10,567 matches
-
colinde lumea în chip de ascet și profet (IV, p. 117): "Nu-i trecu nici o clipă prin minte că suferise deja o înfrîngere, că viața pe care se hotărîse s-o ducă nu avea nici o rădăcină în sufletul lui, nici o premisă în existența sa de pînă atunci. Nu știa că suferința este un dar al sorții, ce nu e oferit decît cîtorva atît de deplin încît să poată face abstracție de propriul bine și rău, să trăiască și să gîndească numai
by Harald Hőffding [Corola-publishinghouse/Science/956_a_2464]
-
izvoarele valorice ale existenței ar înceta să mai curgă, ar interveni o anemiere progresivă și o moleșire a vieții spirituale umane și ultimul act al dramei omenești ar fi lipsit tocmai de pecetea sublimului. Marele humor subzistă și cade odată cu premisa că ceea ce dispare nu sînt decît valori individuale, date în experiență. Perisabilitatea lor este elementul tragic în trăirile în care își are sursa marele humor. Elementul acesta nu este însă predominant, atîta timp cît sînt descoperite noi surse de valori
by Harald Hőffding [Corola-publishinghouse/Science/956_a_2464]
-
religiei. Zeii există ca puteri ce reprezintă aceste valori și cerul este întruchiparea valorilor pe care le cunoaștem. Firește, în studiile date istoricește, ne putem opri asupra formelor de cult exterioare și a dogmelor, fără să ne întrebăm pe ce premise psihologice se sprijină. Poți fi bărbat foarte savant, fără să fii psiholog. Merită făcută însă, în orice caz, o încercare și să vedem dacă nu putem pătrunde cumva în baza psihologică. Este de la sine înțeles că pe măsură ce ne întoarcem mai
by Harald Hőffding [Corola-publishinghouse/Science/956_a_2464]
-
spirituale omenești. Humoristul este realist. Superioritatea sa față de ceea ce este individual are ca fundal marea coerență a realității. Pe aceasta se bazează faptul că humorul (în special humorul lui Shakespeare) poate fi numit fidelitate față de realitate. Fidelitatea e întemeiată pe premisa că omul sau lucrul căruia îi sînt credincios rămîne, pe deasupra tuturorschimburilor, tot una cu sine însuși, dezvoltîndu-se în continuitate cu propria fire. Nici o observație individuală nu este suficientă în acest caz. Trebuie să se formeze involuntar sau pe deplin conștient
by Harald Hőffding [Corola-publishinghouse/Science/956_a_2464]
-
fie jucată, în toate actele, dinaintea aceluiași fundal, ci peretele din fundpoate fi schimbat, potrivit cu desfășurarea acțiunii. Este suficient să existe o coerență între scenele ce se schimbă, pentru ca unitatea să fie susținută. Voința de a stabili odată pentru totdeauna premisele intelectuale ar face cu neputință chiar și marele humor. Căci acesta nu se adresează numai trăirilor individuale și nu le desprinde de fundal. El se adresează și fundalul însuși ca la un dat supus legilor schimbării. Orice fundal care ar
by Harald Hőffding [Corola-publishinghouse/Science/956_a_2464]
-
și socotește că aceasta duce doar la trăirea într-o realitate ireală, accentuînd numai latura negativă a ceea ce este mare, și nu se ridică la o realitate superioară care, potrivit concepției sale, poate fi atinsă doar dacă recurgem la niște premise teologice. Iar în opera sa filosofică principală (Uvidenskabelig Efterskrift, VI, p. 525), el consideră humorul pe care îl caracterizează totuși în Stadii pe drumul vieții (Stadier paa Livets Vej, VI, p. 393) ca o expresie a forței spirituale § ca pe
by Harald Hőffding [Corola-publishinghouse/Science/956_a_2464]
-
de o importanță decisivă pentru sentimentul total, care se formează ca rezultat al trăirilor. Luptele și victoriile gîndirii, condițiile și limitele ce-i sînt puse în această dispută, după cum se vede, fapte de mare importanță (cf. § 34, 35). Dacă toate premisele intelectuale arătate pînă aici pot deveni de mare însemnătate pentru formarea unui sentiment total cum este cel al humorului, se înțelege că acesta indiferent de caracterul său individual, complicat sau subiectiv s-a putut dezvolta numai încetul în întreaga sa
by Harald Hőffding [Corola-publishinghouse/Science/956_a_2464]
-
afirma la apariția acestei dispoziții psihice față de viață. Ele sînt însă numai niște condiții care colaborează. Iar filosofia în sine nu va fi niccînd unicul motiv în această direcție. Filosofia nu poate face să ne dăm seama spiritualicește, să limpezim premisele pe care clădește în liniște știința și care se bazează tacit pe viață. Pe cît de puțin este în stare filosofia să reprezinte toate celelalte științe, la fel de puțin poate să înlocuiască viața. Filosofia trebuie să dorească anume ca celelalte științe
by Harald Hőffding [Corola-publishinghouse/Science/956_a_2464]
-
Filosofia trebuie să dorească anume ca celelalte științe să se dezvolte bogat și puternic, pentru că asfel se impun mereu teme noi în domeniul teoriei cunoașterii; apare o activitate nouă ce urmărește ca, pe calea analizei, să fie luminate natura și premisele cunoașterii umane. Filosofia trebuie să mai dorească și ca viața să fie trăită cu energie și putere, căci atunci apar noi teme pentru cel care vrea să studieze baza modului de viață uman. Viața și fenomenele sale sînt obiectul filosofiei
by Harald Hőffding [Corola-publishinghouse/Science/956_a_2464]
-
prea puțin cultivat. Este vorba de raportul dintre activitatea de cunoaștere și munca parțial involuntară realizată în viața sentimentelor și a voinței. Întrebarea care se pune e dacă ceea ce se petrece în ambele domenii de activitate se sprijină pe aceleași premise dacă cele pe care se bazează un domeniupot fi deduse din ale celuilalt ori dacă, poate, cele două grupe de premise se contrazic. Vrem să cercetăm aici doar această chestiune, pe cale istorică, în legătură cu sentimentul total de care ne-am ocupat
by Harald Hőffding [Corola-publishinghouse/Science/956_a_2464]
-
voinței. Întrebarea care se pune e dacă ceea ce se petrece în ambele domenii de activitate se sprijină pe aceleași premise dacă cele pe care se bazează un domeniupot fi deduse din ale celuilalt ori dacă, poate, cele două grupe de premise se contrazic. Vrem să cercetăm aici doar această chestiune, pe cale istorică, în legătură cu sentimentul total de care ne-am ocupat pînă acum. Vrem să cercetăm aici doar această ches-tiune, pe cale istorică, în legătură cu sentimentul total de care ne-am ocupat pînă acum
by Harald Hőffding [Corola-publishinghouse/Science/956_a_2464]
-
acesta este și cea mai potrivită caracterizare a poziției lui Socrate. Ironia socratică era, în esență, o metodă, bine-cunoscuta metodă analitică. Aceasta constă în a te arăta de acord cu o ipoteză și, pornind de la ea, a reveni la niște premise ce se află apoi fie în concordanță, fie în contradicție cu alte presupuneri sau ipoteze, în care crede cel ce-o afirmă. Astfel, Socrate este de acord, cu o seriozitate aparentă, că acela cu care discută înțelege realmente ceea ce susține
by Harald Hőffding [Corola-publishinghouse/Science/956_a_2464]
-
toate celelalte, omul este o parte a naturii, a cărei legătură cu celelalte părți și cu întreaga natură n-o cunoaștem. Bucuria cunoașterii îi concentra tot interesul. Ea era sentimentul său total. Marele humor se bazează însă tocmai pe o premisă în care Spinoza nu credea și anume aceea că înțelegerea și hazul nu se exclud. Rîsul poate fi o expresie nu pentru distanțare, pentru batjocură ori pentru dispreț, ci pentru un sentiment de unitate. Înțelegerea însăși poate aduce cu ea
by Harald Hőffding [Corola-publishinghouse/Science/956_a_2464]
-
exteriorizarea acestora în mod original și unic. Din multitudinea accepțiunilor noțiunii de personalitate, M. Zlate(2000) selectează trei accepțiuni considerate ca fiind esențiale și complementare una în raport cu alta: accepțiunea antropologică, accepțiunea psihologică și accepțiunea axiologică. Accepțiunea antropologică Se pleacă de la premisa că la naștere copilul nu dispune de personalitate, el fiind un candidat la dobândirea acestui atribut. Personalitatea se formează în decursul vieții numai în cadrul relațiilor sociale, prin interacțiunea individului cu multitudinea și varietatea relațiilor sociale. Izolarea copilului la naștere de
PERSONALIATATEA CREATOARE by ELENA ISACHI () [Corola-publishinghouse/Science/1304_a_1892]
-
a domina propria noastră lume; porțile cunoașterii și ale înțelepciunii sunt întotdeauna deschise. Întrucât există tendința de suprasolicitare a creatorului, sănătatea și robustețea fizică, acompaniată de echilibru, forță și rezistență psihologică în fața dificultăților și capacităților inerente creației, fac parte dintre premisele creației. Metode destinate produsului creator Acestea pot fi grupate în două categorii: metode imaginative (intuitive, psihologice) și metode raționale (analitice) 1. Metode imaginative 1.1. Brainstormingul: a fost concepută de A.F. Osborn în 1938 pentru eficientizarea ședințelor de afaceri
PERSONALIATATEA CREATOARE by ELENA ISACHI () [Corola-publishinghouse/Science/1304_a_1892]
-
lideri: unul cu atribuții strict organizatorice și unul pentru coordonarea ședințelor; - durata unei ședințe este de 2-3 ore. Condiții care trebuie respectate: - participanții să difere ca formație profesională, și să aibă un spectru larg de interese, pentru a constitui o premisă a plasticității mentale; - vârsta participanților trebuie să se plaseze între 25-40 de ani, perioadă în care este acumulată experiența de viață și, în plus, nu există eroziuni importante în plan spiritual; - pentru pigmentarea și dinamizarea suplimentară a ședințelor se cooptează
PERSONALIATATEA CREATOARE by ELENA ISACHI () [Corola-publishinghouse/Science/1304_a_1892]
-
spre alte cercetări experimentale, care urmau să determine natura relației dintre inteligență și creativitate, cercetări pe care le putem grupa în categorii majore, în funcție de orientările acestora: - studii ce au considerat creativitatea un factor independent al inteligenței și care pleacă de la premisa că între testele de gândire divergentă și cele de gândire convergentă nu există corelații semnificative; - cercetări ce consideră că există o dependență a creativității de inteligență, concluzie la care au ajuns în urma corelațiilor semnificative constatate între cele două dimensiuni; - corelația
PERSONALIATATEA CREATOARE by ELENA ISACHI () [Corola-publishinghouse/Science/1304_a_1892]
-
acela care dezvoltă capacitatea de sinteză și operativitatea divergentă a gândirii. 4. Motivația creatoare Motivația este un factor extrem de important în declanșarea și explicarea actului creator, întrucât produce și focalizează energiile creative pe obiectivele stabilite (M. Moldoveanu, 2001). Motivația este premisa subiectivă pentru formarea unei atitudini, fiind formată din nevoi care-l determină pe individ să aibă un anumit comportament. Voi trece în revistă, în continuare, principalele modalități în care a fost abordată motivația creativă de către câteva orientări esențiale din psihologie
PERSONALIATATEA CREATOARE by ELENA ISACHI () [Corola-publishinghouse/Science/1304_a_1892]
-
a dus la creșterea consumului de energie la nivel global, care a influențat în mod semnificativ economia mondială. Direcționarea spre dezvoltarea tehnologiilor care generează un nivel cât mai scăzut de emisii de gaze cu efect de seră este una dintre premisele de a ajunge la o economie cât mai eficientă. A) Evoluția demografică În timpul perioadei 1960-2010 populația Pământului s-a dublat, ajungând până la șapte miliarde de locuitori la sfârșitul anului 2011, cu tendința de a crește în continuare. Creșterea populației mondiale
Analiză ecoeconomică pentru sectorul energetic – instrument pentru fundamentarea strategiilor privind schimbările climatice by Paul Calanter () [Corola-publishinghouse/Science/183_a_189]
-
5. Cheltuieli cu protecția mediului Poluarea și protecția mediului sunt considerate probleme esențiale pentru omenire. Transformările care au loc la nivel global în ceea ce privește calitatea mediului impun găsirea de soluții pentru a asigura menținerea echilibrului ecologic al planetei, în scopul asigurării premiselor pentru o dezvoltare durabilă. Îmbunătățirea calității mediului în sensul unei dezvoltări durabile poate fi asigurată prin promovarea unor instrumente economice în administrarea mediului, precum și prin includerea politicilor de mediu în cadrul politicilor sectoriale (transporturi, agricultură, industrie etc.). Cheltuielile pentru protecția mediului
Analiză ecoeconomică pentru sectorul energetic – instrument pentru fundamentarea strategiilor privind schimbările climatice by Paul Calanter () [Corola-publishinghouse/Science/183_a_189]
-
că elementul nou învățat să fie precedat sau urmat de alte elemente sau procedee în conformitate cu secvențele jocului bilateral în condiții de solicitare psihică și în spiritul regulamentului de joc. În alcătuirea conținutului minimal al jocului de baschet am plecat de la premisa că elevii vin la aceste ore să învețe și mai ales să joace baschet, jocul devenind un dialog între aspirațiile lor și posibilitățile lor de exprimare. Pentru a-și atinge scopul, jucătorul trebuie să observe repede, să judece și să
Repere structurale în conceperea echipei reprezentative de baschet by Ciocan Cătălin () [Corola-publishinghouse/Science/91616_a_92851]
-
scrie la „Vrerea” ș.a., fiind unul din animatorii vieții culturale bănățene. După război va fi profesor la țară, predând ulterior la școli generale și licee din Timișoara. Țărănist, o perioadă a fost deținut politic. În 1976 îi apare prima carte, Premise literare. Mai e prezent în „Scrisul bănățean” („Orizont”) și publică volumul de versuri Anotimp interior (1980), câteva antologii și ediții. Premise literare reprezintă o încercare notabilă de reabilitare a culturii bănățene, prin care Ț. respinge ideea plasării Banatului în zona
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290196_a_291525]
-
școli generale și licee din Timișoara. Țărănist, o perioadă a fost deținut politic. În 1976 îi apare prima carte, Premise literare. Mai e prezent în „Scrisul bănățean” („Orizont”) și publică volumul de versuri Anotimp interior (1980), câteva antologii și ediții. Premise literare reprezintă o încercare notabilă de reabilitare a culturii bănățene, prin care Ț. respinge ideea plasării Banatului în zona „provincialismului literar”. În prima parte a volumului se face o incursiune în documentele ce atestă începuturile scrierilor românești din această regiune
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290196_a_291525]
-
un spațiu al interiorității și reflecției asupra comuniunii cu natura, al erosului răsfrânt în amintiri nostalgice sau al meditației asupra actului de creație. Ț. a realizat și traduceri din Charles Baudelaire și Paul Valéry, unele selectate ulterior în antologii. SCRIERI: Premise literare, Timișoara, 1976; Anotimp interior, Timișoara, 1980. Antologii, ediții: Lirica timișoreană (1944-1969), pref. edit., Timișoara, 1970; O, mamă, dulce mamă..., pref. Ana Blandiana, Timișoara, 1973; Ion Popovici-Bănățeanul, În lume, pref. edit., Timișoara, 1973; Cassian R. Munteanu, Bătălia de la Mărășești, pref.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290196_a_291525]
-
lume, pref. edit., Timișoara, 1973; Cassian R. Munteanu, Bătălia de la Mărășești, pref. edit., Timișoara, 1977; Virgil Birou, Oameni și locuri din Căraș, pref. edit., Timișoara, 1982. Repere bibliografice: G. Gheorghiță, Critică și platitudine, „Scânteia tineretului”, 1976, 8 565; Cornel Ungureanu, „Premise literare”, O, 1976, 41; Ulici, Prima verba, II, 221-222; Lucian Bureriu, Cu scriitorul Nicolae Țirioi, O, 1980, 16; Rodica Bărbat, „Anotimp interior”, O, 1980, 17; Petru Sfetca, Cu scriitorul Nicolae Țirioi, O, 1986, 26; Popa, Ist. lit., II, 1128. F. C
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290196_a_291525]