1,236 matches
-
de ajuns, misionarilor le plăceau și copiii. Dar, când acești misionari altruiști se întâlneau pe străzi cu preoți buddhiști, nu-i mai tratau cu aceeași umilință ca pe copii. Ba chiar, îi priveau pe preoți ca și cum ar fi fost dușmani înverșunați. Din acest motiv, ocoleau pe Strada Scursurilor, evitând, cât mai mult posibil, Templul Honno. În ziua aceea și în ajuns, însă, fură nevoiți să facă vizite cotidiene la templul propriu-zis, întrucât acesta devenise cartierul general al Seniorului Nobunaga. Însemna că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
se grăbească să-l urmeze, odată ce Nobunaga fusese răsturnat. Dar răspunsul primit de la clanul Hosokawa consta într-un refuz furios. Până acum, Mitsuhide se întreba cine avea să-i fie aliat; nu se prea gândise cine îi era cel mai înverșunat dușman. Abia atunci, existența lui Hideyoshi îl lovi pe Mitsuhide ca un pumn în piept. Nu trecuse cu vederea capacitățile lui Hideyoshi și puterea lui militară din apus. Dimpotrivă, știa că Hideyoshi reprezenta o imensă amenințare. Ceea ce-l liniștea, cât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
forțat până aproape de centrul lui Hideyoshi, dar, când s-a lăsat întunericul, ne-a fost blocată retragerea și nu l-am mai putut găsi pe Seniorul Dengo. Divizia Generalului Sanzaemon a fost înconjurată de inamic și au urmat lupte extrem de înverșunate. A putut scăpa cu numai două sute de oameni. Ultimele lui cuvinte au fost: „Du-te imediat la Onbozuka și spune-i Domniei Sale să se retragă la Castelul Shoryuji cât de repede poate, după care, fie să se pregătească pentru apărarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
amiezei, așa că arșița încă nu devenise prea apăsătoare dar, din cauza grosimii hainelor și a iritației de piele, se simțea extrem de incomod. Așa ceva ar fi putut părea un fleac, dar îi influența tonul vocii și-l făcea să aibă o expresie înverșunată. După Yaganase, opinia lui Katsuie despre Hideyoshi trecuse printr-o schimbare. Până atunci, îl considerase pe Hideyoshi inferiorul lui și era de părere că nu fuseseră în relații deosebit de bune. Dar lupta de la Yamazaki reprezentase un punct de cotitură. Acum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
puternic decât înainte, cuprinzând întreaga regiune a castelului. Deasupra începea să apară cerul dimineții. Micile prințese văzură fumul ridicându-se dinspre zidurile castelului și începură să țipe și să plângă, năucite. Hideyoshi le dădu în grija unui vasal, apoi ceru înverșunat un cal și porni spre castel. Cele două șanțuri din lungul zidurilor exterioare, alimentate cu apă din râul Kuzuruy, nu le permiteau trupelor atacante să se apropie cu ușurință. Dar, când reușiră, în sfârșit, să traverseze primul șanț, văzură că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
și tufe, de peste tot în lungul drumului, năvăleau roiuri de soldați dușmani. Singura unitate care nu reușea să se salveze era puțin numeroasă, alcătuită din Hidetsugu și vasalii lui. Hidetsugu fusese ușor rănit în două sau trei locuri și lupta înverșunat cu lancea. — Mai sunteți aici, stăpâne? — Repede! Retragerea! Înapoi! Când îl vedeau, vasalii îi vorbeau aproape ca și cum l-ar fi dojenit. Până la ultimul, muriră în luptă. Kinoshita Kageyu observă că Hidetsugu își pierduse calul și rămăsese pe jos. — Vă rog
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
tavanul boltit al holului ce venea imediat după coridor stăruia un aer îmbătrânit și cenușiu de biserică. Trebuia să-i răspundă aici, înainte să facă cei câțiva pași până în hol, înainte de a fi prea târziu. Clătină din cap cu disperare înverșunată dar mută, privind în pământ. Nu vrei să vii? Dragoș nu era în stare să-și ridice fața spre ea ca să vadă dacă mai era la fel de prietenoasă... Domnul Postolache ne-a vorbit despre colectiv... Călătorii dintr-un tramvai nu sunt
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
Euripide privi îngrijorat spre cei din primele rânduri, cerându-le tăcut ajutorul. Deodată, poetul făcu ceva la care probabil nici el însuși nu s-ar fi așteptat. Cu o privire ce ar fi făcut invidios până și pe cel mai înverșunat nebun, straniul poet începu să emită un fel de ritm gutural format dintr-un singur sunet, ce imita perfect un bas electric. Cred că, asemeni mie, nimeni nu înțelegea nimic. Treptat, gesticulând de zor din oribila pijama ce îi acoperea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2045_a_3370]
-
pe unde, blestemat și supus celor mai chinuitoare cazne, îmi târăsc și eu pașii, plin de durere. Mai mult decât nebun am fost, o știu și o repet, să mă aventurez în această călătorie teribilă, de unde, iată, nici cea mai înverșunată credință nu mă poate scoate teafăr... Nu-mi vine-a crede! Și nu vreau să accept faptul ca nici ciudățenia aceea, de care numai eu mă credeam în stare, fiorul acela al trupului de necuprins în cuvinte, pe care-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2045_a_3370]
-
Știe pe dracu’! El e turnătorul, de-aia vine la ce naclu. De-aia știe Rogoz tot ce se vorbește aici. Cristian e băiat serios, o să ajungă departe. O să vedeți voi. Ultima propoziție suna a amenințare. — S-ar putea, pare Înverșunat, i-a răspuns Ionela. Departe unde, domnu’ Tronaru? Bătrânul Însă a tăcut. — Vasile, nu-mi lovi chitara, te rog, a mai zis Ionela - și a luat-o cu grijă În brațe, aproape matern, de parcă ar fi avut nevoie de un
Tratament împotriva revoltei by Claudiu Soare () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1326_a_2709]
-
moral. Bazată pe rațiune și susținută de sentiment, educația este principalul factor al progresului, în timp ce arta este mijlocul cel mai important al educației. După Diderot, o operă de artă este bună în măsura în care “învață ceva” în privința virtuților cetățenești. Adversarul cel mai înverșunat al “religiei raționalismului” se va dovedi genialul pictor Goya, în a cărui artă viziunea omului se situează la hotarele umanismului și ale începutului “dezumanizării” ființei umane. “În pierderea tradițiilor umaniste ale artei, viziunea lui Goya înseamnă un prim moment: acela
CATALOG Sincretismul artelor 1 by Gabriela Petrache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/425_a_942]
-
alarmat”, iar „mistificarea” cu răsunet internațional este „capitalizată” în beneficiu românesc: „Maestrul e un june bucureștean care și-a lansat școala și pseudonimul la Zürich, în timpul războiului. Pseudonimul acesta a fost găzduit o singură dată (1915) în revista Chemarea, embrionul înverșunatului cotidian de astăzi în Elveția neutrală, în sălile pline de refugiați și de călători de pretutindeni, a stîrnit o vîlvă fără seamăn pentru poporul strîngător al țării. Nemții s-au interesat numaidecît, exercitîndu-și dialectica lor greoaie în foiletoane pline de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
acoperă. A luat rochia cu figuri pastelate care îi înfășoară ca într-o plapumă fierbinte. Fulgii de lumină țâșnesc și plutesc în jurul lor într-un dans ipotetic. Stau îmbrățișați cu briza călduță alergând peste ei din ce în ce mai înverșunată, cu gândurile răscolite de altele mai de actualitate. - Mai tremuri, iubitule. E frigul, e gerul!? Îl strânge mai tare să-l încălzească, el se lipește până face un tot comun cu pieptul ei care îi place atât de mult. Parcă
un liceu la malul mării by aurel avram stănescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91601_a_92358]
-
palat. Și ce mândru era regele negru! Știa cât urăsc războiul dar și cât îmi plac caii sălbatici... Ploile Vorbim amândoi deodată, ne aprindem în plină zi și ardem ca niște torțe în luptă. Într-un tunet deslușesc un adevăr înverșunat. Ciocnindu-se, doi nori fulgeră-n zare și-n barbă mi se înnoadă instantaneu două lacrimi. Nu se mai aude suspinul ci numai hohotul ploii. Eu tot mai cred, că purtați de vântul sălbatic, norii se izbesc să lumineze pământul
Confluenţe poetice. Antologie de poezie by Relu Coţofană () [Corola-publishinghouse/Imaginative/271_a_1216]
-
-i dăduseră ascultare? Anne simți dorința de a fugi spre Marie, de a o cuprinde În brațe, de a plînge odată cu ea. Totuși șovăi, tulburată, fără să vrea, de superstiția care sporea În ritmul deceselor și pe care cei mai Înverșunați o imputau fetei Kermeur, rămasă pe loc În ciuda avertismentelor. Și apoi, mai era și Christian, pierdut În Atlanticul de Nord... Încă mai șovăia, cînd Fersen Împinse ușa cafenelei și Îi făcu semn să-i lase singuri. Văzînd-o ghemuită În colțul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
era fluture, le-a spus studenților săi că nu își dădea seama cu siguranță dacă era un om care tocmai visase că este fluture sau un fluture care visează că este om. Zhuang Zi a fost unul dintre cei mai înverșunați susținători taoiști ai wu-wei, pe care el l-a definit ca însemnând „a face treabă fără a face nimic”. Într-o discuție cu studenții săi, a spus: „Există oare bucurie adevărată? Pentru mine, libertatea perfectă de a nu face absolut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2250_a_3575]
-
prins în dimineața aceasta în casa unui prieten din South Gate și acum este reținut și interogat la secția de poliție Hollenbeck din East Los Angeles. Într-un comunicat de presă acordat în exclusivitate postului KGFJ, procurorul-adjunct Ellis Loew, acest înverșunat apărător al dreptății, care instrumentează cazul, afirma declarat: „«Roșcatul Manley este suspectul principal. S-a stabilit că el a adus-o pe Betty Short din San Diego pe 9 ianuarie, cu șase zile înainte ca trupul ei torturat să fie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
fără să vrea, tata mi-a deschis gustul pentru orbire și intoleranță care și-a avut partea sa în ceea ce s-a întâmplat mai târziu. Dorind să mă strivească sub greutatea autorității sale, el a declanșat în mine o opoziție înverșunată care n-a lăsat să se piardă nici un defect de-al meu. M-am războit cu tot ce era în mine timiditate, îndoială, modestie și am pus în locul lor o dorință aprigă de a-mi da dreptate, indiferent ce făceam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
clanța de la ușă, gândaci în jurul preșului pe care te ștergi, la intrare, gândaci pe dușumea, prin dulăpioare, cufundați în niște copăi balii, de spălat rufe, clocotind pe aragaze, și gândaci pe pereți. Cel puțin ăștia de pe pereți par cei mai înverșunați, rânduiți cum sânt ca la expoziție, în șiruri lungi de bătălie și purtând fiecare agățat de gât câte un cartonaș, cât eticheta de bere, în care e povestită toată viața lor. Și uitîndu-se, parcă expre, cu ochi fioroși, după tine
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
ar face-o pe Milly să sufere. —Prostii! a izbucnit Fiona. Se poate ca Jake să ne urască pe mine și pe David, dar cu Jessica n-a avut niciodată nici o problemă. —Exact. Susan n-a avut intenția să pară înverșunată, dar nu s-a putut abține. Încă nu-și revenise în urma circului cu Nick. E limpede c-ar fi trebuit să mă mărit cu James. Fiona a început să râdă. — Da. Ăla a fost un schimb de replici foarte interesant
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
-mi dai voie să adaug), iar ura ei a fost reîntărită recent de aventura cu tine. Evident că acum, când nu mai este în transă, știe că planul ei a dat cumva greș. Adică răzbunarea sexuală. Așa că va fi foarte înverșunată și va accepta ideea. Liniile de flux spun că așa va fi. Le-am analizat. Liberul arbitru este într-adevăr o iluzie, cum știi prea bine. Oamenii se poartă în conformitate cu liniile de flux ale viitorurilor lor potențiale. în fine. Ele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
de care punct cardinal? — Ei, credeam că ai înțeles până acum că sunt nordul... — Serios? începu să se amuze Omar. Era o aiureală deplină, cu nord și sud, deși, dacă se gândea bine, el era într-adevăr secul torid și înverșunat al deșertului, uneori vântos, însă totdeauna fierbinte, pe când ea era ploaia care aducea iarba să-ți bată glezna, care îmblânzea praful, care făcea norii să crape sub fulgere. Ca și cum i-ar fi auzit gândul, Veterinara se sprijini într-un cot
Omar cel orb by Daniela Zeca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/607_a_1328]
-
amesteca cu guitatul porcilor.Un parlagiu deșirat, cu fălcile căzute, îi împingea printr-o poartă de gratii, câte douăzeci într-un țarc închis. Trei-patru oameni se învîrteau printre ei, lovindu-i cu niște ciocane de lemn, pe rând, tot mai înverșunat, pe măsură ce țipetele de moarte ale animalelor creșteau îngrozite. O dată i se încrîncenă inima lui Pisică. Privi animalele despicate la repezeală. Cîtiva hamali le cărau afară, și bazinul de ciment, în care nu rămăseseră decât măruntaiele, se umplu de oameni. Altă
Groapa by Eugen Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295563_a_296892]
-
fugind. Șina Constanței era aproape. De la canton săreau zăvozii celui ce schimba macazurile. Tăiau apoi liniile albe de fier. Peste iarba crudă, de primăvară, cădea o bură. Câinii scoteau urlete lungi și se avântau spre drumul Chitilei. Nunta se desfășura înverșunat. Se întorceau beliți, chiori, șchiopătând. Nu se mai arătau multă vreme. Trăgeau să moară. Nu le mai priau nici oasele, nici măruntaiele de la măcelării. În iunie, cățelele gâfâiau la umbră și așteptau să nască. Când fătau, muierile le înecau plozii
Groapa by Eugen Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295563_a_296892]
-
nu ostenești! îi striga starostele din zăpadă, înghețat. Lupii se întoarseră, încercară de câteva ori să se apropie de cei căzuți, dar cântecul contrabasului îi speria. 341 Anghel albise și el, și în jurul gurii făcuse o spumă care îngheța, învîrtea înverșunat arcușul, aplecat peste instrument, nemaiștiind nimic... Dumitru privea coaja verzuie a zăpezii și umbrele nemișcate din jur. Mitică Ciolan zăcea cu ochii înțepeniți lângă el. Cum murise, cu spaima în priviri, ai fi zis că mai vede încă cerul albicios
Groapa by Eugen Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295563_a_296892]