2,381 matches
-
curtea curată a unuia care deschisese o crâșmă. El își spunea cârciumar, ori crâșmar (după cum se nimerea și după vorba clienților). Pe vremea lui nu erau încă baruri și nici barmani; și băuturile erau altele, mai ales vinuri, acrișoare toamna, limpezite iarna, când mesele se adunau în încăperile solide ale crâșmei, podite cu bârne groase de stejar și încheiate, în tavan, cu alte bârne, afumate. Pomenește și Caragiale de "Zece mese". Nu mai este nimic acum, nici crâșma, nici liliacul din
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
Nicolae Breban. Dacă asupra colaborării dlui Uricaru cu Securitatea rămân de clarificat elemente importante, în privința duplicității dlui Breban, a rolului de agent de influență pe care l-a jucat (involuntar ori nu, doar navetistul cu același nume știe) lucrurile sunt limpezi de foarte multă vreme. Multiplicându-și la o scară aiuritoare merite reale și, mai ales, inventându-și nesfârșite merite care stârnesc perplexități, dl Breban continuă să-și rescrie rolul jucat sub dictatura comunistă cu pana unui megaloman inpenitent. Sub titlul
[Corola-publishinghouse/Administrative/1857_a_3182]
-
avea o relație excelentă cu dl Rosen și că fusese sprijinit de acesta când se aflase la ananghie. Aurel încerca sa mi-l „explice” pe rabin. Mi-a propus să luăm masa în trei și să discutăm lucrurile, să le limpezim o dată pentru totdeauna. I-am răspuns că pentru mine dl Rosen rămâne o lepră și nu era nimic de limpezit. Aurel a oftat de câteva ori, apoi a zis: „Dorine, Dorine, iar nu vrei să mă asculțiț”. Sunt sigur că
[Corola-publishinghouse/Administrative/1857_a_3182]
-
sa mi-l „explice” pe rabin. Mi-a propus să luăm masa în trei și să discutăm lucrurile, să le limpezim o dată pentru totdeauna. I-am răspuns că pentru mine dl Rosen rămâne o lepră și nu era nimic de limpezit. Aurel a oftat de câteva ori, apoi a zis: „Dorine, Dorine, iar nu vrei să mă asculțiț”. Sunt sigur că documente până mai ieri inaccesibile vor dovedi că nu mă înșelasem, chiar dacă, da, a fi păstorul unei turme năpăstuite este
[Corola-publishinghouse/Administrative/1857_a_3182]
-
păstoresc și li s-a înlesnit și înțelegerea acestor formule, li s-au pogorît în inimă unde nu pot ajunge decît prin mijlocirea minții? Doctrina a fost sintetizată; exprimările sale dogmatice au fost rafinate pînă la perfecțiune; formulele s-au limpezit și au devenit unice; dar a condus acest lucru spre o mai bună înțelegere de către omul obișnuit? Dimpotrivă, multitudinea și varietatea de expresii păreau că oferă o metodă mai potrivită de a face adevărul pe înțelesul oamenilor obișnuiți. O expresie
Cele cinci plăgi ale sfintei biserici by Antonio Rosmini [Corola-publishinghouse/Administrative/912_a_2420]
-
au devenit unice; dar a condus acest lucru spre o mai bună înțelegere de către omul obișnuit? Dimpotrivă, multitudinea și varietatea de expresii păreau că oferă o metodă mai potrivită de a face adevărul pe înțelesul oamenilor obișnuiți. O expresie o limpezește pe cealaltă, iar ceea ce este nepotrivit pentru o persoană este foarte lesne de acceptat pentru o alta. Bogăția în care abundă cuvîntul divin face ca fiecare cale și poartă să fie folosite în efortul de a face vorbirea înțeleasă de
Cele cinci plăgi ale sfintei biserici by Antonio Rosmini [Corola-publishinghouse/Administrative/912_a_2420]
-
vostru, Nichita, a cărui zi onomastică e astăzi, chemându-l pre numele său de botez Hristea. Datat: 25 dec. 1960. Sunt în textul de mai sus câteva referiri care multor cititori li se vor părea obscure. Voi încerca să le limpezesc înțelesul. Ce este, într-adevăr, cu această „delicată stradă a Naipului“, ce e cu „identitățile provinciale“, ce e cu acea calitate de „vecin“ pe care poetul o menționează? Să vedem pe rând. Strada Naipu este o mică stradă din București
Amintiri și portrete literare - ed. a 3-a by Gabriel Dimisianu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1345_a_2700]
-
nu fuseseră chiar zadarnice... 13 iunie 1955 Au trecut două luni și mai bine... Unele lucruri s-au schimbat. În bine sau în rău? Nu știu. De altfel, nici nu mă preocupă prea mult... În mine lucrurile par a se limpezi în bine. Se limpezesc, se tul bură, iar se limpezesc... Asta nu-i o nenorocire. Am auzit de mai multe ori că anii din jurul celui de al douăzeci și optulea ar fi ani grei: vârsta critică. și mă întrebam de ce
Castele în Spania: cronică de familie: 1949–1959 by Petre Sirin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1370_a_2888]
-
13 iunie 1955 Au trecut două luni și mai bine... Unele lucruri s-au schimbat. În bine sau în rău? Nu știu. De altfel, nici nu mă preocupă prea mult... În mine lucrurile par a se limpezi în bine. Se limpezesc, se tul bură, iar se limpezesc... Asta nu-i o nenorocire. Am auzit de mai multe ori că anii din jurul celui de al douăzeci și optulea ar fi ani grei: vârsta critică. și mă întrebam de ce. Ce ar putea fi
Castele în Spania: cronică de familie: 1949–1959 by Petre Sirin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1370_a_2888]
-
luni și mai bine... Unele lucruri s-au schimbat. În bine sau în rău? Nu știu. De altfel, nici nu mă preocupă prea mult... În mine lucrurile par a se limpezi în bine. Se limpezesc, se tul bură, iar se limpezesc... Asta nu-i o nenorocire. Am auzit de mai multe ori că anii din jurul celui de al douăzeci și optulea ar fi ani grei: vârsta critică. și mă întrebam de ce. Ce ar putea fi critic? Acuma știu. E vârsta în
Castele în Spania: cronică de familie: 1949–1959 by Petre Sirin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1370_a_2888]
-
fiu de-a pururi clarvăzător, puternic și atoatebiruitor. „Dacă nu aveți nimic de spus, tăceți... Dacă nu aveți nimic de făcut în viața aceasta - muriți...“ Am momente când simt nevoia să mor pentru un timp. Acum lucrurile încep să se limpezească în mine și revin treptat la viață, îmbogățit cu noi experiențe, sărăcit de câteva vechi iluzii, înțelepțit cu o seamă de noi adevăruri relative. Pot dar să comunic din nou cu oamenii de pe poziții „de forță“! ( Până la un nou viitor
Castele în Spania: cronică de familie: 1949–1959 by Petre Sirin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1370_a_2888]
-
experimentat, ca în atâtea alte domenii, cei doi poli ai excesului. Până la un punct, nimic. De la acel punct încolo, dintr odată, totul. A.R. Nu chiar totul, dar, oricum, inflație. Sper că lucrurile s-au mai potolit, că s-au limpezit cât de cât și că lumea s-a săturat între timp de Sandra Brown și de colegii ei de palier. Constat, de altfel, din discuțiile pe care le port și le aud, că lumea a reînceput să se întoarcă spre
Toamna decanei: convorbiri cu Antoaneta Ralian by Radu Paraschivescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/592_a_1297]
-
respins întru totul, pentru că este cu totul greșit; însă al doilea, din a doua notă, este de mare folos să-i fie dat, pentru o vreme, sufletului care se îndeletnicește cu exerciții spirituale; ba mai mult, curățește în adâncime și limpezește sufletul, îndepărtându-l mult de orice umbră de păcat, iuxta illud Gregorii: „Bonarum mentium est ibi culpam cognoscere, ubi culpa nulla est”2. 349. A patra notă. Dușmanul cercetează atent dacă un suflet este necioplit sau fin; și dacă este
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2024_a_3349]
-
veșnică, și ca să atace și să lămurească toate greșelile și înșelăciunile. Pentru că, învățătorii scolastici, fiind mai recenți, nu numai că trag foloase din adevărata înțelegere a Sfintei Scripturi și a sfinților învățători pozitivi, ci mai mult, fiind ei iluminați și limpeziți prin putere dumnezeiască, se folosesc de concilii, canoane și prescripții ale sfintei noastre mame, Biserica. 364. A douăsprezecea. Trebuie să ne ferim a face comparații între noi, cei vii, și fericiții din trecut; căci nu puțin se greșește în aceasta
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2024_a_3349]
-
Harcourt a adăugat însă că actuala situație nu se putea prelungi. El dorea să se țină cont de drepturile noastre, însă nu știa dacă trebuia să se ghideze după vechiul tratat sau după cel nou. Exista tot interesul să se limpezească chestiunea și să se soluționeze o afacere care trena de atât de multă vreme. Am făcut un raport asupra acestui subiect și mi s-a răspuns pe un ton foarte vioi, dacă nu chiar foarte curtenitor, că de acum înainte
by KARL MAX, Prinţ LICHNOWSKYKARL MAX [Corola-publishinghouse/Memoirs/1009_a_2517]
-
întâlnire cu Varuca și nu putea merge drept. Asta a fost dovadă că a fost cam mult pentru antrenamentul nostru de atunci și ne-am cam amețit, dar după un somn bun și castraveții de la cantină internatului, totul s-a limpezit. A venit apoi ceasul decisiv, al asaltului cu viața. Ne-am despărțit și ne-am împrăștiat. Fiecare a luat-o pe drumul său. Eu m-am îndreptat spre medicină. Am reusit la examenul de admitere și după șase ani, am
PESTE VREMI…ISTORIA UNEI GENERATII – PROMOTIA 1952 – by Șorea Niculai () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91807_a_93314]
-
pot da seama acum, mai multă experiență în acest gen de întruniri nobile, în care se realiza o comuniune autentică. Îmi amintesc de o dimineață de duminică în care Șeherezada, până atunci nebuloasă pentru mine, a lui Rimski-Korsakov s-a limpezit și condensat ca un cristal, sau de o seară de sâmbătă dintr-un decembrie moale, cețos în care câteva măsuri orchestrale din Traviata au „închis” în ele pentru totdeauna complicata mea stare sufletească de atunci. Stare care reînvie nemodificată, cu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
faldurile unei hlamide de un galben fantastic ce iluminează întregul tablou și în care parcă se reflectă, ca într-o oglindă, o parte din lumina de aur ce se revarsă peste sfânt de sus, din cer. Contemplarea acestui portret îmi limpezește spiritul, mă întărește, îmi dă curaj să sper. Se înțelege că „biroul” e un „birou de vară”. Ușa de la intrare rămâne deschisă toată ziua și numai așa, cu ușa deschisă mă simt bine, în elementul meu, în acea încăpere pe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
după care s-a inspirat Eminescu, eroul ajunge la turnul în care este închisă fata de împărat și-i aruncă o floare. "Aici zice dr. C. Vlad nu facem nimic fără înțelegerea simbolurilor și, lucru ciudat, în felul acesta se limpezește totul. Floarea care se ridică în sus și-i cade fetei în poală (subl. aut.) nu poate să fie decât un simbol falic [...]. Florile artificiale cu cari se joacă fata în singurătatea ei nu pot viza decât "jocul" artificial, adică
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1482_a_2780]
-
convinși de spusele sale mai mult din cauza impetuozității verbului decât a justeții propunerilor sale.“ La aceeași dată, Cora Irineu publica articolul Înviere. Note de redacție, În care omagiază cele două cărți: „Beldie, Încercarea-ți antiintelectualistă e ploaia care caută să limpezească ochii noștri... Beldie, Glossa spiritului cărturăresc e uitarea, e des cătușarea de tirania noțiunilor altora, e desferecarea de pedan tismul steril, e privirea Îndreptată Înspre noutate și Înspre viitor.“ În finalul recenziei, Cora Irineu reproducea aforismul despre viață publicat În
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
vie, o jucărie preferată. În ochii Carlinei și ai lui Valentin, Nicky era ca o oază-ntrun pustiu, tabloul preferat al celui care îl pictase. Dumnezeu fusese darnic când îl crease. Toți îl iubeau și îl îndrăgeau. Avea ochișorii mari, lucioși, limpezi ca o apă cristalină, cu o privire nevinovată, fără răutate. Pielea o avea albă, fragedă și gingașă ca spuma laptelui, iar privirea îi era pătrunzătoare și iscoditoare. Mânuțele lui, ca două pâinișoare, erau mereu în căutarea unui obiect. Buzele cărnoase
Ultima zvâcnire by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91717_a_93177]
-
copilul întrun scutec și îl vârî în două pungi din PVC, una într-alta. Luându-l în brațe se strecura normal pe poarta spitalului. Își mărturisea în gând că avusese destul curaj, simțind că parcă și cerul voia să se limpezească în jurul ei, lăsându-i drum liber. Râse în sinea ei și își presă fruntea cu palma ca și cum ar fi pipăit niște răni dureroase și invizibile. Își strânse copilul la piept cu multă grijă, pentru a-l proteja de vremea instabilă
Ultima zvâcnire by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91717_a_93177]
-
o tăcere interioară, simțurile încetase să mai lucreze, iar ochii i se inchiseseră de oboseală. În străfundul lor i se arătau diferite imagini clare, iar altele neclare care se perindau ca niște fantasme ale nopții. Apoi, dintr-o dată totul se limpezise. Adormise. Dimineața era mai liniștită și Carlina încerca pe cât putea să fie, cât mai naturală. Cine o putea înțelege? Se afla singură printre străini. Ce a fost până atunci a fost. La urma urmei, toți avem de dus în spate
Ultima zvâcnire by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91717_a_93177]
-
față de alte persoane. Poate se deosebea prin bunătatea care o caracteriza. Câtă vreme înveți încă din copilărie ce înseamnă mila și bunătatea, să prețuiești valorile morale, nu poți fi altfel, dar și acestea uneori pot tulbura apele sau le pot limpezi. Carlina adăugă: - Nu întotdeauna putem controla și face ordine în sufletul nostru așa cum ne-am dori. Există întotdeauna niște simțăminte care se hrănesc singure, fără voia noastră. Acum, dacă tot ne aflăm la un mini bar, te rog să comanzi
Ultima zvâcnire by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91717_a_93177]
-
părea atât de frumos, că dacă ar fi putut l-ar fi sorbit ca pe o picătură de apă dintr-o linguriță. Era îmbujorată, mulțumită de sine, cu respirația precipitată iar zâmbetul ei îi mângâia obrajii. Ochii ei verzi erau limpezi ca o apă cristalină. Amândoi erau vrăjiți simțind că le arde sufletul să se cunoască. Ea continuă să-i zâmbească într-un mod direct nevenindu-i a crede ce i se întâmplă. Alin aruncă o privire în jurul lui ca și când ar
Ultima zvâcnire by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91717_a_93177]