2,316 matches
-
se întreba cum de nu reușea să aibă încredere în soțul ei, care nu-i dăduse niciodată motive să creadă că nu-i era fidel. Când auzi cheia lui Neil răsucindu-se în broască, era deja foarte târziu. Se simți ușurată, pentru că se gândise că poate nu avea să mai vină deloc acasă. Nu mă culc cu Jessica Hammond, spuse el intrând în sufragerie. Nu ți-am fost niciodată infidel. Te iubesc foarte mult. Dar ai o mare problemă și îți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
de bucurie. —Neil. Cine a fost zeița victoriei la greci? —E prea ușor, se revoltă Thelma. Toată lumea ar trebui s-o știe pe asta! —Nike, răspunse Neil, iar Anna încuviință. —Darcey. Pentru ce sunt faimoase peșterile de la Lascaux? Darcey răsuflă ușurată. —Pentru picturi murale preistorice. —Două puncte fiecare, anunță Anna cu dramatism. Neil. Ultima întrebare. Ce desemnează numele francez al produsului numit Marmite - obiect care apare și pe etichetă? În acel moment, Darcey se simți parcă trasă de o mână invizibilă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
oribilă asupra căreia nu avea nici un control. —Trebuie să intru, zise el la repezeală. E Stephen. Trebuie să - nu ne poate vedea împreună. —Aidan... —Serios. Trebuie să plec. Părea îngrijorat. Trebuie. Se grăbi să treacă pragul ușii, iar Darcey răsuflă ușurată. Luă ceașca de cafea în mână, însă îi tremura atât de tare, încât fu nevoită să o pună înapoi jos fără să ia măcar o înghițitură. Nici prin gând nu-i trecuse că va da de Aidan Clarke la Rathfinan
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
cum e, mașina nimerește în fiecare groapă de pe șosea. —Așa e, dădu Nieve din cap. Păi, haide să intrăm și să ne găsim locurile. Pătrunse în sala de mese, unde patronul și soția așteptau să o întâmpine. Se simți puțin ușurată. Darcey era rănită. Darcey lua analgezice. Darcey n-avea să facă nici o tâmpenie. Nu se aștepta de la ea să o ia razna în seara asta. Însă era îngrijorată pentru ziua de mâine. Darcey se afla în barul de lângă restaurant. Nevoia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
Încă îmi datorează bani. Să facă bine să cotizeze. — Sunt sigură că totul va fi în ordine, zise repede Darcey. Nieve e fată deșteaptă. Nu și-ar investi toți banii într-un singur lucru. Nu, asta e adevărat, răsuflă Lorelei ușurată. Iar prima sută de mii a fost achitată în întregime. Darcey, Carol și Rosa își aruncară priviri pline de consternare. Prima sută de mii, se miră Darcey. Câte sute de mii costa toată distracția asta? Câți bani avea de fapt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
prietena mea. Mobilul din mâinile dumneavoastră e al meu, l-a luat din greșeală. E acolo? —Așteptați. Se creă o mică agitație și un murmur de glasuri cât timp Darcey privi nerăbdătoare spre oamenii din jurul ei. — Alo. —Nieve! exclamă Darcey ușurată. Unde ești? Ești bine? Aidan e aici. E groaznic de îngrijorat. Sunt în regulă, zise Nieve. Sunt la un motel la vreo cincizeci de kilometri de oraș. Am făcut autostopul azi-dimineață. —Nieve! Haide, nu e mare lucru. Și noi am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
la gândul că Neil și Anna aveau să discute despre ea. Și-l închipuia pe Neil zicând că totul era în regulă, că acceptase slujba la Edinburgh și că în curând avea să lucreze altundeva, slavă Domnului. Și pe Anna ușurată că Darcey nu-i mai stătea în cale, pentru că oricât de puternică era prietenia lor, tot era stingherită să aibă o relație cu fostul ei soț. Nu se poate să mi se întâmple asta mie, se gândi Darcey, împingând mâncarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
a șasea sau a șaptea pereche de blugi, și probabil nici aceasta n-ar fi fost pe placul lui dacă nu m-aș fi străduit exasperat să-l conving că-i vine foarte bine, i se păreau prea strimți, respir ușurat când ieșim din nou în stradă, limbi străine pe lângă noi, chiar și câteva cuvinte românești am auzit, paralelă cu Allée Dauphine, Allée Sainte-Sophie, eșarfe multicolore, obiecte de artizanat mai mult sau mai puțin tradiționale, chipuri cioplite de negri, prăvălia chiliană
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
pe masă o foaie de poezie proaspătĂ, dăruită de Sfântul Duh cu o seară Înainte. În buimăceala dimineții, cu ochii mijiți de somn, o vezi pe masă În drum spre baie, o citești În timp ce te speli pe dinți și răsufli ușurat : iată, În fine o știre despre tine, cel despre care credeai că muriseși, dar - surpriză ! - ești Încă În viață ! CĂci ai În mână dovada vie că sufletul tău a trecut În seara precedentă printr-o stare de sublimare ce a
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
o săvârșisem. Am plecat cu lulu și cu Soso la un bar din apropiere. i-am lăsat să se certe puțin Între ei, apoi l-am ales pe lulu. După aceea ne-am aprins niște țigări, iar eu am oftat ușurată și i-am spus : — În sfârșit nu mai sunt virgină. Nu m-a crezut. Desigur, asta nu avea nici o importanță. Ne-am despărțit În cei mai buni termeni și nu ne-am mai văzut nicio- dată. În primul grad de
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
apoi, ca pe niște păpuși de cârpe, Îi abandonase, descumpăniți și neștiutori, fărĂ habar de ce Înfăp- tuiseră cândva și de ce se aflau acolo. Am Început să caut claia de păr Încâlcit a nebunului și era cât pe ce să răsuflu ușurată că n-o văd, când am dat cu ochii de privirea lui de ucigaș. Deși Îl zărisem doar o secundă, În treacăt, În drum spre stația de autobuz, l-am recunoscut imediat. l-aș fi putut recunoaște dintr-o mie
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
pe localnici, Încât acum toți trăiesc pe ajutor social de la stat și nici unul nu mai vrea să miște un deget. le-au Închis gura cu bani, praf de pușcă și coniac. — oricum, bine că nu am prins vremurile alea, răsuflă ușurat roberto, făcându-mi cu ochiul, ca unul născut și trăit În București, „unde numai dacă faci un semn zece femei ți se lipesc de frunte, ca muștele“ - ca să citez dintr-un vechi amic de pe vremea când mă luptam cu băltoacele
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
ca să-mi opresc sângerarea. În loc de rămas-bun i-am spus : — Cred că n-o să ne mai vedem prea des de acum Înainte. A Încuviințat În tăcere, cu aceeași naturalețe cu care odinioară Îmi deschisese nasturii de la bluză. Cred că era la fel de ușurată să scape de mine pe cât eram eu să mă eliberez de rolul meu. Am ajuns În camera mea și mi-am turnat un pahar de lapte. Asta era tot ce se găsea În frigider. Simțeam un fel de gol În
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
acel coșmar să fie perfect lipsit de sens. — Știți că nu aveți voie să consumați alcool În perimetrul campusului ? Abia atunci mi-am dat seama că pornisem să o caut pe Dana cu sticla de Chardonnay În mână. Am răsuflat ușurată. Tipul era doar omul lui Bachus. Îmi cer scuze, am bolborosit eu. Nici măcar nu mi-am dat seama. mă duceam să caut o prietenă și... — VĂ rog să nu se mai repete, pentru că voi fi nevoit să vă amendez. Acum
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
care se afla o femeie care se oprise să negocieze cu un gigolo. Probabil că nu s-au Înțeles la preț, pentru că mașina a demarat În trombă. Când am trecut pe lângă el, băiatul mi-a făcut cu ochiul. Am răsuflat ușurată când am ajuns În cameră. Am sunat-o imediat pe Delia, o amică la care voiam să- mi las bagajul a doua zi de dimineață, ca să nu-l car cu mine În expediție, apoi am intrat În baie să fac
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
cameră, am cerut Înapoi cheia de la recep- ție și am urcat Înapoi scările. Telefonul din cameră era la locul lui, pus În priză. Nu m-am putut abține să verific dacă tabloul din fața patului putea culisa În perete. Am răsuflat ușurată constatând că era agățat de perete simplu, În două cuie, iar zidul din spatele tabloului era intact și nu conținea nici un fel de ușiță sau spărtură. Sigur, totul fusese doar un vis ! Din fericire traficul a mers bine și am ajuns
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
a fost și mai vehementă. La care, Bohosievici, repetă întrebarea sub forma: ”Ce-ai zice dacă l-ai vedea cu mâinile pe piept pe tovarășul Nicolae Bohosievici?” Coincidență de nume cu persoana la care ne gândisem cu toții. Am răsuflat cu toții ușurați și petrecerea a continuat ca și cum nimic nu s-ar fi întâmplat. Cu timpul, unul sau altul dintre noi a început să lipsească de la întâlniri: părinți bolnavi, copii la școală, alte probleme. Ne-am întâlnit mai rar și în grupuri mai
Din viaţa, activitatea şi gândurile unui profesor by Mihai TOMA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101007_a_102299]
-
Încât numai ochii li se mai vedeau, licărind. — Dați apă cailor, ordonă un ofițer. Samuraii călări transmiseră ordinul cu voce ridicată. Urmă un al doilea ordin, de a se opri pentru odihnă. Călăreții descălecară, iar pedestrașii se opriră În loc. Oftând ușurați, se lăsară să cadă pe iarbă, fără a spune un cuvînt. Dincolo de râu, Castelul Kiyosu părea nespus de mic. Unul dintre samurai era fratele mai mic al lui Oda Nobunaga, Yosaburo. Se așeză pe un scăunel, privind cerul, Înconjurat de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
ce se Întâmplase și nu băgase de seamă trecea timpului. Pentru el nu exista decât pușca și nimic altceva. În jurul său, săreau scântei din forjă. Într-un târziu, reuși să făurească piesa de care avea nevoie, din pilitură de fier. Ușurat că-și terminase treaba, legănă muscheta În brațe. Totuși, Încă nu foarte sigur că plumbul avea să iasă În zbor din țeavă. Îndreptă pușca descărcată spre perete și o probă. Când apăsă pe trăgaci, cocoșul țăcăni mulțumuitor. „Ah, pare să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Îl prinseră de brațe, răsucindu-i-le la spate. Zbătându-se să se elibereze, Hiyoshi spuse dintr-o suflare: — Nu vă pierdeți capul. Ascultați-mă până la capăt, chiar dacă am fost prins și am vorbit. Sunt vasalii Seniorului Dosan. Ceilalți părură ușurați, dar Încă se Îndoiau. În regulă, cine erau? — Era casa lui Akechi Mitsuyasu. Nu el m-a luat prizonier, ci nepotul lui, Mitsuhide. — Aha, parazitul Akechi, mormăi careva. Hiyoshi se uită un moment la el, apoi Îi cercetă pe toți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
alăpta. Ce s-a Întâmplat? Întrebă ea. — Nimic. E ziua mea liberă. De când am ajuns la castel, azi am ieșit pentru prima oară. — A, bine. Ai apărut așa, pe neașteptate, Încât am crezut că iarăși și-a mers prost. Oftă ușurată și, pentru prima oară de la sosirea lui, Îi zâmbi. Își privi atent fiul maturizat, studiindu-i hainele curate din mătase, felul cum avea legat părul, sabia lungă și cea scurtă. Ochii i se umplură de lacrimi, prelingîndu-i-se pe obraji. — Mamă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
plece, după o Întâlnire de taină, dar confuzia pricinuită de sosirea neprevăzută a lui Nobunaga Îl punea Într-o situație dificilă. Prins În propria-i cursă, se târâse, tremurând, Într-o cameră secretă. Cei doi Îl găsiră acolo și oftară ușurați. — Neșteptată vizită! comentă Sado. Ce surpriză! — Tipic pentru el, replică Mimasaka. Îți vine să-nnebunești, Încercând să-i găsești logică. Nu știi niciodată ce-o să facă În clipa următoare! Nimic nu e mai rău decât capriciile unui nebun! Aruncând o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
maistrul cel ciupit de vărsat, Își goliră cu toții ceștile dintr-o Înghițitură. Și, exact ca războinicii gata să lupte În avangarda unei armate, se repeziră Înapoi pe șantier. Privindu-le Însuflețirea, Tokichiro se simți, pentru prima oară, din toată inima ușurat. Am reușit! izbucni el, pe negândite. Totuși, n-avea de gând să rateze acea ocazie; se amestecă printre ceilalți, lucrând În noroi, trudind ca un nebun, următoarele trei nopți și două zile. Maimuță! Îl striga cineva. Văzu că era Inuchiyo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
luptă, ai venit aici cu o iuțeală Înfricoșătoare. — Nu, am venit să-mi aduc omagiile față de reconstruirea Palatului Imperial, să mă ocup de problemele de stat și, desigur, să mă interesez de sănătatea Excelenței Voastre. — A, așa? se simți, mai ușurat, Yoshiaki. Ei bine, poți vedea că sunt sănătos și că guvernarea merge Înainte fără probleme, așa că nu ai de ce să te simți neliniștit, venind aici atât de des. Dar hai, dă-mi voie să organizez un banchet pentru a sărbători
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
provincii. — Acum Înțeleg. — Ei bine, cred că ar fi mai bine dacă v-ați retrage undeva, În liniște. Îl voi ține eu pe fiul dumneavoastră și-am să-l cresc, așa că nu trebuie să vă faceți griji pentru viitorul lui. Ușurat, Yoshiaki află că era liber să plece - În exil. Păzit de Hideyoshi, fiul lui Yoshiaki fu luat la Castelul Wakae. În realitate, acest aranjament era un exemplu de șiretenie răsplătită printr-o favoare, dar Yoshiaki consideră cu obișnuita sa invidie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]