11,916 matches
-
recurs, azil - dar nu În Basarabia? Cea ocupată și ea, Însă de... creștini? Ortodocși? - Al dracului avocat-al-diavolului!... - Fac și eu ce pot... - Ei, uite, În Basarabia, nu. Grecul, când se refugia În biserica lui, ca măcar acolo să scape de Turc, să uite de ocupație - ce limbă auzea din altar? Grecește. Sârbul, Bulgarul - ce limbă auzeau În bisericile lor? Nu turceasca, nu araba - ci slavona, o limbă de-a lor, nu de-a ocupantului. Pe când Basarabeanul, săracul, În ce măcar limbă-bisericească
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
i-am creștinat și pe Slavi... - E-he, câți i-au creștinat pe Slavi! - și tot..., În fine... - Întorcându-ne la „Țânțari”: ei au venit Încoace de curând, În ultima sută de ani, după ce Grecii și-au căpătat independența față de Turci și au Început să-i taie pe Ovreii lor: Macedonenii și Albanezii -Vlahii și Skipetarii sau Arvaniții... - Străbunicul, bunicul tău să fie dintre supraviețuitorii „tăiaților”? - Nu știu. Dacă ar fi fost așa, am fi păstrat legătura cu triburile stabilite la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
o femeie, șezută bine de bărbat: Îl Îndemna cu cuvinte, Încuviința, Îi zicea: Varvarule!, l-am Întrebat după aceea pe băietan de ce-i zicea așa ea lui, ce Înseamnă cuvântul și el mi-a spus, a zis că varvari sunt Turcii și Tătarii și Lehii și Liftele-păgâne, ceia de-i Învățăm noi la școală, că năvălesc și ne dau foc și ne iau În robie fetele și femeile și, când se-apucă să le pângărească pre ele, ele strigă, cu glas
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
Los Angeles. Deci Pro-ul a avut știrea acum și CNN-ul peste o oră. A.N.: Apropo de live-urile din străinătate. Care sunt greutățile acestora în comparație cu cele date din țară? C.A.: Singura chestie e că unele neamuri, turcii și alții la care te duci cu încredere, de fapt sunt niște băiețași care au o mașină și o farfurie pe care o deschid înainte de live, un generator, fac un live, strâng căruța și pleacă la următorul live. Scule proaste
TRANSMISIUNEA ÎN DIRECT by ANA-MARIA NEAGU () [Corola-publishinghouse/Journalistic/861_a_1560]
-
se ridice cât mai sus, eventual până-n cap, pentru a revela națiunii chiloțeii (tot roșii, obvious!) muzicantei. Doar un exemplu de penibil. M-a mai enervat faptul că toate formațiile adunate-n pripă (cum strângeau oștirea voievozii „noștri“ atunci când treceau turcii Dunărea...) s-au axat înnebunitor, psihanalitic asupra dragostei. Nu există nimic altceva în viață decât o dragoste care poate fi exprimată doar în două stereotipuri și 20 de cuvinte în engleză și/sau română. La sfârșit, totul s-a terminat
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1949_a_3274]
-
și brutală care te deprimă în ciuda culorii extraordinare. Remarcabilă este modalitatea de realizare a acestei emisiuni: cadre largi, care oferă perspective superbe, de ansamblu, cadre care se mișcă încet, fără grabă, fără panică pentru că vorba aia, pentru franțuji nu dau turcii, limbaj decent. Îți dai seama imediat că e vorba despre oameni care caută să înțeleagă și nu să judece. Jos pălăria! Mă fac să-mi dau seama că se poate și altfel dacă se vrea. Mândrul vultur valah mai are
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1949_a_3274]
-
-i găsi finanțarea. împăratul Marcus Aurelius merge până acolo încât petrece el însuși douăzeci de ani îîntre 160 și 180) la hotarele imperiului. Numai că aceste eforturi eșuează: sub loviturile germanilor și ale slavilor, ei înșiși împinși din urmă de turci și de mongoli, Roma se retrage epuizată, concurată, mai nou, și de alte cetăți ale imperiului, cum ar fi Bizanțul în Asia Mică. în 284, Dioclețian încearcă încă o dată să colecteze pentru Roma impozite, acceptate din ce în ce mai puțin. Zadarnic. Imperiul nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2225_a_3550]
-
lemn, blănuri și secară. în marile regate, nimeni nu acordă nici cea mai mică importanță agitației din aceste orașe. în Asia, unde se află în continuare partea cea mai importantă a bogățiilor lumii, continuă „hora” imperiilor: mongolul Genghis Han, apoi turcul Tamerlan edifică imperii imense, care se întind de la Pacific până sub zidurile Vienei. Le conduc tot ca nomazi, prin mijlocirea forței și a fricii, copleșind demografic și economic lumea, băgând groaza în europeni, care se așteaptă ca în orice clipă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2225_a_3550]
-
cel de „mediu”. Când, la jumătatea secolului al XIV-lea, după trecerea Marii Ciume, Bruges intră pe neașteptate în declin, Europa cunoaște o nouă poftă de viață și de plăceri. Pentru un secol, Veneția devine „inima” Ordinii economice. în umbra turcilor, orașul preia controlul comerțului Europei cu Orientul. Ca și Bruges, Veneția este în acel moment o entitate condusă cu o mână de fier de niște principi negustori și militari în egală măsură. Dogele îducele), șef al executivului, teoretic ales pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2225_a_3550]
-
în care se înghesuie 100 000 de locuitori, devenit prea bogat și în care se trăiește prea bine, înțepenește. Această fragilitate subită face să năvălească asupra Veneției dușmani pe care puterea ei îi ținuse până atunci la distanță. în 1453, turcii, care ocupă deja cvasitotalitatea fostului Imperiu Roman de Răsărit, iau cu asalt Bizanțul încercuit de o jumătate de secol și repun în discuție dominația venețiană asupra Mării Adriatice. Imperiul Roman de Răsărit dispare. Un semn al timpului: grecii, izgoniți de către
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2225_a_3550]
-
care ocupă deja cvasitotalitatea fostului Imperiu Roman de Răsărit, iau cu asalt Bizanțul încercuit de o jumătate de secol și repun în discuție dominația venețiană asupra Mării Adriatice. Imperiul Roman de Răsărit dispare. Un semn al timpului: grecii, izgoniți de către turci din Bizanț, se refugiază la Florența, nu la Veneția. Trecuse vremea Veneției. Cine ar putea deveni cea de-a treia „inimă”? Florența nu, pentru că nu este port, iar portul utilizat de ea pentru a-și vinde magnificile pânzeturi, Genova, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2225_a_3550]
-
lui Carol Quintul și Filip al II-lea. Apoi Atlanticul redevine o mare liniștită: în 1579 - adică la opt ani după inutila victorie de la Lepanto a fiului natural al lui Carol Quintul îaflat în fruntea flotelor Veneției și Spaniei) împotriva turcilor lui Selim al II-lea -, spaniolii sunt alungați din Țările de Jos, eveniment mult mai important și mult mai puțin celebru decât primul. Flota engleză, nou-apărută pe mări, având în fruntea ei mari căpitani ca Francis Drake și Thomas Cavendish
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2225_a_3550]
-
este decât o etapă magnifică a comerțului cu Orientul; Spania este izolată dincolo de Pirinei. China începe totuși să iasă în evidență: în 1683, împăratul ocupă insula Taiwan. Apar noi puteri: Austria se instalează ca un fel de fortificație în calea turcilor; în 1689, Rusia își face intrarea pe scena internațională odată cu domnia lui Petru cel Mare; Prusia face la fel în 1740, odată cu domnia lui Friedrich de Hohenzollern. în 1720, China împăraților Qing ocupă Tibetul, apoi podișul Altai - Xinjiang de astăzi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2225_a_3550]
-
În care se auzea clinchetul clopoțeilor atașați de tichie. Pe atunci un knisch era un servitor, afirma Winkler, care știa din surse sigure (tatăl lui era abonat la Brockhaus), „sau, mai bine spus: un rob“. Dar asta numai până la asediul turcilor din 1683. De atunci, au dispărut de pe scena istoriei - până când Într-o zi au reapărut. Fischl adăugă pe un ton pedagogic, Înlăturând un fir invizibil de praf de pe mânecă, „așa cum reapar păduchii În șifoniere. “ Dar, bineînțeles, un knisch putea să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
ochi miopi, dar atenți și constituție viguroasă, pe care o controla cu o delicatețe surprinzătoare. L-am găsit Într-un salon oriental, cu un etaj mai sus, scufundat Într-un scaun voluminos, capitonat cu catifea, picior peste picior, ca un turc, sorbind cafea dintr-o ceașcă aurită. În picioarele mari și goale purta niște pantofi tociți de lac. Lângă el stătea Kurt Gielke, extraordinarul său asistent și, totodată, partener de viață, cum mi s-a spus mai târziu. Cancelarul Sănătății ne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
La Viena! Colegul lui dădu să spună ceva, dar se răzgândi. Deci ești din Viena, zici? Diels renunță la tonul ironic. Voi fi sincer cu tine, Knisch. Să nu crezi că poți valsa cu noi. Ești vienez cum sunt eu turc. Și stai aici doar de cinci ani. Asta nu prea te face locuitor al orașului. Nu ca mine, și nici măcar ca Pieplack. dar indiferent de unde ești, lucrurile nu stau prea bine. Au ieșit informații noi la lumină. O, da. Peste
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
Rose Îi privea cu invidie. Acum că mariajul ei se terminase, fiecare cuplu pe care Îl vedea i se părea fericit și mulțumit. — Știi ce? Aș fi vrut ca vrăjitoarea aia de bunică-ta să mă fi văzut flirtând cu turcul. Îți Închipui ce Îngrozită ar fi fost? Nu-mi pot imagina un coșmar mai Înspăimântător pentru fudulii ăia din familia Tchakmakhchian! Fuduli și lăudăroși... fuduli și... Rose nu și-a terminat propoziția, fiind distrasă de un gând cum nu se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
era să facă ceva, orice, care să o aducă la exasperare pe fosta ei soacră. Și nu exista În lumea asta decât un singur lucru care le putea supăra pe femeile din familia Tchakmackchian mai mult decât o odar: un turc! Ce interesant ar fi să flirteze cu dușmanul dintotdeauna al fostului ei soț. Dar de unde să iei un turc În mijlocul deșertului Arizona? Nu creșteau pe cactuși, nu-i așa? Rose chicoti În timp ce expresia feței ei se schimba, trecînd brusc de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
lumea asta decât un singur lucru care le putea supăra pe femeile din familia Tchakmackchian mai mult decât o odar: un turc! Ce interesant ar fi să flirteze cu dușmanul dintotdeauna al fostului ei soț. Dar de unde să iei un turc În mijlocul deșertului Arizona? Nu creșteau pe cactuși, nu-i așa? Rose chicoti În timp ce expresia feței ei se schimba, trecînd brusc de la revelație la adâncă recunoștință. Ce coincidență drăguță că soarta tocmai Îi scosese În cale un turc. Dar era Într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
să iei un turc În mijlocul deșertului Arizona? Nu creșteau pe cactuși, nu-i așa? Rose chicoti În timp ce expresia feței ei se schimba, trecînd brusc de la revelație la adâncă recunoștință. Ce coincidență drăguță că soarta tocmai Îi scosese În cale un turc. Dar era Într-adevăr o coincidență? Cântând odată cu radioul, Rose a pornit mai departe. Însă În loc să o ia Înainte pe drumul ei, a virat la stânga, a făcut o Întoarcere de o sută optzeci de grade și, după ce a ajuns pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
deschis. Barsam a intrat În living cu o față palidă, aruncând priviri Îngrijorate din spatele ochelarilor cu ramă metalică. — Ah, ia te uită cine a venit! a spus unchiul Dikran. Domnul meu, fiica ta e pe cale să fie crescută de un turc și văd că nu faci nimic În privința asta... Amot! — Ce pot să fac? s-a lamentat Barsam Tchakhmakchian Întorcându-se spre unchiul său. Și-a Îndreptat privirea spre o reproducere de mari dimensiuni a lucrării Natură Statică cu Măști a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
numesc Cutare Cutarian, sunt nepoata supraviețuitorilor genocidului care și-au pierdut toate rudele În mâinile măcelarilor turci În 1915, Însă mie mi s-a spălat creierul și am fost Învățată să neg acest genocid pentru că am fost crescută de un turc pe nume Mustafa! Ce fel de farsă mai e și asta?... Ah, marnim khalasim! Dikran Stamboulian a făcut o pauză și s-a uitat atent la nepotul său, pentru a vedea ce efect avuseseră cuvintele lui. Barsam rămânea nemișcat. — Du
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
prezent, iar străbunii noștri trăiesc prin copiii noștri și tu știi asta... Câtă vreme Rose o are În grijă pe fiica ta, ai tot dreptul să te amesteci În viața ei. Mai ales atunci când Începe să se Întâlnească cu un turc! Neîmpăcându-se cu discursurile filozofice și preferând discuțiile directe jargonului intelectual, mătușa Varsenig a intervenit: — Barsam dragă, arată-mi și mie un turc care vorbește armeana dacă poți. Drept răspuns, Barsam i-a aruncat surorii sale mai mari o privire
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
tot dreptul să te amesteci În viața ei. Mai ales atunci când Începe să se Întâlnească cu un turc! Neîmpăcându-se cu discursurile filozofice și preferând discuțiile directe jargonului intelectual, mătușa Varsenig a intervenit: — Barsam dragă, arată-mi și mie un turc care vorbește armeana dacă poți. Drept răspuns, Barsam i-a aruncat surorii sale mai mari o privire piezișă. Mătușa Varsenig a continuat: — Spune-mi câți turci au Învățat vreodată armeana. Nici unul! De ce mamele noastre au Învățat limba lor și nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
directe jargonului intelectual, mătușa Varsenig a intervenit: — Barsam dragă, arată-mi și mie un turc care vorbește armeana dacă poți. Drept răspuns, Barsam i-a aruncat surorii sale mai mari o privire piezișă. Mătușa Varsenig a continuat: — Spune-mi câți turci au Învățat vreodată armeana. Nici unul! De ce mamele noastre au Învățat limba lor și nu invers? Nu e limpede cine pe cine a dominat? Doar o mână de turci a venit din Asia Centrală, nu-i așa? Și Înainte să-ți dai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]