12,272 matches
-
nu-i prea amuzant, dar poate că e cazul să învățăm să mergem înainte de a alerga. Avea un limbaj nesărat, de student care-și plătește cursurile, iar Thaw îl detestă pe loc. La mijlocul dimineții, sună clopoțelul și se înghesuiră prin galerie, spre cantină, o încăpere largă, cu tavan scund, plin de studenți care păreau să se simtă ca acasă acolo. Thaw stătu zece minute la capătul unei cozi dezordonate. Oamenii din față plecau cu o cafea și biscuiți, iar cei de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
vechile desene. O schiță a lui Coulter afișa o față prietenoasă, calmă și netemătoare, dar prea meditativă, iar cea a lui McAlpin era calmă, puternică, dar avea pleoape disprețuitoare. Se hotărî să fure o față dintr-o capodoperă, dar în Galeria de Artă din Glasgow singurele figuri cristice erau de copii, în afară de tabloul lui Giorgione, IIisus și femeia adulteră, în care modestia pictorului sau lașitatea restauratorului menținuseră sfînta figură în umbră. Plecă într-o călătorie de-o zi la Galeria Națională
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
în Galeria de Artă din Glasgow singurele figuri cristice erau de copii, în afară de tabloul lui Giorgione, IIisus și femeia adulteră, în care modestia pictorului sau lașitatea restauratorului menținuseră sfînta figură în umbră. Plecă într-o călătorie de-o zi la Galeria Națională din Edinburgh și, în final, găsi figura într-un tablou al trinității de Hugo Van der Goes. Era din secolul al XV-lea, cînd maeștrii flamanzi descoperiseră pictura în ulei și creaseră cele mai subtile tonuri de cafeniu, menținînd
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
fărămiță preschimbîndu-se în pulbere sub picioarele lui atunci cînd se plimba de unul singur prin oraș. Era fericit. Privea în vitrinele magazinelor de pornografie fără să-și mai facă griji dacă-l vede cineva, și mergea pe bicicletă prin sălile galeriilor de artă, coborînd zgomotos treptele din față și cîntînd. își instală șevaletul în locuri publice și pictă pînze enorme cu clădiri și copaci morți. Atunci cînd isprăvea o pictură, o lăsa să se confrunte cu realitatea pe care o descria
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
femeile albe. — îți dai seama că sîntem oarecum frînți de oboseală, zise McAlpin. — Criță, preciză Drummond. — Miraculoși, spuse McAlpin. — Sătui, zise Drummond. Și începură să alerge prin biserică prin spatele stranelor, luînd-o în zigzag prin navă și suindu-se la galerie, oprindu-se să vadă pictura din alte unghiuri și strigînd unul altuia: — De-aici văd tot zidul cu fereastră. — Dumnezeule, are un scufundător. — Pomul arată cel mai bine de sus. — Dar eu văd un gîndac de bălegar pe care tu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
ceva ironic sau memorabil, dar nu-i dăduse nici un prilej. — Ăsta nu e genul tău obișnuit de lucru, Duncan. Tremură și coborî. își simțea trupul neobișnuit de greoi. Aprinse lumina și se uită lung la pictură. Arăta oribil. Urcă la galerie, unde ținea o oglindă mare pentru asemenea cazuri de urgență. Reflectată în ea, cu partea dreaptă și stîngă inversate, pictura părea nouă și incitantă după ce lucrase prea mult timp la ea și prea aproape. Acum părea chiar mai proastă decît
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
Se hotărî în sinea lui că orice s-ar întîmpla, va rămîne aspru, sceptic și nu se va lăsa impresionat. Ajunseră într-un hol cu lifturi deschise de-a lungul pereților. Fata îl conduse într-unul spunîndu-i: — Urcați-vă la galeria executivului, sînteți așteptat. Lăsați-vă bagajul la mine; voi face în așa fel încît să ajungă în camera dumneavoastră din satul de odihnă al delegaților. Nu, vă rog să mă scuzați, dar aceste documente sînt vitale, zise Lanark. Văzu un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
în camera dumneavoastră din satul de odihnă al delegaților. Nu, vă rog să mă scuzați, dar aceste documente sînt vitale, zise Lanark. Văzu un șir de butoane pe un tablou din metal lustruit și apăsă pe cel de lîngă eticheta GALERIA EXECUTIVULUI. Liftul urcă și el se uită satisfăcut la imaginea lui reflectată în panoul lustruit. Deși arăta mai bătrîn, avea o figură chiar mai impozantă decît aceea din toaleta sacristiei. îi crescuse o barbă albă, ascuțită în stil căpitănesc, obrajii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
pe care intenționa să o conducă, știind că nu se pricepe deloc la inginerie. Ce vrea să însemne „Luări de cuvînt. Moțiuni. Vot“? Ce însemna „Lobby“ și de avea loc în timpul meselor? înțelegeau ceilalți delegați chestiunile astea? în acel moment, galeria era plină și doi bărbați se așezară la celălalt capăt al canapelei, sorbind bere neagră din halbe și privind în jos la micile figuri active de pe terenul de sport. Unul dintre ei spuse vesel: — E o minune să vezi că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
dureros care nu putea nici să primească, nici să ofere ceva. „Sînt aproape în întregime mort“, își zise el. „Cum oare s-a întîmplat?“ — Te rog să nu dispari, murmură el. îl luă de braț și-l conduse spre o galerie, spunîndu-i parșiv: Pariez că știu ce-ți place. — Ce? Pariez că-ți place să fii celebru. — Nu sînt. — Modest? — Nu, dar nici celebru. — Crezi că te-aș fi așteptat atîtea ore la ușa Răutăciosului, dacă ai fi fost un delegat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
delegat obișnuit? Lanark era prea încurcat pentru a răspunde. Arătă cu degetul la o mulțime de oameni de securitate îmbrăcați în negru și zise: — Ce fac ăștia aici? — Stau afară pentru ca petrecerea să fie mai puțin ciudată. Deși aproape goală, galeria vibra de muzică relaxantă, ritmată. Pe cerul înnoptat de dincolo de fereastră, petalele unor crizanteme uriașe cu vîrful înmuiat în roz se desfăceau din corolele aurii împrăștiate printre stele și coborau spre stadionul inundat de lumină, în care figuri minuscule se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
nu-i așa? Te-am ratat azi-dimineață, dar am auzit că te-ai ținut tare. E bine cînd știi că e cineva care să-i lase lați. Ne-am cam săturat. Sper că mîine o să-i dai drumul pe șleau. Galeria începea să se umple de oameni mai în vîrstă care, evident, erau delegați sau soții de delegați, și persoane cam de treizeci de ani care păreau a fi secretari și jurnaliști. Apărură chiar mai multe fete roșii, deși doar cîteva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
farfurie cu porumb fiert și bucăți de carne și mîncă delicat cu cealaltă cîteva minute, privindu-l atent pe Lanark, care acum auzea orchestra cîntînd foarte tare, căci grupurile din imediata vecinătate nu mai vorbeau și erau atente, iar dinspre galerie se auzeau murmure furișate. Lanark simțea cum i se încinge fața din ce în ce mai mult. — De ce naiba stai acolo, dacă n-ai nimic de spus? zise Multan. — De jenă, spuse Lanark pe o voce scăzută. Eu am început această conversație și nu știu cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
comandă al unui grup care stătea relaxat între etaje sub artificii și deasupra mulțimii. Dădu din cap la cei de jos și gîndi: „Mîine o să vă apăr pe toți“. își duse trabucul la buze, se răsuci și privi cu atenție galeria. Grupul lui încă era cel mai mare, deși Wilkins plecase și se amesteca printre ceilalți. Lanark îl văzu chiar oprindu-se și schimbînd două vorbe cu Multan. Apoi își zise cu larghețe: „Nu trebuie să-l scap din priviri pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
răspunse cu delicatețe: — Sludden e un bărbat de mare succes, iar femeile îl găsesc atrăgător. Sau așa era pe vremuri. Dar nu vreau să vorbesc despre el în seara asta. își întoarse fața cu tristețe și privi la mulțimea de la galerie, unde dansul reîncepuse. Pe fețele acestor străini văzu expresii familiare de îngrijorare, curaj, fericire, resemnare, speranță, eșec, toate sentimentele pe care le cunoscuse în decursul vieții, și cu toate astea, erau de-o varietate surpinzătoare. Fiecare părea o lume în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
îi scosese pantofii și tălpile lui explorau delicat părțile moi ale unui trup îmbrăcat în mătase. Obrazul se odihnea pe un altul, iar fiecare mînă se sprijinea confortabil între niște șolduri acoperite cu pînză, iar altcineva îi mîngîia gîtul. Sunetele galeriei și orchestrei erau stinse și depărtate, dar auzea conversația a doi bărbați care avea loc deasupra capului său. — E plăcut să vezi cum se unesc femeile să-l facă pe un bărbat să se simtă faimos. — Prostii. îl fac bețivan
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
grabă pe un coridor întunecat, spre sunetul muzicii și al vocilor din spatele unei uși. împinse ușa și rămase clipind în lumină. Vocile se curmară, apoi cineva strigă: — Atenție! Uite-l că se întoarce! și urmă o explozie imensă de rîs. Galeria era mai goală decît și-o amintea. Majoritatea celor de-acolo erau întinși pe pernele de la etajul cel mai de jos, iar el se grăbi spre ei, privind în dreapta și stînga. își aminti că întîlnise o gură mică, zîmbitoare, cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
vreau să-i ofer durere imaginară, nu plăcere imaginară. — Mda. Ar cauza scopului. Așa că doresc o sadică imaginară mai slabă decît mine. Mda, dificil, dar aș putea să aranjez. Haide. Gloopy îl ghidă printre gărzile de la Quantum-Cortexin, care stătea în afara galeriei, și deschise o ușă de lîngă lift. Merseră pe o potecă pavată, printre pajiști și copaci cu lampioane chinezești. — Creadeam că sîntem undeva foarte sus, Gloop, spuse Lanark. — Numai în interior. Stadionul e construit pe locul unui fost doc. Fluviul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
din nou neconvingător iar sergentul clătina iar din cap: — Dă-mi voie să dovedesc cine sînt! spuse Lanark înnebunit. Servieta mea e în camera Răutăciosului, la stadion... nu, i-am dat-o lui Joy, o Fată Roșie, o gazdă din galeria executivului; a pus-o după bar și trebuie să mă întorc pentru că acolo e un document extrem de important, unul vital, vă rog... Sergentul care scria în catastif, zise: — în regulă, băieți. Lanark simți cîte o mînă încleștată pe fiecare umăr
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
care era țesută viața mea, cu imprimeuri reprezentând foișorul nostru, maidanul, pe mama și tata, păpușile, fetițele vecinilor, ca să clădească în locul lor alte și alte peisaje cu temple de marmură dizolvate-n lumină. Într-o noapte, după ce mă condusese prin galeria unei vile cu ferestre susținute de putti și ghirlande, apoi pe culoarele rectangulare cu nișe în care dormeau urne pântecoase, am ajuns într-o cameră în ruine, prin fereastra fără tocărie și plină de buruieni a căreia ardea luna. În
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
ar fi fost înălțate în epoci diferite. Partea din dreapta, unde locuise Ma'am Catana și bătrânul, era un fel de casă de țară, spoită albastru, cu geamuri cu cercevele de lemn, cea din fund o casă negustorească, gălbuie, leproasă, cu galerie de lemn la etaj (acolo era vaporul, tot acolo stătuseră Elvira și Nenea Nicu Bă), galerie care, vopsită alb-murdar, se prelungea și pe latura stîn-gă a clădirii, sprijinind acoperișul cu niște stâlpi de lemn. Intre stâlpi se zăreau ferestrele cu
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
era un fel de casă de țară, spoită albastru, cu geamuri cu cercevele de lemn, cea din fund o casă negustorească, gălbuie, leproasă, cu galerie de lemn la etaj (acolo era vaporul, tot acolo stătuseră Elvira și Nenea Nicu Bă), galerie care, vopsită alb-murdar, se prelungea și pe latura stîn-gă a clădirii, sprijinind acoperișul cu niște stâlpi de lemn. Intre stâlpi se zăreau ferestrele cu obloane de scânduri ultramarin. Obloanele erau acum smulse din balamale, geamurile sparte, unele zidite, altele acoperite
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
de asemenea stacojie, mirosind a petrosin, care ducea la etaj. Urcam încet, gata la orice pas să-mi pierd cunoștința. Emoția mă anula ca o durere copleșitoare, atât de vastă, încît devenea un fel de fericire. Am ajuns sus, în galeria cu podele de scândură tocită, mâncată de vreme. Am deschis încă o ușă dintre două geamuri țăndărite. Am pătruns în vestibulul cunoscut, reamintit cu un nou val de adrenalină eliberată în artere. Trei uși se aflau aici, într-o lumină
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
purtau sicriul se apropiau de mijlocul sălii. Li se desfăceau, înaintînd, mereu alte perspective. Putură zări, astfel, deschideri simetrice în peretele curb, între nișe și coloane, ca niște portaluri cu inscripții de bronz și înflorituri complicate, care dădeau în nesfârșite galerii. Lumina dulce și colorată, ca de catedrală, umplea mausoleul cu un jeleu diafan, venit de nicăieri. În tăcerea veștedă, doar țocănitul blacheurilor se percepea, micuț și armonios ca o muzică de carillon. Maria pășea între rubedeniile cernite ale bătrânului. Nu
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
încetul cu încetul din ceața albastră a depărtării, și femeia își dădu curând seama că se apropia de monstruosul bărbat acromegalic, cu toracele înconjurat de nori, cu lăboaie atât de mari la picioare, încît între degete avea intrări boltite de galerii ce-și pierdeau perspectivele în depărtare. Maria pătrunse astfel în tunelul boltit dintre degetul mic și următorul de la piciorul drept al statuii, și se trezi într-un fantastic viaduct de cărămidă. Din loc în loc, pe pereții păienjeniți, își întindeau coarnele
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]