2,628 matches
-
se poate realiza în mai multe moduri distincte, în funcție de contextul fonetic și de vorbitor (chiar în cadrul limbii standard), exprimarea îngrijită sau normală, caracterul neologic sau de fond vechi al cuvîntului etc. Lista de mai jos cuprinde alofonele principale ale fiecărei vocale în parte, cu exemple. Limba română folosește 20 de consoane, marcate cu galben în tabelul de mai jos care clasifică consoanele în funcție de modul și locul de articulare. (Tabelul cuprinde și două din semivocale, și , notate aici și .) De asemenea sînt
Fonologia limbii române () [Corola-website/Science/304927_a_306256]
-
În fonetică, armonia vocalică este un fenomen de asimilare care constă în tendința de uniformizare a vocalelor unui cuvânt prin dobândirea de către ele a unei anumite trăsături sau a unor anumite trăsături. Este caracteristică unor limbi precum cele fino-ugrice (maghiara, finlandeza, estona etc.) și cele turcice (turcă, kazahă etc.). În limba maghiară, armonia vocalică se realizeză în
Armonie vocalică () [Corola-website/Science/305680_a_307009]
-
de către ele a unei anumite trăsături sau a unor anumite trăsături. Este caracteristică unor limbi precum cele fino-ugrice (maghiara, finlandeza, estona etc.) și cele turcice (turcă, kazahă etc.). În limba maghiară, armonia vocalică se realizeză în primul rând după apartenența vocalelor la două categorii, în funcție de locul lor de articulare: vocale anterioare ("i, í, e, é, ö, ő, ü, ű") și vocale posterioare: "a, á, o, ó, u", "ú". Majoritatea cuvintelor, în principal cele moștenite și împrumuturile vechi, au vocale numai anterioare
Armonie vocalică () [Corola-website/Science/305680_a_307009]
-
anumite trăsături. Este caracteristică unor limbi precum cele fino-ugrice (maghiara, finlandeza, estona etc.) și cele turcice (turcă, kazahă etc.). În limba maghiară, armonia vocalică se realizeză în primul rând după apartenența vocalelor la două categorii, în funcție de locul lor de articulare: vocale anterioare ("i, í, e, é, ö, ő, ü, ű") și vocale posterioare: "a, á, o, ó, u", "ú". Majoritatea cuvintelor, în principal cele moștenite și împrumuturile vechi, au vocale numai anterioare sau numai posterioare. Cele mai multe sufixe au două variante, pentru
Armonie vocalică () [Corola-website/Science/305680_a_307009]
-
estona etc.) și cele turcice (turcă, kazahă etc.). În limba maghiară, armonia vocalică se realizeză în primul rând după apartenența vocalelor la două categorii, în funcție de locul lor de articulare: vocale anterioare ("i, í, e, é, ö, ő, ü, ű") și vocale posterioare: "a, á, o, ó, u", "ú". Majoritatea cuvintelor, în principal cele moștenite și împrumuturile vechi, au vocale numai anterioare sau numai posterioare. Cele mai multe sufixe au două variante, pentru a se putea armoniza cu vocalele din cuvântul la care se
Armonie vocalică () [Corola-website/Science/305680_a_307009]
-
după apartenența vocalelor la două categorii, în funcție de locul lor de articulare: vocale anterioare ("i, í, e, é, ö, ő, ü, ű") și vocale posterioare: "a, á, o, ó, u", "ú". Majoritatea cuvintelor, în principal cele moștenite și împrumuturile vechi, au vocale numai anterioare sau numai posterioare. Cele mai multe sufixe au două variante, pentru a se putea armoniza cu vocalele din cuvântul la care se adaugă. Bunăoară, desinența cazului dativ are variantele "-nek" (cu vocală anterioară) și "-nak" (cu vocală posterioară). Prima se
Armonie vocalică () [Corola-website/Science/305680_a_307009]
-
ö, ő, ü, ű") și vocale posterioare: "a, á, o, ó, u", "ú". Majoritatea cuvintelor, în principal cele moștenite și împrumuturile vechi, au vocale numai anterioare sau numai posterioare. Cele mai multe sufixe au două variante, pentru a se putea armoniza cu vocalele din cuvântul la care se adaugă. Bunăoară, desinența cazului dativ are variantele "-nek" (cu vocală anterioară) și "-nak" (cu vocală posterioară). Prima se poate adăuga unui cuvânt ca "ember" „om”, dând "embernek" „omului”, a doua unui cuvânt ca "anya" „mamă
Armonie vocalică () [Corola-website/Science/305680_a_307009]
-
în principal cele moștenite și împrumuturile vechi, au vocale numai anterioare sau numai posterioare. Cele mai multe sufixe au două variante, pentru a se putea armoniza cu vocalele din cuvântul la care se adaugă. Bunăoară, desinența cazului dativ are variantele "-nek" (cu vocală anterioară) și "-nak" (cu vocală posterioară). Prima se poate adăuga unui cuvânt ca "ember" „om”, dând "embernek" „omului”, a doua unui cuvânt ca "anya" „mamă”, rezultând "anyának" „mamei”. Mai există și o armonizare după caracterul rotunjit sau nerotunjit al vocalelor
Armonie vocalică () [Corola-website/Science/305680_a_307009]
-
împrumuturile vechi, au vocale numai anterioare sau numai posterioare. Cele mai multe sufixe au două variante, pentru a se putea armoniza cu vocalele din cuvântul la care se adaugă. Bunăoară, desinența cazului dativ are variantele "-nek" (cu vocală anterioară) și "-nak" (cu vocală posterioară). Prima se poate adăuga unui cuvânt ca "ember" „om”, dând "embernek" „omului”, a doua unui cuvânt ca "anya" „mamă”, rezultând "anyának" „mamei”. Mai există și o armonizare după caracterul rotunjit sau nerotunjit al vocalelor, referitor numai la cele anterioare
Armonie vocalică () [Corola-website/Science/305680_a_307009]
-
vocală anterioară) și "-nak" (cu vocală posterioară). Prima se poate adăuga unui cuvânt ca "ember" „om”, dând "embernek" „omului”, a doua unui cuvânt ca "anya" „mamă”, rezultând "anyának" „mamei”. Mai există și o armonizare după caracterul rotunjit sau nerotunjit al vocalelor, referitor numai la cele anterioare. Astfel, unele sufixe au și o a treia variantă pentru cuvintele în care ultima vocală este anterioară rotunjită, adică "ö, ő, ü" sau "ű". Un asemenea sufix este cel care corespunde prepozițiilor din limba română
Armonie vocalică () [Corola-website/Science/305680_a_307009]
-
doua unui cuvânt ca "anya" „mamă”, rezultând "anyának" „mamei”. Mai există și o armonizare după caracterul rotunjit sau nerotunjit al vocalelor, referitor numai la cele anterioare. Astfel, unele sufixe au și o a treia variantă pentru cuvintele în care ultima vocală este anterioară rotunjită, adică "ö, ő, ü" sau "ű". Un asemenea sufix este cel care corespunde prepozițiilor din limba română „la, spre”: "ember" „om” → "emberhez „la om”, "anya" „mamă” → "anyához, dar "föld" „pământ” → "földhöz" „la pământ”. Acestea sunt cazurile cele
Armonie vocalică () [Corola-website/Science/305680_a_307009]
-
földhöz" „la pământ”. Acestea sunt cazurile cele mai generale, existând și altele, regulile armoniei vocalice fiind destul de complexe și existând și excepții (vezi Fonologia limbii maghiare. Armonia vocalică). În finlandeză, regula cea mai generală a armoniei vocalice se referă la vocalele din aceleași categorii ca în maghiară: "ä, ö, y" (anterioare) și "a, o, u" (posterioare), dar "e" și "i", deși sunt anterioare, sunt neutre din punctul de vedere al armoniei vocalice, putând apărea în același cuvânt cu vocale din ambele
Armonie vocalică () [Corola-website/Science/305680_a_307009]
-
referă la vocalele din aceleași categorii ca în maghiară: "ä, ö, y" (anterioare) și "a, o, u" (posterioare), dar "e" și "i", deși sunt anterioare, sunt neutre din punctul de vedere al armoniei vocalice, putând apărea în același cuvânt cu vocale din ambele categorii. Un exemplu de aplicare a regulii armoniei vocalice este cu desinența care corespunde prepoziției „în” din română. Aceasta are variantele "-ssä" și "-ssa", prin urmare: "metsä" „pădure” → "metsässä „în pădure”, "talo" „casă” → "talossa „în casă”. În turcă
Armonie vocalică () [Corola-website/Science/305680_a_307009]
-
categorii. Un exemplu de aplicare a regulii armoniei vocalice este cu desinența care corespunde prepoziției „în” din română. Aceasta are variantele "-ssä" și "-ssa", prin urmare: "metsä" „pădure” → "metsässä „în pădure”, "talo" „casă” → "talossa „în casă”. În turcă de asemenea, vocalele se împart în privința armoniei vocalice în anterioare și posterioare, iar vocalele se armonizează după prima din cuvânt. De pildă, pluralul formându-se cu sufixul având variantele "-ler" și "-lar", cel al următoarelor cuvinte este: "ev" „casă” → "evler „case”, "at" „cal
Armonie vocalică () [Corola-website/Science/305680_a_307009]
-
desinența care corespunde prepoziției „în” din română. Aceasta are variantele "-ssä" și "-ssa", prin urmare: "metsä" „pădure” → "metsässä „în pădure”, "talo" „casă” → "talossa „în casă”. În turcă de asemenea, vocalele se împart în privința armoniei vocalice în anterioare și posterioare, iar vocalele se armonizează după prima din cuvânt. De pildă, pluralul formându-se cu sufixul având variantele "-ler" și "-lar", cel al următoarelor cuvinte este: "ev" „casă” → "evler „case”, "at" „cal” → "atlar „cai”.
Armonie vocalică () [Corola-website/Science/305680_a_307009]
-
de caractere. În unele nume se recurge la utilizarea unor litere ca: Ъъ (Ă ă), Щщ (Șt, șt) (aceastea prezente și în alfabetul chirilic bulgar, precum și în alfabetul chirilic românesc) și Ёё (IO, io, ca diftong). С = К (nu înaintea vocalelor). CA = КА. CĂ = КЭ. CÂ = КЫ. CE = ЧЕ. CEA = ЧА. CI = ЧИ (de оbicei), ЧЬ (ca ultimă literă a unui cuvânt, dacă nu еste аccentuat), Ч/ ЧЬ (ca ultimă literă a unui cuvânt, dacă acesta corespunde șablonului: ...ci (singular) ~ ...ci
Alfabetul chirilic moldovenesc () [Corola-website/Science/303325_a_304654]
-
CU = КУ. E = Е. EA = Я (dacă se citește ca un singur sunet), ЕА (dacă sunt două sunete; ex: реал (real) și kpeaт (creat)). EEA = ЕЯ. EIE = ЕЕ (fon. [e-ie], de ex.: kee (cheie)). G = Г (dar nu înaintea vocalelor). GE = ӁЕ. GEA = ӁА. GI = ӁИ (de оbicei), ӂЬ (ca ultimă literă a unui cuvânt, dacă nu еste аccentuat). GIA = ӁИА. H = Х (nu sе scrie după C și G). I = И (de obicei), -Ь (la sfârșitul unui cuvânt, dacă
Alfabetul chirilic moldovenesc () [Corola-website/Science/303325_a_304654]
-
literă a unui cuvânt, dacă nu еste аccentuat). GIA = ӁИА. H = Х (nu sе scrie după C și G). I = И (de obicei), -Ь (la sfârșitul unui cuvânt, dacă nu se accentuează (i semivocalic)), -Й (la sfârșitul unui cuvânt, după vocale (i semivocalic)). IA = Я (la începutul unui cuvânt și după vocale), -ИЯ (în cuvinte ca: Ромыния(România); în verbe: detalia = деталия), -ИА- (în cuvinte împrumutate), -ЬЯ- sau, mai rar, -ИА- (în cuvinte locale). IE = Е (la începutul unui cuvânt și
Alfabetul chirilic moldovenesc () [Corola-website/Science/303325_a_304654]
-
Х (nu sе scrie după C și G). I = И (de obicei), -Ь (la sfârșitul unui cuvânt, dacă nu se accentuează (i semivocalic)), -Й (la sfârșitul unui cuvânt, după vocale (i semivocalic)). IA = Я (la începutul unui cuvânt și după vocale), -ИЯ (în cuvinte ca: Ромыния(România); în verbe: detalia = деталия), -ИА- (în cuvinte împrumutate), -ЬЯ- sau, mai rar, -ИА- (în cuvinte locale). IE = Е (la începutul unui cuvânt și după vocale), ИЕ (în cuvinte ca: теорие(teorie)), ЬЕ (de obicei
Alfabetul chirilic moldovenesc () [Corola-website/Science/303325_a_304654]
-
semivocalic)). IA = Я (la începutul unui cuvânt și după vocale), -ИЯ (în cuvinte ca: Ромыния(România); în verbe: detalia = деталия), -ИА- (în cuvinte împrumutate), -ЬЯ- sau, mai rar, -ИА- (în cuvinte locale). IE = Е (la începutul unui cuvânt și după vocale), ИЕ (în cuvinte ca: теорие(teorie)), ЬЕ (de obicei în cuvinte locale: пьердут(pierdut)), ИЕ (în cuvinte împrumutate: Униуня Совиетикэ(Uniunea Sovietică)). II = ИЙ (ca ultime litere ale unui cuvânt), -ИИ- (în interiorul unui cuvânt). III = ИИ (ca ultime litere ale
Alfabetul chirilic moldovenesc () [Corola-website/Science/303325_a_304654]
-
ИЕ (în cuvinte împrumutate: Униуня Совиетикэ(Uniunea Sovietică)). II = ИЙ (ca ultime litere ale unui cuvânt), -ИИ- (în interiorul unui cuvânt). III = ИИ (ca ultime litere ale unui cuvânt). IO = ЙО sau, mai rar, ИО (la începutul unui cuvânt), ЙО (după vocale), ИО (normal). IU = ИУ (de exemplu, în sufixul -циуне (-țiune);ex:аkциуне(acțiune)), Ю (la începutul unui cuvânt), Ю (dacă sе citește cа [ʲu]: ochiul = окюл), ЬЮ (în cuvântul интервью). X = КС [ks], КЗ [gz].
Alfabetul chirilic moldovenesc () [Corola-website/Science/303325_a_304654]
-
1991), O mână contra delirului (1995), Căutătoarea de imagini (1995), Liturghia trupului (1998), Căderea zilei (1999), Bărbat de liniște (2000), Temnița (2001), Ce nu pot grăi cuvintele (2001), Poeme în floare (2001), Grădina vertijurilor (2002), La cerul deschis (2002), Căderea vocalelor (2005), Pietre sălbatice (2005) etc. Claudine Bertrand este finalistă a "Marelui Premiu al Festivalului Internațional de Poezie" (pentru volumul de versuri, "O mână împotriva delirului", în 1996); tot în 1996, cu ocazia celei de-a 15-a aniversări a revistei
Claudine Bertrand () [Corola-website/Science/310355_a_311684]
-
a surprinde „fisura“ / „fanta“ dintre jumătățile ființei lirice, ființă ce pare anterioară "Androginului", ca să se re-elanseze în "holopoem", prin extraordinara capacitate a descoperirii / alegerii și rostuirii liremelor în spațiile inefabile ale Logosului, pentru ca la „momentul-eclat“ al textului, să rotească labirintul vocalelor și „să rostească“ simbolul, ori (mai rar) starea absolutei libertăți a Eului, a acelui Eu fără corsete, un Eu „decorticat“, fără blindajul „normelor“, întrucât, în ultimă instanță și mai la vale de „limbajul“ corpurilor, epidermelor, suprafețelor, „cel ce iubește n-
Claudine Bertrand () [Corola-website/Science/310355_a_311684]
-
numele "Iisus", atât în ebraică ("Iehoșua", "Ieșua"), cât și în limbile europene începând cu latina ("Iesus" și în latina medievală "Jesus", în care "j" nu reflectă sunetul scris așa în franceză, ci semivocala i [j]) numele este pronunțat cu două vocale înainte de primul "s", anume [i-e], [i-i] sau [j-e], iar în limbile moderne sunetul inițial poate fi [ʒ] (fr. "Jésus") sau [dʒ] (engl. "Jesus"). Aceste paralele etimologice pot motiva utilizarea a două litere înainte de "s" (pentru rostirea a doi
Isus din Nazaret () [Corola-website/Science/299116_a_300445]
-
de pe tricourile studenților decât în perioada în care clubul s-a numit Știința. În 1994, o dată cu transformarea echipei de fotbal într-un club profesionist, a fost aleasă noua stemă. Aceasta imita echipamentul tradițional al echipei, având așezată în centru eterna vocală: „U”. Stemei i-au fost aduse mai târziu mici modificări dar în linii mari modelul a rămas același. Actuala stemă a fost adoptată în 2007 și conține pe lângă nelipsitul „U”, anul înființării echipei: 1919. În aprilie 2008, marca „U” a
FC Universitatea Cluj () [Corola-website/Science/299670_a_300999]