1,334 matches
-
aflat Într-un echilibru precar, care, În clipa În care am deschide ușa, ni s-ar vărsa În cap. Ce vacă ! spune Lissy În timp ce eu mă Întind să-l iau. Aseară mi-am pierdut nu știu cîte ore ca să-i vrăjesc pe toți ăia care au sunat-o că nu e acasă, și nici măcar nu mi-a mulțumit. Așteaptă pînă pun paharul jos În siguranță, după care deschide ușa. — Gata ? — Gata. Lissy trage aer În piept adînc, după care deschide ușa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
îmblă pe dinaintea noastră și ne transportă în acea iluziune în care privim desfășurată înainte-ne o lume întreagă, sensibile-văzută, a vieței și acțiunei omenești care cu toate astea e numai un product al fantaziei libere. Astfel reprezentațiunea dramatică ne (provocă) vrăjește (hinzaubern) o lume a fantaziei ca o lume a realităței sensibile, și printr-aceea ne înalță totodată din as din urmă în regiunea imaculată a celei dentăi. Artea dramatică împreunînd contrastele cele mai disparate (desperecheate) spre a da operelor fantaziei
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
sale, adică de-a fi una[l] pe care să-l recunoască întreaga sa națiune și care să administreze marile avuții poetice ale acesteia. Dialectul, care în loc de-a ne arăta un om universal ne arată pe un om special, vrăjit de un bulgăre de pământ oarecare, dialectul se pare și la artistul reprezintator ca un lanț ce s-ar tîrî după el si care-l înseamnă (semnalează) de prizonier a unui spirit local în mijlocul națiunei. Cât de creatoriu s-ar
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
unei conceperi mai juste ar, trebui să contribuie al său și observarea de față. {EminescuOpXIV 276} (schimba) prelucra pe acelea în personalități mari. Și Rachel numai prin puterea germană a adevărului intern ce le-o inspiră eroinelor vechei drame franceze vrăjește în prezent niște forme ce aparțin unei direcțiuni trecute, de vreme ce, din spiritul devenit matur, le insuflă neconștiută elemente cari li asigură o viață-mprospătată. Rachel învie oarecum și figurile tragice a vechiului timp al regilor, prin puterea spiritului revoluționar care-a
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
arată a fi în antitezele portamentului și volubilității vocei. Portamentul constă din facultatea de-a lăsa să persiste câtva tonul pe unele din elementele vorbirei, prin urmare din capacitatea de-a purta (duce) vocea. Numai prin această putere care fixează (vrăjește) tonul în loc declamațiunea e în stare de-a esprima liniștea și claritatea unei naturi ideale. E greșala naturală a tuturor începătorilor de-a lăsa să-și urmeze vorbele repede una după alta și de-a se prea grăbi, e un
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
șeful poliției Parker. Către adjunctul Green, căpitanul R. Millard, locotenentul D. Smith, sergentul E. Exley. Ședință: biroul șefului, orele 16.00, 23 aprilie 1953. Subiect: interogarea martorului Inez Soto“. Notă a tatălui său: „Fata e minunată și Ray Dieterling e vrăjit de ea. Dar este martor ocular și mexicancă pe deasupra, iar sfatul meu e să nu te atașezi prea tare de ea. Și să nu care cumva să te-ncurci cu ea. Concubinajul este Împotriva regulamentului departamentului, iar coabitarea cu o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
odinioară de Corina (un nume... poetic), Ovidiu încredințează nopții taina sentimentelor sale pentru Iulia transpuse în compoziții poetice (Atunci cunvăpăiere eu le descriu pe toate,/ Sperând c-a mele versuri te vor pătrunde poate), iar tânăra de rang înalt e vrăjită de versurile dedicate ei (O ! Dar, ca dulce fulger în sânu-mi au pătruns,/ Și, vezi, amoru-mi gingaș eu nu ți l-am ascuns - I 7). Mult mai târziu, venită la Tomis spre a-și regăsi iubitul exilat, Iulia rememorează prima
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
și amantul acesteia. Își urăște mama ca pe o rivală la dragostea lui Egistos (mi-ai furat bărbatul pe care l-aș fi vrut - IV, p. 358) ; îi poartă pică acestuia pentru amăgitoarele lui promisiuni de iubire (Tu m-ai vrăjit pe mine și m-ai lăsat în floare/ Când alta mai frumoasă si mai ispititoare/ Ca mine, o regină, în ochi te-a fulgerat - I, p. 265-266) și resimte umilința suferită prin impunerea unui soț de condiție socială inferioară drept
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
Întunericul de care se teme Ifigenia nu amenință făpturile excepționale, scăldate pe vecie în lumină, precizează savantul Eliade : eroii trec în moarte întregi, adică păstrându-și memoria și personalitatea și „infernul” lor nu e subteran, întunecat, rece, ci o pajiște vrăjită de lumina soarelui (lumina singură dă contur, face ca lucrurile să fie cu individualitatea lor) - p. 113. Legătura dintre sacrificarea Ifigeniei și aceea a Anei lui Manole nu este întâmplătoare. Dacă un Anouilh plasează în actualitate intriga clasică pentru a
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
de zăpadă cu mănușile, rîzÎnd. CÎnd am trecut prin dreptul lui, s-a uitat la mine și mi-a zîmbit grav, ca și cînd mi-ar fi putut citi În suflet dintr-o ochire. Avea ochii aurii, ca niște monede vrăjite de pe fundul unui lac. — Noroc, mi s-a părut că-l aud spunînd. Am Încercat să mă agăț de acea binecuvîntare și am iuțit pasul, rugîndu-mă să nu fie prea tîrziu și ca Bea, acea Bea din povestea mea, să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
amintesc decît că m-am desprins În acel miraj de lumină și frig, că o pace stranie m-a Învăluit, făcînd să dispară durerea și focul mocnit din măruntaie. M-am văzut pe mine Însumi umblînd pe străzile acelei Barcelone vrăjite, de mînă cu Bea, În pragul bătrîneții. I-am văzut pe tata și pe Nuria Monfort aducînd trandafiri albi la mormîntul meu. L-am văzut pe Fermín plîngînd În brațele Bernardei și pe vechiul meu prieten Tomás, care amuțise pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
de singurătatea și de ghinionul ei decît din propria mea voință. Cu trecerea anilor, am văzut născîndu-se În ea o amărăciune pe care vrea s-o Îmbrace În ironie și indiferență. Uneori cred că Încă mai așteaptă ca acel Daniel vrăjit de cincisprezece ani să vină s-o adore În umbră. Prezența Beei sau a oricărei alte femei o otrăvește. Ultima dată cînd am văzut-o, Își cerceta cu mîna ridurile. Mi s-a spus că uneori se mai Întîlnește cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
-i strig, dacă mi-aș fi putut permite s-o fac în mijlocul vacarmului, că ea însăși e cea mai bună justificare a mea pentru toate acuzațiile pe care mi le aduce. Ia spuneți-mi: cine nu s-ar lăsa uneori vrăjit de această femeie, cine nu și-ar pierde capul... și totul? Ați văzut că țărănoiul de Rogojin i-a pus pe masă o sută de mii! Să zicem că tot ce s-a întâmplat acum acolo e efemer, romantic, indecent
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
de irealizabil - o utopie estetică. "Evenimentele" istoriei ne arată însă clar ce a luat el în serios... De mult nu mai trăiesc în moarte, ci în poezia ei. Te topești așa într-un flux mortal, sălășluind visător în delicată agonie, vrăjit de miresme funebre. Căci moartea-i untdelemn ce se prelinge pe spațiul nevăzut al lepădării noastre de lume și ne învăluie de o amânare plăcut-dureroasă a stingerii, pentru a ne sugera că viața-i un final virtual și devenirea potențialitate
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
extaziază tainic Velleius Patercu lus, urmărind-o galeș pe flaminică. Până acum n-a văzut-o decât de departe, la ceremonii. Tiberius îi întoarce șoapta: — Ai grijă! Mintea îi e deopotrivă cu frumusețea. Tânărul Paterculus nu-l aude. Privește ca vrăjit la Marcia Medullina. Cum își permite s-o cântărească așa din ochi? se scandalizează Tiberius. Un bărbat n-are voie să se holbeze atât de insistent la o femeie măritată. Nevastă de flamin pe deasupra. Ptiu! Scutură dezgustat din umeri. Parcă
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
de rubin, Criști contorsionați de suferință, cu picioarele roșii de hemoragie. Într-o fulgerare de aur din barocul târziu, am văzut Îngeri cu fețe etrusce, grifoni romanici și sirene orientale care se ițeau din capiteluri. Mă preumblam pe străzi străvechi, vrăjit de numele lor ce păreau niște cântece, Rua da Agonia, Avenida dos Amores, Travessa de Chico Diabo... Mă nimerisem la Salvador În epoca În care guvernul, sau cine Îl reprezenta, tocmai curăța vechiul oraș, expulzând din el miile de bordeluri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
dar drăculeții voștri cred În el, am luat scapularul de la Carmel și i-am făcut contrasemn, envoûtement retourné, uite-așa. Abatele dumneatale, l-au făcut să joace tontoroiul, na!” Vedeți, vedeți?”, gâfâia Bramanti, „vedeți că el e cel care face vrăji?” „Domnilor, gata, ajunge”, zise Agliè, Înțelegător, dar ferm. „Acum ascultați-mă pe mine. Știți cât de mult apreciez planul cunoașterii acestei reexaminări de ritualuri depășite, și pentru mine biserica luciferiană sau ordinul Satanei sunt la fel de respectabile, dincolo de diferențele demonologice. Cunoașteți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
acolo... Dar poteca se Înclină și coti, iar ei se treziră dintr-odată Într-un luminiș cu vegetație luxuriantă și un pîrÎu, de o frumusețe care Îți tăia răsuflarea. Reggie frînă și opri motorul; stătură nemișcați o clipă, uluiți și vrăjiți de liniștea locului. Chiar după ce deschiseră ușile și făcură un pas, ezitară, simțindu-se ca niște intruși - pentru că nu auzeau altceva În afară de apa care se rostogolea, chemările păsărilor și foșnetul frunzelor. Evident, nu-i ca iadul din Piccadilly, zise Reggie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
nou, ieșiră din umbră și ajunseră lîngă fluviu. Aici era cîrciuma unde dorea Fraser să meargă: o clărire de un pitoresc bizar, din lemn, care Îl făcu pe Duncan să se gîndească pe loc la Dickens, la Oliver Twist. Îl vrăjise. Se opri, Își puse mîna pe brațul lui Fraser și zise: — Hei, dar e frumoasă! — Crezi? Îi spuse zîmbindu-i din nou larg. M-am gîndit c-o să-ți placă. Berea nu-i rea. Hai. Îl conduse pe Duncan prin ușa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
imagina Închizînd nasturii bluzei peste pieptul gol al lui Helen. Se mai gîndea la cum arată fundul și coapsele lui Helen Îmbrăcate În mătasea de culoarea perlei. Își duse mîna la coapsa lui Helen și Începu s-o mîngăie - brusc vrăjită de mirosul frumos și elasticitatea ei, amintindu-și de ceea ce spusese Binkie și simțind forța norocului pe care-l avea, minunîndu-se că Helen era aici, În vaporașul ăsta ca un sabot, caldă și rozalie, rotundă și vie În Îmbrățișarea ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
nici pe departe atît de Încîntător pe cît și-l amintea; era simplu, nici rococo, nici În alt stil. Dar Helen se duse imediat și se opri Într-o parte a lui și privi iazul de desubt, de parcă ar fi vrăjit-o. — Mi-o imaginez pe Julia aici, zise ea zîmbind, cînd Kay i se alătură. — Chiar așa? o Întrebă Kay. Nu dorea să se gîndească la Julia În mod special. Rămase așa o secundă, privind la noul iaz; era Înghețat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
jumătate Întors. Luase ceva de lîngă robinete. — Duncan, spuse el, cu o voce joasă și ciudată. Uită-te la asta. În mînă ținea briciul de modă veche al lui taică-său. Îl deschisese și se uita la lama lui ca vrăjit - de parcă ar fi trebuit să se forțeze să-și dezlipească ochii de la ea și să-l privească pe Duncan. — O să folosesc asta, zise el. Asta o să fac. Dacă vrei, tu poți să te spînzuri. Dar eu o să folosesc asta. E
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
Malcolm să vadă direct, văzuse după culoarea obrajilor lui Petie. Roșu ca sfecla, cerșetor fericit ce era. Malcolm, pe de altă parte, nu făcuse nici un progres. Elspeth îl ignora complet, cu o îndârjire șocantă și dureroasă. Pentru că îl asculta ca vrăjită pe misionarul cu barba stufoasă. Era un tip din partea locului, din Kelso, Tweed, care schimbase lumina palidă, apoasă a Scoției pe soarele arzător al Indiei și, deși tânăr, trecuse timp de zece ani prin cele mai mari încercări, străbătând luni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
vrun mare mahăr la Londra. Dac-ar fi fost un client obișnuit din Brixton i-ar fi durut În cot. Știi cât de nesigur pe iel ie bulangiuăla. — Exact, Ray. Bulangiu-i gelos pe statutul meu de la masoni... șincerca să mă vrăjească cu experiența mean criminalistică. Da unde am dobândit-o n cea mai mare parte? Tocman afurisita de Australie și asta nu contează deloc pentru bulangii ăștia când vine vorba de promovări. Da conteazal naibii când vor saleagă oamenii pentru unu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
și să-i așteptăm. Ei au pus primii laba pe el. Eu l-am terminat, dar ei au pus primii laba pe el. Nu știu de ce, nu-mi pasă de ce, probabil numai fiindcă era acolo, poate fiindcă Încerca să le vrăjească pe puicuțele lor. Nu-mi pasă. Mie Îmi pasă numai de mine. Până și asta e o minciună. Nu fă asta Bruce 0000000000000000000000000000Nu fă asta0000 000000000000000000000000000000000000000nu fă asta00000000 00000000000000000000000000ești mai bun decât atât 00000000000 000000000000000000000000000000000nu fă asta000000000000 000000000000000000000000000000mai e0000000000000000000 Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]