13,179 matches
-
marele criminal al poporului român, care mai stă un timp cu chirie la Cotroceni, doar pentru a completa anihilarea definitivă a conștiinței naționale, deci spuneam când Boc tocmai se apucase să mai verse un cazan de lături, cu garnitură de minciuni, asupra țării românești, de la balconul Parlamentului s-au auzit acele cuvinte, scrise mai sus, și care sunt pe buzele și în mintea fiecărui român nepedelist al zilelor noastre. Și a urmat gestul, care a făcut ca știre de presă, înconjurul
Apocalipsa după nea Grigore by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/325_a_572]
-
a trăit, a creat și a murit cu vehemență. El a iubit, pur și simplu, cu toată energia lui. Iar iubirea poate fi adulație și ură în același timp, șoaptă și răcnet, duioșie și violență, mulțumire și acuză... Dar niciodată minciună!”. Ce aș mai putea spune acum, când sunt ca orice român cu doliul în suflet, decât să-i aprind cu pioșenie o lumânare celui care a luminat cu flacăra inimii sale o întreagă generație... Din Jurnalul meu Încă din anul
Apocalipsa după nea Grigore by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/325_a_572]
-
nevoie de un ideal, chiar dacă avusese altul până atunci. Acum prinsese momentul să-l ancoreze puternic în viață și să trăiască continuu o fericire alăturea de el. Trupul, mintea, toate spuneau când îl privea, o divulgau ochii limpezi, clari, fără minciuni sau ascunzișuri și foarte blânzi. Însă lui îi era teamă, o teamă insalubră că nu se poate dezbăra de viața agitată din București și nu vroia ca fata să sufere din pricina lui. Lui Laur, nu îi era teamă de o
un liceu la malul mării by aurel avram stănescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91601_a_92358]
-
dacă urăște oamenii într-atât încât ar ucide-o pe femeia pe care o iubește. Atunci de ce nu se sinucide? îl întreb. — Nu, zice Stridie. Pur și simplu iubesc totul la fel de mult. Plantele, animalele, oamenii. Eu nu cred în marea minciună cum că putem să fim în continuare prolifici și să ne înmulțim fără să ne distrugem singuri. Îi zic că este un trădător al propriei specii. — Ba sunt un patriot, ce dracu’, zice Stridie, și se uită pe geam. Descântecul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1905_a_3230]
-
deplin liber! Cu dorul nu-i prudent să te joci ori să-l iei în ușor! Mai bine ocolește-l! Sus cerul, jos pământul; sus albastrul, imaculatul, jos ciudatul, păcatul... Când păcatul e din iubire sunt semne de fericire! Când minciuna este rege, n-are cine s-o dezlege! Amorul, dorul, călătorul - „vine” deloc întâmplător. Când te amăgești vine că nu prea gândești! Întâi și-ntâi gândește ce și cât să dorești, după care înfăptuiește!. Nu te pierde în amănunte, fleacuri
MINIME by COSTANTIN Haralambie COVATARIU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1685_a_3002]
-
puțin de infinit... Răul nu are trup propriu; el își face loc oriunde-i energia cosmică (precum și „energiile” noastre omenești!) se încarcă negativ! Să gândim, așadar, fără încetare pozitiv! Suprafața cu toate „sclipirile” ei poate ascunde în lăuntru ei deopotrivă minciuna și adevărul! Să ai tot timpul ceva de lucru, de înfăptuit, de realizat care să te bucure, altminteri te încarci energetic negativ și viața ți se pare, o dată în plus, o povară... Cică viața ar fi mai interesantă când duci
MINIME by COSTANTIN Haralambie COVATARIU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1685_a_3002]
-
a Oamenilor.... Oameni, cât suntem pe pământ, să-i ajutăm, atât cât putem, pe cei săraci! Decât bogăția care pierde omenia, mai bine sărac și curat (dar nu foarte sărac...). Când arunci câte-o „bombă”, vezi dacă are și „efect”! Minciuna în dorința ei aprigă de ascunde cât mai profund adevărul, devine avocatul diavolului! Cată să te vindeci de, invidie-această boală care se îndreaptă în primul rând împotriva ta. Când din invidios vei ajunge invidiat, va însemna că te-ai
MINIME by COSTANTIN Haralambie COVATARIU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1685_a_3002]
-
în prag sunt oarbă de o mie de ani dragostea voastră nu încape în mere livada s-a îngustat ca și cum întunericul... am până la glezne o mare pitică în ea îmi clătesc speranțele ochii râd apoi ca turbata la marginea zilei minciuna că o să mă fac eu mare mare de tot - mărturii din livada cu meri 4 joi când pleci milioane de corăbii paralizează la țărm dintr-o dată milioane de ancore plesnesc marea asta pitică iar peștii nici nu mai dau din
Confluenţe poetice. Antologie de poezie by Relu Coţofană () [Corola-publishinghouse/Imaginative/271_a_1216]
-
îl ascunde la vedere (moartea de pe pachetul de țigări ar fi un prim pas pe trepte inferioare mai jos aburind abundent cu filosofii ezoterice ) și că uneori se folosește de scriptură ca de felii de pâine pentru sandvișul umplut cu minciuni întunecatul poate fi ușor confundat cu înțelepciunea șarpelui din porumbel care ți-arată la microscop cum Duhul desprinde cuvintele din colțurile minții rostogolindu-le rotunjindu-le în inima desțelenită “fiți dar înțelepți ca șerpii și blânzi ca porumbeii.” (Matei 10
Confluenţe poetice. Antologie de poezie by Relu Coţofană () [Corola-publishinghouse/Imaginative/271_a_1216]
-
o clanță veche de alamă, care de-abia se mai ținea la locul ei. Puse mâna pe clanță și o apăsă. Și surpriză ușa se deschise, cu un scârțâit de balamale ruginite. Se vede că băiatul vecinei n-a spus minciuni, constată Stelian, la fel de mirat ca și Mișu Leibovici că găseau ușa descuiată și că, în ciuda acestui fapt, Aronică părea să nu fie acasă. Intrară într-un mic antreu, închiseră ușa după ei și aprinseră lumina. În clipa următoare, amândoi rămaseră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
ruga gestionarul, învârtindu-se de colo până colo prin prăvălie ca o curcă beată, cu brațele pline de cutii coborâte de pe rafturi pentru verificare. Cu deznădejde, lucrătorul din comerțul socialist vdea cum se încurca tot mai rău în plasa propriilor minciuni și subterfugii, în vreme ce de la oraș, unde era plecat, verișorul Tarbacea, protectorul și mântuitorul său, nici gând n-avea să dea vreun semn de viață, de parcă ar fi mierlit-o întru slava scumpei patrii proletare. Hm, hm, își dregea precaut glasul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
În visul nostru - bucuroși: Această lume o clădim Ca pe un joc, fără să știm. Constantinescu Ana-Rebeca, clasa a V-a Colegiul Național „Mircea cel Bătrân” Râmnicu Vâlcea - Vâlcea profesor coordonator Constantinescu Mihaela Azur Infinitul albastru mulți zic că e Minciună! Infinitul e soare, lună și stea De unde? nu știu. Soarele fuge spre orizont cu picioarele întinse pre zenit. Luna privește mereu cu un ochi Întredeschis; de ce? nu știu Steaua sclipește mereu spre Est de ce? nu știu... și Multe lucruri nu
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
tu minte, drag copil? Îți mai amintești de noi? Când îți va fi mai greu Oare faci pași înapoi? Dacă da sau dacă nu, Răspunsul ți-l vei da doar tu. Printre răni și prin durere, Tu vei căpăta putere. Minciuni O, minciună, tu pe lume Ai venit să ne orbești! Să crești flori fără culoare Pe sub bolțile cerești. Să pictezi în albul nostru Cu însutite acuarele, Mii de nuferi albi și galbeni Ca să țină loc de stele. Ai ascuns, tu
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
drag copil? Îți mai amintești de noi? Când îți va fi mai greu Oare faci pași înapoi? Dacă da sau dacă nu, Răspunsul ți-l vei da doar tu. Printre răni și prin durere, Tu vei căpăta putere. Minciuni O, minciună, tu pe lume Ai venit să ne orbești! Să crești flori fără culoare Pe sub bolțile cerești. Să pictezi în albul nostru Cu însutite acuarele, Mii de nuferi albi și galbeni Ca să țină loc de stele. Ai ascuns, tu, adevărul? L-
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
dau chemare Greșelilor ce dăinuiesc. Și-a cerului lumină sfântă Să-mi cânte falnic la ferești Căci eu nu sunt o muribundă A marii lumi ce o privești. A lumii dragoste A lumii dragoste se-neacă În apa unor vechi minciuni, Căci au plecat fără să facă O pace cu ai mei străbuni. S-au dus în lumea-ndepărtată, S-au dus în lumi fără folos, De mamă lor îngândurata S-au depărtat fastidios! De s-or întoarce știu doar codrii
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
Copiilor le este greu să vorbească și să se gândească la viitor, când prezentul îi îndeamnă la jocuri, năzbâtii, zâmbete, voie bună și din când în când la lectura care îi învață să deosebească binele de rău și adevărul de minciună. Cu trecerea timpului copilul bate sfios la Ușa Adolescenței, o ușă mare, legată cu nenumărate lanțuri și lacăte care vor putea fi deschise doar dacă copilul va fi în stare să treacă peste toate obstacolele dificile ale acestei perioade. De îndată ce
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
poate lua deciziile cele mai bune și că nu poate greși niciodată, că este stăpân pe viața sa și nu are nevoie de controlul părinților. Viziunea adolescentului despre lumea în care trăiește oscilează între frumos și fals, între adevăr și minciună, bine și rău, alb și negru. Unii tineri sunt emotivi, nesiguri, temători, ambițioși, încercând să învețe din ce în ce mai multe. Uneori tinerii trec foarte ușor de la o stare emoțională la alta: acum sunt veseli și râd mult, iar în momentul următor devin
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
-l acuze pe Nicolas pentru corupere de minori? Aude nu a Împlinit Încă cincisprezece ani. Îmi imaginez mutra fratelui Loïc! În cursul unui interogatoriu, un suspect trece printr-o serie Întreagă de faze, În general În ordinea următoare: mai Întîi minciuna; apoi amenințarea; tentativa de a-și atrage protecția polițistului; revolta; descurajarea. Și, În sfîrșit, mărturisirea. Chantal Își folosise primele două cartușe, În mod logic trebuia acum să facă apel la bunele sentimente ale tinerei polițiste. Ca Într-un balet bine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
singurătate și de amărăciune o cuprinse, ca și cum și-ar fi dat seama dintr-odată că Lands’en și toți din familie o respingeau. Ca și cum copilăria ei lipsită de griji și radioasă pe insula aceea n-ar fi fost decît o minciună. Plînse Îndelung pînă ce căzu Într-un somn agitat. Furtuna continua să bîntuie pe afară cînd o pală de vînt mișcă perdelele de voal ale patului unde În sfîrșit se odihnea. În penumbră, ușa camerei se deschise Încet, pe tăcute
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
am auzit niște pași, iar după aia, nimic... beznă. Nici o amintire. Lucas aruncă o privire la ecranul monitorului pe care doctorul nu-l debranșase Încă și urmări o clipă linia care o lua razna. - Nu e rău ca detector de minciuni, comentă el suav În timp ce apăsa tasta mobilului care vibra. - Da, Morineau... Cum? Înălță sprîncenele. - Nu te atinge de nimic. Vin imediat! Închise iute. - Am să vă las să vă odihniți, doamnă Le Bihan, este esențial pentru problemele de memorie. Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
crima mamei ei, faptul că o vedea acum scrisă negru pe alb o făcu să Înghețe. - Doar n-o să dai crezare la ce spune fițuica aia? se răzvrăti ea cu putere, aruncînd ziarul la coș. E doar o Însăilare de minciuni! - În cazul ăsta, de ce bunica e la Închisoare? - E o neînțelegere. Și apoi nu e la Închisoare, e doar În arest preventiv, ceea ce e cu totul altceva. Se apropie de el și Își Înălță capul pentru a-i Întîlni privirea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
cîțiva ani mai tîrziu. Făcu o strîmbătură comică. - Pentru alte motive decît cele religioase. Marie Înălță ușor din umeri. - Văd unde bați, dar dragostea nu scuză chiar totul. Știi, tatăl meu m-a crescut În respectul pentru anumite valori, iar minciuna, disimularea, manipularea nu au În ochii mei nici o justificare. Dădu din cap. - Nu pot crede că Christian a acționat cu atîta lașitate. - Tatăl dumitale ar fi trebuit să te Învețe că bărbații au și ei slăbiciunile lor. - Nu și Christian
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
semăna, nu crezi? Marie oftă. - Nu asta voiam să spun. - Ba da. Și ai fără Îndoială dreptate. Din lașitate n-am spus nimic, nici măcar după moartea fraților tăi. Jeanne dădu din cap. - Tatăl tău nu mi-ar fi iertat niciodată minciunile. Și nici tu, nu-i așa? Ușa care se deschise lăsîndu-l pe Milic să intre o scuti de răspuns. - Ce tot puneți voi la cale? Întrebă el, lăsîndu-și pipa pe bufet. Marie Întîlni privirea imploratoare a maică-sii, ale cărei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
În legătură cu șantierul naval: nu era cu neputință ca acesta să fi fost mînă-n mînă cu PM. În orice caz, se va simți mai liniștit dacă i se va găsi corpul. - La ce te gîndești? - La Ryan, afirmă el cu aplombul minciunii. - Complicii lui și cu el erau irlandezi, ce au căutat În largul insulei Lands’en după atacul de la bancă, În loc să se se Îndrepte spre Irlanda? Marie nu Înțelegea, era Într-adevăr ciudat. Cele cîteva informații pe care le căpătase despre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
nostru, era soția mea și mama copilului meu! - Ce-ai spus? - Ce-ai făcut cu copilul meu? - Ce tot spui acolo? Nu era nici un copil, ți-o jur! Surpriza și neputința de a Înțelege sunau just, dar, prea rănit de minciunile din trecut, Erwan nu-l mai putea crede. - Minți! Întotdeauna ai mințit! - Stai! Acum mi-aduc aminte... Femeia repeta: «L-a luat cu el, l-a luat cu el!». - Dar cine l-a luat cu el? - După cît spune PM
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]