12,272 matches
-
care venise cu noi, dar Tim, proaspăt ca un nou-născut, supraveghea un Phil adormit și o Baby terminată. Aerul rece era minunat. Cădea ploaia, o burniță răcoritoare. Nu-mi făceam griji; eram deja fleașcă de la transpirație. Ne-am îndreptat spre galerie, unde ne lăsaserăm mașinile. Baby făcuse abuz de substanțe toată noaptea, la toaletă cu Gabby, și era de departe în cea mai proastă stare. Nu putea să se oprească din vorbit, însă gura își pierduse orice legătură cu creierul. De
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
ajuns întâi la dubița mea. —Noapte bună, i-am spus lui Tim. A fost distracție! M-a sărutat pe obraz. — Vrei să ieșim să bem ceva, cândva? — Sigur, am spus. Mi-ar face plăcere. —Bine, am să te sun la galerie. Urăsc să mă scotocesc în buzunare după numere de telefon pe pachete de țigări la ora trei dimineața. Să conduci cu atenție. Am pornit dubița și am trecut pe lângă ei, făcându-le cu mâna. Baby s-a împiedicat din nou
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
pașii pe ciment și s-a așezat în fața mea, cu o mutră serioasă. Uite, îmi pare rău. Nu am vrut să te enervez. De unde știi unde locuiesc? Nu aveam de gând să cobor garda. —Agenda ta era pe birou, în galerie. Am deschis la prima pagină. Nu era nevoie să îl întreb de unde a știut a cui este. Agenda mea e o zdreanță pe care o am de ani de zile, pătată de vopsea, pe care scrie mare SAM cu markerul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
amintit ce mi-a spus Tim. De unde o cunoști pe Baby? am întrebat curioasă. S-a holbat la mine. —Cine? —Madame Fifi. —A, ea? A venit la mine și fiind foarte beată mi-a spus că sunt singura persoană din galerie îndeajuns de înaltă încât să-i apreciez cum se cuvine cerceii sau ceva de genul ăsta. Am fugit cât am putut de repede. M-a măsurat din priviri. Nu m-a impresionat. Nu-mi plac fetele care arată ca niște
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
numărul lui de acasă și de la muncă. Probabil făcuse rost de numărul meu de la Baby. L-am ascultat numai pe jumătate. îmi căutam agenda, unde scrisesem numărul Laurei Archer și adresa. Asta dacă îmi adusesem aminte să o iau de la galerie. într-un final am găsit-o pe masa din bucătărie, am format numărul de la McCott Shaw și am cerut cu Laura Archer. —îmi pare rău, a ciripit cu regret recepționera. Dar doamna Archer nu se află în birou la această
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
diferență de gusturi: mie îmi plăcea oțetul peste cartofi. Lui ketchupul. 16tc "16" Nat a plecat devreme dimineața următoare. Trebuia să ajungă undeva - nu mi-a spus unde și eu nu l-am întrebat. Nu trebuia să mă duc la galerie decât a doua zi și, ca un investigator responsabil, am adormit la loc. La prânz mi-am ridicat corpul din pat, l-am spălat, l-am îmbrăcat și i-am oferit prânzul. Două sendvișuri cu usturoi și un burger vegetarian
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
mea preferată, o compilație indi-grunge la care am muncit cu spor acum câteva săptămâni și pe care o tot ascult de atunci, care se afla acum în walkman. Iar walkmanul se afla în unul din sertarele biroului de recepție din galeria Shelley Frank Fine Art. La naiba, și așa aveam timp de omorât, și voiam neapărat să pun caseta când făceam exercițiile. Aș putea să fac un ocol pe Devereux Street. Când am ajuns acolo, walkmanul nu era în sertar. Shelley
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
de obiectele pe care le posed. Am ascultat docilă, după care am reușit să mă sustrag observând că Harriet arăta îngrozitor - părea chinuită și rușinată. Probabil Shelley i-a făcut scandal pentru că a fugit așa de la vernisaj. Abia ieșisem din galerie când am zărit o față cunoscută îndreptându-se către mine. Era Paul. Ce cauți aici? am spus eu sub formă de salut. Nu a fost politicos din partea mea, dar eram mirată să îl văd în astfel de locuri. — Te căutam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
a spus până la urmă. Aproape că o luase razna. Știa că se întâmplă ceva cu Catherine, dar nu știa ce. Era foarte îngrijorat. Umilința lui Clifford Hammond părea să-l bucure pe Walter. —Domnul Hammond tot venea și pleca de la galerie, având de-a face cu femeia aceea, Jackson, de aproape o lună, înainte să-și fi dat seama cine este ea cu adevărat. Au urmat horcăieli sau râsete. Walter Quincy nu-l agrea deloc pe Clifford Hammond. — Vrei să spui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
ce față avea. Pentru că, să vezi, ce e amuzant e faptul că i-a plăcut de ea - de Lee Jackson - până a aflat adevărul. Chiar l-am auzit odată spunându-i lui Catherine că domnișoara Jackson este o valoare pentru galerie. Nu am confirmat nimic, dar nici nu am negat, atunci când m-a întrebat. Dar, să vezi, el are încredere în doamna Frank. Are bani investiți în galerie, iar ea îi este prietenă - dacă se poate spune așa ceva. Nu e genul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
auzit odată spunându-i lui Catherine că domnișoara Jackson este o valoare pentru galerie. Nu am confirmat nimic, dar nici nu am negat, atunci când m-a întrebat. Dar, să vezi, el are încredere în doamna Frank. Are bani investiți în galerie, iar ea îi este prietenă - dacă se poate spune așa ceva. Nu e genul să bârfească, doamna Frank nu e ca cealaltă de acolo. Oh, da, a crezut-o. îmi terminasem băutura. Paharul lui Walter era și el gol. I l-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
a tras mâna și a început să mărunțească iarba printre degete. —Las-o așa, OK? a spus fără să se uite la mine. Am ridicat din umeri și m-am dus să iau o bere. * * * Ceva era în neregulă în galerie. Am simțit-o de cum am intrat, a doua zi. Puteai tăia aerul cu cuțitul. Shelley a apărut repede din birou, cu brățările mai silențioase decât de obicei, tocurile agitându-se pe podea, bătând un ritm inegal. Părea ușurată că mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
mai intrase. Apoi, la cinci și jumătate, a sunat Johnny. Căutând intimitate, Harriet s-a dus în biroul din spate să vorbească la unul din telefoanele de acolo. Se certau când a sunat soneria, indicând că cineva a intrat în galerie. I-a luat puțin - nu mai mult de treizeci de secunde, a spus ea cu sinceritate - să îi spună lui Johnny să aștepte. Când a ieșit din birou în galerie, soneria s-a auzit pentru a doua oară; ușa deja
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
când a sunat soneria, indicând că cineva a intrat în galerie. I-a luat puțin - nu mai mult de treizeci de secunde, a spus ea cu sinceritate - să îi spună lui Johnny să aștepte. Când a ieșit din birou în galerie, soneria s-a auzit pentru a doua oară; ușa deja se închidea. A presupus că oricine ar fi fost cel care a intrat s-a uitat în jur și a plecat imediat, ceea ce se mai întâmplă. Apoi a observat că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
deja se închidea. A presupus că oricine ar fi fost cel care a intrat s-a uitat în jur și a plecat imediat, ceea ce se mai întâmplă. Apoi a observat că picturile dispăruseră. A fugit în stradă. Nevrând să lase galeria nesupravegheată, a întins gâtul în stradă, dar deja se întunecase. Tot ce-și amintește în legătură cu persoana pe care o văzuse dispărând era spatele, într-o pelerină de ploaie cu curea. Era cel mai probabil un bărbat, după înălțime și lățimea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
lista lui Harriet și a lui Judith. Harriet și Shelley au petrecut restul zilei încercând să le găsească și pe celelalte, timp în care eu am stat la recepție înmânând pliante cu informații despre artiști și fotocopii cu recenzii favorabile galeriei. Ca să nu mor de plictiseală, îmi făceam în cap o listă cu întrebările pe care să i le pun lui Walter în seara aceea. Nu părea să știe că Laura Archer m-a contactat și voiam să scot tot ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
tablouri mă frustra la maxim. La șase și jumătate mi-am luat la revedere de la Shelley și Harriet, care erau încă în birou. Se vedea clar că Shelley e nervoasă și nu îi mai dădeam multe șanse lui Harriet în galeria Shelley Frank Art. Mi-a fost milă de ea. Singurul aspect pozitiv al acestei povești era cearta ei cu Johnny. Poate se despărțeau. Ar fi fost un pas înainte în viața ei. Muream de foame. M-am oprit la Soho
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
pe stâlpul balustradei. Era frumoasă și calmă ca întotdeauna. Dacă nu observai expresia din ochii ei. Pot să întreb despre ce este vorba? a spus înțepată. — Chiar nu știți, doamnă Hammond? —Mai mult ca sigur că nu. Are legătură cu galeria pentru care lucrezi? Și dacă da, sunt surprinsă că nu poate aștepta până mâine. Purta un halat bleumarin din mătase peste pijamalele din același material. Piciorul ei delicat și lung se termina în papuci de catifea. Probabil se schimbase în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
argint și degetele cu inele de argint. M-am uitat în oglindă. Era efectul pe care voisem să-l obțin. Părea că mă doare în fund de toată lumea. Era ciudat să împing ușa masivă de sticlă și să intru în galeria Shelley Frank Fine Art ca și cum nimic nu se întâmplase. Știind că Hammond are interes financiar în galerie, mă așteptam oarecum să o fi sunat pe Judith cerându-i să mă dea urgent afară. Puteam să-i dau în judecată pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
să-l obțin. Părea că mă doare în fund de toată lumea. Era ciudat să împing ușa masivă de sticlă și să intru în galeria Shelley Frank Fine Art ca și cum nimic nu se întâmplase. Știind că Hammond are interes financiar în galerie, mă așteptam oarecum să o fi sunat pe Judith cerându-i să mă dea urgent afară. Puteam să-i dau în judecată pentru concediere nedreaptă. Dar totul părea normal. Judith nici măcar nu venise la muncă în ziua aia. Shelley avea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
mi-o dăduse Shelley. Am pus originalul într-un plic și am scos fișa companiei de asigurări să verific adresa. Și în același timp puteam să pun și lista cu tablourile la dosar. Câtă eficiență. Doi tineri se plimbau prin galerie. Știam că sunt studenți la arte după aerul arogant pe care îl afișau amândoi; păreau să spună că oricând ar putea face ceva mult mai bun decât gunoiul ăla comercial. Unul din ei avea părul lung și slinos și își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
intrări din listă erau în mod inspirat numite Fără titlu VIII și Fără titlu X de Philip Guthrie. Unde am mai văzut eu numele ăsta? Nu-mi amintesc să-i fi văzut picturile, dar fusesem oricum prea ocupată să aranjez galeria pentru expoziție ca să mă uit în standul cu picturi. Nu, nu era asta. Am căutat prin memorie încercând să-mi aduc aminte. Deși în ceață totuși puteam reconstitui momentul. Catherine Hammond, la deschidere, mă întrebase dacă avem picturi de-ale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
era greu să mă prind de ceva. Nu, a spus Harriet fără să mă convingă. Ai venit aici cu un motiv? Credeam că ai trecut pe aici ca să vorbim fleacuri. Mă tem că nu. E vorba despre tablourile furate de la galerie. O urmăream cu atenție. Am verificat cardurile cu informații. Ai făcut unele noi pentru câteva picturi ale lui Philip Guthrie. Prima dată le-ai trecut ca fiind vândute. Asta m-a făcut să-mi dau seama ce s-a întâmplat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
am continuat. Un tablou dispare de aici, de acolo; tu le treci ca fiind vândute, ca nimeni să nu le caute pe termen scurt, și speri ca până la următorul inventar, când schimbi cardul și spui că tabloul este încă în galerie, nimeni să nu-și aducă aminte că trebuia să fi fost vândute. Se vând atâtea în fiecare zi încât ar fi putut să țină. Și la inventar e ușor de trecut peste câteva picturi lipsă; poate că s-au prins
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
Shelley mi-a spus că vrea să facă inventarul în câteva săptămâni. De obicei asta nu se întâmplă decât prin august, nu? Până atunci ai fi fost în siguranță. Poate că până în august nici nu ai mai fi lucrat în galerie și nimeni nu ți-ar fi pus ție în cârcă câteva tablouri care lipsesc de ceva vreme. Dar asta venea prea curând. Nu puteai să-ți asumi riscul să te întrebe cineva de Guthrie - fața te-ar fi trădat imediat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]