1,948 matches
-
Calabria. Apoi au vizitat casa, atelierele, sălile. S-au oprit câteva zile: «Au fost zile frumoase - conclude don Facibeni -, aproape decisive în viața mea». S-au reîntors la Firenze, ducând cu ei acest sfat al lui don Calabria: «Cuvântul meu sărman e acesta: dumneavoastră să fiți totdeauna un instrument docil și umil. Dumnezeu vă va folosi. Simt asta. Eu vă îndemn să vă faceți o Comunitate și să-i revărsați spiritul dumneavoastră. Dumnezeu are să vă ajute». «Cuvintele lui don Calabria au
Sfântul Ioan Calabria : Biografia oficială by Mario Gadili () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100980_a_102272]
-
încercări simt, din când în când, mâna lui Dumnezeu care mă susține și mă ajută». 23 ianuarie 1952: «Încercările mele sunt mari și simt că sunt în legătură cu marea Operă a Slujitorilor Săraci... care va împlini noi planuri de bine pentru sărmana omenire... simt și văd că în nevoile extreme, Isus mă susține și mă ajută și o să-mi ajute frații care îmi sunt alături și mă ajută...». 31 ianuarie 1952: «Continuă încercarea nouă și dureroasă, deși cu o anumită alinare în
Sfântul Ioan Calabria : Biografia oficială by Mario Gadili () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100980_a_102272]
-
ei câștigând pentru sine prin arendări în Bucovina câte 25.000 de florini, deci împreună 50.000 de guldeni peșin, și și-au stabilit apoi drept domiciliu Moldova, unde locuiesc și acum. Altă pagubă pentru locuitori rezultă prin mulțimea evreilor sărmani ce nu pot fi întrebuințați la nici o muncă, care s-au strecurat în Bucovina de la războiul rusesc și din timpul ocupației Majestății Voastre încoace și care reușesc să se hrănească foarte îndestulător, împreună cu animalele lor, prin arendarea cârciumelor, la care
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1474_a_2772]
-
disperare, exemplul celor dintâi dacă subsemnatul, cu mijloacele de care a dispus, nu i-ar fi oprit. La cererea subsemnatului s-au întrunit comisii; a fost cântărită oficial situația locală; s-a intenționat luarea unor măsuri care să ușureze traiul sărmanilor supuși; s-a încercat chiar excluderea comercială a fâșiei de pământ respective; însă din toate acestea nu s-a înfăptuit nimic. Acum, femeile și copiii suferă de foame acasă, îngheață de frig, vitele se pierd pe pășune și cad în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1474_a_2772]
-
-ai fi, și spune-i lumii toată durerea ta. Hai, șatră iar la drum, alt popas de-acum Haideți copii, hai, iar lătrat de câini; Cine știe mâini, unde vom fi... Vântul și ploaia sunt toată viața noastră. Țigan pribeag, sărman țigan Ești urmărit de-același nenoroc; În lumea asta n-ai și tu un loc Tu nu ești lumii drag, țigan pribeag. Ești blestemat țigan să rătăcești Să n-ai în lume parte nici să iubești; Într-un loc te-
ADRIANA Cuvinte din iarna vie?ii by ION N. OPREA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83160_a_84485]
-
lumii drag, țigan pribeag. Ești blestemat țigan să rătăcești Să n-ai în lume parte nici să iubești; Într-un loc te-ai oprit c-ai aflat dragostea Într-o zi ești gonit, și iar pleci fără ea. Țigan pribeag, sărman țigan Ești urmărit de-același nenoroc, În lumea asta n-ai și tu un loc Tu nu ești lumii drag, țigan pribeag. La 3 mai 2013 îi scria doamnei Dumitrescu : Am primit plicul cu frumoasa felicitare de Sfintele sărbători ale
ADRIANA Cuvinte din iarna vie?ii by ION N. OPREA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83160_a_84485]
-
și-o dorea; Iar baba ar fi vrut să aibă Un suflet tânăr lângă ea. Să fie un copil cuminte, Un cățeluș sau un pisoi. Dar vreau s-aud și eu cum suflă O altă viață lângă noi. Așa zicea sărmana babă Iar moșul nu mai vrea nimic. Ce-mi trebuie o viață nouă, Sunt prea bătrân, și prea calic!. Dar Domnul se-ndură de babă Și-un pui de cerb i-a dăruit. Un pui de cerb cu steaua-n
ADRIANA Cuvinte din iarna vie?ii by ION N. OPREA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83160_a_84485]
-
Un pui de cerb cu steaua-n frunte Gonit din codri și rănit. Săgeata-i străpunse-se gâtul Din rană sângele-i curgea. Și lacrimi mari curgeau din ochii Rotunzi, frumoși ca o mărgea. L-a mângâiat pe frunte moșul Sărmana babă l-a spălat, L-a îngrijit cu grijă nouă Și cerbul mi l-a vindecat. Era frumos și blând sărmanul, Zburda mereu din loc în loc. Se bucura de-o viață nouă, De fericire și noroc. Dar într-o zi
ADRIANA Cuvinte din iarna vie?ii by ION N. OPREA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83160_a_84485]
-
pământ erau oameni cu suflet și frică de Dumnezeu, apreciau greutățile oamenilor cinstiți și acceptau să primească și mai puțin. În acest moment mi-a venit în minte modul de comportare a tovarășilor din anii grei ai cotelor obligatorii când sărmanul țăran muncea tot anul și tot era scos dator, iar acei tovarăși aveau tupeul să spună că chiaburii i-au exploatat pe țărani. După colectivizare, muncind în acord global, primeau foarte puțin sau de cele mai multe ori rămâneau datori, culmea echității
Amprentele unor timpuri by ?tefan Boboc ? Punge?teanu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/84040_a_85365]
-
au pierdut: (Uzine și moșii aveau cu hurta). Îi roade «Libertatea»; li-i necaz Că nicăieri nu poate să-nflorească; Dar «Libertatea» ce-o doresc ei azi E ca poporul iar să-l jecmănească. «Ungaria»? Sar ca împunși de strechi! Sărmana țară, cine-o izbăvește? Algeria, Cipru și Egipt, țări vechi, Privirea lor, pe hărți, nu le ntâlnește. N-au împlinit, vai, planu-n RDG. Fiindcă-s comuniști, de bună seamă! Acum am înțeles, la Bonn, de ce Pe vechii generali din groapă
Antologia rușinii dupã Virgil Ierunca by ed.: Nicolae Merișanu, Dan Taloș () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1362_a_2727]
-
Unirii „a rămas pentru poporul nostru nu idolul de-o clipă, ci neuitatul părinte și binefăcător” (Nicolae Iorga). Domnia și personalitatea lui Alexandru Ioan Cuza trebuie privite astăzi, cu și mai multă considerație, „căci dacă omul a avut slăbiciuni inerente sărmanei noastre naturi umane, suveranul a fost întotdeauna integru și pătruns de cel mai mare patriotism” (Zoe Sturza, sora lui Costache Negri, 1881). Această minunată generație, din care făcea parte și ilustrul domnitor, poate fi un model, un îndemn la unire
Huşii de ieri şi de azi by Vasile CALESTRU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100993_a_102285]
-
moment dat se desprinde un militar și se îndreaptă spre noi, era fratele meu de care nu mai știam de doi ani. A descrie așa ceva în cuvinte este de prisos. Acel moment miraculos, avea o explicație: de ani de zile sărmana noastră mamă se ruga la Dumnezeu zi și noapte “să-l mai vadă măcar o dată”. Acum dorința ei se înfăptuise. Acel militar, fratele meu, după ani și ani, a devenit o persoană cunoscută în Bacău, era “cunoscutul ceasornicar Popovici”. După
MEMORIILE REFUGIULUI (1940 - 1944) by Tamara Bejan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/799_a_1672]
-
-mi mai fac iluzii, nu mă îmbăt cu apă rece. Privesc lumea cu ochii deschiși, chiar dacă uneori printre lacrimi. A.B.Cum este privită astăzi poezia? Se mai citește? Cum e privită poezia? Greu de spus. Cum poate fi privită sărmana poezie de o societate tot mai avidă de bunuri materiale, cu indivizi ce calcă și pe cadavre pentru a aduna averi pe pământ, nu în ceruri. Indiscutabil, poezia e fata săracă din casă, cenușăreasa. Dar asta nu-i scade nimic
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1456_a_2754]
-
Nu știam, aceasta discuta uneori despre cineva, se cunoștea că toate patru erau oarecum complice, familiare cu subiectul, i se recitau versurile și eram fascinat de cum sunau: În ce vară, în ce an, anii trec ca apa, el era drumeț sărman, muncitor cu sapa." În casă nu se găsea decât volumul Parodii originale, mi se pusese în mână să-l citesc și nu înțelegeam de ce pe copertă se afla un nume, iar în interior altele, necunoscute, Tudor Arghezi, Victor Eftimiu. Despre
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1456_a_2754]
-
fel de urmași și fără vreo speranță de a avea vreunul. Din luna mai, aveam informații că se constituise o asociație a acestor familii, denumită "From Cyprus with love" ("Din Cipru, cu dragoste"), care avea drept scop să înfieze copii sărmani din România, provenind din casele de copii moștenite de la regimul comunist. Avantajul lor era că ciprioții sunt creștini ca și românii. În luna noiembrie fusesem invitat la conducerea asociației, aceasta nutrind speranța de a găsi un sprijin la ambasadă. Atunci
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1524_a_2822]
-
tresări pe obrazul fetei: "Tatăl meu a fost dat dispărut la începutul războiului. Nu s-a mai întors." "Și mama?" "Și ea e sub tutelă." În spatele lentilelor încercuite cu aur, ochii mari, cenușii ai doamnei Dunin clipiră: "E cumva bolnavă sărmana dumitale mamă?" " Nu, e perfect sănătoasă." Pince-nezul coborî pudic: femeile nu știu s-o ia totdeauna pe calea cea dreaptă, trebuie să azvârli în ele cu pietre. "Are probabil nevoie să fie protejată mama dumitale..." " Ar avea nevoie să fie
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
reprezintă aproape un sfert din sat. Dar cum vă spuneam, tata s-a dus să facă armata tocmai la Cernăuți peste Prut. Din acest motiv eu nu l-am putut vizita nici măcar la depunerea jurământului, cum se procedează acum. Mama sărmana era în timpul zilei la muncă pe câmp, iar noaptea se ocupa de mine ca să nu plâng. Ziua eu eram „clientul” mătușei Anuța Mandachi, sora tatei, care avea și dânsa un bebeluș doar cu câteva luni mai mare ca mine. Vărul
Fapte şi evenimente ce nu trebuie uitate by Ioan Duduc () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1270_a_1902]
-
și mătușa Maria plângând și începeam și eu să plâng la râmdul meu. Cum puteam oare să spun " Avea și dânsul trei feciori. Si i-au plecat toți trei deodată" când eu știam că nu s-au mai întors acasă, sărmanul tată... Mai departe scrie poietul "..Si rând pe rând veneau în sat, Si ieri și astăzi câte unul, Din cei care-au plecat, dar ai lui, nici unul". Stiam de când eram copil că mătușa Maria, în focul durerilor de dor după
Fapte şi evenimente ce nu trebuie uitate by Ioan Duduc () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1270_a_1902]
-
și, drept urmare, au fost sechestrați și 153 siliți a plăti în bani muncile. șăranii au rămas datori și pe anul 1907 și siliți s plătească de două ori, și munca, și cu banii. Domnule Ministru, zică țăranii jeluitori, suntem oameni sărmani, nevoiași, cu totul lipsiși de pământ și a munci de două ori prin încărcăturile la muncă făcute de d-l administrator al moșiei ar fi un mare păcat pe capul nostru, mai ales că d-na proprietară , prin administratorul ei
Pe Valea Dunăvăţului : Lunca, sat al bejenarilor bucovineni by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Administrative/91889_a_93195]
-
un punct în care cugetările [lor], de altmintrelea eterogene, să fie aceleași. Hiu, mă, da groaznic mai urlă popa nostru, îl aud tocma-n pădure. Ie, răspundea cu sânge rece văcarul 16. Reproiectând în real conținuturile epicului, apare nelămurirea: în ce măsură sărmana bisericuță a trecut sau nu și printr-un incendiu? Totul devine posibil, ținând seamă de "darurile" mai sus amintite ale preoților, diaconului și dascălului, cu toții având gâtul pâlnie de argint cum se spune în popor. Ceva trebuie să se fi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1568_a_2866]
-
săi buni creștini 131. Învățătorul și directorul școlii nu era altul, la vremea aceea, decât Petre Silveanu. Timpurile devin din ce în ce mai tulburi. Seamă ținând că începuseră concentrările, inginerul Mihai Goilav se adresează părintelui Scobai. Dorind a veni în ajutorul câtorva familii sărmane, cu mulți copii ai concentraților îl roagă să-i comunice câte cinci familii din fiecare sat (Cucorăni și Ipotești) pe care le credeți că au nevoe de lemne 132. Cu certitudine că un astfel de gest se înscrie în altă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1568_a_2866]
-
vezi [din el] călare 145, în țara fânațului care n-a văzut niciodată coasa. Se poate ușor închipui cum, în libertatea singurătății, Mihai se lua la întrecere cu fratele său Ilie, înotând spre insula cea verde din mijlocul lacului, speriind sărmanele broaște numai de dragul de-a câștiga supreme bătălii iluzorii, alergând prin iarbă cu un coif de hârtie pe cap, călărind nevinovate căpițe de stuf și paie, închipuindu-se pe munți: Cu fiece bătaie/ Mărșileam alături.// Și pe cap mi se
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1568_a_2866]
-
care se poate traduce prin ceea ce am denumit într-un alt loc iubirea (în cazul nostru prietenia) un flux inexplicabil al atragerii unuia către celălalt, în baza unor afinități elective. Iată un autoportret al poetului din primele pagini ale prozei Sărmanul Dionis, în care se remarcă trăsăturile realiste ale unui facies tipic eminescian, surprins în tușe extrem de fine: o frunte atât de netedă, albă, corect boltită, care coincide cu fața într-adevăr plăcută a tânărului [...]. Părul numai cam pre lung curgea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1568_a_2866]
-
durerea provocată de moartea mamei, spre exemplu, îi umple inima: Când clopotul sunat-au, plângea a lui aramă 296. Așa cum am mai remarcat, chiar atunci când plânge moartea mamei sale, Eminescu nu poate să nu rememoreze moartea iubitei: Pe maică-mea sărmana atâta n-am iubit-o297. În varianta Elena, subintitulată Meditațiune 298, interogația shakespeariană devine firească, iar plânsul o imagine laitmotivică: A fi sau a nu fi au nu e tot una?; Nu plâng a ta moarte ci mai fericesc/ O rază
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1568_a_2866]
-
suflare! Și cum zice acest cuvânt Își dădu Suflet Sfânt! Trupul mort fără de viață Iar Fecioara stă de față Pe Iisus L-au coborât Îl ia Fecioara-n brațe Plângând... La Iisus cu drag se uită Rănile-i sărută: Sărman, sărman Fiul meu, Pe care L-am născut eu, Cum murii curând așa Și lăsai pe Maica-Ta? Fiule, Fiul meu Sfânt Dă-mi măcar un mic cuvânt, Eu nu mai am putere Ca să port așa durere Fiule, Lumina mea Când
Pelerinaj la Sfintele Locuri Și un buchet de poezii Duhovnicești by Maria Moşneagu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1640_a_2956]