1,133 matches
-
și o coadă de mătură, un șifonier cu cheie de care atârnă ciucuri croșetați, un corp de bibiliotecă pe rafturile căruia se ferfenițesc colecțiile Enigma și Urzica scrupulos complete cu almanahuri cu tot, o măsuță de telefon, două taburete de răchită. Toată această mobilă nu e dispusă ca într-o casă de om, cu un centru, o margine, un loc de trecere și unul de petrecere, ci ca într-un depozit, fără altă grijă decât aceea de a utiliza la maximum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
scândură groasă, fiecare își avea lavița (patul) lui. Mai râdeau flăcăii pe seama Anghelinei: Adu troaca, măi, Catine! Troaca fiind o covată ceva mai mare, că pe atunci nu erau căzi ca acum pentru făcut baie, covata era din lemn de răchită sau de plop. Când a venit Colectivul amândoi s-au trecut primii la C.A.P. și au scăpat de muncit cu ziua pe la oamenii mai cu stare din comună, își făceau planul de zilele de muncă la C.A.P. Catinca
Imagini din lumea satului by Gheorghe Boancă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1187_a_2744]
-
noapte au început casa și a doua zi dimineață se contura o nouă construcție. În două săptămâni Ioana s-a mutat în noua ei locuință, cu cățel cu purcel, cu tot ce avea. Apoi l-a găsit pe Costică, pe Răchită, care s-a mutat la ea, că nu avea copii. Dar până a-l găsi pe Răchită, Ioana, fiind singură, îi tot dădeau târcoale care mai de care. Într-o zi, Ion Baier, din mahala de acolo, a intrat la
Imagini din lumea satului by Gheorghe Boancă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1187_a_2744]
-
Ioana s-a mutat în noua ei locuință, cu cățel cu purcel, cu tot ce avea. Apoi l-a găsit pe Costică, pe Răchită, care s-a mutat la ea, că nu avea copii. Dar până a-l găsi pe Răchită, Ioana, fiind singură, îi tot dădeau târcoale care mai de care. Într-o zi, Ion Baier, din mahala de acolo, a intrat la Ioana în curte și a apucat-o de mână să o ducă în casă să facă dragoste
Imagini din lumea satului by Gheorghe Boancă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1187_a_2744]
-
gura: Săriți, oameni buni, săriți, că mă omoară Baier! Primii oameni care au venit au fost verișorii Ioanei, care au asistat cum îl bătea Ioana pe Ion Baier. Așa l a liniștit Ioana pe fustangiu. După aceea s-a mutat Răchită la Ioana și a luat în serios rolul de tată, că el nu avea copii și nici nu a avut. A trăit Răchită cu Ioana toată viața lui, că el a murit înaintea ei. Într-o toamnă, se aflau amândoi
Imagini din lumea satului by Gheorghe Boancă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1187_a_2744]
-
bătea Ioana pe Ion Baier. Așa l a liniștit Ioana pe fustangiu. După aceea s-a mutat Răchită la Ioana și a luat în serios rolul de tată, că el nu avea copii și nici nu a avut. A trăit Răchită cu Ioana toată viața lui, că el a murit înaintea ei. Într-o toamnă, se aflau amândoi în pădure, la cules ghindă și au văzut cum un pădurar l-a împușcat pe pădurarul Radu, care a murit pe loc. Atât
Imagini din lumea satului by Gheorghe Boancă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1187_a_2744]
-
a murit înaintea ei. Într-o toamnă, se aflau amândoi în pădure, la cules ghindă și au văzut cum un pădurar l-a împușcat pe pădurarul Radu, care a murit pe loc. Atât de bine s-au înțeles Ioana cu Răchită, că nu au spus sub nici o formă cine l-a împușcat pe Radu, cu toate că au fost anchetați mult. Ce-i drept, criminalul a vrut să-i împuște și pe ei, acolo în pădure, dar cum Ioana era o femeie isteață
Imagini din lumea satului by Gheorghe Boancă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1187_a_2744]
-
viața a fost grea după aceea. Ion Lupu a murit de tânăr, că a băut din greșeală sodă caustică lichidă și, în șase luni, s-a dus și a lăsat-o pe Maria văduvă cu nouă copii. Ioana, rămasă cu Răchită și cu Dumitru se descurcau mai ușor. Pe Veta o luase Cociocoaia, de la vârsta de nouă luni și a crescut-o cu Uță la Paraschiveni până când Uță a trecut la cele veșnice și Veta era de acum fată mare, de
Imagini din lumea satului by Gheorghe Boancă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1187_a_2744]
-
nici nu-i nepotul ei. Milițenii i-au spus: L-ai luat, crește-l ... de ce l-ai luat? De ce nu l-ai lăsat la poartă? Așa s-a pricopsit Ioana cu doi copii mici la bătrânețe, să-i crească cu Răchită. După terminarea stagiului militar Dumitru s-a întors la Aglaia și au mai trăit împreună vreo doi ani și, cum fata Aglaiei se făcuse mare, Aglaia tot îl atenționa pe Dumitru ca nu cumva să-i vină în cap să
Imagini din lumea satului by Gheorghe Boancă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1187_a_2744]
-
fiecare săptămână mergea în audiență la Partid, că Partidul era tare pe atunci și așa au primit o locuință mai bună, tot naționalizată. Mai apoi au fost mutați la bloc, într-un apartament cu două camere și au uitat că Răchită cu Ioana au necăjit și le-au crescut copiii, lăsându-i pe cei doi bătrâni, unul mai bolnav decât celălalt. Primul s-a dus Răchită. Ioana a mai trăit singură câțiva ani, ținând buletinul în sân până când a murit, ca
Imagini din lumea satului by Gheorghe Boancă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1187_a_2744]
-
au fost mutați la bloc, într-un apartament cu două camere și au uitat că Răchită cu Ioana au necăjit și le-au crescut copiii, lăsându-i pe cei doi bătrâni, unul mai bolnav decât celălalt. Primul s-a dus Răchită. Ioana a mai trăit singură câțiva ani, ținând buletinul în sân până când a murit, ca nu cumva să i se vândă casa, că Dumitru urmărea treaba asta mai demult. Așa s-a dus și Ioana și a rămas casa în
Imagini din lumea satului by Gheorghe Boancă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1187_a_2744]
-
la Crâșma din drum de unde trebuie s-o cotească la stânga pe șleau... De aici se vedea satul cu casele înșirate ca mărgelele pe firul văii... Inima îl îndeamna să grăbească pasul, dar cum? Continua să meargă poticnit. Dinspre fântâna cu răchiți s-a arătat un punct mișcător... „În sfârșit, voi întâlni primul om din satul meu! Și uite în ce hal arăt!” - s-a uitat la el cu deznădejde... Nu după multă vreme, a băgat de seamă că cel ce se
Cercetaşul Toaibă by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/502_a_1063]
-
va sfîrși Într-o zi, dar se Întreabă cînd și cum? Căldura de vară Înmuie, spre prînz, asfaltul curții. Rex aleargă de colo, colo, a Înnebunit de căldură. Domnul Pavel și cu mine stăteam În curte pe două fotolii din răchită, la o masă asemenea, cu cîte o cafea dinainte. Începu să depene amintiri, mîndru de respectul ce i-l purtau cetățenii de vază ai orașului, asta Înaintea ultimului război; Îmi povesti apoi cancanuri politice din Parlamentul din vremea lui Carol
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
o bucurie necunoscută, dar Îmi revenii, controlîndu-mă. Nu știu ce gîndea, era, În orice caz, veselă, rochia-i de mătase i se foia pe trup odată cu mișcările umerilor. După cîțiva pași, În fața cofetăriei din centru cu mesele din tablă și scaunele de răchită, scoase pe trotuarul larg, aflate sub lungi copertine colorate, se opri și spuse scurt: - Aici! - Ce? - MÎncăm prăjituri și vorbim. - Perfect! spusei, și ocuparăm masa liberă de lîngă noi. „Cofetărița” - cum Îi spunea Marga Popescu - (ea zîmbi), ne servi, avea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
complimente. Ghiciți! - și mă pofti la o cafea În bucătăria lui Încălzită de soba cu plită de tuci. Coborîrăm treptele de la intrare și ne duserăm la el. Luați loc, luați loc, continuă de cum deschise ușa. Ne așezarăm În fotoliile de răchită aduse special, - bucătăria era pe o lărgime parcă anume pentru taifas. - De la cine? Întrebai În adevăr curios, pentru că rareori primea cîte o scrisoare, dar numai de la un văr al lui din Dorohoi, o știam din spusele lui, dar niciodată să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
cărei melodii, sau era numai un semn de plictiseală, ori nerăbdare, și cînd ieșirăm, amurgul tocmai căzuse peste oraș, venit din Întinderea fără sfîrșit a cîmpiei. Doamna și domnul Pavel ne așteptau În curte, la masa rotundă cu fotolii de răchită, deasupra cărora bătea un bec, balansîndu-se de un fir adus de improvizația domnului Pavel, cimentul curții udat, Într-o curățenie perfectă, era spre lăsarea serii, iar vara pe sfîrșite. - Bine ați venit! ne Întîmpină el, sincer vesel de aglomerarea tinerească
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
dus, la ritmul vieții care era altul decît cel de azi. Oamenii aveau timp, zilele se scurgeau lent, curțile grădinii cu frunzare boltite, bănci și mese, taifasuri, altă lume... Ce oameni! Își Întrerupse vorbirea și aduse masa și fotoliile de răchită și ne lungirăm la taclale, și tot vorbind, trecu o lună, două, cîteva luni și veni toamna și ploile, apoi un vînt nefericit de noiembrie, cîteva zile știu, că domnul Pavel părăsi această lume, era acum În sufragerie, Întins, drept
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
acasă, Îi scriam Eroului. În nr. 77, Bălăeț se distinge din corul urletelor patriotice printr-un suspin abia auzit: „Macaralele par stoluri de berze cu aripile frînte”. Era și-un cîntec, macaraua se-nvîrtește, țac, țac, țac, plopul face pere și răchita ioc. Din Zig-Zag, aflăm că Lucian Cornescu s-a Întreținut profitabil cu Ilie Verdeț. (Lucian Cornescu e-un Don Juan atît de notoriu, Încît a-nvățat să vorbească.) „Noțiunile noastre sînt foarte apropiate din punct de vedere economic” a spus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
dar lăudabila admirație pentru notoriul academician ar trebui să oblige Cambridge-ul să mănînce salam murat În soia zece ani. Și gheare de găini scheletice. Să acorde același titlu, chiar dacă puțin mai postum, și omului cu inițiativa, geniul criogeniei, al munților, răchitei, al tuturor. Din Bordel aflăm ce-ar putea Însemna dragostea pentru femei: „a. Uau! b. Bip! Bip! c. Plof! d. Crac! e. Vrum! Vrum!” Asta-n cazurile obișnuite, cînd femeia face dragoste c-un elicopter. În celelalte cazuri, la doamne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
aia să pornești. — OK, șefu’. M-am Întins după cealaltă sticlă, am luat tirbușonul și am desfăcut-o. Am luat o gură mare și după aia am pus bine dopu’ la loc și am lăsat-o Între două urcioare din răchită, pline cu apă. — Uite-l pe domnul Sing, i-am spus lui Eddy. — Da, domnule. Barca se apropia de noi. Au adus-o la pupă și de data asta i-am lăsat pe ei s-o lipească. Domnul Sing apucase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
din cauza umezelii; de pe verandă se vedea, În capătul străzii, marea de un albastru interns. De-a lungul străzii creșteau dafini, care erau destul de Înalți cît să-și arunce umbra asupra verandei, iar la umbră era răcoare. Într-o colivie de răchită agățată În colțul verandei era o mierlă care acum nu cînta, nici măcar nu ciripea, pentru că un tînĂr la vreo douășopt de ani, brunet, slăbuț, cu cearcăne vineții și neras, tocmai Își scosese de pe el un pulver și-l Întinsese peste
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
Cărăușu. Petrache Cărăușu. Așa-l cheamă, bată-l norocul. Da’ nimeni nu-i spune așa. Toți îi zic Pâcu. Si atâta...” Boii parcă suflau din ce în ce mai greu. Erau osteniți peste măsură de povară și drum lung. Se apropiau de Fântâna cu răchiți. Inainte de asta însă, treceau pe la capătul grădinii lui moș Petrache, om gospodar în sat, dar care ședea aici „la grădină” - cum îi spunea el locului - într un bordei. Aici „la grădină” era ca într-un colț de Rai. Avea
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1619_a_3008]
-
să știe cei de la regiment pe ce drumuri horhăia feciorul lui? ... Se împlinea cam o jumătate de an de când nenea Jănel o plecat de acasă. Intr-o zi de toamnă frumoasă, ședeam cu oile pe miriști, cam pe la Fântâna cu răchiți, când în lungul șleaului s-o ivit un drumeț. Era pe înserate. Am pus mâna streașină la ochi, să pot desluși cine-i omul. Dar degeaba. După mers, părea vlăguit peste măsură. Am așteptat cu răbdare până s-o apropiat
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1619_a_3008]
-
de lingoare. Am scos repede o ciutură cu apă. Nenea Jănel s-o aplecat și o băut prelung, fără să răsufle...Când s-o îndreptat din șale, o șoptit: „Nicăiri nu-i mai bună apa ca aici la Fântâna cu răchiți.” Apoi, fără să scoată o vorbă, o plecat, cu același mers târâit... De unde venea nenea Jănel? a întrebat un gospodar de la o masă vecină. De ce nu ai răbdare? Așteaptă, că am să vă spun. Toate la rândul lor - a răspuns
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1619_a_3008]
-
ciubote, cum spune catana. Dar una și cu una fac două. Așa că am să merg mai departe cu povestea lui nena Jănel. Scoteți-vă câlții din urechi și ascultați...Vă spuneam eu că nenea Jănel, așa cum o venit la Fântâna cu răchiți, așa o plecat. Ca o umbră de nour...De atunci, în ficare zi mă uitam să-l văd prin curte sau la covălie. Dar nu se arăta deloc. Parcă l-o înghițit pământul. O vedeam doar pe mătușa Rarița cum
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1619_a_3008]