1,550 matches
-
tip mai puțin carismatic decât Smolka. Are șaișpe ani și e evreu, ca și mine, dar cu asta se termină orice asemănare între noi: e tuns cu coadă de rață la spate, are perciuni lungi, până la bărbie, poartă costume cu sacoul încheiat la un nasture și pantofi negri ascuțiți, bașca gulere à la Billy Eckstine mai mari ca ale lui Billy Eckstine! Și totuși, e evreu! Incredibil! Un profesor cam moralist de felul lui ne-a dat a înțelege că Arnold
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
acum, îmi dai voie să te fut? — Of, iubitule, scumpule, strigă Maimuța, alege-ți o gaură, pe care-o vrei tu, sunt a ta! După micul dejun ne-am plimbat prin Woodstock cu obrazul sulemenit al Maimuței lipit de brațul sacoului meu. Știi ceva, mi-a zis ea, cred că nu te mai urăsc. Am pornit spre casă după-amiază târziu și am mers cu mașina până la New York, ca să ne prelungim weekend-ul. După numai o oră de drum, ea a prins
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
lui Petrișor, care-l vor duce departe, cu mașina asta ca o porumbiță, și-l vor ferici... Era un tip la vreo patruzeci de ani, arătând ca un majordom, scurt și gros, fălcos, cu privire greoaie și ținută impecabilă, în sacou cărămiziu și pantaloni negri la dungă, și nevastă-sa, o blondă subțirică și fragilă ca o libelulă, într-un taior platinat, de culoarea mașinii. Oameni ca lumea, Mirelo, mare noroc a avut Petrișor cu așa părinți. De unde știi că mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
în jur. Ochii tatălui lor. Lângă ele, un bărbat cu părul negru încărunțit și chip marcat de umbrele unor vicisitudini din trecut. Poartă o pereche de pantaloni din stofă, de culoare gri, cămașă albă descheiată la primii doi nasturi și sacou cam larg pentru trupul lui subțire. Tocmai toarnă citronadă din carafa mare de sticlă în paharele aflate pe masa din fața lor. Lângă licoarea răcoritoare se află un platou cu fursecuri. La apariția lor, toți trei ridică privirile spre ele. În timp ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
firesc din lume la apelativele dumneata, apoi la tu și la măi dragule, din clipa în care aflase că era flăcău bun de însurătoare. Și ea era, de altfel, liberă, îi strecurase ca din întâmplare, apucându-se să scuture de pe sacoul lui câteva fire imaginare de praf și suflându-i delicat în obraz fumul parfumat al unei țigări exotice. Când ceasul arăta ora zece și la redacția de știri a televiziunii începea un nou telejurnal, Camelia devenise atât de familiară, încât
KARMA. NOPŢI DE MĂTASE by DANIEL DRAGOMIRESCU MARIA ARDELEANU-APŞAN () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1614_a_2969]
-
înapoi. Nu vorbea cu mine, vorbea cu cel de la telefon. - Când? a întrebat. Azi? O, Doamne, nu se poate... De unde a avut... Liftul ajunse la parter și ușile se deschiseră. În fața noastră aștepta un grup mare de bărbați îmbrăcați în sacouri cafenii. Ea s-a strecurat printre ei de parcă ar fi fost un abur, vorbind tare și aproape plângând. Am încercat s-o ajung. M-am ciocnit de câțiva inși, mi-am cerut scuze și, până să ies pe poartă, ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
acela imbecil, echivoc, care înseamnă „da, ești simpatic, râdem de o poantă”, dar și „prost mai ești când nu vezi că de fapt îmi bat joc de tine”. Șeful a terminat de vorbit și a apărut în mijlocul nostru îmbrăcându-și sacoul. Sara a vrut să-l ajute, dar el a zis lasă, nu-i nevoie, și mătasea albastră i-a acoperit umerii. - Ei, băieți, zice, - și fete, făcând Sarei cu ochiul, ați avut mare noroc azi, pentru că... Și a tăcut și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
noroc azi, pentru că... Și a tăcut și s-a lăsat un pic pe vine, eu m-am speriat, crezând că i se face rău, dar el s-a îndreptat și a sărit în sus, aruncându-și brațele în aer. Umerii sacoului i s-au ridicat până la obraji. - Semnăm contractul! Imediat, am început toți să facem oaaaa, ueee, iu-huu, bravo, dar el ne-a întrerupt și a continuat: - Și asta mulțumită lui Cornel (i-a pus o mână pe umăr), care a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
printre pardon pardon și mă scuzați (spuse pe un ton foarte decent și respectuos, așa cum aș vrea să mi se adreseze mie tinerii dacă aș fi bătrân), un tataie a plescăit din limbă și m-a stropit cu salivă pe sacou. I-am văzut un dinte de aur și, lângă el, o gaură mare în gingie: - Ce te împingi așa, domnule? Tu nu vezi? - Nu m-am împins, am vrut doar să... Dar nici asta n-o mai spun, cert e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
ceremonia cât mai repede cu putință. Publicul nu știa că, în urmă cu două ore, ambasada Braziliei primise un apel anonim anunțând că un atentat terorist e pe cale să aibă loc. Spectatorii remarcară doar micul fir negru din ureche și sacoul puțin umflat în dreptul pieptului, către care Jiquel adresase șoapte în timpul discursului lui Leurdiș. Ochii săi cu pleoape groase se mișcau în toate părțile. Pielea metisă îi asuda abundent, iar hârtia din care citea se rupse în două locuri datorită unui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
bun început să revină la stadiul de maimuță - m-am trezit că mult-visata primă de Crăciun, pe care apucasem să o pipăi prin pereții subțiri ai plicului și să urlu în gând „Este !“, să o pun în siguranță în buzunarul sacoului și să visez cu ochii deschiși o vacanță la munte, mi se cere deodată înapoi, ca și tuturor celorlalți, pentru organizarea nu știu cărui joc de societate. Marele premiu, am fost anunțați, urma să constea dintr-o mașină de spălat Whirlpool, pe
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
proaste ar fi fost textele, puteam din nou respira. Era totuși altceva, altceva decât ce era în jur. Era o formă de supraviețuire - o respirație. Într-o bună zi am dat nas în nas cu Boe. Purta, ca de obicei, sacoul lui negru și ponosit, presărat discret cu mătreață pe umeri. Tu nu mai scrii, dragă, nimic ? mă întrebă el din senin, cântărindu-mă plin de suspiciune cu ochișorii lui mici de rechin. Ce puteam să-i spun eu lui Boe
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
spectacol ? Dar să știi, costă, arde la buzunar mai rău ca ultimul tău show, îl preveni Catinca pe noul-venit râzând. — Lasă că dacă îmi place spectacolul, ți-l promovez eu și te fac celebră ! se lăudă negriciosul, care purta un sacou negru și un ghiul mare de aur la mână. Faceți cunoștință, spuse Catinca. El e Nico, specialist în speculă culturală. De când m-a cunoscut, ba chiar dinainte de a mă cunoaște, Nico n-are decât un vis : să mă facă celebră
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
familie în care cratima funcționează ca un pașaport al moștenirii culturale bogate. Doi: să te îmbraci adecvat imaginii pe care alții se chinuie s-o vadă în tine. Asta presupune să fii în permanență la costum, obligatoriu cu vestă pe sub sacou!; să ai, dacă nu monoclu, niște ochelari care să-ți completeze un aer vag de aristocrat; să nu porți ceas la mână, ci la buzunar, fixat cu un lanț; să nu uiți să ții o batistă la rever și, categoric
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2190_a_3515]
-
la capătul pasarelei Giuliei. Apoi se dusese la pupa, după cum era planul, ca să-și ia rămas-bun. În șenal, sirena de ceață se auzi din nou, iar vasul coti spre vest și prinse și mai multă viteză. Fuste tiroleze, basmale și sacouri fluturau În briză. Câteva pălării zburară de pe capete, stârnind țipete și râsete. Ațele atârnau pe cer ca un năvod abia vizibil. Oamenii l-au privit cât au putut de mult. Desdemona a fost printre primii care au coborât sub punte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
schimbă. ― E gagică! ― Ce repede te-ai prins! Ești isteț, am știut eu. ― Nu, frate, despre el vorbesc. Arată cu degetul Înspre mine. ― E ea! El e o ea. Îi arată celuilalt legitimația. Lanterna trece din nou pe Calliope, cu sacou și jachetă pe ea. În cele din urmă bărbatul Îngenuncheat rânjește. ― Te ascunzi de noi? Îm? Păstrezi bunătățile ascunse acolo, după chiloți? Ia ține-o, poruncește el. Cel de deasupra mea Îmi țintuiește brațele din nou, iar celălalt Îmi desface
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
să izbucnească În hohote de rîs - Însă el părea să nici nu mă bage În seamă. Apoi, sigur ca răsăritul soarelui, după două sau trei zile, se ridica brusc din fotoliu, Își dădea cu apă rece pe față, Își punea sacoul și cravata și ieșea pe ușă, fără să rostească nici un cuvînt. La Început, aceste ieșiri intempestive mă cam băgau În sperieți. Mă gîndeam că probabil se duce să caute o clădire Înaltă sau vreun pod peste o apă Înghețată. Uneori
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1976_a_3301]
-
o mai fi și animalul ăsta ?” Prefer să-mi rămînă În amintire așa. Însă, indiferent care dintre variante a fost, ideea e că s-a Întors În cameră și m-a luat pe sus. M-a vîrÎt În buzunarul de la sacou și am pornit așa spre cinematograf. Drumul pînă la Rialto a fost cît se poate de interesant, Într-un fel cît se poate de deprimant. Nu-l străbătusem niciodată În timpul zilei, iar acum, cînd trăgeam cu ochiul de sub clapa buzunarului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1976_a_3301]
-
În colțul În care Își aruncase rochia. S-a aplecat și am văzut că Își trage pe ea niște pantaloni negri. Ce s-a Întîmplat cu rochia ? N-a răspuns. Pantalonilor negri le-a urmat o cămașă albă, apoi un sacou negru sobru, de afaceri, asortat cu pantalonii. Mă părăsea. Dac-aș fi fost bărbat, m-aș fi putut tîrÎ la picioarele ei, aș fi putut s-o apuc de glezne și să plîng. Nu voiam să mă părăsească niciodată. Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1976_a_3301]
-
genele năclăite de rimei, și se rotiră așa un dans întreg, în mijlocul cercului. Din timp în timp, Lulu îi șoptea ceva în ureche sau, dând capul pe spate, îl privea lung în ochi pe insul drept și înalt, pus la sacou și cravată. Era probabil nesfârșit de comic totul, toți cei din jur se țineau cu mâinile de burtă de râs, dar eu înghețasem și nu-mi puteam descleșta fălcile. Ce-mi spunea Lulu? Era o hieroglifă, dar ce anume, fără
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
band invitat în festival a oferit un spectacol dincolo de muzică. Maestru al întreținerii publicului, Jean Loup Longnon - prezentat de directorul festivalului, Konstantin Schmidt, drept „o biluță care se rostogolește pe toată scena“ -, șeful big band-ului, grăsuț și îmbrăcat cu sacou roșu, a susținut adevărate numere de stand-up comedy între cântece. A prezentat cu șarm pe absolut fiecare muzician din orchestră, spunând mici povestioare. La fel a făcut și cu cântecele, astfel că întregul spectacol a părut o călătorie inspirată din
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2211_a_3536]
-
Jemima. Să ai o seară frumoasă. Mă Îmbrățișează strîns. Sună-mă dacă poți. — Te sun. Mă mai privesc o dată În oglindă, apoi deschid ușa și pornesc pe scări. Deschid ușa de la intrare și În pragul ei se află Jack, În sacou și cravată. Îmi zîmbește, și toate temerile mele dispar ca niște fluturi. Jemima se Înșeală. Nu sînt adversara lui. SÎnt cu el. — Bună, zice, cu un surîs călduros. Arăți foarte bine. — Mersi. Apăs pe mînerul portierei, dar un bărbat cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
pe o bancă din parc. Gura lui Îmi deschide gura, și-i simt barba abia crescută pe obraz. Brațul său mă Înconjoară și mă trage spre el și simt că nu mai am aer. Mă trezesc cu o mînă În sacoul lui, pipăindu-i mușchii perfecți de sub cămașă, vrînd să i-o sfîșii. O, Doamne. Vreau să mergem mai departe. Vreau mai mult. Fără veste, el se trage Înapoi și mă simt de parcă tocmai aș fi fost smulsă dintr-un vis
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
schimbă Între ei priviri bulversate. — Mai dați-i o șansă ! strigă tata vesel În urma lui Cyril. — Poftim ? zice acesta, făcînd cîțiva pași spre noi. — Vorbesc de băiatul ăsta, Jack, spune tata, arătînd spre Jack, care vorbește cu un tip În sacou bleumarin. Găsiți voi un loc unde să-l reangajați, nu ? Cyril se uită nedumerit de la tata la mine, apoi iar la tata. — E OK, Cyril ! strig relaxată. Tată, taci, OK ? Îi șoptesc. E șeful companiei. — Poftim ? Toată lumea se uită la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
năvălește la toaletă. Emma, au venit părinții tăi să te vadă ! Nu. Nu-mi vine să cred. Nu-mi vine să cred. Părinții mei mă așteaptă lîngă birou. Tata e Îmbrăcat Într-un costum elegant gri, iar mama Într-un sacou alb și o fustă bleumarin și au Între ei un buchet de flori. Toți cei din birou se uită la ei, de parcă ar fi vreo creatură rară și exotică. Nu, retractez. Toți cei din birou s-au Întors acum cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]