2,030 matches
-
rotație, atracția gravitațională asupra corpului de probă este formula 1, unde "m" este masa corpului de probă, "m" este masa corpului ceresc, "r" este distanța dintre centrele corpurilor și "K" este constanta atracției universale. Lucrul mecanic efectuat de forță de atracție gravitațională este unde "r" este raza corpului ceresc, adică distanță de la care pleacă corpul de probă. Viteza de eliberare rezultă deci din egalitatea: adică formula 4 O altă expresie pentru viteza de eliberare, în funcție de accelerația gravitațională la suprafața corpului ceresc formula 5 este
Viteză cosmică () [Corola-website/Science/310278_a_311607]
-
mecanic efectuat de forță de atracție gravitațională este unde "r" este raza corpului ceresc, adică distanță de la care pleacă corpul de probă. Viteza de eliberare rezultă deci din egalitatea: adică formula 4 O altă expresie pentru viteza de eliberare, în funcție de accelerația gravitațională la suprafața corpului ceresc formula 5 este: De exemplu, pentru Pământ, punând g ≈ 9,8 m/s² și r ≈ 6360 km rezultă viteza de eliberare v ≈ 11,2 km/s.
Viteză cosmică () [Corola-website/Science/310278_a_311607]
-
având contribuții remarcabile în domeniile aflate în dezvoltare în Europa. Aceste contribuții au fost pe deplin recunoscute în anul 1950, când laureatul Premiului Nobel M. Louis de Broglie a prezentat la Academia din Paris lucrarea lui Augustin Maior intitulată „Câmpurile gravitaționale și magnetismul”. Acesta a fost unul dintre ultimele evenimente fericite din viața zbuciumată a lui Augustin Maior de după 1947.
Augustin Maior () [Corola-website/Science/298408_a_299737]
-
fel ca Pământul și Luna). Vanth nu se aseamănă cu alți sateliți despre care se presupune că s-au format prin coliziune deoarece spectrul său este prea diferit de cel al lui Orcus și poate fi un obiect Kuiper capturat gravitațional. Vanth ar fi putut rezulta și în urma fisiunii rotaționale a unui Orcus primordial, cu o perioadă de rotație mai mare ca în prezent. La data de 23 martie 2009, Brown și-a rugat cititorii articolului său lunar să sugereze nume
Orcus () [Corola-website/Science/334577_a_335906]
-
care este în funcție de: mișcările scoarței, rocă, climă, vegetație și stadiu de evoluție. Evoluția versanților în funcție de climat: a)În climatele umede versanții se tesesc, tinzând la un profil de echilibru. Versanții abrupți se retrag sub acțiunea alunecărilor și a altor procese gravitaționale. Cu timpul, panta versanților se reduce. Când evacuarea sfărâmăturilor de pe versant devine tot mai lentă, el se îmbracă cu o scoarță de alterare tot mai groasă, se acoperă cu vegetație și sol. Atunci ai impresia că el nu mai evoluează
Versant () [Corola-website/Science/323640_a_324969]
-
glacis de eroziune¬ - format prin eroziunea unor roci friabile la baza unor abrupturi; glacis de acumulare (aluvial, coluvial, proluvial) - format prin acumulare la baza unui versant. Coluviile sunt materiale acumulate la baza versantului, rezultate prin spălare în suprafață, șiroire, procese gravitaționale; sunt formate în general din materiale fine. Proluviile sunt depozite sub formă de con, ce se acumulează la baza versanților sau în sectoarele cu pantă redusă ale acestora; sunt formate din materiale grosiere, de regulă pietrisuri, nisipuri și argile depuse
Versant () [Corola-website/Science/323640_a_324969]
-
extrem de dificil de dat definiții perfect logice, comprehensive acestor noțiuni; totuși se pot accepta ca satisfăcătoare următoarele definiții: Masa unui corp este o mărime scalară, pozitiv definită, ce caracterizează corpul respectiv, fiind o măsură a inerției și a interacțiunii sale gravitaționale cu alte corpuri. În expresia principiului al doilea, masa apare ca factor de proporționalitate dintre forță și accelerație. Forța este o măsură a interacțiunii mecanice dintre un corp și corpurile din vecinătatea lui, ce caracterizează mărimea, direcția și sensul acestei
Ecuația fundamentală a mecanicii newtoniene () [Corola-website/Science/319866_a_321195]
-
înălțime mică, asupra lui acționează numai forța de greutate, aceasta rămânând constantă ca valoare și direcție pe tot parcursul mișcării. Există cazuri, când forța care intervine într-o problemă concretă de mecanică poate să depindă numai de poziția corpului (forța gravitațională, forța electrică, etc.) sau numai de viteza pe care o are corpul la un moment dat (forța de frecare în anumite cazuri, forța Stokes, forța Lorentz, etc.) Pentru mișcarea unui "punct material liber", adică atunci când mișcarea nu este supusă la
Ecuația fundamentală a mecanicii newtoniene () [Corola-website/Science/319866_a_321195]
-
atunci în expresia legii forței, aceste legături intervin sub forma unor forțe de legătură, ce au caracterul unor reacțiuni. Un exemplu pentru prezența forței de legătură în legea forței îl reprezintă forța sub acțiunea căruia are loc mișcarea unui pendul gravitațional, unde forța de legătură este tensiunea mecanică din fir ca reacțiune a componentei radiale a greutății. În problema studiului mișcării unor sisteme mecanice concrete, se identifică legea forței și se înlocuiește în ecuația fundamentală a mecanicii. Se obține astfel, o
Ecuația fundamentală a mecanicii newtoniene () [Corola-website/Science/319866_a_321195]
-
4 zile al ceasurilor de pe Pământ. Atunci ceasul călătorului va ajunge să fie în urmă cu 2 zile față de ceasurile de pe Pământ, după cum stipulează relativitatea restrânsă. Mecanismul care determină ceasul fratelui rămas acasă să o ia înainte este dilatarea temporală gravitațională. Când un observator găsește că obiectele în mișcare inerțială sunt accelerate în raport cu ele însele, acele obiecte sunt într-un câmp gravitațional din punctul de vedere al relativității. Pentru fratele călător, la punctul de întoarcere, acest câmp gravitațional umple universul. (Trebuie
Paradoxul gemenilor () [Corola-website/Science/310332_a_311661]
-
Pământ, după cum stipulează relativitatea restrânsă. Mecanismul care determină ceasul fratelui rămas acasă să o ia înainte este dilatarea temporală gravitațională. Când un observator găsește că obiectele în mișcare inerțială sunt accelerate în raport cu ele însele, acele obiecte sunt într-un câmp gravitațional din punctul de vedere al relativității. Pentru fratele călător, la punctul de întoarcere, acest câmp gravitațional umple universul. (Trebuie accentuată ideea că, conform explicației lui Einstein, acest câmp gravitațional este la fel de "real" ca orice alt câmp, dar în interpretarea modernă
Paradoxul gemenilor () [Corola-website/Science/310332_a_311661]
-
este dilatarea temporală gravitațională. Când un observator găsește că obiectele în mișcare inerțială sunt accelerate în raport cu ele însele, acele obiecte sunt într-un câmp gravitațional din punctul de vedere al relativității. Pentru fratele călător, la punctul de întoarcere, acest câmp gravitațional umple universul. (Trebuie accentuată ideea că, conform explicației lui Einstein, acest câmp gravitațional este la fel de "real" ca orice alt câmp, dar în interpretarea modernă el este doar perceput deoarece este cauzat de accelerarea navei). Într-un câmp gravitațional, ceasurile bat
Paradoxul gemenilor () [Corola-website/Science/310332_a_311661]
-
sunt accelerate în raport cu ele însele, acele obiecte sunt într-un câmp gravitațional din punctul de vedere al relativității. Pentru fratele călător, la punctul de întoarcere, acest câmp gravitațional umple universul. (Trebuie accentuată ideea că, conform explicației lui Einstein, acest câmp gravitațional este la fel de "real" ca orice alt câmp, dar în interpretarea modernă el este doar perceput deoarece este cauzat de accelerarea navei). Într-un câmp gravitațional, ceasurile bat într-un ritm de formula 19 unde formula 20 este potențialul gravitațional. În acest caz
Paradoxul gemenilor () [Corola-website/Science/310332_a_311661]
-
acest câmp gravitațional umple universul. (Trebuie accentuată ideea că, conform explicației lui Einstein, acest câmp gravitațional este la fel de "real" ca orice alt câmp, dar în interpretarea modernă el este doar perceput deoarece este cauzat de accelerarea navei). Într-un câmp gravitațional, ceasurile bat într-un ritm de formula 19 unde formula 20 este potențialul gravitațional. În acest caz, formula 21 unde "g" este accelerația observatorului în deplasare în timpul întoarcerii, iar "h" este distanța până la fratele rămas acasă. "h" este o valoare pozitivă în acest
Paradoxul gemenilor () [Corola-website/Science/310332_a_311661]
-
Einstein, acest câmp gravitațional este la fel de "real" ca orice alt câmp, dar în interpretarea modernă el este doar perceput deoarece este cauzat de accelerarea navei). Într-un câmp gravitațional, ceasurile bat într-un ritm de formula 19 unde formula 20 este potențialul gravitațional. În acest caz, formula 21 unde "g" este accelerația observatorului în deplasare în timpul întoarcerii, iar "h" este distanța până la fratele rămas acasă. "h" este o valoare pozitivă în acest caz, fiindcă nava este accelerată către fratele rămas acasă, plasându-l astfel
Paradoxul gemenilor () [Corola-website/Science/310332_a_311661]
-
g" este accelerația observatorului în deplasare în timpul întoarcerii, iar "h" este distanța până la fratele rămas acasă. "h" este o valoare pozitivă în acest caz, fiindcă nava este accelerată către fratele rămas acasă, plasându-l astfel pe acesta la un potențial gravitațional mai mare. Datorită distanței mari dintre frați, ceasul celui de pe Pământ va părea accelerat sufiecient de mult încât să explice diferența dintre timpii proprii observați de cei doi frați. Nu este o întâmplare că această accelerare este suficientă pentru a
Paradoxul gemenilor () [Corola-website/Science/310332_a_311661]
-
soluție ce ține de "relativitatea generalizată", de fapt ea este elaborată pe baza unor date ce rezultă din teoria relativității restrânse pentru observatori accelerați pe care Einstein a descris-o încă din 1907 (anume principiul de echivalență și dilatarea temporală gravitațională). Se poate arăta că soluția din relativitatea generalizată pentru un câmp gravitațional static omogen și soluția din relativitatea restrânsă pentru accelerație finită produc rezultate identice. Fie ceasul K asociat cu "fratele rămas pe Pământ". Fie ceasul K' asociat cu nava
Paradoxul gemenilor () [Corola-website/Science/310332_a_311661]
-
baza unor date ce rezultă din teoria relativității restrânse pentru observatori accelerați pe care Einstein a descris-o încă din 1907 (anume principiul de echivalență și dilatarea temporală gravitațională). Se poate arăta că soluția din relativitatea generalizată pentru un câmp gravitațional static omogen și soluția din relativitatea restrânsă pentru accelerație finită produc rezultate identice. Fie ceasul K asociat cu "fratele rămas pe Pământ". Fie ceasul K' asociat cu nava. La evenimentul de plecare, ambele ceasuri sunt la 0. Știind că ceasul
Paradoxul gemenilor () [Corola-website/Science/310332_a_311661]
-
continuată în expirație pentru ca apoi să scadă la începutul inspirației. In aceste procese mai participă și conexiunile dintre centrii respiratori și cei cardiovasomotori ca și influențele chemo și presoreceptoare. Distribuția fluxului sanguin pulmonar nu este uniformă nu numai din cauze gravitaționale generate de poziția vaselor față de inimă, ci și din cauza interacțiunii dintre presiunea hidrostatică și mișcările respiratorii. S-a demonstrat că atât fluxul sanguin cât și ventilația cresc de la vârfuri spre bazele plămânilor (ventilația de 3 ori iar perfuzia de 10
Diabetul zaharat gestațional - ghid clinic [Corola-website/Science/91975_a_92470]
-
mult) sugerează posibilitatea unei teorii unificate a interacțiunilor elementare. Măsurate în procese la scară macroscopică, atomică sau nucleară, valorile constantelor de cuplaj pentru cele patru interacțiuni fundamentale sunt împrăștiate peste mai bine de 40 de ordine de mărime. Exceptând interacțiunea gravitațională, pentru care nu există o teorie cuantică satisfăcătoare, se constată că în realitate aceste „constante” depind de transferul de energie-impuls în procesul considerat; în domeniul energiilor foarte înalte - sau, echivalent, al interacțiunilor la scară foarte redusă - din fizica particulelor elementare
Constantă de cuplaj () [Corola-website/Science/337066_a_338395]
-
circa 2.500 mý, are îmbrăcămintea realizată din următoarele straturi: macadam, piatră spartă și balast și este așezată pe o umplutură din pământ sau deșeuri de carieră. Spre uscat, platforma are o pantă ascendentă de cca 0,5%, putând evacua gravitațional apele pluviale. Spre apă, platforma este delimitată în lungul malului Dunării de o alee de acces pietonal, lățime 2,90 m, cu îmbrăcăminte din pavele de beton prefabricat așezate pe strat de balast și strat de nisip și prevăzută cu
EUR-Lex () [Corola-website/Law/232534_a_233863]
-
trebuie planetei să facă o revoluție în jurul stelei sale. În mod formal, un cvasisatelit orbitează în jurul stelei și nu în jurul planetei ca un veritabil satelit. Dar dacă asteroidul rămâne relativ aproape de aceasta, el este prea îndepărtat pentru a fi legat gravitațional. Totuși, perturbațiile gravitaționale i-au îndoit orbita pentru ca, pe de o parte, el se rotește în jurul stelei în același timp cu planeta (pe o orbită mai excentrică, care nu este în mod necesar situată în același plan) și, pe de
Cvasisatelit () [Corola-website/Science/337185_a_338514]
-
facă o revoluție în jurul stelei sale. În mod formal, un cvasisatelit orbitează în jurul stelei și nu în jurul planetei ca un veritabil satelit. Dar dacă asteroidul rămâne relativ aproape de aceasta, el este prea îndepărtat pentru a fi legat gravitațional. Totuși, perturbațiile gravitaționale i-au îndoit orbita pentru ca, pe de o parte, el se rotește în jurul stelei în același timp cu planeta (pe o orbită mai excentrică, care nu este în mod necesar situată în același plan) și, pe de altă parte, pe
Cvasisatelit () [Corola-website/Science/337185_a_338514]
-
Soare. Schimbarea Lunii în multitudinea de faze și de forme semicirculare a adus mari influențe, încă din cele mai vechi timpuri, în dezvoltarea limbilor, calendarelor, artei și a mitologiei. Luna are o foarte mare importanță în viața de pe Terra; influențele gravitaționale ale acesteia produc fluxul și refluxul mărilor și oceanelor și „alungirea” timpului (Luna provoacă un decalaj de 2 ms la fiecare 100 de ani). Distanța orbitală curentă a Lunii, ce reprezintă în jur de treizeci de ori diametrul Pământului, cauzează
Luna () [Corola-website/Science/296517_a_297846]
-
miliarde de ani în urmă, adică cu 30-50 de milioane după formarea Sistemului solar. S-ar părea că Luna s-a format prin fisiunea crustei Pământului sub acțiunea forțelor centrifuge, (ce necesita o rotire inițial prea mare a Terrei), captarea gravitațională a unui corp ceresc în stadiul de formare (ar fi necesitat o atmosferă a Pământului incredibil de extinsă pentru a disipa energia Lunii în trecere) și co-formarea Pământului și a Lunii în discul primordial de acumulare (care nu explică epuizarea
Luna () [Corola-website/Science/296517_a_297846]