11,213 matches
-
conform dispozițiilor din C. fam. presupune ca drepturile și îndatoririle părintești cu privire la bunurile copilului să rămână adoptatorului, cu excepția cazului în care s-a dispus decăderea lui din drepturile părintești, instanța de judecată putând să decidă cu privire la reprezentarea minorului ori la încuviințarea actelor sale, precum și la administrarea bunurilor acestuia, in raport de situația concretă. e. Obligația de întreținere ca efect al adopției Legea dispune ca obligația de întreținere ia naștere ca efect al căsătoriei, rudeniei, adopției, precum și al primirii copiilor spre creștere
[Corola-publishinghouse/Science/1532_a_2830]
-
copilul celuilalt soț (ambii soți având nume comun). Dacă soții nu au nume de familie comun, adoptatorii vor stabili numele pe care adoptatul urmează să-l poarte: numele unuia dintre adoptatori ori numele lor reunite. Acest nume trebuie declarat la încuviințarea adopției (art.21 alin.1 din Ordonanța de Urgență nr. 25/1997). În caz că adoptatorii nu cad la învoiala cu privire la acest nume, va decide instanța. În toate cazurile, hotărârea de încuviințare a adopției trebuie să arate numele de familie pe care
[Corola-publishinghouse/Science/1532_a_2830]
-
adoptatori ori numele lor reunite. Acest nume trebuie declarat la încuviințarea adopției (art.21 alin.1 din Ordonanța de Urgență nr. 25/1997). În caz că adoptatorii nu cad la învoiala cu privire la acest nume, va decide instanța. În toate cazurile, hotărârea de încuviințare a adopției trebuie să arate numele de familie pe care urmează să-l poarte adoptatul. În reglementarea anterioară, în cazul adopției cu efecte restrânse, nu se întocmea un nou act de stare civilă, dar se elibera adoptatorului un certificat menit
[Corola-publishinghouse/Science/1532_a_2830]
-
familie schimbat al acestora, dacă soții s-au înțeles în acest sens și s-a făcut cerere de schimbare a numelui copilului. Pentru minor, cererea de schimbare a numelui de familie se face, după caz, de către părinții adoptatori sau, cu încuviințarea autorității tutelare, de către tutore. Cererea se semnează și de către copil dacă a împlinit 14 ani. În cazul în care părinții adoptatori nu se înțeleg cu privire la schimbarea numelui copilului, decide autoritatea tutelară. Schimbarea numelui de familie al minorului se poate cere
[Corola-publishinghouse/Science/1532_a_2830]
-
ei va locui copilul. În caz ca părinții adoptatori nu cad la învoială, decide instanța judecătorească, ținând seama de interesele copilului după ce asculta pe părinți și pe copil, daca acesta a împlinit vârsta de 10 ani. Autoritatea tutelara poate da încuviințare adoptatorului minor, la cererea acestuia, după împlinirea vârstei de 14 ani, să aibă locuința pe care o cere desăvârșirea învățăturii sau pregătirii profesionale (art.102 din C.fam). j. Cetățenia adoptatului a) Dobândirea cetățeniei române Art.6 din Legea nr.
[Corola-publishinghouse/Science/1532_a_2830]
-
literatura juridică s-a considerat că adopția este supusă nulității în conformitate cu regulile dreptului comun referitoare la nulitatea actelor juridice civile 255. Nulitatea în materie de adopție poate fi absolută sau relativă, după cum interesul ocrotit prin norma juridică încălcată cu ocazia încuviințării adopției este de interes general ori dimpotrivă ocrotește un interes personal, individual. Cele două feluri de nulități nu se deosebesc prin consecințele lor juridice care sunt identice, ci prin cauzele care le determină și prin regimul juridic aplicabil în fiecare
[Corola-publishinghouse/Science/1532_a_2830]
-
al adopției, precum și preîntâmpinarea conflictelor dintre adoptatori, cu privire la exercitarea ocrotirii părintești. O problemă importantă în practica Dreptului familiei se referă la adopția unui copil de către două persoane, care nu erau soț și soție, prin acte de adopție și hotărâri de încuviințare distincte și succesive. Cu privire la acest caz s-a decis ca cea de a doua adopție este lovită de nulitate absolută, urmind a se aplica prevederile art.6 din Convenția europeană în materia adopției de copii 2, care se referă la
[Corola-publishinghouse/Science/1532_a_2830]
-
la adopție: a) rudenia; b) calitatea de soți a adoptatorilor și adoptatului; c) existența unei adopții nedesfăcute a acelui copil. 3) Procedura adopției este alcătuită din următoarele faze: a) administrativă, realizată de către instituțiile create în acest scop; b) judecătorească, de încuviințare a adopției de către instanță; c) notarială, pentru autentificarea consimțământului la adopție; 4) Efectele adopției sunt: a) numele adoptatului; b) cetățenia copilului adoptat; c) întreținerea copilului de către adoptator. 5) Pot fi adoptați: a) copilul minor; b) copilul major, dacă a fost
[Corola-publishinghouse/Science/1532_a_2830]
-
următoarele cazuri: > căsătoria minorului (art.8 din Decretul nr.31/1954). Această situație privește pe femeia care, potrivit art.4 C. fam., se poate căsători sub vârsta de 18 ani, dacă a împlinit 16 ani sau în anumite cazuri, cu încuviințarea specială din partea autoritatii indicate de art.64, Legea nr.69/1991, dacă a împlinit vârsta de 15 ani; > în caz de desfacere a căsătoriei prin divorț sau încetarea ei prin moarte, soția minoră supraviețuitoare își menține capacitatea de exercițiu, deoarece
[Corola-publishinghouse/Science/1532_a_2830]
-
și în cadrul instituției juridice a minorului interzis. Mijloacele prin care se realizează ocrotirea minorului sunt diverse și multiple, fiind reglementate, în special, prin dispozițiile C. fam. Instanța judecătorească va hotărî în fiecare caz în parte și cu privire la reprezentarea minorului sau încuviințarea actelor sale, precum și la administrarea bunurilor acestuia în cazul copilului din afara căsătoriei ori dintr-o căsătorie lovită de nulitate, sau în situația în care un părinte este mort, decăzut din drepturile părintești, pus sub interdicție, ori dacă în orice împrejurare
[Corola-publishinghouse/Science/1532_a_2830]
-
și îndatoririle părintești cu privire la persoana copilului încredințat de instanța de divorț unei terțe persoane sau unei instituții de ocrotire sunt realizate, prin asemănare cu cazul încredințării copilului de către această instanță unui dintre părinți. Dreptul de administrare, de reprezentare sau de încuviințare a actelor minorului revine părintelui desemnat prin hotărârea judecătorească prin care s-a pronunțat divorțul. Exercițiul acestui drept aparține unuia dintre părinți, fără a fi nevoie de celălalt părinte, care poate cere, potrivit art.44 C.fam., modificarea măsurilor cu privire la
[Corola-publishinghouse/Science/1532_a_2830]
-
prin hotărârea de divorț. Poate fi sesizată autoritatea tutelară când este vorba de măsuri privitoare la bunuri (de exemplu, părintele care a fost desemnat prin hotărâre de divorț să administreze bunurile copilului, vrând să înstrăineze un bun, cere autorității tutelare încuviințarea prealabilă, iar celălalt părinte poate încunoștiința autoritatea tutelară arătîndu-i care este punctul său de vedere). Dacă părinții sau unul dintre ei consideră că persoana căreia i-a fost încredințat copilul nu îl va crește așa cum ar trebui, ei pot cere
[Corola-publishinghouse/Science/1532_a_2830]
-
fi contrar prevederilor legale. Anumite situații sunt expres prevăzute de lege referitor la atribuțiile autorității tutelare de a hotărî și altfel de cum socotesc părinții. Legea prevede că minorul este îndreptățit ca, după vârsta de 14 ani, să ceară autorității tutelare încuviințarea de a-și schimba felul învățăturii sau pregătirii profesionale stabilite de părinți, potrivit art.102 C.fam. După împlinirea acestei vârste, este de presupus că, minorul își va putea da seama dacă învățătura sau pregătirea profesională aleasă de părinți corespunde
[Corola-publishinghouse/Science/1532_a_2830]
-
de părinți, potrivit art.102 C.fam. După împlinirea acestei vârste, este de presupus că, minorul își va putea da seama dacă învățătura sau pregătirea profesională aleasă de părinți corespunde intereselor sale, sau însușirilor lui. Autoritatea tutelară va acorda copilului încuviințarea cerută numai dacă măsura cerută de el este în interesul său. Textul își găsește aplicarea atât în cazul în care ambii părinți sunt de acord cu învățătura sau pregătirea profesională pe care ar urma să o continue minorul, cât și
[Corola-publishinghouse/Science/1532_a_2830]
-
alin.1 C.fam., câtă vreme părinții nu sunt divorțați, și se pot înțelege cu privire la întinderea întreținerii datorată minorului, la felul și modalitățile de exercitare a acesteia, precum și contribuția fiecăruia, înțelegerea dintre ei produce efecte fără a fi nevoie de încuviințarea instanței judecătorești. *Neînțelegerea dintre părinți în caz de divorț, în ceea ce privește contribuția la cheltuieli de creștere, educare, învățătură și pregătire profesională a copilului minor (art.42 alin.3 C.fam.). În cazul divorțului, părintele căruia i s-a încredințat copilul exercită
[Corola-publishinghouse/Science/1532_a_2830]
-
drepturile și îndatoririle reveneau unui singur părinte, în cazul decăderii din drepturile părintești se impun unele precizări potrivit art.110 C.fam., deoarece decăderea din drepturile părintești nu scutește un părinte de a da întreținerea copilului. Autoritatea tutelară poate da încuviințarea părintelui decăzut din drepturile părintești de a avea legături cu copilul, dacă prin asemenea legături creșterea, educarea, învățătura sau pregătirea profesională a acestuia nu sunt în primejdie, potrivit art.111 C.fam. Oricare ar fi natura hotărârii de decădere din
[Corola-publishinghouse/Science/1532_a_2830]
-
etc. i) Drepturile și îndatoririle părintești exercitate de către ambii părinți Măsurile privitoare la persoana și bunurile acestuia se iau de către părinți de comun acord (art.98, alin.1 C.fam.). În literatura juridică s-a arătat că, în privința reprezentării sau încuviințării actelor minorului, acordul părinților trebuie să fie expres. In cazul în care vine în instanță numai unul dintre părinți, deși celălalt nu se află în nici una din situațiile de împiedicare prevăzute de art.98, alin.2, "când unul dintre părinți
[Corola-publishinghouse/Science/1532_a_2830]
-
potrivit legii, sunt îndreptățite a-și da acordul. În cazuri grave, în care salvarea vieții minorului, precum și a persoanelor lipsite de discernământ sau aflate în neputința de a-și manifesta voința, este necesară o îngrijire medicală de urgență, consimțământul sau încuviințarea persoanelor în drept nu se poate obține în timp util, îngrijirea medicală va fi efectuată de medic pe propria răspundere. Este interzisă recoltarea de sânge pentru scopuri terapeutice, de la persoane minore și de la persoane adulte lipsite de discernământ, precum și prelevarea
[Corola-publishinghouse/Science/1532_a_2830]
-
școli, în conformitate cu însușirile acestuia, potrivit art. 101, alin. 2 C. fam. Felul învățăturii și pregătirii profesionale a copilului se stabilește de către părinți, iar în lipsa acestora de către tutore. Minorul este îndreptățit, după împlinirea vârstei de 14 ani, să ceară autorității tutelare încuviințarea de a-și schimba felul învățăturii, ori pregătirii profesionale stabilite de părinți ori tutore (art. 102 C. fam). După împlinirea vârstei de 14 ani, este de presupus că minorul își va putea da seama dacă învățătura ori pregătirea profesională aleasă
[Corola-publishinghouse/Science/1532_a_2830]
-
ori tutore (art. 102 C. fam). După împlinirea vârstei de 14 ani, este de presupus că minorul își va putea da seama dacă învățătura ori pregătirea profesională aleasă de părinți ori tutore corespunde intereselor sale. Autoritatea tutelară va da copilului încuviințarea cerută, dacă aceasta este în interesul său și pe măsura însușirilor și aptitudinilor sale. După împlinirea aceleiași vârste, copilul este îndreptățit a cere schimbarea locuinței, pentru ca aceasta să corespundă învățăturii sau pregătirii profesionale. Învățătura și pregătirea profesională a copilului trebuie
[Corola-publishinghouse/Science/1532_a_2830]
-
va locui minorul, urmând, în caz de neînțelegere, să decidă instanța judecătorească în raport de interesele copilului, ascultând autoritatea tutelară, precum și copilul, dacă a împlinit vârsta de 10 ani (art. 100 alin. 2, 3 C. fam.). Autoritatea tutelară poate da încuviințarea copilului care a împlinit vârsta de 14 ani, la cererea acestuia să aibă locuința pe care o cere învățătura ori pregătirea sa profesională (art. 102 C. fam.). Locuința temporară a copilului nu trebuie confundată cu domiciliul acestuia, pentru stabilirea căruia
[Corola-publishinghouse/Science/1532_a_2830]
-
de 14 18 ani dobândește capacitate de exercițiu restrânsă, ceea ce, din acest punct de vedere legal, echivalează cu posibilitatea sa de a face singur acte de administrare a patrimoniului său dar numai când a obținut, din partea părinților, pentru aceasta, o încuviințare prealabilă. In acest mod, el se asigură față de abuzul terțelor persoane. Avem și o excepție de la regulă, când minorul aflat între vârsta de 14 18 ani dobândește capacitate deplină de exercițiu prin căsătorie, fără a mai fi necesară încuviințarea părinților
[Corola-publishinghouse/Science/1532_a_2830]
-
o încuviințare prealabilă. In acest mod, el se asigură față de abuzul terțelor persoane. Avem și o excepție de la regulă, când minorul aflat între vârsta de 14 18 ani dobândește capacitate deplină de exercițiu prin căsătorie, fără a mai fi necesară încuviințarea părinților. Aceste acte de administrare a bunurilor se fac în mod obisnuit, până la vârsta de 14 ani, numai de către părinți și de către tutore în lipsa acestora, iar între vârsta de 14 18 ani se fac de către minor, dar cu încuviințarea părinților
[Corola-publishinghouse/Science/1532_a_2830]
-
necesară încuviințarea părinților. Aceste acte de administrare a bunurilor se fac în mod obisnuit, până la vârsta de 14 ani, numai de către părinți și de către tutore în lipsa acestora, iar între vârsta de 14 18 ani se fac de către minor, dar cu încuviințarea părinților, In privința administrării bunurilor minorului, părinții sunt supuși acelorași dispoziții ca și tutorele, cu o singură excepție, părinții nu sunt obligați să întocmească inventarul bunurilor minorului dacă acesta nu are alte bunuri decât cele de uz personal (art. 105
[Corola-publishinghouse/Science/1532_a_2830]
-
sub 14 ani deoarece acesta este lipsit total de capacitatea de exercițiu. Dispozițiile art. 105 alin. C.fam. ,prevad ca după împlinirea vârstei de 14 ani, minorul își exercită singur drepturile și își execută tot astfel obligațiile dar numai cu încuviințarea prealabilă a părților. O asemenea încuviințare e necesară numai pentru actele de dispoziție încheiate de el. Potrivit art. 10 .Decretul nr. 31/1954, , minorul care a împlinit 16 ani poate să încheie un contract de muncă fără încuviințarea părinților. Minorul
[Corola-publishinghouse/Science/1532_a_2830]