1,592 matches
-
eram eu, aveau s-o facă alții, mie îmi rămânea doar acest teritoriu de cucerit și singurul cu care puteam s-o influențez: cuvântul scris. Nu era mult, dar nici puțin. Orleanu mă întrebă dacă nu dau și eu un coniac. Un coniac? Unde, la această oră? Chiar alături, în colț. Nu știam? E un mic birtaș care știe că noaptea târziu ies ziariștii de pe Sărindar și de la Universului vor să dea un pahar pe gât să se curețe de plumb
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
aveau s-o facă alții, mie îmi rămânea doar acest teritoriu de cucerit și singurul cu care puteam s-o influențez: cuvântul scris. Nu era mult, dar nici puțin. Orleanu mă întrebă dacă nu dau și eu un coniac. Un coniac? Unde, la această oră? Chiar alături, în colț. Nu știam? E un mic birtaș care știe că noaptea târziu ies ziariștii de pe Sărindar și de la Universului vor să dea un pahar pe gât să se curețe de plumb, și ține
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
Micul birt nu era însă plin, cum credeam, doar două mese mai erau ocupate. Dacă nu doream cumva înainte niște crenvurșli calzi, cu muștar și chifle proaspete? ne-a întrebat birtașul. Auzi! Cum să nu! Pe urmă ne-a adus coniac și ne-au prins zorile. De o rară discreție, Orleanu nu mi-a spus nimic de proiectele sale literare, deși mă așteptam, ce nu era ca genialul Mitică!, să ne amețim amândoi cu vorbe și pahare reînnoite. Deși am stat
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
cinci colțuri, ca un cap de pagodă... "Văd că îți place casa, zise, e a mea de la părinți care nu mai sunt..." Dispăru și reveni prin alte uși, până mă trezii într-un târziu că adusese cafele, o sticlă de coniac, prăjituri și pahare cu apă... O vedeam fără halatul ei alb de la Amicii orbilor, dar într-o rochie ușoară, tot albă, cu puncte albastre, cu încrețituri bogate în poale, cu gâtul și brațele descoperite, și îi vedeam acum și picioarele
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
îi vedeam acum și picioarele, cu glezna și pulpele în deplină armonie cu chipul ei cu carnație bogată... "Ei, domnule, zise așezîndu-se pe canapea lângă mine, văd că n-ai chef, nici de cafea nici de prăjituri și nici de coniac. Le-am pregătit însă pentru tine, te-aș ruga să te servești". Și privirea ei mă prinse și se mișcă la dreapta, la stânga, apoi din nou la mine, întrebătoare, parcă fascinată și în același timp prinsă de îndoieli, totuși zâmbind
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
să uite ce rău se simțea. — Mersi. Am comandat gâștele special pentru tine. Cred că avem timp exact atât cât să urcăm și să ne schimbăm pentru cină. Masa fu delicioasă și după aceea Laurence îi oferi un pahar de coniac, garantat să o facă să se simtă mai bine. În schimb, îi dădu o durere de cap cruntă. Începu să aibă frisoane și știu că trebuia să se bage în pat. — Îmi pare rău că-ți fac asta în weekendul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
și mai mult. Ca o confirmare, Fran simți cum i se învârte stomacul, reamintindu-i felul în care-l pusese la încercare bând sangria, și trebui să se repeadă la baie. În timp ce vărsa restul de vin, suc de portocale și coniac spaniol ordinar în vasul de toaletă, un gând i se înfiripă în minte. Era singură din nou. Nu mai avea pe nimeni care să-i întindă o poșetă. De data asta se depășise pe sine. Să pierzi un iubit putea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
chestii din astea. Căței de usturoi pe nări sau opt halbe de apă sau poate doar vreo două pastile de Nurofen cu ceai fierbinte, îndulcit. În schimb, dulăpiorul ei din baie se dovedise a fi gol, iar singura sticlă de coniac pe care o avea în casă era un Metaxa vechi de zece ani, care, spre deosebire de mărci mai rafinate, nu devenea mai savuros cu vârsta. Cel mai bun lucru pe care-l puteai face cu el, decise Fran după ce scosese cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
afumată, nucușoară, piper, pudră de usturoi și usturoi zdrobit. Separat în tigaie, punem 250 g unt la topit, iar când este încins, așezăm mușchiul și-l prăjim pe ambele părți. După ce s-a prăjit, turnăm peste mușchi 100 ml de coniac și flambăm bucățile de mușchi prăjite. Se servesc cu garnitură de ciuperci cu sos de roșii - 1 kg ciuperci călite în 100 g unt, adăugăm 3 roșii tocate, sare afumată, usturoi, piper. Dăm la fiert timp de 20 de minute
BUNĂTĂŢI BUCOVINENE by Rozalia Craciunescu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/537_a_874]
-
Se coace la foc potrivit timp de 35 de minute. RULADĂ DE CĂPRIOARĂ CU FRUCTE 8 bucăți de cotlet de căprioară, 300 g carne de vițel tocată prin mașină, 300 g șuncă tăiată cubulețe, 100 g smântână dulce, 50 g coniac, 50 g vin roșu, sare, piper, delicat, nucșoară, 2-3 ouă. Se adaugă caise, prune sau gogoșari murați. Cotletul se bate cu ciocanul, se condimentează, punem peste cotlet pasta obținută din carne, șuncă și restul de ingrediente, apoi, la mijloc, așezăm
BUNĂTĂŢI BUCOVINENE by Rozalia Craciunescu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/537_a_874]
-
trei linguri de smântână dulce, 200 gr. de brânză Mozarrela (caș dulce scurs) rasă pe răzătoare, verdeață pentru decor. Baconul, pieptul și ciupercile se taie julien și se călesc puțin în ulei de măsline, adăugăm pentru gust 30 ml de coniac. După câteva clocote turnăm sosul de roșii, smântâna, sarea, piperul, după gust. Lăsăm la foc mic să fiarbă timp de 10 minute, apoi ungem un vas cu unt, amestecăm preparatul din carne cu pastele scurse, punem totul în vasul tapetat
BUNĂTĂŢI BUCOVINENE by Rozalia Craciunescu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/537_a_874]
-
linguri de apă și o linguriță de scorțișoară. CHEC CU STAFIDE ȘI SOS DE LĂMÂIE 6 ouă, 8 linguri de zahăr, 1 1⁄2 cană de făină, un pachet de margarină Bunica, coajă de lămâie, 100 g stafide înmuiate în coniac, sare și vanilie. Pentru sos se pun zeama de la 2 lămâi, 4 linguri de zahăr, 100 g rom, 50 g stafide și 50 g migdale sau fistic. Se amestecă toate la un loc și se fierbe compoziția timp de cinci
BUNĂTĂŢI BUCOVINENE by Rozalia Craciunescu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/537_a_874]
-
complexele lui Dinu încă un îndemn ca să-mi pierd capul. Era singurul dintre cei trei medici de care mă apropiasem la azil. Ceilalți doi, Aristide și Sonia, îmi erau profund antipatici. Aristide lăsa după el continuu un miros dublu, de coniac și de parfum. (Parfumul nu-mi place decât la femei, iar coniacul nu-mi place decât să-l beau, i-am zis lui Dinu, care a rîs.) Omul mi-a fost nesuferit chiar din clipa când și-a făcut prima
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
dintre cei trei medici de care mă apropiasem la azil. Ceilalți doi, Aristide și Sonia, îmi erau profund antipatici. Aristide lăsa după el continuu un miros dublu, de coniac și de parfum. (Parfumul nu-mi place decât la femei, iar coniacul nu-mi place decât să-l beau, i-am zis lui Dinu, care a rîs.) Omul mi-a fost nesuferit chiar din clipa când și-a făcut prima oară apariția în camera mea, îmbrăcat într-un halat imaculat, călcat ireproșabil
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
picior. Netulburat, a scos din buzunarul halatului un carnet de rețete și un stilou elegant și a început să scrie fără să-mi mai dea nici o atenție. Când s-a ridicat, a lăsat rețeta pe masă. Sonia mirosea numai a coniac pur, neamestecat cu parfum. Cum se scula, prima grijă era să bea câteva păhărele ca să intre în normal. După aceea se lansa într-o trăncăneală fără sfârșit, istovitoare pentru cei care aveau ghinionul să se afle prin preajmă. De aceea
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
am zărit prin întuneric cadavrul întins pe masa de piatră și m-am oprit; mi s-a făcut frig și frică, m-a cuprins o disperare năucă și tremuram; am fugit înapoi în cameră, am scos de sub pat sticlele de coniac pe care mi le dăduse Aristide în contul bustului făgăduit și m-am îmbătat ca un porc. M-am bălăcit într-o beție tulbure, ca în noroi, câteva zile; cum mă ridicam din ea, gata să-mi revin, mă repezeam
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
Îmi pare rău, dar nu pot să ți-o iert. Ar fi trebuit să știi că eu nu sânt făcut pentru vanități mărunte." Dar, brusc m-am oprit. Era complet idiot ce făceam. Am rupt hârtia și am înghițit tot coniacul care se mai găsea în sticlă. Când panica mea animalică a scăzut și am îndrăznit să mă întorc, bâjbâind, la realitate, m-am interesat ce se întîmplase. Dar nimeni nu știa de ce se înecase Laura. Domnul Andrei mi-a zis
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
nu mai vezi uneori nimic în jur, eu nu puteam fi nici pe deplin liber, nici cu totul dependent. Această constatare m-a speriat. Priveam marea de la fereastră. Sticlele primite de la Aristide zăceau azvârlite sub pat, fără nici o picătură de coniac în ele. Nu mă mai puteam îmbăta. Trebuia să-mi suport luciditatea, golul. Secătuit cum eram, aș fi vrut să sângerez, să am un nod în gât, la urma urmei ce importanță avea că ardeam de dorința de a mă
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
spectacol, potolindu-ne setea - cam accentuată - cu admirabilul vin de Panciu, din via proprietate personală. Și mai bine i-am cunoscut pe Monique și pe Raymond la ei acasă, în Brive la Gaillarde. - Basile, tu ce bei? Whisky, Porto, Pastis, Coniac? - Whisky, Raymond. - Un deget ? - Da, un deget! - Așa? Și Raymond ține degetul în poziție orizontală. - Nu: așa! Și eu țin degetul în poziție verticală. La sfârșitul aperitivului - așa se cheamă la ei mica oficiere cu câte o tărie și cu
ALTE ?NT?MPL?RI LA APA CORR?ZE by VASILE FILIP () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83173_a_84498]
-
nimic. Mai bine să-ți dea să încarci totul în mașină. Da, da. Și, ca să nu fie probleme, iei și papucul de la gospodărie, că duba lui și la tine cred că-ncap o sută de litri de vin, cincizeci de coniac și vreo patruzeci de kilograme de carne. Clar?” “Clar, să trăiți, tovarășu’ prim. Da’ acuma, haideți să vă duc la sediu” “Nu, să nu mai pierdem timpul. Am să merg pe jos că, la urma-urmei, ce mare distanță e? Câțiva
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
grijă, cum ți am mai spus” “Să trăiți, tovarășu’ prim! Da’ mai e o problemă” “Dă-i drumul, repede!” “Sâmbătă e ziua lu’ ăla micu’ și...” “Am priceput! Păi, atunci, să ne dea o sută cincizeci de vin, șaptezeci de coniac, și... să zicem... șaizeci de carne. Bine așa?” “Să trăiți, tovarășu’ prim”... ...Bine a făcut că n-a mai plecat. Că azi, spre sfârșitul săptămânii, s-ar putea să mai fie și câte o teleconferință cu șeful cel mare... Că
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
Andrei Vlădescu, dacă se apropie cu adevărat sfârșitul, e acum? e mâine? Dar, în scurt timp, criza a trecut, bătrâna doamnă Marga Pop a reușit să adoarmă, sub efectele unui calmant puternic. În bucătărie acum, cu câte un pahar cu coniac în mână, fumând amândoi, continuând să-și spună, din priviri la început, ce începuseră cu puțin înainte, despre trecerea dincolo de irevocabila linie, în decrepit. Atunci fiica doamnei Marga Pop i-a spus lui Andrei Vlădescu că va încerca să-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
închisă la culoare. Părea altă femeie, cu picioare fine, șolduri late, sâni mici, aluneca prin spațiul acela strâmt cu mișcări timide, de parcă s-ar fi speriat că are oaspeți. A căutat într-un dulap și a adus o sticluță cu coniac din care a turnat în păhărele verzui așezate pe o tăviță portocalie de plastic. Încăperea se umpluse de aromă de cafea și de mirosul dulceag al coniacului. A râs stingherită, așezându-se pe pat, nu departe de Andrei Vlădescu, și-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
are oaspeți. A căutat într-un dulap și a adus o sticluță cu coniac din care a turnat în păhărele verzui așezate pe o tăviță portocalie de plastic. Încăperea se umpluse de aromă de cafea și de mirosul dulceag al coniacului. A râs stingherită, așezându-se pe pat, nu departe de Andrei Vlădescu, și-a întins puțin rochia peste pulpele strânse, dar genunchii albi îi rămâneau descoperiți. Au sorbit din băutură în tăcere. Andrei a întins mâna și i-a mângâiat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
tânăr. Ochii îi erau roșii, fruntea brăzdată de cute adânci. Pulovărul gros avea gulerul ros și murdar. A scormonit în buzunarul pantalonilor, a scos o țigară subțire și scuturată și a început să pufăie. „Nu-mi dai și mie niște coniac?“, a zis. A dat păhărelul peste cap și-a icnit de plăcere. Andrei Vlădescu ședea pe scaunul lui, Patricia îl privea din picioare, cu mâinile căuș una peste alta în dreptul pieptului. „Scuzați deranjul“, a zis bărbatul, pufăind și întinzând mâna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]