13,563 matches
-
Ca toate astea, Hackler nu vedea cu ochi buni când nu stătea în birou la masa lui. Avea doar sarcini de coordonare de îndeplinit, trebuia să-și ia în serios conducerea Holding-ului, că doar nu-l plătea ca să umble creanga. Dar tocmai în aceste sectoare de muncă Hackler nu era dispus să lase din mână nici cea mai derizorie sarcină, se simțea asaltat de orice propunere, de orice impuls către ceva nou. Tata privea și asta drept un dat care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
în spate, ședea la patul soțului ei care zăcea acolo îngrozit și disperat, dar refăcut în bună măsură după atacul cerebral: fără urmă de paralizie și afazie. Iar ea îi vorbea bărbatului care privea pe fereastră în desimea frunzișului, printre crengi, cu ochii strălucind în reculul luminii. Nu, spuse ea, tu nu ești unul care capitulează, o s-o scoatem noi la capăt, doar ai relații, ai fost cel mai bun vânzător înainte ca Hackler să te ducă cu vorba ca să revii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
sunat o dată. O parte din covoare erau așezate unele peste altele, înăbușind zgomotul pașilor; călcam moale, aproape pluteam. Covoarele aveau ceva strălucitor, de parcă ar fi luminat. Erau de culoare deschisă, într-o nuanță aurie, cu desene lejere, voioase: mănunchiuri de crengi presărând în lung și-n lat frunze și păsări, și aceste modele, culoarea, strălucirea molatică umpleau camera cu o atmosferă luxuriantă. Un perete de sticlă întins pe întreaga lungime deschidea priveliștea unei suprafețe de grădină pe care se iveau copaci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
camera cu o atmosferă luxuriantă. Un perete de sticlă întins pe întreaga lungime deschidea priveliștea unei suprafețe de grădină pe care se iveau copaci singuratici, mici ronduri de flori, și covoarele parcă se continuau în peluzele de iarbă, mănunchiurile de crengi, frunzele și păsările din model devenind în grădină copaci și flori adevărate. Covoarele de mătase mă acaparaseră de tot. Erau splendide. Niciodată nu mai văzusem asemenea țesături mari ce reușeau, prin varietatea lor, să transforme un spațiu larg și generos
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
de mașini pentru curățenia străzilor; fiecare oraș care se respectă va trebui să-și procure asemenea mașini în anii următori, și nu numai una, ci cât mai multe. Și cel care ședea acum la patul tatei cu spatele la geamul prin care crengile de arțar intrau în cameră era fratele meu. Privea obrazul palid, nebărbierit, cufundat în pernă, speriat să-l vadă pe tata zăcând acolo sub ochii lui, așa cum nu-l știa, cu părul în dezordine, cu ochii larg deschiși, cu colțul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
de deasupra malului am străbătut-o unul în spatele celuilalt, până în vârful peninsulei, unde ne-am oprit în dreptul unui golf. Din stâncă țâșnea trunchiul unui pin care se întindea ca un ștreang ruginiu și plin de forță deasupra apei, își desfăcea crengile cu acele prinse în smocuri, raze filigranate de verde, luminate de o dungă de zăpadă peste apa întunecată. Tata s-a oprit. A privit lung, tăcând, și eu am simțit că mă strânge cineva de gât. Am înțeles pentru prima
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
fraze din Zodiacul european pe care-l abandonează apoi amețiți pe noptieră. — Ce prostie, rînjește Gulie, lipindu-și de buze chiștocul de țigară, trăgînd în piept încă un fum, asta v-ar fi de ajutor, dom’ Roja? întreabă rupînd o creangă dintr-un tufiș, apucîndu-se s-o curețe de frunze. — Ciudat, zice Dendé, nu mi-am închipuit că Echinoxiul de Toamnă o să ne prindă tot pe poziții. Timpul nu e defel galanton cum credea cardinalul Mazarin pe vremea Regelui Soare, dar
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
neprevăzute și să ne ia ca din oală. În mijlocul șoselei, de-a curmezișul, un IMS cu cauciucurile dezumflate, flancat într-o parte de un container de gunoi răsturnat, iar în cealaltă de vreo cinci sau șase trunchiuri de copac cu tot cu crengi aruncate parcă din cer unele peste altele. Astea sînt piesele de rezistență, în rest vorbim doar de mărunțișuri îngrămădite, înfundate, aruncate peste tot, fie pentru a astupa breșele, fie pentru a îngroșa sau supraînălța bariera. Cîteva cupe de moloz, o
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
setea. Ne-am răcorit fața și am umplut bidonul cu apă. Ne-am scos încălțările și am pornit pe firul apei la vale. Nu ne atingeam nici de un pai. După câțiva kilometri, am ieșit la mal, prinzându-ne de crengile unei răchiți. Am sărit cât mai departe am putut. Știam de la cei care au încercat să evadeze că au fost prinși cu câinii. Greșeala lor a fost că au trecut apa drept spre malul celălalt. Cât a ținut pădurea, am
Întorşi din infern vol. II by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1238_a_1876]
-
mal, de pază, iar celălalt era bucătarul... Într-o noapte, mergeam în urma lui Filip, când... L-am văzut că s-o lăsat în genunchi, fulgerător. M-o apucat de mână și m-o trântit jos. „Nu mișca! Uite colo printre crengi se mișcă o lumină!” Mi-o înghețat sângele în vine... N-am așteptat nici preț de-o minută, că lumina o și intrat pe potecă. Am sărit în tufișurile din apropiere și ne-am făcut una cu pământul. Nici nu
Întorşi din infern vol. II by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1238_a_1876]
-
Dar În spatele meu deschisese focul ceva mult mai puternic decât un pistol. A fost doar un foc de avertisment, dar mitraliera mare tăie prin copaci și prin lemnul debarcaderului cu o ploaie de picături metalice, trimițând În sus așchii, rupând crengi și tăind prin frunziș. Privind din nou În fața mea, am avut doar atâta timp la dispoziție cât să trag de maneta de accelerație ca să o pun În marșarier și să cârmesc departe de asaltul poliției. Apoi am oprit motorul și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
cats este termenul generic pentru felinele sălbatice, dar cat Înseamnă și pisică domestică. . Animal mamifer din America de Sud, cu un corp robust, cu membre prevăzute cu gheare puternice și arcuite, care se mișcă Încet și stă zile Întregi agățat pe aceeași creangă. . Primul aeroport din Londra, construit În 1915, dar care a fost Închis În 1959, după darea În folosință a aeroportului Heathrow. . Zonă creată printr-o lege din 1920 de reorganizare administrativă a zonei metropolitane a Berlinului, prin care limitele orașului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
ca doi gemeni Într-un uter prea strâmt” (Cuplul). Totul pare prescris și, În același timp, trăit, retrăit, reasumat cu fervoare. Până și simularea dorinței evocă premisa ancestrală, memoria ei dezolantă. Impulsul devine instantaneu impas: „Se-ntinde mâna Evei. Pe creangă/ nici un măr”. Ruga interioară seamănă cu o somație: „oprește Doamne oprește mecanismul rostogolirii”. Imprecațiile nu lipsesc, de o feroce expresivitate uneori: „Ce duhoare Stăpâne ce duhoare grea/ și veche/ din prima zi a-mpărăției tale”. Izgonirea din pacea necunoașterii nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
diferite edituri literar-culturale; la editurile Eminescu, Albatros, Cartea Românească, Dacia, Junimea ș.a. Autorul corelează interesul său pentru literatura română recentă cu cel față de opere clasice autohtone, cât și față de celebre cărți străine, găsind, de pildă, prilejul să-l invoce pe Creangă și Mircea Eliade, pe Thomas Mann sau Malraux. Îl predispun la evidențierea unor „interferențe” mai cu seamă traducerile din prestigioși autori de pe diverse meridiane sau comentarii românești pe marginea operei lor: Hans Hartung, Robert Musil, Elias Canetti, filmele lui Ingmar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
ar putea considera vinovați de existența sa frântă, ca autori ai unei vieți blestemate, În afara normalității. Pe strada Costache Morțun, nr. 4, patul pe rotile era adus uneori pe cerdacul larg, cât o cameră. Blecher atingea cu degetele fructele din crengile copacului... Dar puținele clipe de răgaz ale bolii le folosește mai ales pentru scris, pentru cartea care, cum spune, „ia proporții și se plămădește ca o ființă proteică”. Se luptă nu doar cu torsiunile trupului, ci și cu primejdia de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
de aproape un secol În memoria lectorului român, datorită unuia dintre artiștii cei mai mari ai acestei țări. „Nu știu alții cum sunt, dar eu, când mă gândesc la locul nașterii mele”, așa debutează Amintirile din copilărie ale lui Ion Creangă. „Când privesc mult timp un punct fix pe perete, mi se Întâmplă câteodată să nu mai știu cine sunt nici unde mă aflu”... acesta este startul Întâmplărilor În irealitatea imediată a lui Blecher. Humulești, lângă apa Ozanei - aproape de Neamț, aproape de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
mult timp un punct fix pe perete, mi se Întâmplă câteodată să nu mai știu cine sunt nici unde mă aflu”... acesta este startul Întâmplărilor În irealitatea imediată a lui Blecher. Humulești, lângă apa Ozanei - aproape de Neamț, aproape de Roman... La Creangă, situarea temporală și spațială („locul nașterii”), dar și toate detaliile unei lumi ingenue și pline de neastâmpăr sunt perfect fixate. Ca și climatul sufletesc al rememorării: „Și, Doamne, frumos era pe atunci”... Stabil și senin În această lume, oricâte dureri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
ascundeam, când ne jucam noi, băieții, de-a mijoarca, și la alte jocuri și jucării pline de hazul și farmecul copilăresc, parcă-mi saltă și acum inima de bucurie! Și, Doamne, frumos era pe-atunci.” G. Călinescu vorbește, În cazul Creangă, de o experiență de viață „condensată În forme nemișcătoare, tuturor cunoscute” (s.n.), Încât opera literară n-ar mai fi decât „o reaprindere a unor elemente tocite de uz”, dar subliniază că În Amintiri nu este totuși „nimic cu caracter de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
Amintiri nu este totuși „nimic cu caracter de confesiune ori de jurnal”. Că ar fi vorba de geniul popular, „anulat ca individ și fortificat ca exponent”, iar materia operei rămâne „copilăria copilului universal”... La 50 de ani de la pagina lui Creangă și la ceva mai mult de 50 km de locurile fermecate care au izbândit În inimitabila sa artă, personajul-narator al lui Blecher, pe care nimic În afara, eventual, a vârstei nu-l apropie de solarul protagonist al amintirilor humuleștene, accentuează de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
poate, să depindem doar de noi Înșine. Să nu așteptăm nimic, să ne fim suficienți nouă Înșine. Sau să ne mulțumim cu mesajul mut al fiecărei dimineți, cerul, vrăbiile, copacul din curte... În fața ferestrei veghează un copac solid, ramificat În crengi multe și bogate. Înțeleg lecția pe care mi-o propune. Și totuși mă uit la ceas, aștept sosirea poștașului. Aș putea fi Întrebat dacă, locuind o vreme Într-o țară străină, relația umană schimbată prin călătorie și corespondență nu se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
de către un pretins medic italian, domiciliat actualmente În Statele Unite, care rezumă vechea sa amiciție cu Tabucchi. Epistola debutează prin a exprima admirația corespondentului pentru filmul lui Lopes, care făcuse din romanul lui Tabucchi „ceea ce Mondrian a reușit să facă cu crengile Încâlcite ale unui copac, transformându-le În linii orizontale și verticale”. Prin această „geometrizare”, regizorul ar fi restabilit adevărul profund al cărții: În film, Spino este „aceeași persoană ca și cadavrul pe care Îl cercetează, până și amprentele lor digitale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
o lupă. Camera dinspre interior servește drept dormitor pentru Mao. Are pereți alb-gri și draperii prăfuite de culoarea vinului. Patul din lemn, în formă de barcă, are multe rafturi ajustabile pentru cărți. Afară, pini de trei sute de ani își întind crengile spre orizont. Dincolo de terasa din piatră de calcar, e un braț al lacului Zhong-nan-hai, cu iarbă de apă verde. Pești cu cap ca de câine se strâng sub frunzele de lotus. Pe partea stângă, tocmai a fost terminată o nouă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
așterne în față. Cocorii din această noapte se rotesc iar pe șuvițele împletite ale apei. Strigătele lor adunate continuă încă o oră în văzduhul care se golește. Păsările bat din aripi și se agită, pline de neastâmpărul migrației. Unele rup crengi înghețate și le aruncă în aer. Agitația lor se irosește în lupte. În sfârșit, cocorii își găsesc liniștea într-un somn prudent, pe cataligele lor, cei mai mulți stând în picioare în apă, iar alți câțiva mai departe, pe miriște. Un scrâșnet
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
avea să savureze fiecare pas mărunt care avea s-o afunde iar în sclavie. În camera lui Mark, pedichiura era pe sfârșite. Mark stătea pe pat, uitându-se atent la degetele lui cum s-ar uita un leneș la o creangă de copac filmată. Bonnie se învârtea în jurul lui, trăncănind. — La țanc, îi spuse ea lui Karin. Poți să ne faci o poză? Bonnie scotoci prin geanta ei fermecată și scoase la iveală un aparat foto de unică folosință. Se așeză
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
smulg hălci din el, le îngroapă pentru iarna care vine. Coioții îi lustruiesc oasele până ajung de un ivoriu strălucitor. Pe sub coastele lui uriașe, arcuite, trec mașini. De vertebrele șirei spinării lui atârnă semafoare. În curând, din oasele lui răsar crengi și frunze. Localnicii mișună prin el, fără să vadă altceva decât stradă, piatră, copaci. Părțile corpului se întorc la el, așa de lent că nu-și dă seama. Zace în patul care se micșorează, făcând inventarul. Coaste: da. Burtă: avem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]