13,563 matches
-
se limpezi iar opustul venea cu scrâșnete la loc. Apele băteau năvalnic dar cu puteri slăbite. Prinși între plavii, prin spumă se apropiau din nou copaci. Bulboanele îi roteau în loc și-i slobozeau drept către opust. De sus, țăranii sprijineau crengile în cațe și în căngi, mânându- le încet din argea. în bubuitura apei, cu sprinteneală, trunchiurile se strecurau prin stăvilar. Galbenă, lumina felinarului împuțina întunericul. - Io, măă !... se auzi un răcnet lung. - Ațin’te ! Cu plescăit, trunchiul se prăbuși în
Pomana porcului by Tanasachi Marcel () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91528_a_92379]
-
nou de avantajele stării solide, relativ stabile și simplu de administrat. Îți tragi pe tine niște blugi, o ie românească veche și o traistă închisă cu cureaua de la vechea uniformă de pionier și ieși pe faleză să aduni pietre și crengi de pe malul Dunării. În acest fel poți să-ți duci zilele mai departe, la nesfârșit. De bine, de rău, ai două mâini, două picioare și, oricât de ciudat ar părea, îți faci treaba cu ele. Te descurci, îți sunt suficiente
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
în sensul misterului de la începutul existenței mele - rămas pentru totdeauna nedezlegat prin moartea prematură a mamei Ana. În aceste două locuri în care doar păianjenii se încumetă să-și țeasă pânza, în care vântul încă mai poate fi auzit printre crengile de pe care au fost culese fructele legate în borcane cu compoturi rămase încă de pe vremea când trăia mama Ana, făcute chiar de mâna ei, pe care nimeni nu se încumetă să le deschidă, se poate trece în lumea de dincolo
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
acre. În câteva zile mi-am revenit. Am ajuns la concluzia că mie îmi erau de ajuns aerul rece al dimineții, plin de parfumul brumat al strugurilor care atârnau pe pereții albi ai casei, perele care își legănau aroma pe crengile din fața terasei și lumina care izbucnea în zeci de culori în florile din grădină. Hotărât lucru, nu aveam să ajung niciodată în împărăția lui Dumnezeu, pentru că mă găseam deja în ea. Când o ușiță se deschide înăuntru, misterioasă și plină
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
am mai văzut niciodată. În primul grad de distilare a sufletului scrii pentru că vibrezi, pentru că ești fericit și iubești - totul, simplu. Crești în tine un copac care se înalță nervos spre cer, sfidând forța gravitației, pentru a găuri cerul cu crengile lui, ca să te uiți prin găurile cerului. „Fiecare zi este un tort de frișcă. De dimineață ies pe stradă și în drum spre chioșcul de ziare scot trecătorilor frișcă din urechi. Printre afinele, căpșunile, zmeura și infinita frișcă ale tortului
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
mă dedic studiilor și să am numai zece pe linie, „ca alte studente“, sau să stau pe lângă mama la bucătărie, să învăț să fac de mâncare pentru viitorii mei copii, eu preferam să-mi pierd timpul umblând pe coclauri, adunând crengi și cioturi de lemn, sau închisă în camera mea, scriind tot felul de prostii ori ciopârțind diverse stofe sustrase din șifonierul mamei (ah, nu mai ajungea la croitoreasă !) pentru a-mi face zdrențe pe care să le port pe stradă
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
stepă, și pete de zăpadă. Un loc unde să fii singur cu lumea tăcerii. Apoi, a început vântul. Știam că trebuie să fie rece, dar nu îl simțeam. Puteam vedea, puteam auzi, doar nu simțeam nimic. mă puteam prelinge printre crengile arbuștilor fără să mă zgârii. Apoi deodată am auzit o bătaie îndepărtată. Am alunecat înspre ea, departe, din ce în ce mai departe, până totul în jur a devenit alb și înghețat. Cineva bătea într-o tobă. Știam și cine era bărbatul care bătea
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
Pe cele adevărate le pot zări pe fereastră, în nopțile senine, căci locuiesc la etajul opt. Însă aseară era înnorat, geamurile păreau date cu păcură. Deodată am auzit un ciocănit în fereastră. În primul moment, am crezut că e o creangă purtată de vânt sau vreun liliac rătăcit care tocmai se alesese cu un nou cucui. Dar bătăile s-au repetat și inima a început să-mi țopăie în piept. Mi-am tras capul sub pătură, cu speranța că nu mai
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2190_a_3515]
-
Așa spunea cartea și nu aveam nici un motiv să punem la îndoială învățăturile ei. Cu cât broscoiul era mai urât, cu atât era mai bine. În pădure, a trebuit să strâng bine din dinți ca să nu clănțănesc. Era beznă și crengile trosneau înfiorător. O pasăre și-a deschis aripile chiar în lanterna noastră, aruncând-o la vreun metru. Noroc că nu s-a stins. La un moment dat, am găsit un broscoi holbat și cu gura cât o felie de pepene
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2190_a_3515]
-
în vis, aș lua o daltă măsura doi și-aș ciopli, câte puțin, în fiecare dimineață în care mi-e dor, o fetiță cu ochi mari care să-și ia copilăria de la început. Ugo Scotti-Berni, Logodnica lui Pinocchio, Editura Ion Creangă, București, 1978. În românește de Mih.M. Ionescu Interviu cu Philippe Claudel „Lectura mi-a deschis apetitul pentru scris și nu uit asta niciodată. Scriu ce mi-ar plăcea să citesc“ Florentina Ciuverca Philippe Claudel a trecut prin România cum
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2190_a_3515]
-
Cum Îmi imaginam că dezerta așa de ușor, trecând În tabăra cealaltă? Ce știam eu despre băieți, despre bărbați? Nici măcar nu-mi plăceau așa de tare. ― E ca și cum ai tăia un copac, spuse Ed. Mai Întâi trebuie să-i tai crengile. Abia apoi dobori trunchiul. Am Închis ochii. Am refuzat să mă mai uit În ochii lui Calliope. M-am prins cu mâinile de brațele scaunului și am așteptat ca frizerul să-și facă treaba. Dar În secunda următoare am auzit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
de călătorie, spuse Matt. Mai are și altele În valiza aia. Așa-i? Am dat din cap. ― Vrei să cumperi o cămașă? Am niște cămăși. ― Bine. Tabăra era situată Între niște tufe de mimoze. Florile roșii, pufoase, care atârnau pe crengi semănau cu niște pămătufuri de curățat pipa. Peste dune se Întindeau tufe imense, veșnic verzi, care formau adăposturi naturale. Înăuntru erau concave, iar pământul de dedesubt era uscat. Tufele te apărau de vânt și, În cea mai mare parte a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
e, de fapt, gunoiul? Noi nu distingem, ca americanii, între waste, trash, garbage etc. Totuși, consistența a ceea ce numim gunoi diferă mult de la morman la morman. Cârpele împuțite nu mai predomină în noile gunoaie. Le vezi mai mult agățate prin crengile copacilor, tot mai decolorate, an de an, până putrezesc cu totul. Acum, ambalajele produselor electronice made in China formează o bună parte din materia gunoaielor. Bineînțeles, ceea ce miroase e altceva: același noroi menajer în care stau înfipte foi de caiet
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
Pogor se declarase ateu, apoi budist), copilăroși (o replică frecventă în cenaclu era azvârlirea unei perne în capul interlocutorului), înainte de orice plini de ironie și simț al umorului: anecdota, cât mai "corosivă" trecea înaintea oricăror preocupări (și aici Carageani și Creangă erau neîntrecuți), poeziile care plăceau erau repede puse pe arii de operetă și cenacliștii ieșeau noaptea braț la braț, lălăindu-le în gura mare... Ce rămâne din statui, din efigii, din portrete? Când au semănat cu ele acei oameni vii
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
întîlnit cu prietenul cutare care mi-a zis" etc, etc), prin această lumină interioară a amintirii. Dar 149 a arăta exact de unde vine magia versurilor Simonei Popescu e la fel de complicat ca, de exemplu, a vorbi despre sursele poetici tații la Creangă. închei cu finalul poemului care dă titlul cărții, un autoportret cu totul semnificativ: "am să ies din casă / și-am să merg fără grabă / un obstacol am să fiu / împotriva vîntului". Romanian graffiti Am citit în ultima vreme, pe ziduri
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
Nu știu dacă mai are cravata roșie, e posibil s-o fi aruncat ca pe dinții de lapte, ceva care a fost parte din tine și care acum nu mai înseamnă nimic. Patița Silvestru, Isprăvile lui Vicu Năstrușnicu, Editura Ion Creangă, București, 1980. Copertă și ilustrații de Nastac Ștefan Povești pentru copilul nenăscut Bogdan Romaniuc Într-unul dintre dialogurile sale cu Jorge Luis Borges, consemnate de Orlando Barone, autorul Tunelului, Ernesto Sabato, afirmă că „romanul trebuie să alterneze momente de poezie
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2187_a_3512]
-
avea nimic special, era doar fragilă și nostimă, cu ochișorii ei minusculi, negri ca doi tăciuni. Matthew era copacul. Începuse să plouă, i se udaseră penele și tremura, când auzi o voce care-o Întrebă de ce se așeza mereu pe crengile acelea, iar ea răspunse că nu știa de ce, se simțea acasă acolo, dar nu știa de ce. Nu-și mai amintea unde era acasă, nici de unde era mama ei sau ea, iar copacul Îi spuse că se simte flatat și se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
că vine și el, sanchi că vine și el, Bebe chiar vine, are și idei, hai să facem o cazemată, să n-o mai frecăm degeaba, ca să faci o cazemată trebuie să mergi în grădina din spatele blocului, să rupi niște crengi cu frunze din copac, să le atârni de gard, să le pui una peste alta, Bebe ne explică și noi ne executăm, șase la Șchiopu Bărbosu, șase la Constantineasca, ăștia se crizează rău, sunt în stare să ne alerge până
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
Bebe un test, hai în cazemată să vedem cât de șmecher ești, Bebe rânjește, intru în cazemată, cam nasol, trebuie să stai chircit, să nu te miști prea tare, altfel riști să se prăbușească acoperișu’, mă cam înțeapă și o creangă, oricum, barem sunt în cazemată, Bebe are ceva în buzunar, se caută, scoate chibrituri și un chiștoc de țigară cu filtru, be te, ză best, străine, de la bulgari, țigară mișto, le-am șutit din coșu’ de gunoi, ia să te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
care, întâmplător, își înlocuise fratele (ca partener alpin) cu primul lui nepot. Serile erau altfel. Stingeam veioza, ușa de la balcon rămânea întredeschisă (oricât de frig ar fi fost afară), foșnetul copacilor se amesteca deseori cu fâșâitul focului din sobă, umbrele crengilor se împreunau pe pereți cu umbrele obiectelor, întunericul se umplea cu povești (nu cu zmei, prințese, motani încălțați, palate de cleștar, cai înaripați și babe știrbe), vârât sub plapumă ascultam un alt fel de basme, cu Alexandru Macedon, Ulise, Domițian
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
fagii somnoroși" care se gătesc de culcare trag timpul de partea lor. Gnomii, ursul, suflând în lumânare, sunt martori ai unei treceri ireversibile a timpului în spațiu. Trecere ce se realizează împotriva voinței poetului: Doar vântul hai-hui mai șuieră prin crengi și întreabă mereu: "Unde-o fi omul palid care mi-a promis că se va spânzura? Avea părul zburlit și o haină gri." Vântul hai-hui simbolizează un timp diluat, un timp pe care poetul nu reușește să îl densi-fice. Ironia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1504_a_2802]
-
o hieroglifă în care e încifrat misterul existenței începuturilor, care se descifrează prin poezie. La fel îl consideră Botta pe Eminescu, un simbol încărcat cu sentimente dureroase, covârșitoare, un poet-mistagog care poartă însemnele timpului și sacrificiului creștinătății: Când vei auzi creanga trosnind, ia seama spun: e osul lui, al revizorului nostru școlar... Minți, școlare, minți, am răcnit, Eminescu a fost răstignit. (Revizorul nostru) Și ne mântuiește de cel rău, În numele Tatălui, al Fiului, Al Neamului tău. (Ipotești) Mai puțin realizată este
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1504_a_2802]
-
Universitate arăta ora prânzului În timp ce astrul ceresc Își revărsa razele sale Încercând să diminueze gerul năprasnic, dar În ciuda acestei bunei voințe,anotimpul de iarnă nu-și spusese Încă ultimul cuvânt. Mercurul termometrului coborâse către limita celor 20 grade Celsius, determinând crengile copacilor să geamă Înăbușit sub povara stânjenitoare a chiciurei de nea. Bucureștiul, spre marea deziluzie a Atenei și desigur, mai puțin a lui Tony Pavone se prezentă dezolant tocmai datorită iernei deosebit de aspră, bătând recordul anilor de Început de secol
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
situația s-a schimbat. Această nouă sectă a fost fondată de un dictator din cale-afară de sîngeros, pe nume John Hunter. Într-o zi, după ce violase și prădase după pofta inimii Într-un sătuc, acesta fusese doborît de pe cal de creanga unui copac. Deși inițial a părut că n-a pățit nimic, la scurt timp, dictatorul a Început să primească mesaje din cosmos, mesaje din care a aflat că oamenii nu se trag de fapt de pe pămînt și că nu au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1976_a_3301]
-
în vorbă, ajunseră la intersecția cu b- dul Republicii.. în colț era liceul. Se opriră sub conul de lumină a felinarului din colțul străzii, în fața unei case frumoase cu grădină mare de flori. O tufă de liliac înflorit își revărsa crengile încărcate cu flori roz peste gard. - Un adevărat rai !” murmură el, privind spre grădină. Ea încuviință din cap. Vă plac florile ?!... desigur, e o întrebare fără sens ! se scuză el timid, și îi oferi un ciorchine de liliac. ”-Foarte mult
PRECUM ÎN CER AŞA ŞI PE PĂMÂNT by Gheorghe TESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91553_a_92861]