1,563 matches
-
o catastrofă... Și cine susții dumneata, domnule, c-are să se înțeleagă pe deasupra capului lui ? Cine susții c-are să ne vândă ? Cum cine, domnule, nu se știe ? Cum, tocmai Anglia ? Tocmai susținătoarea principiilor ?... Perfidul Albion ! Râsete. O îngrijorare generală, petarde de râsete, picanterii, vești alarmante, râsul gros al domnilor, clinchetul vocilor de doamne și domnișoare, un viitor amenințător, un antren ca niciodată, animație inutilă în jurul ministrului Athanasiu pentru că cercurile guvernamentale au recomandat, mai mult decât oricând, o discreție absolută. Suntem mai sarcastici
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
mârlanii care au umplut Bucureștiul. La permisele de export... La specula cu alimente... La pușlamalele care în separeurile de la Hotelul Imperial au ajuns până într-acolo încât se ceartă cu chelnerii pe nota de plată și se desfac la vestă ! Râsete, râsete, acea sănătoasă poftă de râs națională pe care am observat-o de-a lungul vieții că întovărășește dezastrele - și focul, și cutremurul, și războiul, și holera, și destrămarea țării... Amintirea acelei seri în grădina din Fântâna Blanduziei, când, proaspăt
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
care au umplut Bucureștiul. La permisele de export... La specula cu alimente... La pușlamalele care în separeurile de la Hotelul Imperial au ajuns până într-acolo încât se ceartă cu chelnerii pe nota de plată și se desfac la vestă ! Râsete, râsete, acea sănătoasă poftă de râs națională pe care am observat-o de-a lungul vieții că întovărășește dezastrele - și focul, și cutremurul, și războiul, și holera, și destrămarea țării... Amintirea acelei seri în grădina din Fântâna Blanduziei, când, proaspăt întors
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
se complace în societatea doamnelor, vara vine cu trăsura, iarna vine cu sania să le ia la plimbare, ninge fără întrerupere, zurgălăii cailor clinchetesc, Margot și Sophie își scot năsucurile din blănurile în care s-au înveșmântat, ce chicoteli, ce râsete în timpul plimbării prin acest București micșorat de zăpadă, deasupra căruia se arcuiește un cer ivoriu și, ca în gravuri, se desenează perfect ziduri, acoperișuri, coșuri prin care iese, ondulat, fumul ! Niciodată, de fapt, nu a agreat prea mult Profesorul Mironescu
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
vezi niciodată ceea ce ai văzut la început. Știm, de multă vreme, stimată asistență, că nu ne scăldăm de două ori în apa aceluiași râu. Aflați, în plus, că nici nu privim de două ori cu aceeași privire ! Când aplauzele și râsetele veselei asistențe se vor mai domoli, din salonașul mic de alături va răzbate o voce gravă : Dacă vom ști să ne păstrăm poziția de azi și nu vom risca viitorul țării prin cine știe ce imprudență... Acesta nu va putea, bineînțeles, să
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
sub umbrelă, temându-mă de umezeala ce numai bine nu-mi face, de pantofii uzi, de rigolele debordând de apă : apoi m-am decis și am traversat. îmbulzeala se făcea tot mai mare, lumea aproape smulgând ziarul din mâna vânzătorului, râsete, strigăte, am văzut chiar doi amici ce s-au sărutat ! Deși oarecum la curent și înțelegând despre ce este vorba din exclamațiile și comentariile ce scăpau celor din jur, m-am retras într-un gang, mi-am pus ochelarii pince-nez
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
să recunosc că sînt destul de Încîntată de ideea că am venit aici. Restaurantul lui Antonio arată absolut nemaipomenit ! Fațada verde familiară e decorată cu lumini feerice, de acoperișul terasei sînt agățate baloane, și dinspre ușa deschisă se revarsă muzică și rîsete. Mi se pare chiar că aud pe cineva care cîntă. — De obicei nu e chiar atît de multă gălăgie ! spun rîzÎnd și pornesc spre ușă. Îl văd deja, foarte aproape de ușă. — Bună ! zic, deschizînd ușa. Antonio ! — Emma ! spune Antonio, care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
Și-a lipit pur și simplu capul pe corpul altei fete ! Nu mă pot abține să nu izbucnesc În rîs. — Fata asta e absolut incredibilă. Mă prăbușesc În scaun, brusc slăbită și, o clipă, e tăcere. În depărtare se aud rîsete de la petrecere și cineva trece pe lîngă ușa noastră, vorbind despre problema reală a sistemului judiciar actual... Deci nici măcar n-a vrut să te asculte ? spune Lissy Într-un final. — Nu. A plecat, pur și simplu. — Mi se pare o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
și acolo, în munte, unde cu ani în urmă, văzînd că i se face rău Teonei, Mihai avusese tresărirea plină de-o bucurie profundă că va fi tată, iar acum trăia fericirea aceasta, își dădu seama că ascultă cu nesaț rîsetele celor doi copii, care se săturaseră de apă și veneau la masă. Înțelegea că e pe deplin fericit. Dacă ar fi putut, ar fi anulat definitiv amintirea Teonei. În sfera lui reală, ea nu mai avea loc! ...Iar realitatea l-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
rugă. Dar prea tîrziu! Mihai s-a rostogolit și a întins mîna să prindă paginile răscolite de o rafală a vîntului. Apoi s-a ridicat și a alergat cîțiva pași prin fîn, după plicul gol. Dincolo de deal, copiii se joacă. Rîsetele lor se aud pînă aici. Ridicată în picioare, lîngă pătura întinsă pe iarbă, Tamara își trece degetele desfăcute prin păr, să-și aranjeze buclele. Apoi își scutură capul într-un gest scurt și rămîne cîteva clipe cu fața în sus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
fascinat de jocul luminilor din ochii Tamarei. Timid, încearcă să-i atingă brațul, dar mîna îi rămîne în aer, nehotărîtă. În oglindă, privirea umedă a Tamarei pare să tremure înspăimîntată, ca o rugăciune mută. De jos, din curte, se aud rîsetele copiilor. Clipind rar, ochii Tamarei au alungat umezeala spre obraji, rămînînd senini, să-l poată fixa pe Mihai. Apoi se apleacă încet, ca un prim semn de înfrîngere. Capul i se înclină domol, apropiind bărbia de piept. Mihai înțelege că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
le-ai aruncat, nu? îi surîde incisiv directorul combinatului de îngrășăminte. Altfel nu se explică de ce tovarășa Adriana Barbu a susținut la minister că problema filtrelor s-a rezolvat datorită ideilor pe care le-ai avut dumneata. Sub valul de rîsete revărsat din piepturile celor prezenți, Tibor se înroșește tot, dar nu vrea să piardă teren: Am spus întotdeauna că dom' Vlădeanu a rezolvat problema! Da! confirmă directorul. Dar cererea de brevet pentru obținerea benzilor perforate a semnat-o Adriana Barbu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
Scuză-mă! Bine... Tensiunea între cei doi s-a redus la zero. Privirile amîndurora stau plecate spre paharele golite, lăsate pe marginea mesei mici, așezate între fotolii. Ostenite, brațele lor se sprijină cu palmele desfăcute pe genunchi. Din camera alăturată, rîsetele copiilor se aud tot mai tare, anume parcă să împrăștie tăcerea așternută. Un gest cît de mic al lui Mihai, prin care împinge paharul mai spre centrul mesei, are efectul unui zgomot strident. Ochii Simonei caută cu aviditate în ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
doi ani l-a descumpănit. Toată duminica s-a învîrtit pe lîngă manuscris, fără să-l poată continua. A dormit cîteva ore, iar spre seară, cînd gerul s-a înmuiat, a ieșit cu Cristina, s-o ajute la patinaj. În rîsetul general al copiilor căzuți de-a valma la capătul micii pîrtii de lîngă bloc, a uitat de toate. La cină, Ana a adus iar vorba de bucătărie și hol: vrea să le văruiască. Zicea că, din cauza mîncării preparate la sărbători
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
probat (prin cari a trecut). Fleck, cu voacea sa uruitoare ca tunetul, cum turbă el d. e. în mari momente tragice, ca în Carol Moor, după recunoașterea tatălui său, "cum îl doboară simțământul monstruozităței, cum pierde vocea, cum suspină, irupe-n râset, cum se întreamă scrâșnind asupra slăbiciunei sale, cum dau din el (sunete) bubuiri de tunet nemaiauzite până acum" (Tieck, Phantaszis, partea III, p. 504 și așa mai departe), cine-ar putea să potențeze chiar această descripțiune plină de esitațiune la
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
tău și nu cred că drumurile celor doi mari bărbați s-au Încrucișat vreodată. Pur și simplu Preston cunoaște oamenii. Apropo, i-ai văzut pe omul-șoarece și pe amicul lui? Ed dădu din cap. — Cine este? Din sală se auziră rîsete. De Spain Îl conduse pe Ed În birou. — E Billy Dieterling, fiul lui Ray. Este cameraman la Badge of Honour, serialul ăla În care mult-iubitul nostru LAPD e lăudat În fiecare săptămînă În fața a milioane de telespectatori. Cred că Timmy
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
V-ați cunoscut În timpul cazului Atherton? — Nu. Și, evident, pe vremea aceea nu mă ocupam de construcții. Arthur, propui și tu un toast? De Spain mai turnă un rînd În păhărele. — Pentru un post la Criminalistică pentru viitorul nostru locotenent. RÎsete și urale. Preston spuse: — Edmund, mă tot Întreabă Joan Morrow despre viața ta sentimentală. Cred că e cam lovită-n aripă. — Vezi tu o debutantă În Înalta societate devenind nevastă de polițist? — Nu. Dar o văd bine mersi măritată cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
Monicăi și paginile despre fiul meu, reminiscență din ritualul bacchanalelor spirituale ale Păltinișului. Apoi discuție despre proiectul publicării jurnalelor Monicăi: 13 caiete manuscrise între 1981-1994, apoi anii 1995-2000 cu notațiile culese pe ordinator. În total, câteva mii de pagini. De sub râsetele noastre și de sub bucuria revederii răzbate, ca dintr-un adânc prost îngropat, iminența sfârșitului. "Știi, Gabriel, îmi spune Monica, lui Virgil îi e rușine să-ți spună, dar se bucură că a apucat să te revadă înainte "să plece". Îmi
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
copac, dar ei nu-l văzuseră și nu mai știau unde să se ascundă cînd a Început să plouă cu bulgări de pămînt ca niște gloanțe, gogoloaie de pămînt moale care cădeau de sus, azvîrlite de un bun țintaș. Strigăte, rîsete, vaiete și Vilma, ca o cloșcă, Îi acoperi cuprinzîndu-i cu brațele și Încercînd să-i ascundă la pieptul ei, fără să-i pese că-și murdărește uniforma de sărbătoare și se apucă să strige: doamnă! doamnă!, pînă cînd veni doamna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
zîmbet stînjenit și nu reușea să Înțeleagă motivul acestui entuziasm subit pe care un univers de stăpîni Îl manifesta față de ea. Înțelegea oare? Sau pur și simplu simțea numai atingerea unor oameni incredibili și mai ales foarte schimbători, ale căror rîsete și aplauze Îi răsunau În urechi? Luis Martin obosi tot lăudînd-o atîta, se auziră cîteva strigăte de admirație: olé! și el o luă de mînă și o conduse din nou la bucătărie, trebuia păstrată bine bijuteria asta căreia Începuse să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
să te odihnești puțin? Să-ți dau jos găleata?“ Și el, care nu dorea altceva decît să se odihnească, ba chiar să renunțe, spuse În mod cu totul inexplicabil că nu și cei de jos izbucniră Într-un hohot de rîsete presărat cu cîteva Înjurături admirative, ba chiar cu aplauze, pe care ei nu le auziră din pricina zgomotului de la betonieră. „Adu-l Înapoi! striga meșterul. Să nu pice tocmai acum inginerul!“ Dar Albinețu spuse: „Haide, Julio“ și Julius era surd la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
mai aducă niște cuburi de gheață! O să-ți arăt Îndată dacă sînt sau nu de neînlocuit vechiturile astea!“ Susan se duse chiar ea să aducă puțină gheață văzîndu-l atît de agitat: știa că totul se va Încheia cu glume și rîsete, ia să vedem cine e mai priceput la glume și la zeflemea; era un duel critic plin de iubire și de ironie, În care o mică frază tăioasă sau o comparație exactă avea să distrugă mobila aleasă de celălalt; un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
United States și cînd o să vă fie dor de țara voastră, care e și ea o țară frumoasă, luați un alt avion și rrrrrrrrrr veniți În zbor la Lima, ce ziceți? Și toți răspunseră În cor daaaaaaaaa și se auziră rîsete și Roșcova se Întoarse lîngă celelalte măicuțe și cîțiva de la kindergarten se speriaseră de atîtea rrrrrrrrr-uri și Mary Trinity coborî În fugă pentru a-i liniști pe copiii care plîngeau și măicuța de la pian ridică și coborî brațul repede pentru ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
două rînduri Învinse se ridicau din nou la luptă cu fețele zâmbitoare, cu mînuțele ridicate sus de tot și fluturînd banii. Ahaaaaaaaaaaaaa, i-atsi phăstrat bhine!, era prima dată cînd maica Mary Joan le vorbea În spanioală, ha, ha, ha, ha, rîsete și izmeneli, toată clasa se bucura, În afară de Fernandito, care stătea de-o parte furios; rîsete, fiindcă maica Mary Joan vorbea În spaniolă cînd ar fi trebuit să le vorbească numai În engleză, ce drăguță era maica Mary Joan... Șșșșșșșșș, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
sus de tot și fluturînd banii. Ahaaaaaaaaaaaaa, i-atsi phăstrat bhine!, era prima dată cînd maica Mary Joan le vorbea În spanioală, ha, ha, ha, ha, rîsete și izmeneli, toată clasa se bucura, În afară de Fernandito, care stătea de-o parte furios; rîsete, fiindcă maica Mary Joan vorbea În spaniolă cînd ar fi trebuit să le vorbească numai În engleză, ce drăguță era maica Mary Joan... Șșșșșșșșș, nu țipați, nu vedeți că numără banii? și dacă am pierdut Îi mai dăm iar, fiindcă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]