2,521 matches
-
mândră de mine. Fără să spun vreo minciună ca să-mi scap pielea, fără să reneg pe cineva, fără să-mi reneg faptele, am povestit totul cu un asemenea accent de sinceritate, încât sala întregă, 60 de persoane, mă urmărea cu răsuflarea oprită, cu profundă emoție și cu ochii în lacrimi când am vorbit de Tine. Totul a mers foarte bine, până când cineva din sală a întrebat: „Tov[arăș]a poate să ne spună dacă are rude în străinătate?“ Atunci mi s-
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
speriată, îmi făcea semne cabalistice care însemnau: „Doamne, a venit!“ O întrebam: „Cu cineva?“ - „Cu siguranță, fiindcă se tot învârtește pe lângă glasvand; probabil are o gaură prin care se uită, căci aud parchetul scârțâindu-i sub pași, pe acolo.“ Cu răsuflarea tăiată, ascultam/pândeam ca niște condamnate plecarea lui, după care respiram, ca scăpate de la ospiciu. Vezi deci de cine și de ce am scăpa, dacă acest cuplu reușește să rămână. Un lucru neplăcut: așteaptă un bebeluș în august. Dar mai este
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
Gândul, clipa, acestea sunt durerile cele mari. Căpitanul murise într-o clipă, chiar când căzuse deasupra farfuriei. Murise de inimă. Cum stam și priveam, bag de seamă, prin întunerec că un sublocotenent, tânăr, îndărătul meu, răsuflă greu; apoi încet încet răsuflarea i se întărea, până ce simții tremurând, domol, suspinul unui plâns înnăbușit, stăpânit. L-au dus învălit într-o pătură în odaia lui. Maiorul nostru a luat, cu destulă greutate, măsurile cuvenite: ca să se vestească familia, să se cheme popa, să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
pe versul lor, cu retorică sentimentală și declarații amoroase, cu plecări și bîrfe, cu muzică, dans, transpirație, fum de țigări și mirosuri de resturi de mîncare, cu sticle goale așezate ca la popicărie, urît, obositor... * Totul trebuie spus dintr-o răsuflare, indiferent la reacțiile pe care le vei stîrni, ca și cum ai fi singur pe lume, altminteri emoția se subțiază, vorbele expresive se tocesc, impulsul de a le nota dispare. Sînt zile în care venele îți sînt pline de ură și dușmănie
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
trebuie să coboare la un subsol pestilențial în care sprijini ușa cu mâna și umpli locul clanței cu hârtie, fiindcă ai prostescul respect pentru propria intimitate. Da, dar urmează un colț de rai. Culoarul Rucăr-Bran. Acolo frumusețea naturală îți taie răsuflarea. Și te întrebi dureros: Doamne, ce-am făcut noi din ceea ce ne-ai dat? Am făcut case uriașe răspândite pe dealuri. Cât mai departe una de alta. Și bodegi pentru drumeți. Familiare ca mirosuri și ofertă. Mici, bere, rom, mușamale
[Corola-publishinghouse/Administrative/1964_a_3289]
-
prietenul meu invitații așezați deja la masă. M-am scuzat de întîrziere și mă așezam la locul meu, cînd se aude sunînd telefonul în salon. Era pentru mine, mă chema ministerul. Cu cea mai îngrozită voce și de-abia ținîndu-și răsuflarea, biata telefonistă, îmi spune: "Domnul prim-ministru a fost omorît în gară la Sinaia." Cum? Cred că atîta am putut să spun. Totul era așa de brutal că nu știam ce se întîmplă cu mine. Nu-mi veneam în fire
by Sergiu Dimitriu [Corola-publishinghouse/Memoirs/1057_a_2565]
-
Ajung cu două ore înainte de a-l deschide pentru noii pelerini, la ora 12. Prin bunăvoința unei domnișoare de acolo îmi las rucsacul la intrare și plec la catedrală. Este impresionantă, medievală, iar dantelăria acoperișului și a turnurilor îți taie răsuflarea. Cât de impunătoare pot fi catedralele medievale! La ora 12 sunt primul la han și-mi duc rucsacul la locul alocat de responsabil. Rămân impresionat de acest han, până acum cel mai modern și mai funcțional din toate cele întâlnite
Pelerin la Santiago de Compostela by Emil Dumea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1841_a_3168]
-
cu pumnul în masă și am zis: "Destul! Nu vreau să mai gîndesc astfel. Hai să vedem ce putem găsi bun în faptul că ai fost înșelat de trei ori." Partenerul meu s-a învinețit și părea că își pierduse răsuflarea. "Bun? Ai înnebunit de tot?" Pe scurt, am reușit să găsesc și o parte bună în tripla sa înșelare. Consiliul de administrație al companiei respective avea, din aceste motive, conștiința destul de încărcată, încît a făcut tot posibilul să ne facă
Calea spre independenţa financiară. Cum să faci primul milion de dolari în şapte ani by Bodo Schäfer [Corola-publishinghouse/Administrative/903_a_2411]
-
se gândeau desigur că totul e în ordine și că avionul lui Bâzu avea să apară dintr-o clipă într-alta. Cu înverșunare cercetam cerul spre vest, așteptând Messerschmitt-ul lui Bâzu. Dar nimic. Dintr-o dată, o exclamație. Fiecare își ține răsuflarea și apoi, ca o singură ființă: "O patrulă străină se apropie cu trenurile de aterizare scoase". Într-adevăr, apare, la joasă altitudine, o formație de patru avioane care efectuează imediat un tur de pistă, cu intenția evidentă de a ateriza
Dan Vizanty. Destinul unui pilot de vânătoare by Daniel Focşa [Corola-publishinghouse/Memoirs/1389_a_2631]
-
nu-mi era frică de nimeni și de nimic. Și în sală era o liniște de mormânt și nimeni parcă n-ar fi respirat. Cred că m-am depășit pe mine însămi și toate spaimele mele se ștergeau cu fiecare răsuflare, și muzica lui, a marelui Vanghelis mă ajuta, mă purta (de parcă grecul ar fi scris-o special pentru „blăstămul” românesc). Ah! Ce straniu. Acum sunt singură în camera 701. Roxi a plecat, e pe drum. Se gândește la mine, sunt
Uimiri ?i introspec?ii by Ada G?r?oman-Suhar () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83170_a_84495]
-
9,24 65. O sută de lei: poluare sau depoluare? Poluarea este un fenomen vizibil În ziua de astăzi, chiar dacă de multe ori nu o conștientizăm. Dar așa să fie oare? De câte ori, plimbându-ne, domniile voastre ori eu ne-am ținut răsuflarea, când pe lângă noi trecea un camion Într’un nor de fum? Exemplul ales nu e Întâmplător; el arată diferența dintre o poluare punctiformă, mai mult decât vizibilă și o poluare difuză, sub pragul vizibil. Aș putea extinde acest exemplu arătând
Pro natura by Cristinel V. Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91595_a_93258]
-
o mlaștină care, departe de a Îndeplini un rol ecologic precum cea adevărată, poluează. Poluează vizual, social, moral. Vă rog să mă iertați: poate sunt cinic discutând aspecte de care, de altminteri v’ați ciocnit desigur mulți dintre domniile voastre. Ținândumi răsuflarea când treceam prin valul de mireasmă de sconx cu care se Învăluie, ocolind, atâta cât permite vânzoleala celei mai mari gări românești, picioare betegite și trupuri adormite În mizerie, păduchi și viermi, dar și gunoaiele scoase din recipienți ca o
Pro natura by Cristinel V. Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91595_a_93258]
-
sacrificiul propriu, asemenea animalelor din colinde. Pielea animalului primigenius capătă astfel aceeași funcție de receptacul vital, asemenea oaselor și craniului, și este capabilă să provoace viața în formă multiplicată, superioară. Bourul deține, așadar, secretul vieții și este capabil să învie prin răsuflarea lui comunicantă de energie interioară. Basmul din colecția D. Stăncescu reface arhetipul lui Osiris, înviat de răsuflarea zeițelor Isis și Neftis: „i-a pus bucățică lângă bucățică, tot după învățul bivolilor, și după aia au suflat bivolii asupra lui, unul
Președinți cu nume terminat în ”escu” ai României by Nicolae Mavrodin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91585_a_92806]
-
și craniului, și este capabilă să provoace viața în formă multiplicată, superioară. Bourul deține, așadar, secretul vieții și este capabil să învie prin răsuflarea lui comunicantă de energie interioară. Basmul din colecția D. Stăncescu reface arhetipul lui Osiris, înviat de răsuflarea zeițelor Isis și Neftis: „i-a pus bucățică lângă bucățică, tot după învățul bivolilor, și după aia au suflat bivolii asupra lui, unul dintr-o parte și altul dintr-alta, de a înviat Minea cum fusese mai înainte”199. Moartea
Președinți cu nume terminat în ”escu” ai României by Nicolae Mavrodin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91585_a_92806]
-
care speră ia frigul drept frig. Și socotește că ceea ce e esențial în alcătuirea sa omenească nu atârnă de această „rece“ constatare... Potrivit Evangheliilor, salvatorul lumii, speranța ei ultimă, și-a făcut apariția iarna, într-o iesle încălzită numai de răsuflarea vitelor. Așa se strecoară, uneori, soluția în istorie: în chip discret și mizer. Frigul nu e, în cazul acesta, frig pur și simplu, ci o parabolă a lumii. Iar a spera nu e nimic mai mult decât a fi atent
Despre frumuseţea uitată a vieţii by Andrei Pleşu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/578_a_1239]
-
pornind dinspre picioarele mortului, și te uitai la el. Broaștele și greierii erau lucrători aflați în slujba morților. Noaptea le împărtășeau celor în viață tot felul de lucruri străvezii menite să-ți zăpăcească mințile. Îmi țineam cât puteam de mult răsuflarea ca să pricep ce spuneau. Apoi, dintr-o dată, trăgeam cu disperare iarăși aer în piept. Voiam să pricep, dar nu să-mi pierd capul pe calea fără de întoarcere. Cine pricepe o dată lucrurile astea străvezii e înșfăcat de picioare, s-a zis
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2149_a_3474]
-
acacii acasă-n sat mâncam caise turtite cu zecile pisicile-n jur miorlăite și-arcuiau coada făcând nasul lung bașca rotindu-și și ochii cât ceașca iar când mergeau să se culce blana li se-nfoia în somn la fiece răsuflare caisa face rău înfrigurat-febrilă rămuroasă dulce încă și azi mai salut pisicile din parcare Nu m-aștept ca textul acesta să ofere o explicație definitivă în privința caiselor. El nici nu contestă, nici nu probează ce simt la vederea caiselor. Mai
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2149_a_3474]
-
șosea. Sufeream de o greață a rimelor. Abia mai târziu am citit rimele austere, retractile ale lui Theodor Kramer 1 și Inge Müller2. Simțeam în ele o pulsație stăpânită, vulnerabilă, de parcă felul acesta de a rima făcea să-ți zvâcnească răsuflarea în cutia tâmplelor. Poeziile lor m-au subjugat, le știam pe de rost cu zecile, fără să le fi învățat vreodată dinadins. Ele priveau îndeaproape viața mea, da, asta era, îmi vorbeau și se învățau pe de rost de la sine
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2149_a_3474]
-
ceea ce m-a surprins pe-atunci și mai tare a fost cărecunoscusem la nebuni unele stări pe care, înrăstimpuri, le încercam eu însămi. Atât numai că pe ei îi munceau fără oprire, nedându-le răgaz nici cât să-și tragă răsuflarea. De atunci, am privitstările mele, cu care, de altfel, mă obișnuisem, cape o treaptă premergătoare demenței. Ca de exemplu: Faptul că uneori, uitându-mă la ceas, nu reușesc timp de câteva minute să realizez cât este ora, iar apoi îmi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2149_a_3474]
-
morală a acestui tânăr? Nu considerați bunătatea, umilința, ascultarea, spiritul de sacrificiu, pietatea profundă, zelul pentru suflete? Dacă voi decideți să nu-l admiteți la teologie, eu îmi declin orice responsabilitate în fața lui Dumnezeu...». A pronunțat aceste cuvinte dintr-o răsuflare, cu fața palidă și mâinile care se agitau cu nervozitate. A rămas câteva clipe în picioare, fulgerându-și colegii cu privirea. Nimeni nu a mai îndrăznit să ridice alte obiecții acestei rugăminți fierbinți și pline de pasiune. Iar Giovanni Calabria
Sfântul Ioan Calabria : Biografia oficială by Mario Gadili () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100980_a_102272]
-
și cu succesorul lui don Calabria. «Scrisorile importante», adresate altor personalități de diferite confesiuni religioase și pe care don Calabria le-a păstrat cu gelozie, manifestă neîncetat aceleași sentimente, chiar dacă sunt mai puțin confidențiale. Evident că, în citirea dintr-o răsuflare întregii acestei corespondențe, referitoare la atât de multe persoane, diferite ca vârstă, cultură, religie, limbă și stare socială, rămânem uluiți gândind că, cel care se considera «un preot sărac», un «zero și mizerie», ar fi avut curajul să ia inițiative
Sfântul Ioan Calabria : Biografia oficială by Mario Gadili () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100980_a_102272]
-
care m-aș fi așteptat. Îmi contramandasem abonamentul la I Want That! și o vreme m-am simțit bine. Într-o bună zi, spre sfârșitul lui august, treceam cu mașina pe lângă un câmp presărat cu plopi și mi-am ținut răsuflarea. Am simțit o lacrimă pe obraz. Eram fericit, am realizat eu cu uimire. Spre sfârșitul verii tot ce învățasem altădată începea să dispară. „Problemele“ care au survenit în casă în ultimele două luni au început de fapt în octombrie și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]
-
să trec de el înainte de a ieși din cameră. M-am apropiat cu prudență, de parcă ar fi fost viu, iar atunci s-a mișcat. A început să se apropie de mine, legănându-se pe pintenii lui. Mi s-a tăiat răsuflarea și am dat înapoi. M-am speriat, dar numai pe moment, fiindcă mi-am dat seama că cineva lăsase păpușa în funcțiune. Așa că m-am scuturat și am înaintat din nou spre ea. Mișcările îi erau atât de caraghioase și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]
-
neputincios. - Și mai știu că și tu consumi. Ceva i-a rămas în gât, sarcasmul i se evaporase și se întoarse din nou cu spatele. A lăsat capul în jos. Am observat că avea o mână încleștată strâns. Puteam auzi răsuflarea agitată care precede lacrimile. - Vrei să spui că am consumat, am zis încet. Propoziția asta trebuie să fie numai la timpul trecut. Pauză. Sunt treaz, nu? - Nu prea, murmură ea. Arăți jalnic. - Ascultă. Am făcut un gest inutil. Beau suc
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]
-
ochii mei triști și nostalgici, doar să mă iubești? Se așternu o altfel de tăcere în bucătărie. I-am aruncat o privire câinelui, în timp ce Jayne se lipi de mine, strângându-mă atât de tare, încât aproape că mi-am pierdut răsuflarea. Victor mă fixa. Mă plictisești gândea el. Ești un ticălos, gândea el. M-am zgâit la el până ce s-a săturat, și-a lins o labă și a întins-o. Nu putea să mă sufere și știa că știu. Și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]