10,805 matches
-
literare al lui Eugen Ionescu. În primul caz e respins ca inadmisibil abuzul prin care comentariile ideologice asupra iudaismului, suscitate de prefața antisemită a profesorului Nae Ionescu, sunt date drept cronică literară, în al doilea se relevă condiția de „confesiune tragică” a lui Nu, citit, insolit, ca un document al „înfrângerii” încercate de un tânăr rebel, narcisiac și neaderent nici unei discipline sau angajări. Rubrica-dicționar „o idee”, vedetă favorită a revistei, combate, potrivit șapoului introductiv, „confuzia” și „echivocurile” terminologice care nasc pretinse
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286515_a_287844]
-
dureroasă a trecerii ireversibile a timpului, profunda tristețe ce însoțește schimbarea anotimpurilor structurează întreaga gamă de tonuri a poemelor, care cunosc o gradație ascendentă a sentimentului, de la emoția banală ce însoțește imaginea „copiilor care cresc” (Vântul) până la viziunea cu accente tragice, amintind de lirismul blagian, din Divagație nocturnă: „Se apropie de mine tristețea-ncet/ Cum vine-n codri ploaia de noiembrie;/ Nici dragostea, nici noaptea nu-mi alină/ Această umbră tragică a timpului/ Și simt că undeva e-o rană,/ E
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285529_a_286858]
-
însoțește imaginea „copiilor care cresc” (Vântul) până la viziunea cu accente tragice, amintind de lirismul blagian, din Divagație nocturnă: „Se apropie de mine tristețea-ncet/ Cum vine-n codri ploaia de noiembrie;/ Nici dragostea, nici noaptea nu-mi alină/ Această umbră tragică a timpului/ Și simt că undeva e-o rană,/ E-n mine-o rană care nu se-nchide./ E poate-altoiul nevăzut al morții/ Ce-mi crește undeva în trup și-n suflet.” Ajuns în amiaza vieții, de unde nu mai poate
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285529_a_286858]
-
I. Brătianu între opțiunea democrată și acomodarea la dictatură" în Caietele Brătianu, nr. 2, 2011, pp. 7-11. Pentelescu, Aurel, "Zona Mării Negre în viziunea lui Gheorghe Brătianu", în Revista de Istorie Militară, 1997, nr. 5-6, (45-46), pp. 51-54. Pentelescu, Aurel, "Destinul tragic al unui mare savant", în Revista de Istorie, 2003, nr. 4, pp. 8-10. Pentelescu, Aurel, În fața istoriei. Gheorghe I. Brătianu 1898-1953, Editura Dacia, Cluj-Napoca, 2003. Pentelescu, Aurel, Țăranu Liviu, "Gheorghe I. Brătianu în timpul domiciliului obligatoriu (1947-1950)", în Caietele Brătianu, nr.
by GABRIELA GRUBER [Corola-publishinghouse/Science/943_a_2451]
-
geo-politice a României", în Dosarele Istoriei, 2000, nr. 6; Idem, "Gh. I. Brătianu un istoric printre politicieni", în Dosarele Istoriei, 2001, nr. 1; Idem, "Gheorghe I. Brătianu și "Biroul Păcii"", în Dosarele Istoriei, 2003, nr. 4. 26 Aurel Pentelescu, "Destinul tragic al unui mare savant", în DI, 2003, nr. 4; Idem, "Zona Mării Negre în viziunea lui Gheorghe Brătianu", în Revista de Istorie Militară, nr. 5-6, (45-46), 1997. 27 Petre Otu, Aurel Pentelescu, Gheorghe I. Brătianu. Istorie și politică, Editura Corint, București
by GABRIELA GRUBER [Corola-publishinghouse/Science/943_a_2451]
-
Brand al lui Ibsen, cu haina neagră încheiată auster până sus, călcând pe un ghețar. Însă văzut de aproape, pastorul n-avea în ochii săi pătrunzători durități nordice, iar tristeța încruntată într-o ironie gravă îi dădea înfățișarea unui actor tragic. G. CĂLINESCU SCRIERI: M. Aurelius Varus Caesar și L. Aurelius Commodus, A.D. 138-161, București, 1909; Contribuții epigrafice la istoria creștinismului daco-roman, București, 1911; Idei și forme istorice, București, 1920; ed. îngr. și pref. Al. Zub, București, 2003; Memoriale, București, 1923
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288699_a_290028]
-
Cuvântul studențesc”. A făcut reportaje, a semnat cronici teatrale și cronici plastice, omul de teatru fiind un desenator înzestrat, cu o înclinație pronunțată spre caricatural (cum spune singur - într-un interviu acordat lui Ion Biberi - cu o „viziune caricaturală și tragică a vieții”). A deschis, de altfel, mai multe expoziții cu desene satirice, atrăgându-și prețuirea deosebită a lui Tudor Arghezi. Iar spectacolele pe care le-a montat poartă amprenta unui fel al său de a vedea, dominat de valențele plasticității
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289518_a_290847]
-
pământ. Avea să se zbată cu atâta violență între mâinile care o țineau, să scoată strigăte atât de sfâșietoare, încât până și cortegiul funerar al rușilor din cimitirul acelui îndepărtat orășel siberian avea să rămână înmărmurit. Deși obișnuiți cu strălucirea tragică a funeraliilor din țara lor, cu lacrimile năvalnice și cu bocetele răscolitoare, oamenii aceia străteau încremeniți în fața frumuseții chinuite a tinerei franțuzoaice. Ea se zbătea deasupra gropii strigând în limba ei sonoră: „Aruncați-mă și pe mine! Aruncați-mă!” Acel
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
-i însoțesc pe Nicolae și pe Alexandra dacă îi știam condamnați? Dacă știam că nici măcar fiica lor, Olga, nu va fi cruțată? Că și ceilalți copii, pe care Alexandra nici nu-i adusese încă pe lume, vor cunoaște aceeași soartă tragică. Cu o bucurie ascunsă, am zărit într-o seară o culegere mică de poeme, pe care bunica, așezată printre florile de pe balconul ei, o răsfoia pe genunchi. Îmi simțise oare încurcătura, amintindu-și de incidentul din vara trecută? Sau pur
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
scurtă ezitare, o pauză involuntară, care nu a făcut decât să sporească atenția noastră. - A murit subit, în palatul Élysée. În brațele iubitei lui Marguerite Steinheil... Fraza aceea a pus capăt copilăriei mele. „A murit în brațele iubitei lui...” Frumusețea tragică a acelor cuvinte m-a răscolit. O întreagă lume, cu totul nouă, a dat năvală asupra mea. De altfel, revelația aceea m-a frapat înainte de toate prin decorul ei: scena amoroasă și mortală se desfășurase la Élysée! În patul prezidențial
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
-lea, a fost asasinat de Ioan fără de Frică, duce de Burgundia, în noaptea de 23 spre 24 noiembrie 1407”... Ieșea de la regina Isabeau de Bavaria... Bunica a tăcut, dar, în șoapta picăturilor, auzeam încă numele acelea uimitoare, țesute într-o tragică monogramă de iubire și de moarte: Ludovic de Orléans, Isabeau de Bavaria, Ioan fără de Frică... Deodată, fără să știu de ce, mi-am amintit de Președinte. Un gând foarte limpede, foarte simplu, evident: și anume că, de-a lungul tuturor acelor
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
încătușat într-o singurătate profundă și studioasă. La sfârșitul verii, mă întorceam de la Saranza, asemenea unui tânăr explorator, cu o mie și una de descoperiri în bagajele mele - de la ciorchinele de struguri al lui Proust până la plăcuța care atesta moartea tragică a ducelui de Orléans. Toamna și mai ales în timpul iernii, m-am transformat într-un maniac al erudiției, într-un arhivar ce spicuia cu înverșunare orice informație despre țara căreia nu reușise decât să-i abordeze taina în excursia din
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
ajungă hergheliile de cai de la Kiev la ginerele său francez atacat de războinicii normanzi. Și care era distracția zilnică a Annei Iaroslavna în întunecoasele castele medievale, unde regreta atât de mult lipsa băilor rusești... Nu mă mai mulțumeam cu povestea tragică a morții ducelui de Orléans sub ferestrele frumoasei Isabeau. Nu, acum porneam în urmărirea ucigașului său, a lui Ioan fără de Frică, căruia trebuia să-i reconstitui ascendența, să-i stabilesc faptele de vitejie din război, să-i cunosc veșmintele și
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
justa noastră mânie. Viața era, de fapt, o ciornă interminabilă, unde evenimentele, prost aranjate, dădeau unele peste altele, unde personajele, prea numeroase, se împiedicau să vorbească, să sufere, să fie iubite sau urâte individual. Mă zbăteam între cele două povestiri tragice: Beria și femeile acelea tinere, a căror viață lua sfârșit o dată cu ultimul geamăt de plăcere al violatorului lor; Charlotte, tânără, de nerecunoscut, aruncată pe nisip, bătută, torturată. Eram dezamăgit, mi-era ciudă pe mine pentru indiferența mea obtuză. Chiar în
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
liniștită. Am ghicit în ochii ei acea infailibilă stăpânire de sine pe care o dobândești învățându-te zilnic cu durerea, cu spaima, cu primejdia. Aflând, prin câteva întrebări discrete și aparent banale, că nu veneam ca vestitor al unor întâmplări tragice, s-a dus în antreu și i-a telefonat mătușii mele ca să-i anunțe sosirea mea. Și, din nou, am fost surprins de ușurința cu care a vorbit Charlotte cu femeia aceea atât de diferită de ea. Vocea ei, vocea
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
transformare asemănătoare. Căci, transmise mai întâi lui Alex Bond (îi lăsase Charlottei numărul lui de telefon de la Moscova), veștile acelea și pachețelul care le însoțea călătoriseră multă vreme trecând de la o persoană la alta. De câte ori erau încredințate cuiva, sensul lor tragic diminua, emoția se estompa. Și un necunoscut m-a anunțat la telefon, pe un ton aproape jovial: - Știți, mi s-a dat un pachețel pentru dumneavoastră. Este din partea... nu știu cine era, în sfârșit, ruda dumneavoastră a decedat... În Rusia. Erați probabil
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
scrisul ei fin și precis, viața unei femei. Neatent, probabil că am sărit peste locul în care bunica îmi explica unde se cunoscuseră. De altfel, puțin îmi păsa de asta. Căci viața povestită de ea nu era decât un destin tragic de femeie în plus, unul dintre destinele tragice de pe vremea lui Stalin, care ne răscoleau când eram tineri și a căror durere se tocise de atunci. Femeia aceea, fiica unui chiabur, cunoscuse încă de copil exilul în mlaștinile Siberiei occidentale
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
Neatent, probabil că am sărit peste locul în care bunica îmi explica unde se cunoscuseră. De altfel, puțin îmi păsa de asta. Căci viața povestită de ea nu era decât un destin tragic de femeie în plus, unul dintre destinele tragice de pe vremea lui Stalin, care ne răscoleau când eram tineri și a căror durere se tocise de atunci. Femeia aceea, fiica unui chiabur, cunoscuse încă de copil exilul în mlaștinile Siberiei occidentale. Apoi, după război, acuzată de „propagandă anti-colhoznică”, se
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
-i aduce semnele afecțiunii veșnice a fraților, surorilor și părinților. Acest cântec contrastează cu orațiile care preamăresc evenimentul nunții, calitățile mirelui, belșugul sărbătorii și fericirea noii familii: prin sinceritatea lui, contrastează cu ansamblul excesiv ceremonializat și alegorizat al nunții. Aproape tragic În lirismul său, el funcționează ca un mod ritualizat de exprimare a unor spaime (Întemeiate pe experiențele unor căsătorii nefericite) și de recunoaștere socială a unor inegalități de gen, structurale ordinii satului tradițional. După acest moment ritualic urmează sosirea alaiului
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
Carroll, Alice în țara minunilor, București, 1946; Graham Greene, Destine încrucișate, București, 1946; Louis Golding, Magnolia Street, București, 1946; James Hilton, Nu suntem singuri, București, 1946; Stephen Leacock, Trăsneli, București, 1946; Clare Sheridan, Nuda veritas, București, 1946; Erskine Caldwell, Pământ tragic, București, 1948 (în colaborare cu Vintilă Russu-Șirianu); Chun-Chan-Yen, Vântul - Shih-Ming, Sentința, București, 1949; Gordon Kahn, Hollywood contra Hollywood, București, 1949 (în colaborare cu P. Voina); V. Liubimova, Bulgăre de zăpadă, București, 1949 (în colaborare cu I. Efremov); Albert Maltz, Așa
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288019_a_289348]
-
final, absurda insignifianță. Un absurd care constata André Lalande, în Vocabulaire technique et critique de la philosophie "designe tout ce qui est contraire au sens commun ou même à nos habitudes d'esprit". Caragiale a creat "individul" dominat de un "pustiu tragic lăuntric", "amicul" angrenat în acțiuni lipsite de finalitate, personaje "aplatizate", al căror nume este înlocuit prin substantive: Domnul, Feciorul, Sergentul, Impiegatul, Aprodul etc., procedeu preluat de Eugen Ionescu în Lecția, Delir în doi, O fată de măritat. Toate caracterizate prin
by Loredana Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1088_a_2596]
-
Eugen Ionescu în Lecția, Delir în doi, O fată de măritat. Toate caracterizate prin "dezarticularea limbajului". Modernitatea intrinsecă a prozei și a dramaturgiei, particularitățile intrigii, distorsiunea limbajului, conflictul dintre individ și sistem, râsul "crispat, înghețat", asemănător cu râsul din farsa tragică, modernă pledează pentru situarea dramaturgiei lui Caragiale "la o distanță aproximativ egală" între piesele clasice și dramaturgia absurdului. Aceeași mutație s-a produs la nivelul tipologiei. Specificitatea personajului clasic consta în consecvența devenirii temporale. Caragiale și Eugen Ionescu aduc pe
by Loredana Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1088_a_2596]
-
Privirea globală asupra absurdului comic caragialian îi permite Loredanei Ilie să imprime o imagine valorizatoare dramei Năpasta, descalificată valoric de Paul Zarifopol, în eseul Publicul și arta lui Caragiale. Defectele amendate de critic sunt întoarse în trăsături particulare ale farsei tragice moderne. Sugestivă, demonstrația dezvăluie intuiție critică. Restabilirea dreptății printr-o nedreptate întruchipează "justiția naturală imanentă, opusă oarbei justiții sociale". Inedită, prin perspectiva plurală și corelarea cu absurdul comic caragialian, este și interpretarea "paginilor bizare", semnate de Urmuz. Comentariul Loredanei Ilie
by Loredana Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1088_a_2596]
-
léttre" în "tehnica zig-zag-ului", astfel denumită după titlul rubricii recurente din "Ghimpele", "Claponul", "Moftul român". Caragiale pune cuvintele în libertate, cum va proceda peste trei decenii Tristan Tzara. Asociațiile verbale aleatorii imprimă personajelor o structură caracterială zigzagată, prefigurând antieroul farselor tragice din Cântăreața cheală, Scaunele, Tabloul. De tehnica avangardistă "ține și tehnica dicteului automat" intuită de G. Călinescu "în stenogramele dialogului la judecătorie", dar și în redactarea sub formă de telegrame ludice a impresiilor receptate la Moșii (Tablă de materii). În
by Loredana Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1088_a_2596]
-
Șerban Cioculescu, Florin Manolescu, Mircea Tomuș 21, C. Trandafir 22, Dan C. Mihăilescu 23 promovează teza "jocurilor cu mai multe strategii"24 pe care histrionicul Caragiale, veritabil "homo ironicus" le-a practicat într-o operă complexă și contradictorie, comică și tragică, surprinzănd etern-umanul dar raportându-se, paradoxal, la o realitate concret istorică cu maximă fidelitate realistă dar și cu maximă stilizare, operă ale cărei sensuri se dezvăluie succesiv sau simultan, asemenea laturilor unui poliedru luminat și luminând-și pe rând fețele
by Loredana Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1088_a_2596]