10,567 matches
-
de sine ca o construcție unitară, capabilă să reunească procese motivaționale cognitive și necognitive. Gabriella Losonczy ne atrage atenția că modelul surselor de motivație poate fi utilizat pentru a contura analiza motivației bazată pe conceptual de sine. Autoarea pleacă de la premisa că există cinci surse ale motivației care se construiește în cadrul unei organizații: motivația intrinsecă, motivația instrumentală, motivația bazată pe conceptul de sine extern, motivația bazată pe conceptul de sine internalizat și interiorizarea scopului. Cercetarea experimentală care vine să susțină teoriile
Atitudinea faţă de bani by GABRIELLA LOSONCZY () [Corola-publishinghouse/Science/365_a_564]
-
sus și drumul în jos, sunt unul și același?”). Poemele, multe cu o ritmică muzicală, chiar dacă sunt construite aparent eteroclit, au o logică sinuoasă, oscilând între afirmația și negația metaforică, fiind uneori discursive, cu o structură de tipul premise-concluzie, unde premisele iau forma unor povești-alegorii cu personaje simbolice, cu ambigue implicații livrești, biografice ori filosofice. Tratat de tehnica renunțării (1982) cuprinde proză poetică: poeme în stil aforistic, variațiuni eseistice despre muzică și reverberațiile ei sufletești, „istorii”, false povești-parabole abstracte cu personaje
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286856_a_288185]
-
și Si în Codexul parisin, Zil în documentul muntean din 1480, Zula în hărțile secolului XVI, Zios la Stolnicul Cantacuzino, în 1700, Syll în harta lui Schwantz, din 1723, și Schyl în cea a lui Specht, din 1790-1791. Pornind de la premisa că râul în cauză este un curs de apă important, care nu-și poate pierde numele originar, geto-dac, decât prin traducere, există două soluții posibile pentru a explica evoluția numelui său; se poate considera Rabon ca nume geto-dac originar, pornind
Hidronimie by Marcu Botzan [Corola-publishinghouse/Science/295566_a_296895]
-
ale genului sau speciei cărora le aparține opera ce urmează a fi discutată; în partea a doua, ea este raportată la aceste caracteristici. Iscălit P. Bătăușul, articolul său despre cartea Ion Vodă cel Cumplit a lui B.P. Hasdeu pleacă de la premisa deosebirilor nete dintre știința istoriei și artă, ajungând la concluzia că autorul a amestecat nefericit procedeele; Răzvan Vodă, piesa aceluiași (apărută întâi sub acest titlu), este confruntată cu definițiile dramei date de Aristotel și Schopenhauer și cu dramele lui Shakespeare
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286121_a_287450]
-
problema crucială a cercetării: ce este religia? Cum poate fi ea identificată printre urmele lăsate de o umanitate fără scriere? Trebuie să vorbim despre religie sau despre religii? În plus, a anticipa definirea religiei și a porni cu o asemenea premisă la examinarea dovezilor arheologice este o cale necesară, dar nu suficientă. S-ar ajunge la o simplă descriere: dar ceea ce se poate cere arheologiei preistorice sau antropologiei evoluției umane este de a contribui la definirea și explicarea religiei; adică de
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
civilizație a fost opera complexului de populații mesopotamiene citate mai sus și poate chiar a altor câtorva: toate acestea au locuit Împreună și au lucrat Împreună, chiar dacă În grade diferite. Desigur, faza „literată” ne trimite Înapoi În timp pentru căutarea premiselor sale Într-una sau mai multe dintre fazele calcolitice, care conțin diferitele premise ale civilizației mesopotamiene urbane mature de la Uruk și Gemdet NaÌr și care conțin, printre altele, și elemente care au precedat scrierea respectivă. Chiar dacă toate aceste lucruri sunt
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
chiar a altor câtorva: toate acestea au locuit Împreună și au lucrat Împreună, chiar dacă În grade diferite. Desigur, faza „literată” ne trimite Înapoi În timp pentru căutarea premiselor sale Într-una sau mai multe dintre fazele calcolitice, care conțin diferitele premise ale civilizației mesopotamiene urbane mature de la Uruk și Gemdet NaÌr și care conțin, printre altele, și elemente care au precedat scrierea respectivă. Chiar dacă toate aceste lucruri sunt adevărate, ar fi totuși nedrept și antiistoric să negăm primatul sumerienilor În impulsionarea
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
forțele cu cele ale semiților și ale popoarelor autohtone, și nu au ezitat să Împrumute elemente culturale din exterior; creând astfel civilizația urbană pe care o cunoaștem Într-o fază matură la Uruk și Gemdet NaÌr, dar care Își are premisele În fazele anterioare ale civilizației calcolitice. După cum s-a afirmat În prima parte a studiului, religia este o componentă dovedită a civilizației mesopotamiene din calcolitic, ca, de altfel, și În epocile precedente și următoare. 3. Binomul sumero-akkadian al religiei mesopotamienetc
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
de la origini, rodul sinergiei diferitelor etnii și culturi, care s-au aflat În contact și colaborare pe același teritoriu. 3. ORIGINEA ȘI VIAȚA ZEILOR 1TC "3. ORIGINEA ȘI VIAȚA ZEILOR1" 1. Originea zeilor (teogonia)tc "1. Originea zeilor (teogonia)" a) Premisa Literatura mesopotamiană din toate timpurile vorbește despre zei ca despre niște componente ale unei lumi deja constituite și organizate, lucru despre care se va discuta mai mult În cele ce urmează. Există apoi multe păreri care susțin că zeii sunt
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
care se acceptă că zeii au avut un Început În timp. Este negată și de afirmația severă că viața divină este condiționată de slujirea pe care omul este chemat să o Îndeplinească prin cult și prin munca ce Îi este premisă. Autosuficiența zeilor este, de asemenea, negată de formularea clară doctrinei „destinului”, care condiționează Întreaga lume divină, pe lângă cea umană și cea cosmică, și care merită un studiu mai atent. Destinul (șșmtu, sumeriană nam-tar) este „ceea ce a fost stabilit, hotărât”. Această
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
Într-o sinteză foarte redusă, câte ceva despre istoria și cultura acestor popoare, punând accentul pe religia lor - mai concret, pe panteonul acesteia, din cauza unei atestări precare - și pe influențele asupra sistemului religios mesopotamian. 1. Religia elamițilortc "1. Religia elamiților" a) Premisa istorică și culturală După cum s-a dovedit, În urma ultimelor cercetări arheologice și filologico-istorice1, Elamul antic, care astăzi iraniană, corespundea „țării din Anșan”, plasată pe platou: nu este fără semnificație faptul că logograma sumeriană care indica Elamul era n i m
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
astăzi (ca, de pildă, câmpia Antiohiei). Regiunea despre care discutăm, care nu a fost niciodată uniformă din punct de vedere geo-climatic, a constituit de-a lungul istoriei sale leagănul unui mozaic de culturi. Din punct de vedere istoric și arheologic, premisele tratării unitare a unei astfel de regiuni au fost obținute de-a lungul timpului prin cercetări simțitoare; considerații analoage sunt valabile și pentru studiul manifestărilor religioase. Caracteristicile ce țin de forma regiunii, frământarea politică tradițională a acesteia, complexitatea situației sale
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
menționate. În ciuda limitelor documentației amintite mai sus, religia siro-palestiniană constituie o arie de o importanță excepțională pentru istoria religiilor, atât pentru manifestările ei caracteristice, cât și pentru influențele exercitate asupra lumii clasice, dar și pentru că aici trebuie căutate antecedentele și premisele tradiției ebraice și creștine. 2. EPOCA BRONZULUITC "2. EPOCA BRONZULUI" 1. Eblatc "1. Ebla" Încă din epocile anterioare mileniului al III-lea, regiunea siriană găzduiește culturi caracterizate de o dihotomie fundamentală Între sedentari care cultivă pământul și seminomazi care practică
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
zeiță feminină a panteonului; tot ea va fi cea care, Împreună cu zeița solară Shapashxe "Shapash", va reuși să găsească În infern corpul lui Baal, Îl va duce pe vârful muntelui său sacru, Sapanu și Îl va Înmormânta ritualic, Împlinind astfel premisele pentru Întoarcerea sa victorioasă pe pământ. Asociată mai ales cultului divinităților stelare și lui Yarikhxe "Yarikh" - divinitate cu nume transparent („Lunaxe "Luna"”), dar cu funcții departe de a fi univoce -, Shapashxe "Shapash" este zeița solară psihopompă și benefică care apare
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
armată, să facă parte din elitele politice sau din serviciul imperial, unde li s-ar fi cerut să facă sacrificii Împăratului sau „geniului” său. Scutirea evreilor de serviciul militar și de sacrificiul adus Împăratului a constituit, Într-un prim moment, premisa unei soluții promițătoare. c) Spre deosebire de religia elenă, care trebuie reconstruită pornind de la multe cetăți, triburi și teritorii, religia romană este religia unei singure cetăți. Dar prin chiar „originea” ei, și deci nu prin influențe succesive, ea este o „religie sintetică
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
dintre uman și divin pe care civilizația greacă o cunoscuse numai În epoca originilor și, după cum atunci se așezau temeliile realității, la fel, astăzi, faptele sale pot da naștere unei lumi noi, pot crea noi orânduiri sociale și religioase. O premisă importantă a fenomenului În cauză a fost identificată adecvat În transpunerea tematicii eroice În figura omului Înțelept, Înzestrat cu virtuți mai ales etice și civile, care În Pitagora Își găsește modelul cel mai complet și hotărâtor pentru următoarele dezvoltări a
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
documente: epicurei și cinici, al căror purtător de cuvânt se face Însuși biograful, Îi contestă creația oraculară (Alexandru, 25, 43-44 și 47), convinși fiind de imposibilitatea unei intervenții divine În evenimentele cosmice și umane, În timp ce platonicienii, stoicii și pitagoreicii, având premisa providenței universale, recunoscându-le practicilor divinatorii veridicitatea și utilitatea, Îi proclamă sub diferite titluri eficacitatea (Alexandru, 25). În această polemică se inserează acel tip nou de oameni religioși, creștinii, care, Înfățișați de Lucian drept dușmani ai lui Alexandru, reprezintă de
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
dacă nu chiar imposibil, să discernem Între realitatea istorică și sedimentările imaginarului colectiv În jurul figurii taumaturgice a lui Apollonius din Tyana, fără să neglijăm, firește, ampla și hotărâtoarea parte a biografului Însuși, care construiește fizionomia eroului conform unor scheme și premise tipice ale vremii sale. Dacă Viața lui Apollonius reprezintă, așadar, un document al instanțelor culturale și religioase ale Începuturilor veacului al III-lea, nici continuitatea față de o tradiție mai veche, pentru care Înțeleptul din Tyana este unul dintre cei mai
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
incompatibile cu acel ideal; de cealaltă parte, voința de a proteja aceleași tradiții În valoarea lor specifică de oglindă și fundament al propriei identități culturale, de a le proteja de critica creștinilor, amenințare pentru Însăși supraviețuirea lor. Pe baza acestor premise puteau converge În proclamarea „religiei pure a intelectului” ca formă privilegiată sau unică a experienței religioase un personaj ca Apollonius din Tyana, care Încheagă În jurul său un Întreg scenariu taumaturgic și divinatoriu, un filozof ca Porphyrios și mediile, hrănite și
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
timp, având drept obiectiv purificarea și atingerea acelei „asimilări” a Zeului În „asemănarea” pe care Platon o arăta deja În Theaetetos drept scop ultim de urmărit pentru dobândirea unei desăvârșiri care, În același timp, este eudaimonìa („beatitudine”). Date fiind aceste premise, se Întrevede un alt aspect ulterior al rolului hotărâtor asumat de neoplatonism În procesul evocat mai sus. De fapt, principalii reprezentanți ai acestui curent de gândire se preocupă, În forme și cu intensități diferite, de recuperarea și apărarea tradițiilor religioase
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
reprezentată de budism, marcată și aceasta de refuzul ritualismului politeist tradițional. Desigur, nu se știe dacă la baza revoluției, pentru care G³th³ constituie o mărturie puternică și originală, a stat conștientizarea răului, durerii, nedreptății care marchează existența pământeană, analoagă În privința premiselor, deși diferită În privința rezultatelor doctrinare și a perspectivelor, cu ceea ce l-a propulsat pe Buddhaxe "Buddha" spre iluminarea eliberatoare. În realitate, ceea ce face dificilă comparația indo-iraniană, pe acest teren, este natura aparte a documentației disponibile: pentru Iran, nu deținem aproape
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
sau mentale: totuși, Răul este prezent și În creație ca putere spirituală egală cu cea a Binelui, În măsura În care existența spirituală sau a gândirii o influențează pe cea corporală, a materiei. Din punct de vedere metafizic, această situație este conformă cu premisele gândirii gathice despre cele două existențe (cf., mai sus, subcapitolul 2.5), dar nu este la fel de valabilă și pentru Bine. Lipsa simetriei Între cele două puteri, În ceea ce privește existența materială și, mai ales, victoria finală a Binelui, dobândește În acest fel
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
divine. Ansamblul acestor concepții, care au fost elaborate cu atenție de tradiția religioasă posterioară, În contextul speculațiilor despre cele două condiții ale existenței, m¶n½g și g¶tșg (cf. mai jos, „Religia zoroastriană”, subcapitolul 2.3), a avut fără Îndoială premise gathice (Gnoli, În curs de publicare). În ceea ce privește cele două principii opuse, redate În funcție de semnificația lor primară cu Așaxe "Așa" și Drujxe "Druj" - „Adevărxe "Adevăr"” (F.C. Andreas și J. Wackernagel, H. Lüders etc.), respectiv „Minciună” -, este clar că trebuie să se
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
exista prin ea Însăși - Drujxe "Druj", Răul, Spiritul Maleficxe "Spiritul Malefic", gândul rău demonstrează În mod evident acest lucru -, În schimb existența materială nu poate exista prin ea Însăși, pentru că ea este produsul sau manifestarea existenței spirituale. Pornind de la aceste premise, În textele de limbă pahlavi va fi amplu dezvoltată doctrina conform căreia m¶n½g este rădăcina, iar g¶tșg este rodul (cf., mai jos, „Religia zoroastriană”, subcapitolul 2.3). Pentru importanța pe care doctrina celor două existențe o are În privința
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
și ca experiență șamanică (Gignoux, 1979, 1981, 1984a, 1987b, pp. 364 sqq.; 1990, 1991, pp. 27, 29) sau extatică, care sugerează un paralelism Între moarte și inițiere (Gnoli, 1979b, 1987a). Desigur, antropologia religioasă și psihologia complexă a Iranului antic sunt premise indispensabile pentru Înțelegerea vieții umane după moarte. Ființa umană se Împarte, după un vechi imn avestic (Yașt 13, 149), În ahu, d³en³, baodhah, „percepție”, urvan, „suflet” și fravași, iar după Yasna 55, 1, În g³etha, „viu”, tanu cu asti, „corp
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]