un copil normal, care s-a bucurat de protectori care îl iubeau, îl respectau și doreau să contribuie la educația să. IV.1.5. Maturizare înainte de vreme. Fronda Liniștea copilăriei lui Ludovic a fost spulberata o dată cu izbucnirea Frondei. Numele care definește cele două scurte revolte populare din Franța își
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu () [Corola-publishinghouse/Science/266_a_513]
-
caute alte locuri, favorabile traiului, ferite natural și care să permită un grad sporit de siguranță (poienile, prisăcile sau hățișurile pădurilor). În consecință, condițiile fizico-geografice au îndemnat populația să se așeze în teritorii ce le ofereau îndeosebi un climat natural protector: vetrele unor stațiuni nu depășeau ca altitudine fundul (obârșia) văilor, din apropierea unor pârâuri, podețe sau din poieni, prisăci, oferind un topoclimat de adăpost pentru cei care le locuiau; cu timpul s-au creat toponime precum: Fundu Văii, Fundoaia, Fundătura, Fundul
Evoluţii etno-demografice şi culturale în Bazinul Bârladului (secolele VI-XI) by George Dan HÂNCEANU () [Corola-publishinghouse/Science/100954_a_102246]
-
vieții și fii fericit"293. Rousseau refuză categoric o astfel de fericire: "Orice societate nu este decât amăgire și minciună, m-am retras în sinea mea"294. Scuturându-se de jugul gazdelor tiranice, eliberat de legături prea strânse, de lanțurile protectorilor săi, Jean-Jacques nu-și dorește altceva decât "legături de simplă bunăvoință", să guste din dulceața libertății fără a-i suferi dependența, lucru pe care crede că îl va găsi în sejurul său în Hermitage și Montmorency 295. Dar adevărata fericire
[Corola-publishinghouse/Science/84946_a_85731]