1,138 matches
-
din politica Comunei, bestie? Ce poți ști despre ceea ce se agită chiar sub pământul pe care Îți sprijini labele? Până și idiotul acela Își permitea să Îi discute opțiunile. Acum, ar fi trebuit să Îl convingă și pe el, după ticăloșii de ceilalți priori? Își reținu anevoie mâna, care se ridicase deja asupra feței Înroșite a omului. Dar neliniște creștea și În sinea lui. Surghiunul acela colectiv fusese ultima tentativă de a salva o situație deja disperată. O mișcare hazardată, În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1916_a_3241]
-
tocmai se pregătea să se replieze, să se disocieze de o asemenea atitudine fatalistă nu doar lehamite simțea față de sine În acest viraj În care se angaja, ci și un soi de teamă În mod neașteptat iscată de propria sa ticăloșie când Îl văzu pe Brândușă apucând sticla de „Borsec” ca pe o grenadă și, ochind soclul Înalt al sobei, Îi făcu vânt. O mișcare simplă, total relaxată, fără umbră de resentiment, o despărțire dureroasă ai fi zis, dar calmă pentru că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
ca surogate, mai cu seamă dacă ne servim de ele - așa cum unele persoane se servesc de relațiile sexuale - doar pentru a ne justifica sau a ne satisface orgoliul personal. În animalul Înrăit al lui Voltaire există o și mai mare ticăloșie. Nu poate fi posedat sau, mai precis, nu poate fi deposedat de „anima“, de suflet, În felul În care noi Încercăm să-l posedăm. În clipa În care ne exercităm dreptul de proprietate, el dispare. Poate că nicăieri altundeva nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1911_a_3236]
-
țap ispășitor, m-au urcat pe spatele unui măgar și m-au trimis la corturile tatălui meu înainte ca eu să pot alerta vreun suflet încă viu din acel oraș blestemat. Cuțitele fraților mei au lucrat până când zorii au arătat ticăloșia făcută de fiii lui Iacob. Au omorât fiecare bărbat pe care l-au găsit viu. Dar eu nu știam nimic despre asta. Știam doar că vreau să mor. Nimic în afară de moarte nu putea pune capăt groazei. Nimic în afară de moarte nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
părea greșit. Nu puteam să numesc stânjeneala asta. Mai târziu mi-am dat seama că mama mea cea nouă nu-l pomenise pe fiul ei, pe soțul meu, nu spusese un cuvânt despre asasinarea lui, nici despre frații mei și ticăloșia lor. Niciodată nu l-am plâns și nici n-am ținut doliu după Shalem, nici nu mi-a spus vreodată unde era îngropat iubitul meu. Grozăvia avea să rămână nespusă, iar durerea închisă în spatele buzelor mele. De atunci încolo n-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
O învinovățeam pe sora mea pentru nenorocul meu, dar acum n-o mai fac. Dacă aș ști unde e înmormântată, m-aș duce și aș face libații și aș ridica o stelă în amintirea ei. Cel puțin eu am supraviețuit ticăloșiei fraților mei și o dată cu nașterea acestui fiu, zeul tatălui meu îmi arată că nu voi muri uitat. Dar numele surorii mele a fost șters, ca și cum n-ar fi făcut niciodată umbră pământului. Ea a fost sora mea de lapte, a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
spus că atunci când o să aflu numele ucigașilor tatălui meu, o să mi se frângă inima. A avut dreptate. Tu ești unchiul meu. O, zei, ce coșmar, a țipat Re-mose. Un ucigaș și un mincinos. Cum îndrăznești să te dai nevinovat în ticăloșia asta? Poate că n-ai ridicat tu sabia, dar nici n-ai făcut nimic ca să-i oprești. Trebuie să fi știut ceva despre complot, tu și tatăl tău și restul clanului. Văd sângele tatălui meu pe mâinile tale. Vinovăția e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
aprins, făcând un pas înspre el. De ce ar trebui să plângă nevasta mea la patul unui om care i-a distrus fericirea și a dezonorat-o? Un tată care te-a trimis pe tine în cuțitele unor bărbați recunoscuți pentru ticăloșia lor? - Deci știi povestea, a zis Iosif, dintr-odată potolit. S-a așezat la loc, și-a luat capul în mâini și a început să se vaite. - Mi-au trimis vorbă din nord unde frații mei și fiii lor au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
că românii nu sunt desăvârșiți și că, prin urmare, ei au toată dreptatea de a se Împrumuta de la cei dintăi; dar socot că le-am putea lua altceva decât straiele, butcele și luxul desfrânat, care vă pregătește un viitor de ticăloșie”2. Cel care veștejește Împrumuturile străine de suprafață, Îngrijorat de viitorul neamului românesc, e zdravănul boiernaș basarabean, domnul Stihescu, opus cu bună știință de către autor elegantului colonel Leșescu, dandy-ul absolut al Ieșilor la 1844. Aceasta să fie chiar convingerea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
are loc în ziua de 27 septembrie la Școala Navală, se transformă într-o răsunătoare biruință a revoluționarilor. Acuzații se apără în fața unei săli pline, entuziaste, care subliniază prin ropote de aplauze o mărturisire de credință naționalistă, orice șarjă împotriva ticăloșiei politicienilor. Generalul Carmona se transformă din acuzator în apologet. Juriul achită pe toți complotiștii, care se pot întoarce la unitățile lor și-și pot relua activitatea revoluționară. Citirea sentinței dă prilej la scene patetice. Generalii judecători au toți lacrimi în
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
gen. Dar Într-o zi, parcă prin iarna anului 1911, cel mai puternic ziar de dreapta a folosit un gazetar dubios pentru a scrie un articol trivial conținând insinuări pe care tata nu le putea trece cu vederea. Întrucât binecunoscuta ticăloșie a autorului articolului Îl introducea În categoria „ne-duelabililor“ (neduelesposobnîi, după cum prevedea codul rusesc de duelare), tata l-a provocat pe mai puțin discreditatul redactor-șef al ziarului În care apăruse articolul. Duelul rusesc era o chestiune mult mai serioasă decât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
pe același veșnic drum al scrisului ca viață, înțelesuri de îmbărbătare. Și de credință. Noi, scriind în acel timp altfel decât ni se impunea, scriindu-le parcă lor, celor care vor veni, le-am salvat, poate, credințele de acum de ticăloșia gratuită, animalică, anistorică. Am scris și altfel, cu toate opreliștile și nedreptățile. Cu toate cedările unora ca mine. Dar am scris și iată că acel timp al ticăloșiilor se poate justifica și prin cărțile noastre de atunci. Noi am dat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
celor care vor veni, le-am salvat, poate, credințele de acum de ticăloșia gratuită, animalică, anistorică. Am scris și altfel, cu toate opreliștile și nedreptățile. Cu toate cedările unora ca mine. Dar am scris și iată că acel timp al ticăloșiilor se poate justifica și prin cărțile noastre de atunci. Noi am dat ceva care cu adevărat va rămâne. Pagina noastră de istorie este luminoasă. Dar doar împreună. Altfel, așa, pe paragrafe, pot fi pete. Nu înseamnă nimic petele când pagina
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
mult mai plăcute Lui sunt spaimele sufletului meu, tremurul gândului în nopțile când, trezit brusc din somn, uneori după vise grele, mă întreb înspăimântat oare astfel mi-e dat să plec din această Lume: cu tristețea că i-am văzut ticăloșia și nu m-am străduit să o îndrept, câtuși de puțin? Cu umilința că am slujit nevrednicilor, fără a avea curajul să-i înfrunt? Cu sila de mine că m-au ademenit traiul ușor, lipsa de gânduri și lenea clipei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
spre a ne da încredere că în noi există drumul spre mântuire. E credința mea profundă, descoperită poate mai limpede, în acest an scurs, dar e credința care m-a dus pe tot drumul vieții. Așa am trăit, crezând că ticăloșia este trecătoare, oricât de odioasă ar fi. Crezând celui slab și ajutându-l cât m-am priceput sau am putut. Mi-a dat Dumnezeu ispite felurite. Am mințit, am furat, am înjurat, am blestemat, am înșelat prietenul, i-am luat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
surse, să se confrunte ei cu lumea de atunci și, poate, să încerce să o schimbe pe aceasta, la fel de putredă, de acum. Apelul la caragialism este nu numai o minimă operațiune intelectuală, ci, de cele mai multe ori, o perfidă manipulare. Îmblânzești ticăloșia vremii de azi prin dulcea justificare a unor simpatici dezorientați. Nu mai trăim de mult în Caragiale. Suntem în plin Ionesco și tindem să ne stabilim definitiv în Urmuz. La ultimele alegeri din multilaterala dezvoltată, cred, sâmbătă noaptea fusesem la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
mereu mi-a otrăvit zilele cu această frică surdă, anihilantă. Dar nu șoptitorul a fost. Pur și simplu timpul în care am venit pe Lume și în care am trăit a fost îmbibat de frică, de spaime și de mâlul ticăloșiilor de tot felul. Un timp al dosarelor. Din fragedă pruncie am fost crescuți în teama de dosarele întocmite mereu de o forță nevăzută, în numele unei puteri din neguri, ținute de inși care, prin însuși faptul că aveau acces la dosare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
trăit în neștiință și mi-a fost frică să cred. O vină târzie, ireală în absolutul ei. Dureroasă, apăsătoare, în cadența zilelor mele. Abia textul acesta în care cobor dă contur vag vinovăției mele. Vina de a fi slăvit, poate, ticăloșia. Vina de a nu fi crezut celui prigonit. Vina de a fi tăcut atunci când, poate, și un cuvânt de-al meu ar fi putut face și mai puternic glasul celor care strigau după dreptate. Vina de a mă fi temut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
las doar trăit de ea, cu neputința silnicelor mele zile. Și după ce am aflat adevărul am continuat să stau la masa foștilor călăi. Am încercat să cred în dezvinovățirea lor. Am găsit chiar temeiuri de a le înțelege și justifica ticăloșia. Am continuat să cred că dușmanii sunt încă cei morți în temnițe. Amintirea lor încă mă înfricoșa. Nu am înțeles că minciuna încă îmi stăpânea sufletul, gândurile, faptele. Nu am știut niciodată de care parte este adevărul. Și nu am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
respectabilă decât plictisitoare, Stacey, și nu am mai făcut niciodată așa ceva. — Toți zic așa. Ce vrei să spui? Cine? Fusesem lovit de panică într-o clipă: cine erau acești „toți“? Câți bărbați se mai țineau după fata mea în afară de mine? — Ticăloșii. Ciudații. Ăia care zic porcării pe stradă și așa mai departe. — Așa fac? Cine? Ce fel de ticăloși? — Știi tu. Bărbații care încearcă să pună mâna pe tine sau să-ți spună chestii. Ca tipii care umblă după Andy. Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
mult ai să înțelegi că nu încap târguieli. Mai lași dumneata, mai lăsăm noi... Avem în schimb un atu puternic! Dispunem de viața bătrânilor. Nu e tocmai fair-play, dar împrejurările excepționale ne obligă la un joc mai puțin elegant. ― O ticăloșie! ― În locul dumitale aș gândi exact la fel. Raul Ionescu oftă. Bătea darabana pe marginea mesei privindu-l lung. ― O să ți se pară cinic probabil, dar rahatul în care sîntem nitrați până în gât nu ne îngăduie să fim milostivi. Florence reuși
Bună seara, Melania. Cianură pentru un surâs by Rodica Ojog-Brașoveanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295600_a_296929]
-
Și-a făcut bagajul... ― E beat! Nu-și dă seama ce spune! ― Zău? Vrei să ne arăți și nouă sacul? Sculptorul ridică din umeri fără convingere. Argumentele erau palide, încîlcite. ― Spune-mi, Melania, mă vezi în stare de o asemenea ticăloșie? Bătrâna nu-i răspunse. Continua să zâmbească trist. ― Și în definitiv, se ridică Matei, admițând că vreau să plec trebuie să mă justific? Cui? Ție?! Mă faci să râd, papa! Râse fals, nervos. Grigore Popa dădu din mână. ― Din partea mea
Bună seara, Melania. Cianură pentru un surâs by Rodica Ojog-Brașoveanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295600_a_296929]
-
mare întristare, Șez la masă să mănânc Și rămâi încremenit, Nu mai mă uit la bucate Ca o sălbatecă parte Și de-nghit îmbucătură Mi se face clisă-n gură. Ah!, ah!, ah! și vai de mine În ce rea ticăloșie, Mai bine să fi murit De când eram copil mic, Decât acum să doresc Și din inimă să oftez. Când mănânc și când mă scol Îmi vine oftat și dor, De când zic așa în mine Să nu mai trăiesc mai bine
Opere 06 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295584_a_296913]
-
plâng cu mare necaz, Oh! vai și plâng cu suspin Că m-am umplut de venin; Veninul s-au împietrit, Sănătatea mi-au lipsit, Căci ție m-am planisit Și sunt foarte năcăjit, Dar Domnul nu s-o-ndura De ticăloșia mea - Amețit în dor mult, - Să m-arunce în mormânt, Ci să ostoiesc cu blândețe Spre ale mele tinerețe, Că eu nu-ți sunt vinovat De ce m-ai ofticat. No. 35 Ah! a mea puică iubită, De multe ori neprivită
Opere 06 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295584_a_296913]
-
-i pună lui în cârcă ce n-a făcut. Acum, la a doua arestare, Fane nu mai țipase, îl privise numai pe Costache pe sub sprâncene: — Ce-ai cu mine, Jeane, ce-mi tot murdărești mâinile cu de-a sila, ce ticăloșie puneți la cale? De ce mă bagi în belea? Io lucrez curat, cu-rat, nu bat, nu omor! Doar fur. Costache ceruse din arhivă amprentele vechi și le privise o oră întreagă cu lupa lui cu mâner de fildeș. Putea să
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]