1,450 matches
-
profesii. El va duce o viață agitată și datorită temperamentului său pasionat, sau, pur și simplu, de nevoie. În 1728 o întîlnește, la Annecy, pe doamna Louise de Warens. Aceasta făcea parte dintr-un fel de "agenție" de convertire a protestanților. Rousseau e trimis la azilul Torino, unde se convertește la religia catolică din oportunism, fără nici un fel de convingere. Stă aici cîteva săptămîni. Se angajează apoi lacheu la contesa de Verchellis și la contele de Gouvon, al cărui fiu îl
by IZABELA NICOLETA DINU [Corola-publishinghouse/Science/974_a_2482]
-
o conteste vehement. Substanța ei irațio nală îi contrariază pe oamenii de știință, iar caracterul 9 nedogmatic, pe oamenii Bisericii, care iau drept superstiții toate credințele societăților primitive sau tradiționale, uneori pînă și credințele celor de alt rit. Pentru un protestant, de pildă, venerația catolicilor pentru relicve este considerată de ordin superstițios. Pînă și etnologul cade în această cursă cînd, cercetîndu-i pe păstor și pe agricultor, utilizează mult mai des termenul credință decît o face în cazul șoferilor, elevilor, pompierilor, croitorilor
Credinţe şi superstiţii româneşti: după Artur Gorovei şi Gh. F. Ciauşanu by GOROVEI, ARTUR () [Corola-publishinghouse/Science/1318_a_2879]
-
fi cea ortodoxă, islamică sau japoneză, nu este posibilă cu adevărat; aceste zone se pot „moderniza”, dar nu se pot „occidentaliza”. Anumite elemente de civilizație, cum ar fi cultura politică occidentală, individualismul sau atitudinile față de muncă specifice etosului catolic și protestant nu pot fi Însușite cu adevărat În perimetrul altei civilizații. În această idee, Huntington fixează pe hartă limitele civilizației occidentale. În estul Europei, el trasează o linie care include Finlanda, țările baltice, vestul Belarusului și al Ucrainei; linia taie România
[Corola-publishinghouse/Science/2263_a_3588]
-
acest fel, devenim mai puternici, asigurăm unitatea și omogenitatea propriei comunități. În secolul al XIX-lea, statele naționale vor promova un program sistematic de integrare politică și socială a propriilor cetățeni. Țăranii, minoritățile etnice, lingvistice sau religioase, muncitorii, catolicii ori protestanții, femeile sau emigranții vor fi transformați cu toții, În mod treptat, În buni cetățeni englezi, francezi sau germani. Iar În acest formidabil proces de melting-pot (În variantă europeană), celebrarea În comun a unui nou tip de sărbătoare - sărbătoarea națională - va juca
[Corola-publishinghouse/Science/2263_a_3588]
-
le mai impună nobililor propriile lor sărbători și să nu-i mai Împiedice pe aceștia să lucreze În zilele respective!), observăm că acest subiect oferă prilejul unei delimitări identitare forte Între țăranii români ortodocși, pe de o parte, și nobilii protestanți sau catolici din natio hungarica (la limită, aceștia puteau fi chiar români sub raport etno-lingvistic), pe de altă parte. Timpul diferit al sărbătorii evidențiază mai bine ca orice alteritatea și conflictul social. Nu este posibil ca acești valahi, cu sărbătorile
[Corola-publishinghouse/Science/2263_a_3588]
-
a făcut studiile În Țările de Jos și a predat teologia, filosofia și limbile orientale la Colegiul Reformat din Cluj-Napoca. Această puternică tradiție religioasă din familia Incze Își va pune amprenta și asupra memorialistului de la 1848. Sentimentele antihabsburgice ale nobilului protestant ardelean, confruntat cu politica absolutistă a Împăraților catolici, se vor metamorfoza, la 1848, În convingerile militantului kossuthist, apărător al „libertății maghiare”, amenințată de aceiași Habsburgi opresivi și de „camarila” lor vieneză. Serviciul civil sau militar, În cadrul birocrației scăunale și provinciale
[Corola-publishinghouse/Science/2263_a_3588]
-
censul electoral mult prea ridicat pentru posibilitățile acesteia, iar accesul irlandezilor la funcții de stat era interzis pe considerente confesionale. Catolicii (confesiune majoritară, dar „nereceptă” - cum i s-ar fi spus În Transilvania) nu se bucurau de drepturile politice ale protestanților. Ca urmare, Într-o primă etapă, acoperind cronologic aproximativ primele trei decenii ale secolului al XIX-lea, mișcarea irlandeză Își va concentra eforturile În direcția emancipării politice a catolicilor, ca și În vederea lărgirii dreptului de reprezentare. Ștergerea discriminărilor confesionale, care
[Corola-publishinghouse/Science/2263_a_3588]
-
civili și viața normală a unei țări. În momentul de față, antiamericanismul include deci ostilitatea față de Statele Unite ca putere economică, militară și culturală globală. Se adună aici toți cei care nu pot suporta acest lucru, de la dreapta catolică până la pacifiștii protestanți din Europa de Vest. Cineva, cred că Michnik, scria foarte bine că Întâlnim de la pensionare, foste activiste ale mișcării antiimperialiste din anii ’60 care nu mai au ce face și Își regăsesc tinereațea protestând pe stradă Împotriva războiului din Irak, până la adolescenți
[Corola-publishinghouse/Science/2223_a_3548]
-
o autoritate de neînvins, reprezentând, de fapt, doctrina Bisericii celei una. Scriitorii din epoca patristică au, de atunci, acest privilegiu, foarte rar pentru cei care îi urmează, de a se bucura încă în aproape întreaga creștinătate de o venerație profundă. Protestanții de diferite nuanțe și ortodocșii orientali, cât și catolicii îi invocă cu plăcere și acest caracter îi clasează într-o poziție aparte<footnote F. Cayré, A. A. Précis de Patrologie, Histoire et doctrine des Pères et Docteurs de l’Église
Biserica Ortodoxă Română by Liviu PETCU () [Corola-publishinghouse/Science/120_a_155]
-
vorbească de o imagine cinematografică a mișcării de cădere și de o sugestie a prăbușirii universale a umanității 21. Pentru Walter Gibson tabloul vorbește depre o realitate politică și religioasă a secolului al XVI-lea - disputele religioase între catolici și protestanți și, implicit, ultimii ani ai Războiului de 80 de ani dintre Olanda și Spania 22. Expresivitatea fețelor orbilor incită la o clasificare medicală a cecității. În articolul Peter Breughel the Elder as a Guide to 16th Century Technology H. Arthur
[Corola-publishinghouse/Science/84951_a_85736]
-
filantropice și de caritate sunt încurajate din plin. Laicii pot să acumuleze cinstit bogății, dar să nu le risipească ostentativ. Dimpotrivă, ei sunt sfătuiți să investească banii în „construirea de temple, de spitale, donații și diverse așezăminte”. La limită, asemenea protestanților creștini din primele generații, laicii jaina pot să-și asume o „asceză intramundană” deosebit de respectată. În concluzie, comunitatea jaina este una deosebit de unită și solidară. Din punct de vedere sociologic, Michel Hulin observă o trăsătură specifică a acestei comunități hinduse
Sociologia religiilor: credințe, ritualuri, ideologii by Nicu Gavriluță () [Corola-publishinghouse/Science/610_a_1439]
-
în declin”. Argumentele cunoscutului sociolog britanic se referă la fundamen talismul islamic din Iran, Orientul Mijlociu, africa și India, caracterizat ca fiind „foarte dinamic” și refractar occidentalizării. Mai sunt aduse în discuție celebrele conflicte din irlanda de Nord dintre catolici și protestanți sau fantasticul entuziasm catolic care cuprinde America de Sud la fiecare vizită a Papei. la rândul său, Jacques lacan se arăta în 1974 foarte optimist în ceea ce privește viitorul religiei. El avea în minte „religia adevărată” (pentru el, confesiunea catolică): „religia, mai ales cea
Sociologia religiilor: credințe, ritualuri, ideologii by Nicu Gavriluță () [Corola-publishinghouse/Science/610_a_1439]
-
stăpânirea Austriei și de refuzul maghiarilor de a figura în Parlamentul de la Viena, l-a chemat lângă el pe Beust, pentru a-l ajuta să poată menține atâtea elemente naționale diferite. Odată sosit, acesta a fost numit, deși saxon și protestant, ministrul Afacerilor Străine al Austriei (1866), calitate oficială în care a negociat cu succes instaurarea imperiului dualist austro-ungar. A avut o politică externă lucidă, echilibrată, realistă. Austro-Ungaria a reluat relațiile cu Prusia, a avut o bună relație cu Rusia țarului
[Corola-publishinghouse/Science/84942_a_85727]
-
fenomenologi ai religiei, vorbesc despre o adevărată „dialectică” a miturilor. Mitul Anticristului, de exemplu, îmbracă diferite forme, în funcție celui de care îl invocă, un creștin din secolul al III‑lea, un musulman din secolul al IX‑lea sau un protestant din secolul al XVI‑lea. Am preferat termenul „mit” celui de „legendă”, în mod deosebit datorită elasticității sale. Credem, într‑adevăr, că acesta din urmă, deși pune mai bine în lumină originea și dimensiunea istorică a figurii Anticristului, nu redă
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
în fața realității istorice. Poate că până în secolul al XVIII-lea, când s-au născut în Occident științele comparației (de la istoria religiilor la critica literară), mediile teologice și filozofice receptau încă nefavorabil conceptul modern de istoricitate 1. Vor ceda mai întâi protestanții, care se arată gata să pornească în căutarea „istoricului Iisus”, chiar împotriva tradiției. Din punct de vedere religios, rezultatul va fi deconcertant, accentuând relația de falsă tensiune (dar cu dificile urmări) între „știință” și „credință”2. Michel Henry (1922-2002) avea
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
marea tradiție a spiritualității creștine occidentale. Lăsând pe seama medieviștilor argumentarea cu probe istorico-filologice a filiațiilor existente între reprezentanții apuseni și răsăriteni ai aceluiași univers creștin, ne vom rezuma la sesizarea catolicității conștiinței „călătorului” nostru, descins dintr-o nobilă familie de protestanți din Breslau, la doar o lună după stingerea din viață, la 17 noiembrie, a influentului philosophus teutonicus Jacob Böhme. Tema recuperării asemănării iconice pierdută prin căderea adamică, precum și cea a renașterii condiției de filialitate revelată prin și de către Fiul Omului
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
iar pe scaun cu Tatăl și cu Duhul, pe toate umplându-Le, ca Cel ce este necuprins”. Dorința lui Hegel de a nu edulcora Crucea printr-un decor trandafiriu a fost deplin respectată de bizantini. Ocolind atât crucea goală a protestanților, cât și crucea doloristă a pietății medievale (devenită simplu suport pentru un cadavru), icoana cinstită de răsăriteni face saltul în universalitate. Lipsită de orice interes față de hematologia morții lui Iisus, reprezentarea Patimii Domnului pe Cruce este, de fapt, o hermeneutică
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
unui roman - cel al lui Johann Moritz - se înscrie un al doilea, cel al naratorului, Traian Koruga, a cărui viață se intersectează în multe momente esențiale cu aceea a personajului principal. Țăran sărac din Fântâna - sat românesc locuit de ortodocși, protestanți și catolici -, Johann Moritz, al cărui ideal de viață este dobândirea unei bucăți de pământ, munca la câmp și un trai liniștit cu fata pe care o iubește, trece printr-un lung șir de întâmplări extraordinare, declanșate de gestul absurd
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287233_a_288562]
-
și să întărească învățătura Bisericii cu privire la sacramente, mai ales într-un moment în care reforma protestantă era în deplină desfășurare. Cu privire la sacramentul reconcilierii, concluziile Conciliului afirmă clar că nu este doar un simbol sau un semn exterior, așa cum afirmau unii protestanți, ci este un mijloc eficient prin care se acționează asupra vieții interioare prin iertare și reînnoire spirituală. Drept urmare, Conciliul va introduce spovada săptămânală obligatorie în seminarii și în casele religioase, iar acest fapt va da naștere conceptului de „confesor propriu
Procesul dialogic în sacramentul reconcilierii by Bogdan Emilian Balașcă () [Corola-publishinghouse/Science/101002_a_102294]
-
și-a păstrat originalitatea, exprimînd din ce în ce mai puțin voința politică a muncitorilor catolici. Cît privește creștin-democrații olandezi ai KVP Partidul Catolic Popular ei încearcă să-și păstreze această originalitate grupîndu-se cu două partide protestante în cadrul Adunării Creștin-Democrate (CDA). Coabitarea catolicilor cu protestanții în aceste două ț(ri, a accentuat caracterul puternic confesional al Partidului Catolic care, în mod paradoxal, îl împiedică să alunece spre dreapta. 3. Spre un declin al democrației creștine? Soarta Democrației Creștine italiene care s-a destrămat în diferite
by Daniel L. Seiler [Corola-publishinghouse/Science/1118_a_2626]
-
atît prin programul său, inspirat de sindicaliștii Karl Arnold și Jakob Katzer, cît și prin baza socială. Originalitatea ei constă în prezența elementelor protestante, ca de exemplu cele provenite din "Biserica confesantă" și din acțiunea antinazistă, servind drept garanție conservatorilor protestanți ai Partidului Național Popular al lui Hugenberg, mult prea discreditați pentru a putea să-și formeze propriul lor partid. Dar CDU, sub impulsul lui Konrad Adenauer și Ludwig Erhardt, și-a continuat alunecarea spre dreapta pînă la abandonarea centrului în favoarea
by Daniel L. Seiler [Corola-publishinghouse/Science/1118_a_2626]
-
Această demonstrație este atacată de Savolainen (1994), care vine în apărarea metodelor de tip Mill arătând că aceste canoane pot fi utilizate în sens probabilist. Chiar în exemplul lui Weber, metoda aplicată trebuie să fi fost probabilistă: cu siguranță, unii protestanți nu au aplicat acumularea de capital, iar unii catolici dimpotrivă, au acumulat și ei capital, însă ceea ce contează este efectul agregat al comportamentului tuturor protestanților versus celui al tuturor catolicilor. Faptul de a fi protestant crește semnificativ probabilitatea de a
[Corola-publishinghouse/Science/2237_a_3562]
-
Chiar în exemplul lui Weber, metoda aplicată trebuie să fi fost probabilistă: cu siguranță, unii protestanți nu au aplicat acumularea de capital, iar unii catolici dimpotrivă, au acumulat și ei capital, însă ceea ce contează este efectul agregat al comportamentului tuturor protestanților versus celui al tuturor catolicilor. Faptul de a fi protestant crește semnificativ probabilitatea de a acumula capital. Replica lui Lieberson (1994) este promptă: Mill însuși (1970) avertizează că atât metoda concordanței, cât și cea a diferenței nu sunt potrivite pentru
[Corola-publishinghouse/Science/2237_a_3562]
-
fost probabilistă: cu siguranță, unii protestanți nu au aplicat acumularea de capital, iar unii catolici dimpotrivă, au acumulat și ei capital, însă ceea ce contează este efectul agregat al comportamentului tuturor protestanților versus celui al tuturor catolicilor. Faptul de a fi protestant crește semnificativ probabilitatea de a acumula capital. Replica lui Lieberson (1994) este promptă: Mill însuși (1970) avertizează că atât metoda concordanței, cât și cea a diferenței nu sunt potrivite pentru studiul fenomenelor sociale. În primul rând, pentru că nu avem posibilitatea
[Corola-publishinghouse/Science/2237_a_3562]
-
săsești), în fine, intră în anturajul spiritual al Iluminismului german. Suntem în deceniile de mijloc ale Secolului Luminilor, iar Prusia lui Frederic al II-lea face eforturi vrednice de admirația și de sprijinul enciclopediștilor francezi. Europa francofonă câștigă teren, Aufklärung-ul protestant german întâlnindu-se pe nesimțite cu misiunea culturală a lui Maupertius, D’Alambert, Diderot, Helvetius, La Mettrie, Voltaire. Să fie oare o întâmplare că mediile nord-germane favorizează masiva pătrundere a culturii franceze sau că burghezia intelectuală evreiască în frunte cu
[Corola-publishinghouse/Science/2253_a_3578]