13,563 matches
-
Să trecem dincolo, să ne înfundăm în lăstăriș, oprim caii, îi țesălăm ca să se usuce și-ți spun ce am de spus, că nu rabdă... Drumul, un fel de scurtătură, nu era deloc curățit, primăvara încă nu înfrunzise lăstărișul și crengile lăsate făceau anevoie călăritul. Opriră. Descălecară. Turculeț desfăcu chingile șeilor, scoase dârlogii la amândoi caii, îl acoperi pe Breazu cu macatul turcesc pe care îl prinse în curele pe dedesubtul burții și fluieră într-un anume fel, așa că slobozi caii
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
în care ardeau lumânări scunde de seu. Femeile au luat-o înainte spre palat, iar Selin după ce a făcut câțiva pași și-a întors privirea să l vadă pe domn. Atunci a văzut discul lunii puțin ciuntit, înălțându-se printre crengile copacilor abia înmuguriți. Și-a continuat drumul după cele patru femei care, aproape alergând, au ocolit clădirea reședinței domnești și au ajuns la lac. S-au urcat într-o barcă mare ce era acolo și au așteptat până când s-au
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
Will, Cehov, Ibsen , Caragiale, Gogol, Wede kind, Ionesco, Camus, Strindberg, Ion Sava...Și i-am și montat de cîteva ori, : dar nu atît de des pe cît mi-am dorit! În schimb, Fata moșului..., Stan Pățitu’ și Povestea prostiei după Creangă, ori Vrăjitorul din Oz după F.Baum, pot spune că au fost puse aproape...Împotriva dorinței mele. Mă rog, viața are meandrele ei, iar Destinul se joacă cu tine, mai des chiar decît te hîrjonești tu, cu el. Așa se
Jurnal teatral, 4 by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1599_a_2908]
-
se reprezintă de numai trei ori, dar are zece cronici bune... Greu să fii mulțumit, În lumea plină de nemulțumiți a teatrului, nu?!... Încep să dramatizez (cam liber, ca-ntotdeauna) Soa cra cu trei nurori. Ar fi a șaptea tentativă Creangă. Lucrez cu plăcere, căci am un feeling inexplicabil de longeviv pentru humuleștean. La un moment dat, mă-ntreb dacă Lorca a citit po vestea : fiindcă ce-i Bernarda Alba a lui, decît o soacră terifiantă, aparent(?) - abordată În alt registru
Jurnal teatral, 4 by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1599_a_2908]
-
Înainte de planificatul eveniment. Motivul? „ Cineva a introdus În carte pasaje care nu pot aparține tatălui meu!” Nu e exclus. Dar dovezi nu sunt... Ieri, 19 noiembrie 2006, ora 22, am terminat de scris un scenariu după Harap Alb, al lui Creangă. Ar fi al șaselea. Cel mai greu. E vorba să-l montez la Cluj. Ce duh al ironiei mă face pe mine, bucureștean getbeget, de lîngă Arcul de Triumf, să scriu șase scenarii după ...moldoveanul get beget Ion Creangă ?! Și
Jurnal teatral, 4 by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1599_a_2908]
-
lui Creangă. Ar fi al șaselea. Cel mai greu. E vorba să-l montez la Cluj. Ce duh al ironiei mă face pe mine, bucureștean getbeget, de lîngă Arcul de Triumf, să scriu șase scenarii după ...moldoveanul get beget Ion Creangă ?! Și să montez (tot) șase variante ale Chiriței lui Bazil?! Nu cercetez aceste legi. Că așa, ar mai trebui să mă-ntreb și de ce TOATE cele patru neveste ale mele, au fost, precum scenariile, tot ...moldovence!!!! Marele prozator Carlos Fuentes
Jurnal teatral, 4 by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1599_a_2908]
-
muntene”. Dintr-un vechi interviu cu Valentin Silvestru rețin o idee profitabilă :” Fantomele, În teatru, nu mor niciodată!”. Chiar! „Eu am Început, de, ca prostul, să scriu, dragă Doamne, o comedie. CÎnd voi isprăvi-o, nu știu!” - Îi scria Ion Creangă, lui Eminescu, În toamna anului 1877. Iar Înainte de-a muri, i se confesa editorului său, Grigore I. Alexandrescu :” Hei, dacă voi mai trăi, am să fac și eu o piesă de teatru țărănească!”. Piesa nu a fost terminată : dar
Jurnal teatral, 4 by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1599_a_2908]
-
Anacronică, din păcate! Căci azi, vezi actorii mer gînd pe bicicletă, cărînd plase cu zarzavat, Îmbrăcați cum se nimerește, frecventînd localuri ieftine...Păcat! Culmea! Visul lui Noica a fost să scrie...teatru! Dar cîți ne dramaturgi n-au visat asta - Creangă, spre exemplu! Sau Nichita Stănescu. Eminescu, a Încercat ( ne-a și lăsat texte cunoscute, care aproape că-s piese!). Alții au și „comis” : Slavici, Goga, Sadoveanu, Dan Botta, Iorga, Eliade, Felix Aderca, V.Voiculescu, V. Papilian, Arghezi, M.R. Paraschivescu, D.
Jurnal teatral, 4 by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1599_a_2908]
-
care ne tușează, de data asta, și tematic :” În Moldova trăia un bătrîn/ De o purtare tare curioasă :/ Din cînd În cînd,/ Nimic făcător dormea pe masă/ În Moldova zic, acel ciudat bătrîn”. Autorul e celebrul Edward Lear. Pe care Creangă sigur nu l-a citit ; dar aici , În versurile englezului, găsim rezumată Povestea unui om leneș, nu?!... O invitație la un club din Capitală, apărută-n presă, sună cam așa :” DRAGOBETE - iubește românește! Spune măcar pentru o seară Te iubesc
Jurnal teatral, 4 by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1599_a_2908]
-
sunt Întotdeauna verbale, cuvîntul moft doboară orice adver sar”(p.29); „În viața de familie, tatăl e Îndeobște, marea ab sență, de aceea nici un copil din lumea lui Caragiale nu rostește cuvîntul tată, ori vreun echivalent drăgăstos” (p.30); „Spre deosebire de Creangă, care a impus ima ginea soacrei demonice, martirizată punitiv, Caragiale pre zintă soacra inocentă, martirizată inutil”(p.31); În mod cu rios, fetițe nu există În lumea lui Caragiale”(p.37); „Lumea lui Jupîn Dumitrache și a lui Ipingescu se
Jurnal teatral, 4 by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1599_a_2908]
-
mari acum, și n-ai fi zis că poiana fusese vreodată curățată. Câteodată pe sub pini țopăiau iepuri și veverițele alergau în sus și în jos pe trunchiurile lor. Mama stătea pe pământ sub pini și se uita în sus la crengile lor. Stăteam puțin de vorbă cu ea, însă nu prea reușeam s-o fac să spună mare lucru. Stătea doar și se uita la mine cu o privire pierdută și zâmbea. Zâmbea la orice spuneam, așa că după o vreme nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2063_a_3388]
-
început să mănânc. Vântul șuiera în colțul bucătăriei și am auzit pinii lovindu-se unul de altul, scoțând șuieratul acela pe care-l fac ei mereu. Puteam deja să-mi imaginez dealul de dimineață, plin de ace de pin, de crengi mici și de frunze de la tufișuri. Cenușa o să fie fi acoperită cu chestii verzi de peste tot, iar animalele mici vor alerga ca nebunele. Vântul le făcea tot timpul să se comporte așa. Când am terminat, am pus farfuria în chiuvetă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2063_a_3388]
-
și de ceva pietre, dar nu erau mari. Pe când am terminat, se făcea cald dar vântul încă mai sufla printre pini. Am văzut după soare că era aproape amiază. Nu erau umbre în groapă, cu excepția celor făcute de deasupra de crengile pinilor, iar trunchiurile lor nu aveau nici ele frați gemeni întunecați care să răsară din același loc. Dimineața se terminase. Îmi era iar foame, așa că am mers în casă și am găsit o altă conservă în bucătărie. Era numai cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2063_a_3388]
-
ca să nu afle nimeni unde e și să o deranjeze. Apoi am văzut că movila de pământ încă se mai distingea, așa că am luat lopata și am nivelat-o și am aruncat pământ peste tot. Apoi am mai pus câteva crengi și alte lucruri peste și mi-am zis că arată cât de bine îmi stătea mie în putință s-o fac să arate. Am mers și am aruncat lopata undeva adânc sub casă și eram pe punctul de a pleca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2063_a_3388]
-
mie în putință s-o fac să arate. Am mers și am aruncat lopata undeva adânc sub casă și eram pe punctul de a pleca, dar m-am întors în poiană și m-am pus în genunchi acolo unde împrăștiasem crengi și am început să mă rog. Pinii începeau să facă umbre lungi peste tot locul acela. Am știut că nu mai pot sta mult. Plicul pe care mi-l dăduse domnul Williams era în buzunarul de la palton, așa că am ieșit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2063_a_3388]
-
o cafea. O cafea și o gogoașă, da, cu asta își începe ziua un pișer 2 de treișpe ani, cu o jumătate de stomac. Da’ tu, slavă Domnului, ai fost crescut altfel. Tu n-ai o mamă care să umble creanga toată ziua prin oraș ca știm noi cine, de la Bam’s la Hahne’s și de la Hahne’s la Kresge’s. Spune-mi, Alex, să terminăm cu misterele, sau oi fi eu proastă - da’ spune-mi, ce vrei să faci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
E un copac - și-atâta tot. N-are nici o importanță specia, cui îi pasă de ea atâta timp cât nu ți se prăvale în cap? Toamna (sau, poate, primăvara? Știi chestiile astea? Sunt sigur că nu poate fi vorba de iarnă), de pe crengi i se desprind păstăi lungi, în formă de semilună, cu niște semințe mici și tari. OK. Iată un adevăr științific legat de copacul nostru, comunicat de maică-mea, Sophie Linnaeus: Dacă sufli bobițele alea printr-un pai, poți scoate ochi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
nici un răspuns, intră și el într-o muțenie deplină, cu gândurile la ale lui. Așezat comod, Marius privește cu nesaț orașul după care tânjise atâta timp. Ca viitor arhitect judecase la rece apariția modernismului în construcțiile capitalei printr-un Horia Creangă, Duiliu Marcu sau chiar Marcel Iancu, considerând că farmecul deosebit al Bucureștiului se datora în special numeroaselor spații verzi și grădinilor largi ale caselor care, mai ales primăvara și toamna, ofereau o adevărată desfătare privirilor celor care se plimbau pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
omul care mustăcește cu gândurile rătăcind aiurea. Taxiul încetinește pentru a intra pe poarta larg deschisă, cu grilaj având închipuit complicate motive florale din metal, ce se continuă cu un zid împrejmuitor înalt din fier, pe coama căruia se sprijină crengile unor molizi. De la poartă, mașina străbate o lungă alee de castani, oprind silențios în fața intrării casei somptuoase, cu două nivele, construită în stilul anilor 1890, cu ziduri bogat ornamentate și antablamente opulente. Ai condus perfect, spune Marius. Adaugă la mulțumirea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
iederii, se vede o bancă așezată acolo pentru tihna siestei în după amiezile călduroase ale verii. Dincolo, iarba crudă a peluzei coboară lin către micul lac artificial ale cărui unde molatice strălucesc auriu în lumina soarelui. Pe mal, copaci cu crengile golașe ocrotesc o fântână arteziană în formă de cerc, din mijlocul căreia se ridică grațios o nimfă de bronz cu un ulcior pe umăr. Majordomul apare tăcut lângă ei, purtând pe tava cu încrustații orientale cafelele pregătite din timp. Mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
spunea că e nevoie de preot nu de doctor. Cu mișcări grăbite, doi soldați au ridicat corpul neînsuflețit, l-au pus într-un sicriu simplu de brad și imediat s-a auzit bătaia cuielor în capac. Așezat pe una din crengile copacilor care se ridicau pe colina înaltă din spatele poligonului, porumbelul uguia trist, ca după un plâns lung. "Mulțumescu-ți Ție, Doamne, că nu am fost obligat să-i dau lovitura de grație!" își spune cu inima grea Marius. Cu ochii usturându
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
Ești la dispoziția domnului căpitan Apostol. Sunt sigur că o să vă înțelegeți foarte bine. Domnilor, sunteți liberi. Afară, cei trei trec prin punctul de control coborând spre străzile înguste, transformate, ca cea mai mare parte a orașului, în ruine. Pe creanga unui copac golaș, o cucuvea stă nemișcată, parcă amorțită de gerul puternic al nopții. Deranjată de apariția lor bruscă, își desface aripile mari si negre, în timp ce aruncă un strigăt spre ei. Huhuhuu! buhuhuuu! Semn rău! spune Iorgu. Își face cruce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
său, dar nu vede nimic altceva decât copaci încărcați cu omăt, vagi siluete în bezna tainică a nopții. "Poate avem noroc să găsească altceva pentru vânat...". Continuă să înainteze făcând semn oamenilor săi să nu slăbească pasul. Tocmai îndepărtează o creangă din calea lui când simte instinctiv pericolul. Chiar în față, la nici câțiva pași, enorm și înfricoșător, lupul. Fiara își găsise vânatul. Și nu dorește să renunțe la el. Cele două perechi de ochi se înfruntă agresiv. Om și animal
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
Îmi pare rău pentru tine soldatule, din păcate doar o singură umbră va rămâne sub bătrânul felinar." Șerpește, fără ca cel mai mic zgomot să-i trădeze prezența, înaintează precaut. Desface tufișurile joase cu pieptul, lăsându-se indiferent plesnit peste față de crengile înghețate și fulgii reci. Ca un adevărat animal de pradă, micșorează distanța într-un mod măsurat, fără să se grăbească. Deprinsese acest talent de la un dezertor ucrainean, fost cercetaș în Armata Roșie. Trei metri. Doi, unu. Ghemuit la pământ, privește
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
din piatra măcinată de explozii a proiectilelor le zgârie cerul gurii. Tușesc cu lacrimi, aproape sufocându-se. Pe lângă ei trece Nicky. Felicitări băieți, dar au mai rămas câteva. Succes! Cu degetul le arată adăpostul altei mitraliere, ascunsă după pietre și crengi. Marius nu are vreme să-i răspundă. Îl vede cum aleargă cu grenada în mână, pregătit să o arunce. Cu o boltă înaltă, nimerește exact peste cuibul de mitralieră. Țipete îngrozite sunt curmate brutal în detunătura asurzitoare. Un soldat urlă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]