2,278 matches
-
Este vestită „misiunea” episcopului Wulfila printre ei; însă Eusebiu de Nicomedia îl trimisese pe Wulfila în 341 pentru că era nu episcopul tuturor goților în general, ci al creștinilor care trăiau în regiunile unde locuiau goții, probabil prizonieri ai barbarilor sau descendenți ai celor ce fuseseră făcuți prizonieri în anii precedenți. însă, în secolul al V-lea, situația politică s-a schimbat din cauza contactului zilnic cu barbarii invadatori, care se comportau în continuare ca stăpîni, dacă nu de-a dreptul ca asupritori
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
au proprietățile ordinului imediat superior, însă într-o măsură mai mică. în capitolele finale sînt comentate purificarea la care este supus Isaia de către un serafim (Isaia 6) și imaginile și simbolurile prin care sînt indicate în Scripturi puterile cerești. Procesele descendente (purificare, iluminare, desăvîrșire) și ascendente (apropierea de Dumnezeu) care se desfășoară în virtutea ierarhiei cerești continuă în Ierarhia ecleziastică, expusă într-un tratat special alcătuit din 7 capitole; aici însă, spre deosebire de cea precedentă, asemenea procese nu se declanșează prin intermediul simplei intuiții
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
euharistia), la miruirea cu ulei sfințit, la hirotonirea episcopilor, a preoților și a ajutoarelor lor. în acest context este expusă ierarhia ecleziastică, repartizată în șase ordine și două grade. Primul grad este acela al inițiatorilor și se compune, în ordine descendentă, din episcopi (hierarchai), care desăvîrșesc, iluminează și purifică; din preoți (hiereis), care iluminează și purifică; și din ajutoare (leitourgoi), care purifică. Al doilea grad, cel al inițiatorilor, se compune din slujitori (therapeutai), adică din călugări; din iluminați, adică poporul sfînt
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
perspectivei predominant religioase adoptate de reflecția filozofică, o caracteristică specifică desăvîrșirii divine. Această desăvîrșire a lui Dumnezeu, fără să sufere nici o modificare, se revarsă, ca să spunem așa, provocînd emanația mai multor ființe care se găsesc într-un raport de purcedere descendentă. Progresiva lor îndepărtare de izvorul divin se configurează ca o degradare de la unitate către pluralitate și diferențiere. Degradarea are trei trepte precise: Intelectul, Sufletul universal și lumea sensibilă, ce atinge capătul acestui transfer acolo unde intră în contact cu materia
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
doua aruncare la coș, cu deosebire că mingea este repusă în joc din lateral de către echipa adversă. Când mingea este atinsă în drum spre coș, se repetă aruncarea sau se acordă coș valabil (dacă mingea a fost atinsă pe traiectoria descendentă). Călcarea sau atingerea liniei de aruncări libere înainte ca aceasta să fi atins inelul anulează aruncarea. Jucătorii care urmăresc nu au voie să acționeze, să intre în careul de 3 secunde, până când mingea nu a atins instalația (inelul). În caz
Baschet : caiet de lucrări practice by Cătălin Ciocan, Dana Ciocan () [Corola-publishinghouse/Science/308_a_1282]
-
Această cascadă, dacă nu se decide ceva mai consistent pentru a remedia efectele crizei, și inclusiv pentru a elimina, pe cât posibil, cauzele acesteia se poate, și adeseori se și transformă într-o buclă, sau, mai corect spus, într-o spirală descendentă, al cărei punct terminus este falimentul tuturor - și al mediului de afaceri, și al persoanelor fizice, și foarte probabil și al statului. Astfel, este evident că mărimea bugetului, considerând cele două componente ale sale - veniturile publice și cheltuielile publice -, este
Impactul politicilor de tip anticriză asupra economiei reale by Nicoleta Mihăilă, Flavian Clipa, Raluca Irina Clipa, Lăcramioara Daniela Rotariu, Magdalena Negruţiu, Aurelia Stela Toader () [Corola-publishinghouse/Science/1127_a_2358]
-
pentru că percepția devine conștientă numai dacă este integrată la nivelul acestei structuri, arhaice În cazul instinctelor și neocorticale ce presupun intervenția rațiunii și deci prelucrarea rațională a acesteia. A treia etapă este comanda motorie, elaborată și transmisă pe căile motorii descendente spre periferie la unitățile motorii (nerv și fibră musculară prin intermediul plăcuțelor neuromotorii) unde va produce contracție sau relaxare, În fapt o mișcare care poate fi concomitentă sau alternativă. De fapt unitatea motorie reprezintă structura biologică de bază a cărei activitate
Medicină şi societate by Valeriu Lupu, Valeriu Vasile Lupu () [Corola-publishinghouse/Science/1587_a_2935]
-
În 1938 la 116,7‰ În 1950, 74,6‰ 1960, 29,3‰ 1980, 26,9‰ În 1989, 23,3‰ În 1992 și 17,3‰ În 2002, astăzi Înregistrând valori de sub 10‰. Două momente au făcut notă discordantă În acestă evoluție descendentă și anume; anul 1967 și 1970 când mortalitatea crește la 46,6‰ respectiv 49,4‰, după ce scăzuse la 44,1‰. Această situație particulară coincide cu creșterea natalității; 27,4‰ respectiv 21,1‰ , ceea ce a atras după sine și un spor
Medicină şi societate by Valeriu Lupu, Valeriu Vasile Lupu () [Corola-publishinghouse/Science/1587_a_2935]
-
treptată a fertilității și implicit indicelui de reproducere a populației. Factori determinanți În scăderea mortalității infantile Secolul al XX-lea a Însemnat pentru marea majoritate a țărilor europene un declin constant al mortalității infantile Încât Întrebarea; ce a determinat cursul descendent al mortalității infantile? Devine pertinentă. Cred că aici patru factori importanți trebuie avuți În vedere: 1) Marile progrese În domeniul științelor medicale, au permis tratamentul unor boli altă dată devastatoare În patologia copilului. Deja la sfârșitul secolului al XIX-lea
Medicină şi societate by Valeriu Lupu, Valeriu Vasile Lupu () [Corola-publishinghouse/Science/1587_a_2935]
-
construcție-adăpost al casei, mai importantă este semnificația sociodemografică, prin care Înțelegem totalitatea persoanelor care trăiesc Într-o casă formând familia. Familia care ancorată În fluxul reproducției naturale, este formată din generații ascendente (bunici, moși, strămoși), generația contemporană (părinți) și generații descendente (copii, nepoți, strănepoți). Iată deci cum casa, sau spațiul locuinței devine legătura simbolică pe care generația contemporană o păstrează cu generațiile care au precedat-o și cu generațiile care vin. Prin urmare casa realizează o ierarhizare simbolică a generațiilor plasate
Medicină şi societate by Valeriu Lupu, Valeriu Vasile Lupu () [Corola-publishinghouse/Science/1587_a_2935]
-
producându-se În mod repetat, realizau În locuința arhaică acea legătură Între generații și conduceau chiar la o ierarhizare a spațiului. Astfel spațiul se poate Împărți În trei orizonturi (Ghinoiu): În mijloc generația prezentă, deasupra generația ascendentă, iar dedesubt generațiile descendente. În mentalitatea arhaică, populară, casa era un adăpost, nu numai pentru cel care o construia, ci un adăpost al familiei lărgite, unde urma să se nască și să moară oameni. Generația contemporană, adică părinții, ocupă spațiul din mijloc, un loc
Medicină şi societate by Valeriu Lupu, Valeriu Vasile Lupu () [Corola-publishinghouse/Science/1587_a_2935]
-
nască și să moară oameni. Generația contemporană, adică părinții, ocupă spațiul din mijloc, un loc privilegiat În structura casei, facând legătura Între generațiile ascendente care i-au precedat și care ocupă partea de sus (grinda, tavanul, podul, acoperișul) și generația descendentă ce ocupă partea de jos a casei. Este evident vorba de locuința arhaică care adăpostea succesiv mai multe generații de-a lungul a sute de ani, unde podeaua se identifica cu solul familial care sporea continuu familia prin apariția copiilor
Medicină şi societate by Valeriu Lupu, Valeriu Vasile Lupu () [Corola-publishinghouse/Science/1587_a_2935]
-
distribuie bunuri, servicii, prestigiu și putere, în mod inegal. Și, ca în orice societate, și în cea românească postcomunistă apar conflicte sociale solid întemeiate pe inegalitățile de distribuție. Ceea ce a împiedicat însă destrămarea societății chiar și în condițiile unui evoluții descendente a acesteia pe termen lung a fost tocmai dinamica socială extrem de rapidă a societății, o dinamică în care ascensiunile și decăderile aveau loc la intervale scurte de timp și antrenau grupuri relativ mari de populație. Fenomene sociale, fenomene economice și
[Corola-publishinghouse/Science/2089_a_3414]
-
metodica instruirii. Unele din reguli care condiționează aplicarea metodei sunt: * lucru de durată se realizează în etape succesive; * lucru de durată crește progresiv; * curba creșterii duratei este în general ascendentă dar este marcată ritmic și de eforturi cu o durată descendentă; * alergările de durată, folosite pentru menținerea rezistenței generale în perioada competițională au un volum și un tempou moderat; * între două sau mai multe eforturi de durată se introduc pauze optime de revenire; Mijloacele prin care se efectuează eforturile de durată
Baze teoretice şi mijloace de acţionare pentru pregătirea fizică a jucătorilor de fotbal by Gheorghe Balint () [Corola-publishinghouse/Science/446_a_1304]
-
, I.[on] G.[heorghe] (20.XII.1879, București - 29.XII.1933, Sinaia), memorialist. D. este fiul Mariei, descendentă din familia Ghiculeștilor, și al lui Gheorghe Duca, descendent al unei vechi familii de răzeși, director general al Căilor Ferate Române, precum și director al Școlii de Poduri și Șosele din București. Școala primară și primele două clase de liceu le-a urmat
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286887_a_288216]
-
utilizarea degetelor „exterioare” (3-4-5). Această abordare a digitației nu permite lăsarea părții inactive a mâinii în „zona de interpretare” a partenerului, ca în Boul pe acoperișD. Milhaud. Mișcări ascendente de mică amplitudine la Secondo (III - măs. 43-44) și în formule descendente scurte la Primo (II - măs. 43-47): Ex. A doua problemă tehnică regăsită în partitura de pian la patru mâini se referă la distribuția într-un anumit moment a mâinilor în redarea partiturii. Distribuția a două sau patru mâini pe clape
Repere structurale în activitatea duo-ului pianistic by Pânzariu Marin () [Corola-publishinghouse/Science/91608_a_93176]
-
complet sonoritatea și să interpreteze cu un sunet „alb, imaterial” notele aflate în „spatele” planului muzical de la Secondo. O asemenea situație o întâlnim în Șase piese op. 11 „Barcarolla” de Rahmaninov, măs. 1-4: Ex. Secondo, vocea a treia : motiv ritmico-melodic descendent, repetitiv, aproape identic în nuanța de p, având indicația de execuție tenuto. Secondo, vocea a IV -a : o formulă ritmico-melodică identică de acompaniament în nuanța de pp. Sonoritatea în nuanțele foarte mici necesită un efort psihic deosebit din partea interpreților. Cei
Repere structurale în activitatea duo-ului pianistic by Pânzariu Marin () [Corola-publishinghouse/Science/91608_a_93176]
-
intrarea acestuia în București o legătură simbolică între prințul de Hohenzollern și doi dintre domnitorii importanți ai istoriei românilor, Ștefan cel Mare și Mihai Viteazul. Amândoi erau prezentați drept înaintași ai noului monarh, creându-se în felul acesta o linie descendentă pentru un prinț venit din alt spațiu istoric, dar care urma să aibă o misiune deloc ușoară: "Fă din această frumoasă țară sentinela înaintată a libertăților moderne, bulevardul nebiruit al civilizației occidentale"407. Autoritățile stabiliseră un adevărat program de primire
by LIVIU BRĂTESCU [Corola-publishinghouse/Science/985_a_2493]
-
neutre: zero, domino, atu, hublou, metrou, ou, careu, curcubeu, mauzoleu, pneu. Fac excepție substantivele denumind animate, care sunt masculine: flamingo, ateu, evreu, zeu, erou. Substantivele terminate în diftongul ascendent iu sunt neutre: acvariu, consiliu, sigiliu, iar cele terminate în diftongul descendent iu sunt masculine: chefliu, geamgiu, vizitiu. De altfel, aceste ultime substantive exprimă numai „obiecte” animate. Substantivele terminate în e pot fi feminine (cele mai numeroase): carte, înțelepciune, vulpe, vreme, masculine: frate, iepure, viezure, George, Vasile sau neutre (foarte puține): nume
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
de dezinența de singular. Neutrelor care au dezinența -i la plural le corespunde o altă dezinență de singular: u vocalic, înscris într-un diftong ascendent cu semivocala i: sigiliu-sigilii, consiliu-consilii; dezinența substantivelor masculine este -u (semivocalic), înscrisă într-un diftong descendent: erou-eroi. Neutrele mai prezintă două substantive cu dezinența -i la plural - în opoziție cu -Ø, la singular: salar-salarii, seminar-seminarii. Masculinul se distinge prin valoarea fonetică a morfemului de plural: i ultrascurt, la masculine (student-studenți) față de i semivocalic, la neutre: seminar-seminarii
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
spațiuspați-i, sigiliusigili-i, teritoriu-teritori-i etc. Primesc dezinența -uri, la plural: • substantivele, neologice, cu tema lexicală terminată în vocalele accentuate o și u (radio/radio-uri, atu/atu-uri), în o neaccentuat (care preia accentul, la plural): zero/zero-uri), în diftongii descendenți ou, eu, iu (ecou/eco-uri, careu/care-uri, pustiu/pusti-uri), în lichida -l, precedată de diferite consoane, cu excepția ocluzivei p (ciclu-cicl-uri, ansamblu-ansambl-uri, titlu/titl-uri, dar templu/templ-e); • substantive provenite din supin: apus-uri, răsărit-uri, schelălăit-uri, miorlăit-uri
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
N.Ac., feminin, singular: gălbuie, veche (o) carte gălbuie, veche Adjectivele din această clasă sunt variabile în funcție de gen la plural și în funcție de număr la masculine. Intră în această clasă adjective cu rădăcină terminată în consoană palatală (vechi) sau în diftongul descendent -ui (amărui, șui, verzui). Tipul VI de flexiunetc "Tipul VI de flexiune" Se cuprind aici adjective cu două teme distincte, caracterizate prin omonimiile: tema 1: N.Ac.G.D., masculin și feminin, singular, N.Ac.G.D., feminin, plural: feroce, precoce (un
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
dac-a venit întâmplarea de așa, apoi trebuie să împărțim drept în două ceea ce ne-a dăruit oaspetele nostru.” (I.Creangă) În planul expresiei, în comunicarea orală, marca distinctivă a enunțului asertiv o constituie intonația, care este în esența ei descendentă. Caracterul descendent al intonației asertive se accentuează în enunțurile exclamative, în care energia de articulare și pronunțare se concentrează în partea lor inițială: „Nenorocitul de Anghelache!” (I.L. Caragiale) În afara acestei deosebiri, enunțurile asertive exclamative se caracterizează în mod frecvent și
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
venit întâmplarea de așa, apoi trebuie să împărțim drept în două ceea ce ne-a dăruit oaspetele nostru.” (I.Creangă) În planul expresiei, în comunicarea orală, marca distinctivă a enunțului asertiv o constituie intonația, care este în esența ei descendentă. Caracterul descendent al intonației asertive se accentuează în enunțurile exclamative, în care energia de articulare și pronunțare se concentrează în partea lor inițială: „Nenorocitul de Anghelache!” (I.L. Caragiale) În afara acestei deosebiri, enunțurile asertive exclamative se caracterizează în mod frecvent și prin prezența
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
sintactic și depinde de dezvoltarea enunțului; este ascendentă când enunțul se realizează doar printr-un vocativ, o interjecție sau un verb la imperativ: „Mai luăm câte unul?... Băiete!...” (I.L. Caragiale), „- Stăi! strig eu.” (I.L.Caragiale); este mai întâi ascendentă, apoi descendentă, când enunțul are o dezvoltare mai amplă: „Cântați-mi durerile voastre / Ca să am la ce să visez.” (A.E. Baconsky) Enunțurile imperative indirecte au intonație nespecifică; ele devin, de fapt, enunțuri asertive: „Și cum ajunge acasă, zice unei babe de la
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]