13,026 matches
-
sunt tocmai cei care sunt cel mai mult împinși de pasiuni, și încă de pasiuni josnice, adică proștii puri sau proștii pozitivi și agresivi... Și ce-i cu asta? - l-am întrebat. — Tu, care te-ai consacrat o vreme studierii filozofiei nemțești, trebuie să știi ce-i cu puritatea - Reinheit, nu așa se spune? - pe care au luat-o de la Platon. Există ideile pure, știința pură, rațiunea pură, cunoașterea pură... Și există de asemenea proștii puri, adevărații proști sau simplii proști
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
și ale improvizației, detestăm acea organizare mecanică exterioară. Și știi că eu unul m-am încredințat totdeauna hazardului... — Da, am vrut să te fac un fiu al hazardului - i-am spus -. Pe când te zămisleam în chip fantastic eram preocupat de filozofia hazardului și-l citeam pe Cournot. — Lasă lecturile! Și crede în hazard, ceea ce înseamnă să crezi în Providență, întrucât hazardul, ca și Providența, e imprevizibil. Și crede în improvizație! Iar dacă un prost pur care s-a pregătit vreme de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
eu, pe care tu mă socotești o ființă fictivă, o plăsmuire monstruoasă a fanteziei tale umoristice, ți-aș putea da tot atâta încredere în tine însuți ca aceea pe care o am eu în mine! Ce rău ți-au făcut filozofiile acelea ale purității și idealismului de care te-ai lăsat absorbit o vreme! Și mai crezi, nefericitule, și în victoriile metafizice! — Ce-i cu victoriile astea metafizice? - l-am întrebat. — Ah, cum, nu știi?... Atunci, uite, Berliner Tageblatt spunea cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
ne-a rezervat unor lucrări mărețe.“ Text prețios pe care trebuie să știm a-l interpreta. Pentru că aici se spune că Germania i-a rezervat Providenței un mare rol, dat fiind că Providența s-a pus, pare-se, pe învățat filozofia kantiană, și, pe de altă parte, faptul că victoria germană e o necesitate metafizică nu vrea să spună decât că victoria metafizică e o necesitate germană. Și victoria metafizică constă în a crede că ai fost învins. — Și nu-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
logică și coerență, adică organizare, în toate astea? Salamanca, octombrie 1915 (Publicat în La Nación, Buenos Aires, 21 noiembrie 1915.) II Pirandello și cu mine E un fenomen curios și deseori întâlnit în istoria literaturii, a artei, a științei sau a filozofiei, acela că două spirite, fără a se cunoaște și a-și cunoaște unul altuia operele, fără a intra în legătură unul cu altul, au urmat același drum și au elaborat concepții analoage ori au ajuns la aceleași rezultate. S-ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
Pérez al meu - nu oare ale mele despre el? -, văzând că eu, presupusul său autor, îi tăgăduiam existența reală și independentă, și eforturile sale de supraviețuire, le-am văzut comentate în legătură cu unele idei ale lui Pirandello, care constituie o întreagă filozofie estetică. Nu lipsea, desigur, inevitabilul calificativ de paradox. Pentru că afirmația noastră, foarte serioasă și cu seriozitate umoristică - cea mai serioasă dintre toate - cum că don Quijote și Sancho au mai multă realitate istorică decât Cervantes, și că nu Shakespeare i-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
numesc fictive sunt poate mai puțin reale, dar mai adevărate. Mai puțin reale, dar mai adevărate! Și ce e realitatea? Ce e adevărul? Există o realitate neadevărată? Există un adevăr nereal? Este întreaga problemă a artei și întreaga problemă a filozofiei. E problema istoriei. Problema istoriei? Istoria nu are nicio problemă. Istoria însăși este o problemă care se desfășoară continuu, rezolvându-se în fiecare moment, și punându-se din nou în momentul când se rezolvă și pentru că se rezolvă. Și problema
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
visului și, ca atare, esența vieții. Și, într-adevăr, filozofii n-au văzut partea din ei înșiși, din visarea care îi constituie, pe care au pus-o în efortul lor de a sistematiza viața și lumea și existența. Nu e filozofie mai profundă decât contemplarea felului cum se filozofează. Istoria filozofiei e filozofia perenă. Trebuie, în sfârșit, să-i mulțumesc dragului meu Cassou - oare nu eu, cel portretizat, l-am făcut autor al portretului? - pentru faptul de a recunoaște că, în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
n-au văzut partea din ei înșiși, din visarea care îi constituie, pe care au pus-o în efortul lor de a sistematiza viața și lumea și existența. Nu e filozofie mai profundă decât contemplarea felului cum se filozofează. Istoria filozofiei e filozofia perenă. Trebuie, în sfârșit, să-i mulțumesc dragului meu Cassou - oare nu eu, cel portretizat, l-am făcut autor al portretului? - pentru faptul de a recunoaște că, în ultimă instanță, apărându-mă pe mine îi apăr pe cititorii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
văzut partea din ei înșiși, din visarea care îi constituie, pe care au pus-o în efortul lor de a sistematiza viața și lumea și existența. Nu e filozofie mai profundă decât contemplarea felului cum se filozofează. Istoria filozofiei e filozofia perenă. Trebuie, în sfârșit, să-i mulțumesc dragului meu Cassou - oare nu eu, cel portretizat, l-am făcut autor al portretului? - pentru faptul de a recunoaște că, în ultimă instanță, apărându-mă pe mine îi apăr pe cititorii mei și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
străini, pe prieteni și pe dușmani, că ai câștigat-o. Există o legendă a realității care e substanța, realitatea intimă a realității înseși. Esența unui individ și cea a unui popor reprezintă istoria lor, iar istoria este ceea ce se numește filozofia istoriei, este reflecția pe care fiecare individ sau fiecare popor o fac despre ceea ce li se întâmplă în lăuntrul lor. Cu întâmplări, întâmplate, se constituie fapte, idei devenite carne. Cum însă ceea ce-mi propun acum e să povestesc cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
altceva, rațiunea e socială; adevărul, îndeobște, e complet individual, personal și necomunicabil. Rațiunea ne unește, adevărurile ne separă. [Acum însă îmi dau seama că pesemne adevărul e ceea ce ne unește și rațiunile sunt ceea ce ne separă. Și că toată această filozofie tulbure despre rațiune, adevăr și nebunie decurgea dintr-o stare sufletească de care, în momente de mai mare seninătate a spiritului, mă vindec. Și aici, la frontieră, față-n față cu munții pământului meu natal, deși lupta mi s-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
1835, Mazzini îi scria Judithei sale: „Cât despre mine, las totul și mă reîntorc în individualitatea mea, mustind de amărăciune pentru tot ce iubesc mai mult, de dezgust față de oameni, de dispreț față de cei ce-și oploșesc lașitatea în rămășițele filozofiei, plin de superioritate față de toți, dar de durere și de indignare față de mine însumi, față de prezent și de viitor. Nu-mi voi mai ridica mâinile din noroiul doctrinelor. Și blestemul patriei mele, al aceleia care va apărea fără doar și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
de așteptare - după care fac stânga-mprejur când îl văd pe David Spellman de la Drept corporatist așezat pe una dintre canapele cu un client. Chiar dacă el nu pare să mă fi recunoscut. Pornesc spre un stativ cu broșuri lucioase cu filozofia Carter Spink și mă afund într-una dintre ele, despre Soluționarea Conflictelor. E prima oară când citesc efectiv o broșură Carter Spink. Doamne, ce aberații. — Trish ? — Ăă... da ? Mă răsucesc pe călcâie și văd o femeie în smoching cu o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
citește alt exemplar al aceluiași ziar. — Au publicat interviul lui Trish ! mă anunță. Uite ! — „Întotdeauna am știut că Samantha e cu un cap peste menajerele obișnuite, spune Trish Geiger, treizeci și șapte de ani”, citește Trish mândră. „Am discutat adesea filozofie și etică împreună, în timp ce dădea cu aspiratorul”. Ridică privirea și se schimbă la față. — Samantha, te simți bine ? Arăți foarte rău. — N-am dormit prea bine, recunosc, și pun ceainicul pe foc. Am petrecut noaptea la Nathaniel. N-am mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
cumpere vasele, dar acum fără absurda speranță că ne vor salva viața niște ridicole păpuși de lut, Trebuie să trăim cu ce este, și nu cu ce-ar putea fi sau cu ce-ar fi putut fi, Admirabilă și pacifică filozofie, Iartă-mă dacă nu sunt în stare să înțeleg mai bine, Nici eu nu înțeleg prea multe, dar m-am născut cu o minte care suferă tocmai de incurabila boală de a se gândi la ce-ar putea fi sau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
e făcut și din hainele pe care le poartă, dar s-ar putea să nu se observe imediat, ci doar în timp. La revedere, la revedere, spuse Marçal în timp ce se despărțea de nevastă cu un sărut, aveți tot drumul pentru filozofie, profitați. Marta și tatăl ei se îndreptară spre locul unde lăsaseră furgoneta. Pe fațada Centrului, deasupra capetelor lor, un nou afiș gigantic proclama, VĂ VOM VINDE TOT CE VĂ TREBUIE, DACĂ NU PREFERĂM SĂ AVEȚI NEVOIE DE CEEA CE AVEM DE
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
așadar? Ți-am spus numele meu, dar el nu trezește nici un ecou În tine. Sunt Hasan Sabbah din Kom. Nu mă fălesc cu nimic altceva În afară de faptul că am Încheiat, la șaptesprezece ani, lectura a tot ce privește științele religiei, filozofiei, istoriei și astrelor. Nu citești niciodată totul, există atâtea cunoștințe care pot fi dobândite În fiecare zi! — Pune-mă la Încercare. În joacă, Omar se apucă să-i pună interlocutorului său câteva Întrebări, despre Platon, Euclid, Porfir, Ptolemeu, despre medicina
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
cont. O să încep cât de repede. Chiar în seara asta! Adevărul e că abia aștept să mă apuc de carte. Am atâtea teme importante pe care vreau să le abordez, cum ar fi bogăția și sărăcia, religia comparată... poate și filozofia... adică, știu că editorii mi‑au cerut o carte simplă, dar de ce să nu discut și chestiuni mai generale? De fapt, dacă se vinde bine, poate țin și niște conferințe. Doamne, ar fi super, nu? Poate devin un fel de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
mine. Aparatul face un panoramic și o arată pe Clare așezându‑se pe canapea lângă Emma și uitându‑se sobră la public. — Nu pare chiar întruchiparea veseliei, zice Suze. — Nici nu e. — Deci, Clare, zice Emma veselă. Care este esența filozofiei tale financiare? — Ai un slogan? intervine Rory vesel nevoie mare. — Nu cred în sloganuri, spune Clare, privindu‑l pe Rory dezaprobator. Administrarea veniturilor personale nu e o distracție. — Da! zice Rory. Sigur că nu. Îhm... deci, Clare, ai câteva ponturi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
ochelari de vedere cu ramă metalică. Și e lipsită complet de nuanțe. Judecând după tunsoarea ei băiețească, ar putea fi asemănată și cu Amélie Poulain, după douăzeci de ani. Liliane a fost o elevă silitoare. Și-a luat bacalaureatul în filozofie și toată lumea se aștepta să urmeze dreptul. Din motive absolut inexplicabile, destinul ei, câtuși de puțin fabulos, a făcut-o să se angajeze, imediat după absolvirea liceului, ca asistentă la un cabinet notarial. Cu aerul ei sever și serios, impune
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
Din păcate pentru el, Gérard s-a îngropat în provincie unde n-a avut nici măcar ocazia unui șantaj mai ca lumea, care să-l propulseze la Paris. Și când te gândești că fusese unul dintre cei mai buni studenți la filozofie! Se plimba prin Bernard Henri Lévy ca pe un gazon proaspăt tuns într-o zi ploioasă și avea câte-un citat din Jean-Paul Sartre la îndemână pentru orice împrejurare. Dar ce să faci cu citatele din Sartre când dai doar
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
mai știa să-și semneze numele! Năuc, îngrozit, transpirat, în fața hârtiei pe care nu izbutea s-o semneze. Nu-și mai amintea numele, semnătura. Și se făcuse tot mai târziu, noapte, și Marcu Vancea era deja bătrân. Strălucit doctor în filozofie de la Sorbona, decis să supraviețuiască furtunii ca un obscur depozitar de vinuri, necesare oricând și mai ales în vremuri grele, convins că fratele său chirurgul va supraviețui pitit între munți și bolnavi obscuri, care îl vor proteja. N-ar mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
domnilor ce vasăzică arta șoferilor bucureșteni!... Domnul doctor își scoase portofelul, dar Tolea îl bătu protector pe spate. Lasă, nene, eu plătesc. — Fii serios, dom’ profesor! A fost o consultație, pot spune. O prelegere de artă, dacă nu chiar de filozofie. Cred că și prietenul nostru de la volan s-a delectat. — Lasă-l pe domnul Bender în pace. Am spus că eu plătesc, eu plătesc. De altfel, cursa nu s-a terminat. Mergem mai departe. — Cum, nu rămâi la masă? Mi-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
fiul devenise un răzvrătit, un extremist.Da,a renunțat la familie, la vocație, la patrie, părăsind totul. Părăsind totul, până la urmă. Poate, chiar și pe sine... — Și acum? — Retras. Foarte retras. A devenit un fel de „specialist“. Probleme de limbaj, filozofia limbajului. Dialectologie, defectologie, nu mai știu exact. — Și nu se repatriază? Grecia e o țară liberă, azi. Se trăiește bine, acolo. Mulți s-au întors, în ultimii ani. N-are de ce. S-a înstrăinat, a trecut prin multe. Nu conectează
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]