12,954 matches
-
sindromul delirant-anomic, sociopatii; - creșterea presiunii sociale, care duce la apariția unei patologii comunitare de tip dinamic reprezentată prin: sindromul de sinistrație, toxicomanii, stări depresive, nevroze; - tulburări de tip relațional, printr-o stare de alienare, care vor duce la apariția unei patologii comnitare de tip relațional, reprezentată prin: sindromul de izolare/marginalizare comunitară, sindromul de înstrăinare comunitară, sindromul de privare de libertate. Aceste aspecte pot fi observate în tabelul de mai jos. p. 140-5 (MORBIGENEZA) M SCADE COEZIUNEA COMUNITARĂ PATOLOGIE COMUNITARĂ STRUCTURALĂ
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
apariția unei patologii comnitare de tip relațional, reprezentată prin: sindromul de izolare/marginalizare comunitară, sindromul de înstrăinare comunitară, sindromul de privare de libertate. Aceste aspecte pot fi observate în tabelul de mai jos. p. 140-5 (MORBIGENEZA) M SCADE COEZIUNEA COMUNITARĂ PATOLOGIE COMUNITARĂ STRUCTURALĂ CONDUITELE AGRESIVE SINDROMUL DELIRANT-ANOMIC SOCIOPATIILE SINDROMUL DE PRIVATIUNE A LIBERTĂȚII SINDROMUL DE ÎNSTRĂINARE COMUNITARĂ SINDROMUL DE IZOLARE COMUNITARĂ CREȘTE PRESIUNEA SOCIALĂ PATOLOGIE COMUNITARĂ DINAMICĂ SINDROMUL DE SINISTRAȚIE TOXICOMANIILE STĂRILE DEPRESIVE NEVROZELE PATOLOGIE COMUNITARĂ RELAȚIONALĂ (TULBURĂRI DE ADAPTARE SOCIALĂ
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
aspecte pot fi observate în tabelul de mai jos. p. 140-5 (MORBIGENEZA) M SCADE COEZIUNEA COMUNITARĂ PATOLOGIE COMUNITARĂ STRUCTURALĂ CONDUITELE AGRESIVE SINDROMUL DELIRANT-ANOMIC SOCIOPATIILE SINDROMUL DE PRIVATIUNE A LIBERTĂȚII SINDROMUL DE ÎNSTRĂINARE COMUNITARĂ SINDROMUL DE IZOLARE COMUNITARĂ CREȘTE PRESIUNEA SOCIALĂ PATOLOGIE COMUNITARĂ DINAMICĂ SINDROMUL DE SINISTRAȚIE TOXICOMANIILE STĂRILE DEPRESIVE NEVROZELE PATOLOGIE COMUNITARĂ RELAȚIONALĂ (TULBURĂRI DE ADAPTARE SOCIALĂ) PROCESE PSIHOSOCIALE RELAȚIONALE (ADAPTARE) LIMBAJ/EXPRESII RELAȚII INTERPERSONALE COMUNICARE COOPERARE MENTALITATEA SPIRITUL GREGAR NIVELUL NOETIC FORȚE PREFERENȚIALE PROCESE PSIHOSOCIALE STRUCTURALE CREȘTE COEZIUNEA COMUNITARĂ IDEALUL
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
140-5 (MORBIGENEZA) M SCADE COEZIUNEA COMUNITARĂ PATOLOGIE COMUNITARĂ STRUCTURALĂ CONDUITELE AGRESIVE SINDROMUL DELIRANT-ANOMIC SOCIOPATIILE SINDROMUL DE PRIVATIUNE A LIBERTĂȚII SINDROMUL DE ÎNSTRĂINARE COMUNITARĂ SINDROMUL DE IZOLARE COMUNITARĂ CREȘTE PRESIUNEA SOCIALĂ PATOLOGIE COMUNITARĂ DINAMICĂ SINDROMUL DE SINISTRAȚIE TOXICOMANIILE STĂRILE DEPRESIVE NEVROZELE PATOLOGIE COMUNITARĂ RELAȚIONALĂ (TULBURĂRI DE ADAPTARE SOCIALĂ) PROCESE PSIHOSOCIALE RELAȚIONALE (ADAPTARE) LIMBAJ/EXPRESII RELAȚII INTERPERSONALE COMUNICARE COOPERARE MENTALITATEA SPIRITUL GREGAR NIVELUL NOETIC FORȚE PREFERENȚIALE PROCESE PSIHOSOCIALE STRUCTURALE CREȘTE COEZIUNEA COMUNITARĂ IDEALUL AXIOLOGIC LIBERTATEA ASPIRAȚII TREBUINȚE/TENDINȚE PROCESE PSIHOSOCIALE DINAMICE SCADE PRESIUNEA
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
că elementul central care trebuie luat în considerare, ori de câte ori se vorbește despre conduitele de tip deviant, este „eul individual”, în primul rând, dinamica și structura acestuia. Din această perspectivă, devianțele trebuie considerate ca reprezentând o „problematică a Eului”, diferită de patologia psihiatrică a persoanei și raport în direct cu igiena mintală. Mai mult decât atât, putem afirma chiar, într-o anumită privință, că devianța trebuie considerată nu în raport cu patologia, ci în raport cu normalitatea, ea fiind un tip particular de abatere, aspect asupra
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
perspectivă, devianțele trebuie considerate ca reprezentând o „problematică a Eului”, diferită de patologia psihiatrică a persoanei și raport în direct cu igiena mintală. Mai mult decât atât, putem afirma chiar, într-o anumită privință, că devianța trebuie considerată nu în raport cu patologia, ci în raport cu normalitatea, ea fiind un tip particular de abatere, aspect asupra căruia, de altfel, am insistat. Admițând acest lucru, se face o distincție netă între devianță și boala psihică. Dar, pe când devianța este o abatere de la normalitate, boala psihică
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
conduită de refugiu simbolică în întâlnirea cu toxicul, care oferă perspectiva unui univers imaginar și colorat ce înlocuiește o lume considerată ostilă. Simularea este conduita de refugiu constând în necesitatea de a adopta, în funcție de împrejurări, anumite tablouri clinice din sfera patologiei somatice, psihosomatice sau a psihiatriei, în scopul de a se pune la adăpost, de a se autoapăra sau de a obține anumite avantaje. Pot fi simulate bolile somatice sau sechelele acestora (patomimie), așa cum pot fi simulate și bolile psihice (amnezia
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
bolilor psihice și de bolile psihice, iatrogeniile ocupă un loc important, de care igiena mintală trebuie să țină seama. Ele sunt afecțiuni situate în spațiul clinic intermediar, între bolile psihice reale și bolile psihice simulate. Ele fac parte din sfera patologiei psihice induse sugestiv și se traduc prin tablouri clinice extrem de polimorfe, adesea cu o structură atipică, în care sunt intricate simptome variate într-o aceeași construcție patoplastică factice. Iatrogeniile pot fi produse prin autosugestie (boli imaginare, cenestopatii difuze, stări ipohondrice
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
probleme speciale, legate în primul rând de „terenul psihologic” al bolnavului, caracterizat printr-o mare sensibilitate, tendința la autoanaliză și interpretare patologică a stărilor sale fiziologice, toate dezvoltate pe un fond de sugestibilitate crescută. Acestea favorizează dezvoltarea unor forme de „patologie indusă sugestiv”, cu caracter trenant, atipic și adesea cu consecințe grave pentru starea de sănătate mintală a persoanei respective. Cauza se află în abuzul de investigații și controale medicale, de cele mai multe ori nejustificate, adesea susținute de medici și personalul de
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
din spitale sau unitățile din rețeaua ambulatorie. Atitudinea față de bolnavi și familiile lor, modul de îngrijire și conducere a tratamentului, prezentarea pronosticului sunt elemente esențiale care trebuie avute în vedere în cazul îngrijirii bolnavilor. Nesocotirea principiilor psihologiei medicale sau ale patologiei psihiatrice, în sfera practicii medicinei interne, a chirurgiei sau a specialităților înrudite, îngreunează în mare măsură, dacă nu chiar compromit în multe situații eforturile terapeutice. Un aspect semnificativ în acest sens este reprezentat de renunțarea la practica și serviciile medicinale
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
ca pe un accident medical, o consideră și o tratează în consecință, ca pe oricare altă afecțiune care intră în cadrul medicinei. A doua formă de societate refuză boala psihică. Ea face o separație netă, sau cel puțin mascată formal, între patologia medicală generală și bolile psihice și, în al doilea rând, operează o separare a bolilor psihice și a bolnavilor mintal de restul membrilor societății. Suferința, ca boală medicală generală, este tolerată, dar boala psihică, deși înseamnă suferință, este reprimată, iar
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
antipsihiatrist. Problema principală constă în: a) modul în care este percepută de către societate boala psihică; b) atitudinea societății față de boala psihică și bolnavul mintal; c) gradul de toleranță socială față de boala psihică și bolnavul mintal. În nici o altă parte a patologiei medicale nu se pun aceste probleme ca în psihiatrie. Poate că în anumite privințe aceste aspecte se discută în legătură cu bolile infecto-contagioase, în cazul marilor epidemii care afectează grav societatea (holera, ciuma, grupa etc.). Ceea ce contează este starea de panică pe
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
moravuri și cutume construiește și menține din punct de vedere valoric „modelul de sănătate mintală” colectiv. Din acest motiv, fiecare societate are „normele” și „stilul” său propriu de viață, care trebuie respectat și cultivat, întrucât el corespunde „psihologiei”, dar și „patologiei” societății respective. De aceea, trebuie să admitem că și modelul de igienă mintală este propriu societății. Iată de ce normele și acțiunile de igienă mintală, universale ca „principii teoretico-științifice”, trebuie aplicate în mod diferențiat, în raport cu structurile psihologice și valorile socio-culturale ale
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
Enăchescu, C.; Retezeanu, A., „Psychopathologic characteristics of the presuicidal syndrome”, în Rêv. Roum. Neurol., 30, 2, 1992. Enăchescu, C., „Sindromul presuicidar”, în Neurologia, 1-2, 1991. Enăchescu, C., „Struttura ed esistenza nella psicologia normale e patologica (Saggio nella questione ontologica nella patologia mentale)”, în Riv. Psicol. Soc., 17, 4, 1970. Enăchescu, C., „Suicidul și balanța pulsiunilor”, în Bul. Inf. IPSMP, 2, 4, 1994. Enăchescu, C., Tratat de psihanaliză și psihoterapie, EDP, București, 1998. Enăchescu, C., Tratat de psihologie morală, Editura Tehnică, București
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
Prinz, M., La prévention de l’inadaptation infantile et juvenile à partir de la famille, teză în medicină, Strasbourg, 1967. Prunescu-Podeanu, A., Bolnavi dificili, Editura Medicală, București, 1969. Quidu, M., Le suicide, Editura Soc. Fr., Paris, 1970. Rădulescu, S., Anomie, devianță, patologie socială, Editura Hyperion, București, 1991. Rădulescu, S.; Banciu, D., Sociologia crimei și criminalității, Editura Șansa, București, 1996. Rădulescu, S.; Danciu, D., Introducere în sociologia delincvenței juvenile, Editura Medicală, București, 1990. Rădulescu, S.; Piticaru, M., Devianță comportamentală și boală psihică, Editura
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
Rentschnick, P., „Insémination artificielle après la mort du père”, în Med. Hyg., 42, 1984. Rentschnick, P., „La bioétique de l’An 2000”, în Méd. Hyg., 46, 1988. Resnick, H.L.P., Suicidal behaviors, L.A. Churchill Ltd., Londra, 1968. Retezeanu, A.; Enăchescu, C., „Patologia interrelațiilor umane în grupul familial la un lot de bolnavi cu alcoolism cronic”, în Bul. Inf. I.P.S.M.P., 2, 4, 1994. Retezeanu, G., „Dispensarul psihiatric”, în Buletin eugenic și biopolitic, 4, 1-2, 1930. Retezeanu, G., „La răspântie - capitalul uman de mâine
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
nivelul conștiinței omenești. Etatizarea timpului de către aparatul de stat și împingerea istoriei în activismul ideologic politic-cultural în regimurile totalitare intenționează să controleze memoria, de care timpul este atât de dependent. Modelul lui George Orwell, folosit ca paradigmă clasică în analiza patologiei limbii de lemn, unul dintre cele mai influente modele în studiul relațiilor dintre istorie, timp și memorie („cine controlează prezentul controlează trecutul”), are încă monopolul în a defini limba ideologiei, în ciuda criticilor cu care a fost contestat. Că limba de
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
dacă este literară, În a scrie strălucitor; dacă este economică, În a obține profit; dacă este afectivă, În a fi fericiți. Deseori, inteligența nu reușește să-și realizeze bine funcția. Uneori problema se află la Începutul vieții, ca În cazul patologiilor mentale severe, al deficiențelor profunde sau al unor grave traume din copilărie. Este vorba atunci de inteligențe vătămate, iar acestea aparțin domeniului patologiei, subiect crucial, de care mi-ar plăcea să mă ocup atunci când voi avea ceva de spus. Alteori
[Corola-publishinghouse/Science/2016_a_3341]
-
nu reușește să-și realizeze bine funcția. Uneori problema se află la Începutul vieții, ca În cazul patologiilor mentale severe, al deficiențelor profunde sau al unor grave traume din copilărie. Este vorba atunci de inteligențe vătămate, iar acestea aparțin domeniului patologiei, subiect crucial, de care mi-ar plăcea să mă ocup atunci când voi avea ceva de spus. Alteori, problema se află la sfârșit. Este cazul inteligențelor eșuate, cărora le dedic acest studiu. Nu au suferit deficiențe la origine, dar au greșit
[Corola-publishinghouse/Science/2016_a_3341]
-
recunoască un lucru evident, când nimic nu Îl scoate dintr-ale sale, când o convingere e invulnerabilă În fața criticii sau a faptelor care o contrazic, când respectivul nu Învață din experiențe și devine un modul blindat. Psihiatrii știu că multe patologii se caracterizează prin această siguranță eronată și de neînvins. Halucinațiile reprezintă un caz bine cunoscut. Pacientul aude ceva și nimeni nu Îl poate convinge de faptul că această experiență nu e produsă de un fapt real. În contextul normalității există
[Corola-publishinghouse/Science/2016_a_3341]
-
simte că eșuează iar și iar În Încercarea sa. Totuși, În fiecare zi aflăm mai multe despre diferitele forme În care se deprind aceste obiceiuri ale inimii. Foarte aproape de invidie se află gelozia, trăsătură afectivă care oscilează Între normalitate și patologie, așa cum a observat doctorul Castilla del Pino. Resentimentul e alt stil afectiv care domină Întreaga viață. E Încăpățânarea de a nu uita o suferință. „Agresiunea rămâne prizonieră, uitată uneori În străfundul conștiinței; acolo, Înăuntru, fermentează și se acrește, iar În
[Corola-publishinghouse/Science/2016_a_3341]
-
devină Înfumurate, să-și proclame independența, intrând Într-o realitate care merge dincolo de cuvinte. Uneori dobândesc o asemenea autonomie, Încât subiectul uită că sunt creații ale minții. Astfel se Întâmplă cu bolnavii care suferă de psihoză și au halucinații. Uneori, patologia nu e decât o exagerare a normalității. Cei care au halucinații interpretează aceste Închipuiri mintale ca fiind reale. Aud voci, de exemplu. Transcriu un caz relatat de Castilla del Pino În Teoria halucinației. Un pacient povestește ceea ce aude: „Sunt voci
[Corola-publishinghouse/Science/2016_a_3341]
-
În patru abilități dobândite: inhibarea impulsului, deliberarea, decizia, efortul susținut. Când una dintre aceste abilități nu e deprinsă, sau e deprinsă greșit, apar probleme de comportament. Când o persoană nu e În stare să le dobândească, apar patru tipuri de patologii. Am explicat aceasta În Misterul voinței pierdute, la care fac referire aici. Complexitatea specială a acestui subiect mă determină să Îi dedic două capitole. Amintiți-vă că am diferențiat, atunci când am studiat inteligența, un nivel structural și altul de Întrebuințare
[Corola-publishinghouse/Science/2016_a_3341]
-
este un defect cognitiv. Acțiunea și cunoașterea necesită o anumită stabilitate a dorinței sau a concentrării. Atât cât e nevoie, pentru că, dacă exagerezi, se transformă În obstinație sau obsesie. Ribot a dedicat „Împărăției capriciilor” un capitol din cartea sa despre patologia voinței. E un tip de caracter, spune el, În care voința nu prinde contur sau se conturează numai sub o formă oscilantă, instabilă și ineficientă. E o greșeală de ordin structural. Dorința e o chemare la acțiune; din această cauză
[Corola-publishinghouse/Science/2016_a_3341]
-
e un fel de lene, etimologic Înseamnă „generos În dorințe”. În tratatele de psihiatrie de la Începutul secolului trecut se vorbea mult de abulie, de neputința de a acționa. Pacienții aveau dorințe, dar nu puteau trece la acțiune. O dată În plus, patologia nu face altceva decât să exagereze reacții pe care le considerăm normale. 4 Sclavia voinței. Apare atunci când posibilitățile de alegere sunt limitate drastic de elemente fiziologice sau psihologice. Dependența și unele emoții, cum ar fi teama, servesc drept exemplu. Am
[Corola-publishinghouse/Science/2016_a_3341]