3,853 matches
-
nuanțele adecvate În comunicarea așteptată. Noi vedem aici atât Înzestrare genetică, precum și cultivarea meticuloasă, trudnică a gândului despărțitor pentru a obține finalități de prestigiu. Pe Omul ca atare, ce și-a luat În stăpânire propriu-i destin, ca pe o zestre, unică. Numai ideile și cuvintele pot s-o aprecieze ca fiind distributivă. Orice ingerință, de orice natură, cu atât mai mult, politică, n-are atribute de supraveghere ori de calificare. De rapt, nici atât! Iată de ce după 1940 (murise Nae Ionescu
Editura Destine Literare by Alexandru Cetățeanu () [Corola-journal/Journalistic/81_a_320]
-
de Lotharingia, care a căutat să diminueze puterea lui Reginar. Cu toate acestea, atunci când Conrad s-a răsculat la rândul său împotriva lui Otto I, Reginar i-a acordat sprijinul. În contextul unei situații anarhice, Reginar a luat în posesiune zestrea reginei Gerberga, sora lui Otto și mama regelui Franței, ca și proprietatea Bisericii. În 953, arhiepiscopul Bruno I de Köln, care fusese și el numit duce de Lotharingia, a restaurat ordinea și l-a înfrânt pe Reginar. Dat fiind că
Reginar al III-lea de Hainaut () [Corola-website/Science/328493_a_329822]
-
avut și au Încă o putere foarte mare de adaptare În alte locuri, pentru că, În istoria ancestrală, femeia Își urma bărbatul prin căsătorie, la distanțe mai mici sau mai mari, dar avea dreptul să-și ia cu ea lada de zestre, tradiția. Triburile, ajunse prea numeroase, se separau În mod pașnic și plecau În căutarea unor noi pământuri. Legea primului născut dădea dreptul acestuia să rămână pe loc, să păstreze pământul moșilor venit de la strămoși, pe linia primului născut. Unde e
Editura Destine Literare by Cătălina Stroe () [Corola-journal/Journalistic/99_a_397]
-
să scape de mediul de acasă, prin mutarea în Germania cu soțul ei, și Frederick a câștigat multe avantaje prin alianța cu familia regală britanică. La 20 ianuarie 1820, Frederick i-a succedat tatălui său ca landgraf de Hesse-Homburg. Mulțumită zestrei Elisabetei și venitului anual a putut redecora palatul din Homburg. Elisabeta a murit la 10 ianuarie 1840 la vârsta de 69 de ani la Frankfurt am Main, Hesse, Germania, fără să aibe copii. A fost înmormântată la Homburg, Germania.
Prințesa Elisabeta a Regatului Unit () [Corola-website/Science/320686_a_322015]
-
Elenă Perlea , s-a căsătorit pentru a doua oară în 1867 cu fiica unui boier, partener de afaceri din Lipia, de lângă Buzău. Reprezentant al mării burghezii, Grigore Monteoru a investit în domenii dintre cele mai diverse. Pe pământul primit că zestre sau cumpărat de el însuși - mai ales de la moștenitorii lui Hagi Moscu, a descoperit petrol pe care a început să-l exploateze folosind cele mai înaintate mijloace tehnice de la acea vreme. În scurt timp, numărul sondelor de pe terenurile sale din
Grigore Constantinescu-Monteoru () [Corola-website/Science/324156_a_325485]
-
Ion Câmpineanu și Ion Heliade-Rădulescu au înființat Societatea Filarmonică, al cărei țel declarat era încurajarea dramaturgiei naționale. Ralú Caragea a fost căstorit cu Georgios Argyropoulos și a avut doi copii. Domnița Ralú Caragea a fost personaj principal, în filmul românesc Zestrea domniței Ralu (1971), regia Dinu Cocea. În rolul titular a jucat actrița Aimée Iacobescu, după un scenariu scris de Eugen Barbu și Mihai Opriș.<br> Personajul "Domnița Ralú Caragea" apare și în alte două filme realizate în același an, 1971
Domnița Ralu Caragea () [Corola-website/Science/331636_a_332965]
-
a lui La Fontaine). În 1647 tatăl său îi aranjează o căsătorie de conveniență cu Marie Héricart, în vârstă de doar 14 ani, fiica lui Louis Héricart, „locotenent civil și penal” al domeniului La Ferté-Milon. Tânăra soție a adus o zestre de 20.000 de livre. Contractul de căsătorie a fost semnat în acest oraș (în apropiere de Chateau-Thierry) la 10 noiembrie 1647. Jean de La Fontaine și soția sa au avut un singur fiu, Charles. La Fontaine o părăsește însă pe
Jean de La Fontaine () [Corola-website/Science/307054_a_308383]
-
vină la pețit. Familia fetei se pregătește pentru seara pețitului cu mâncăruri și băuturi alese, și cu casa curată. Pețitorii sunt tatăl băiatului și alți doi-trei bărbați din neam, precum și viitorul mire. De obicei, femeile nu participă. După ce au stabilit zestrea, tinerii sunt chemati în fața pețitorilor, iar starostele are misiunea de a-i întreba idividual dacă într-adevăr sunt neclintiți în dragostea lor. Răspunsurile celor doi trebuie să fie „da”, altfel pețitul nu mai are loc. De obicei, pețitul are loc
Nunta oșenească () [Corola-website/Science/329340_a_330669]
-
-lea și este dedicată Intrării Maicii Domnului în Biserică (sărbătoarea este denumită Prezentarea la Templu a Sfintei Fecioare Maria în calendarul catolic). Ea face parte dintr-un vechi complex care adăpostea fecioarele tinere ("zitelle" în limba italiană) care nu aveau zestre. În prezent, este deschisă doar în zilele de duminică, iar Hotelul Bauer a achiziționat fosta mănăstire și a transformat-o într-un hotel de lux cu 50 camere - Palladio. Biserica face parte dintr-un complex ecleziastic înființat de iezuitul Benedetto
Le Zitelle () [Corola-website/Science/333371_a_334700]
-
50 camere - Palladio. Biserica face parte dintr-un complex ecleziastic înființat de iezuitul Benedetto Palmio pentru a educa și întreține fetele sărace; în acea epocă fetele care erau de vârsta măritișului (numite "zitelle"), dar prea sărace pentru a avea o zestre, sfârșeau de cele mai multe ori prin a se deda prostituției (care nu era împiedicată de nobilii și administrația locală a Republicii Venețiene). Surse din secolul al XVII-lea atribuie proiectul bisericii arhitectului Andrea Palladio, dar cercetările efectuate, inclusiv cele mai recente
Le Zitelle () [Corola-website/Science/333371_a_334700]
-
cu acces direct în institut evidențiază legătura strânsă între biserică și institut. Biserica din Veneția și-a stabilit ca scop principal, odată cu înființarea institutului, să educe fetele tinere aflate la vârsta măritișului (denumite "Zitelle"), dar prea sărace pentru a avea zestre, și de a le învăța o meserie artizanală cum ar fi cusătoria sau dantelăria. Această asistență prevenea astfel ca acele fete să fie nevoiet să aleagă prostituția pentru a obține mijloacele de trai. Lucrările de dantelărie realizate în acest institut
Le Zitelle () [Corola-website/Science/333371_a_334700]
-
copilăriei: „am cântat mereu unde am avut ocazia. Până să merg la școală le-am cântat părinților, vecinilor, bunicilor, cântecele pe care le-am auzit la difuzorul bunicilor, doar că scena mea era pe atunci un scaun sau lada de zestre a bunicii. După ce am mers la școală încă din clasa I, învățătoarea mea, doamna Oiegaș Maria, dându-și seama că știu să cânt, m-a îndemnat să cânt la fiecare serbare școlară. La un moment dat am activat și ca
Maria Tripon () [Corola-website/Science/330698_a_332027]
-
zonei, case memoriale, situri arheologice, fragmente de ziduri fortificate. Prin acestea microregiunea se evidențiază că una dintre cele mai bogate zone ale județului din punctul de vedere al patrimoniului cultural, dispunând de un important potențial pentru turismul cultural. La Ungra, zestrea etnografica este deosebit de bogată. Cel mai de preț lucru pentru tradiția satului îl reprezintă costumul popular, păstrat cu respect și mândrie până în zilele noastre, când este purtat la zile de sărbătoare și nunți. În sat se regăsește și mobilierul pictat
Ungra, Brașov () [Corola-website/Science/300978_a_302307]
-
succesul a fost de partea normanzilor. La sfârșitul anului 1099, Robert Curthose s-a reîntors din Palestina. Staționînd în sudul Italiei, aici căsătorindu-se cu Sibilla, fiica unui bogat conte apulian Geoffrey de Conversano, un nepot al lui Robert Guiscard. Zestrea a fost suficientă pentru a răscumpăra Normandia. Wilhelm al II-lea însă nu era gata să reîntoarcă ducatul, însă pe 2 august 1100, el a fost ucis în timp ce se afla la vânătoare în New Forest, în circumstanțe misterioase. Vestea morții
Robert Curthose () [Corola-website/Science/326869_a_328198]
-
asistat de Karl Hartl, arhitectul orașului Ploiești. În 1843 Xavier Villacrosee s-a însurat cu Polixenia, fiica dragomanului Petros Serafim. Acesta și-a împărțit averea, partea dinspre Strada Caraghiorghevici (azi strada Eugen Carada), care cuprindea hanul Câmpineanu, fiind dată ca zestre fiicei sale Polixenia. Hanul, numit acum hanul Villacrosse, a funcționat ca atare până la realizarea pasajului Macca-Villacrosse. După eliberarea sa din funcția de arhitect șef, Xavier Villacrosse și-a continuat activitatea de arhitect. Dintre realizările sale din această perioadă sunt de
Xavier Villacrosse () [Corola-website/Science/306126_a_307455]
-
câteva statui stau așezate pe socluri discrete. Undeva în partea dreaptă sunt aranjate piese de mobilier țărănesc vechi. Toate exponatele provin numai din comunele județului Maramureș. Șopronul adăpostește o masă de lemn veche de 200 de ani, trei lăzi de zestre sculptate, scaune țărănești, ustensile de uz casnic, linguri, ploscă, pecetare, căuce, ceramică veche de Săcel, un război de țesut, fuse pentru tors, fund pentru mămăligă, bărbanță și multe alte obiecte. Anual, comuna serbează ziua scriitorului Taras Sevcenko și Zilele poeziei
Comuna Bocicoiu Mare, Maramureș () [Corola-website/Science/310635_a_311964]
-
și am fost bucuros că am putut să fiu o verigă de legătură între colegii din Armata Canadiană și cea Română. Viața dvs. profesional și socială cuprinde foarte multe realizări, care se sprijină pe un fundal foarte puternic. Ce conține zestrea de acasă? Înseamnă o familie frumoasă, prin care am acumulat atât cultura română cât și pe cea maghiară, pe linie maternă. Mama a fost profesoară de limba română, bunica a fost și ea în învățământ, iar bunicul matern a fost
ANUL 5, NR. 28-29, MARTIE-APRILIE 2012 by Cristina Balaj Mihai () [Corola-journal/Journalistic/93_a_105]
-
Sus, județul Alba, datează din secolul XIX (1825). Are hramul „Sfinții Apostoli Petru și Pavel”. Biserica nu se află pe noua listă a monumentelor istorice. Biserica a fost construită în anul 1825 de către Gligor Todor, ajutat de restul satului. Din zestrea bisericii fac parte și două icoane de la 1780 și 1798 pictate de Simion Silaghi, cel care a pictat și biserica de lemn din Gârda de Sus. Lucrările de pictură, în tehnica frescă în stil bizantin, au fost realizate în anul
Biserica de lemn din Biharia () [Corola-website/Science/319321_a_320650]
-
să-l încoroneze și să-l ungă pe prințul moștenitor, Filip, la Reims, ca Rege al Franței în data de 1 noiembrie 1179. Filip s-a căsătorit pe 28 Aprilie 1180 cu Elisabeta de Hainaut, care i-a adus drept zestre Comitatul Artois. Tatăl său a murit pe 20 septembrie. Posesiunile regale s-au extins repede în timpul lui Filip I și a lui Ludovic al VI-lea, sub Ludovic al VII-lea s-au diminuat ușor. Astfel în aprilie 1182 Regele
Filip al II-lea al Franței () [Corola-website/Science/311651_a_312980]
-
dispune biciuirea femeii. Ascultând pe la uși, Iani află că Anghel este în viață și plănuiește o diversiune pentru ca milionul de galbeni să nu cadă în mâinile haiducilor. În ziua când împlinește 20 de ani, Ralu primește de la tatăl ei o zestre de un milion de galbeni și afirmă că se va duce cu ei la Stambul pentru a face negoț cu banii. Mamulos pleacă pe drumul Stambulului cu un transport de galbeni. Convoiul este atacat de Anghel, care avea informația de la
Haiducii lui Șaptecai () [Corola-website/Science/319975_a_321304]
-
de aur, dar sunt așteptați de arnăuții lui Mamulos. Anghel aruncă un cuțit în Mamulos, dar este capturat de arnăuți și dus la ocnă. "" a fost filmat în vara și toamna anului 1970, concomitent cu celelalte două filme ale tripticului ("Zestrea domniței Ralu" și "Săptămîna nebunilor"). Filmările au durat 8 luni de zile și s-au desfășurat până în primul trimestru al anului 1971, existând și o perioadă de întrerupere, din cauza îmbolnăvirii lui Constantin Codrescu. Cheltuielile de producție s-au ridicat la
Haiducii lui Șaptecai () [Corola-website/Science/319975_a_321304]
-
vine”, citând doar câteva dintre ele. Dar cine este George Filip? Sunându-l la telefon, robotul îți va răspunde în locul lui: „Aici este casa celebrului poet George Filip. Lăsa-ți mesajul vostru!” George Filip este un poet conștient de valoarea zestrei sale. Și, tocmai acest dar numit talent îi dă dreptul să-și afișeze ostentativ identitatea. Puterea vocației lui constă tocmai în strigătul neprefăcut, preschimbat în vers, ca o furtună metamorfozată într un curcubeu. Închei prezentarea mea prin cuvintele unui prieten
Editura Destine Literare by Victor Roșca () [Corola-journal/Journalistic/85_a_465]
-
de valoare, precum și de documente importante. Prințesa Rigunth, care se afla în drum spre Spania pentru a se căsători cu prințul Reccared, a fost capturată de către ducele Didier din Toulouse care era legat în conspirație cu Gondovald, furându-i toată zestrea fetei și forțând-o să renunțe la căsătorie. Războaiele au izbucnit între orașele rivale, iar Orléans, Blois, și Chartres au stat împotriva Châteaudun. Fredegund a reușit să păstreze cele mai multe averi din vistieria statului, precum și personalitățile politice cheie, precum generalii Ansoald
Clotaire al II-lea () [Corola-website/Science/330856_a_332185]
-
să-i restituie orașele de pe Somme. În timpul negocierilor pentru Tratat, soția sa Isabela a murit subit la 25 septembrie la Les Quesnoy. Ca parte a tratatului Ludovic i-a promis mâna propriei lui fiice, Ana, cu Champagne și Ponthieu ca zestre, însă căsătoria nu a avut loc. În același timp Carol a obținut capitularea teritoriului Ponthieu. Revolta din Liège împotriva socrului și cumnatului său, Ludovic de Bourbon, prinț-episcop de Liège, și dorința de a pedepsi orașul Dinant, a intervenit pentru a
Carol Temerarul () [Corola-website/Science/322480_a_323809]
-
mâinile longobarzilor vreme de încă cel puțin patru ani, până în 12 mai 1062. El și-a căsătorit fiica cu fiul ducelui Atenulf I de Gaeta, însă atunci când fiul acestuia a murit înainte de a avea loc căsătoria, Richard a solicitat totuși zestrea. Ducele Atenulf a refuzat, drept pentru care Richard a asediat și capturat Aquino, una dintre puținele feude rămase în posesia ducatului de Gaeta. Totuși, în 1058, Desideriu de Benevento, abate de Montecassino, l-a convins pe Richard să reducă suma
Richard I de Capua () [Corola-website/Science/328119_a_329448]