2,406 matches
-
suportul său ne face să nu o desprindem de restul metodelor de comunicare). Așa după cum am enunțat deja, școala modernă nu se poate limita numai la instrucția Întemeiată pe experiența socială a umanității, realizată cu precădere prin metode verbale și livrești, ci va tinde să cultive În măsură crescândă interesul și pentru acele forme de Învățare care Își găsesc obârșia În acțiunea sistematică de explorare sau investigație proprie a Însăși realității naturale și socio-umane. Potrivit acestui model „empirio-centric” o pondere sporită
[Corola-publishinghouse/Science/2051_a_3376]
-
perceptive, acțiunea practică, mass-media). Cu toate aceste avantaje evidente, În ultima perioadă, metodele Întemeiate pe primatul cuvântului scris nu au fost scutite de unele critici, dimpotrivă, ele au devenit mai numeroase și din ce În ce mai aspre. În principiu, se consideră că „știința livrescă”, „noțiunile livrești”, găsite de-a gata În cărți, bazate pe autoritatea exagerată a manualelor și a cursurilor, contribuie la formarea unei culturi pasive, că aceste achiziții „...rămân sterile atât pentru rezolvarea problemelor practice, cât și pentru dezvoltarea ulterioară a gândirii
[Corola-publishinghouse/Science/2051_a_3376]
-
practică, mass-media). Cu toate aceste avantaje evidente, În ultima perioadă, metodele Întemeiate pe primatul cuvântului scris nu au fost scutite de unele critici, dimpotrivă, ele au devenit mai numeroase și din ce În ce mai aspre. În principiu, se consideră că „știința livrescă”, „noțiunile livrești”, găsite de-a gata În cărți, bazate pe autoritatea exagerată a manualelor și a cursurilor, contribuie la formarea unei culturi pasive, că aceste achiziții „...rămân sterile atât pentru rezolvarea problemelor practice, cât și pentru dezvoltarea ulterioară a gândirii” (Aebli, 1973
[Corola-publishinghouse/Science/2051_a_3376]
-
gata În cărți, bazate pe autoritatea exagerată a manualelor și a cursurilor, contribuie la formarea unei culturi pasive, că aceste achiziții „...rămân sterile atât pentru rezolvarea problemelor practice, cât și pentru dezvoltarea ulterioară a gândirii” (Aebli, 1973, p. 46). Studiul livresc, unilateral și excesiv („erudiția textelor”) prezintă, prin urmare, riscul de a deveni tot atât de formal și de lipsit de valoare operatorie ca șiverbalismul tradițional al cuvântului rostit ori ca „verbalismul” modern al imaginii. Supraabundența lecturii nu numai că nu lasă loc
[Corola-publishinghouse/Science/2051_a_3376]
-
și cea mijlocită, obținută pe calea comunicării scrise, ceea ce ar putea să provoace un sentiment al Înstrăinării de realitatea propriu-zisă la cei care abuzează de citit. La acestea s-ar adăuga și o păstrare În memorie a cunoștințelor de tip livresc pe o durată destul de efemeră. Este adevărat că cele mai multe critici sunt legate, În plan general vorbind, de modul Însuși În care se Înfățișează cartea școlară, atât sub aspectul ținutei ei științifice, cât și sub acela al metodologiei de prezentare a
[Corola-publishinghouse/Science/2051_a_3376]
-
să descrie căutările, căile și metodele cu ajutorul cărora gândirea umană Își obține Împlinirile?” Din aceste motive, pe plan instrucțional, lupta Împotriva verbalismului se duce nu Împotriva utilizării cărții În școli; ea nu are În vedere suprimarea manualelor școlare, a metodelor livrești, În general, ci adoptarea unei alte concepții asupra cărții școlare și a Întrebuințării ei, În intenția de a-i reda acesteia adevărata destinație informativă și formativ-educativă pentru care este creată. Numai concepută și realizată Într-o concepție modernă, cartea școlară
[Corola-publishinghouse/Science/2051_a_3376]
-
-i adopte caracteristicile” (Planchard, 1992, p. 385). Mai precis, a fostinspirată din principiul Învățării prin acțiunea practică, cu finalitate reală (learning by doing), ceea ce avea să-i asigure și motivația sau legitimitatea necesară. Ca metodă activă opusă instruirii verbaliste și livrești, Învățarea prin realizarea de proiecte urma să devină pivotul unui Învățământ care exprima cerințele educației pragmatice americane, care a apărat idealul omului practic, de acțiune și independență În gândire. De fapt, În faza inițială, metoda proiectelor reprezenta un mod mai
[Corola-publishinghouse/Science/2051_a_3376]
-
a literaturii autorului vine din spațiul memoriei, ce ia nu o dată forme fantastice: fantasticul e dat de perspectiva temporală ce acoperă și resemantizează golurile distanței dintre eveniment și rememorarea lui, alteori de nebulozitatea cotidianului perceput nevrotic. A doua direcție, cea livrescă, este valorificată prin intertextualitate, în special Arta Popescu fiind, în bună măsură, un ecou cultural intertextual. Sursele care alimentează acest mecanism sunt texte șablonizate, frânturi de texte, citate ultracunoscute, autori cu o circulație aproape generală. Principalii autori-sursă sunt Mihai Eminescu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288926_a_290255]
-
dacă ar fi să ia zece cărți cu el pe o insulă pustie, printre ele s-ar număra, cu siguranță, clasicele Eneida (Virgil), Middlemarch (George Eliot) sau Anna Karenina (Tolstoi), dar și (post)modernele Lolita (Nabokov) ori Herzog (Bellow). Opțiunile livrești ale autorului reflectă, fidel, natura duală a scrisului său. Atît The Virgin Suicides, cît și Middlesex oscilează, inteligent, între tradiție și modernitate, mergînd către formula romanului complet. The Virgin Suicides a fost inspirat, se pare, de o confesiune pe care
[Corola-publishinghouse/Science/1479_a_2777]
-
2. La apa Vavilonului Eugen Simion recurge la modelele oferite de Stendhal și Flaubert pentru a împărți în două categorii tipurile de jurnale. Stilul lui Stendhal presupune diacronie, spontaneitate, originalitate, etică, autocunoaștere și autoperfecționare, anticalofilie, iar stilul lui Flaubert înseamnă livresc, epic fictiv, calofilie, construcția atentă, menit unui receptor. "Într-o literatură fără regulă (literatura subiectivă) și într-un gen literar în care se manifestă pe față oroarea de literatură este dificil să folosim stilul ca un criteriu sigur de departajare
by MIHAELANICOLETA BURLACU [Corola-publishinghouse/Science/1012_a_2520]
-
exprimare ceea ce în mod ciudat s-a transformat într-un dezavantaj pentru el, dintr-un conservatorism nejustificat, mulți nesesizând dimensiunea teologică a creației sale, dar profund ortodox. El a devenit ortodox nu pentru că,,s-a născut", ci în urma unor experiențe livrești și spirituale, de-a dreptul incredibile. A fost,,profesor de engleză" în temnițele comuniste, unde asista la prelegerile orientalistului Sergiu Al. George, pe care-l prețuia în mod deosebit, dar și la ale celorlalți mari intelectuali români ce au transformat
by Adrian Vasile SABĂU [Corola-publishinghouse/Science/984_a_2492]
-
împrejurări l-ați cunoscut pe Nicolae Steinhardt? Preot profesor Radu Dorin Micu: Eram student în anul I la Facultatea de Teologie din Sibiu, când am aflat că Nicolae Steinhardt, criticul literar, despre care știam destul de puțin, informațiile mele fiind exclusiv livrești (citisem cu mare plăcere Incertitudini literare și Critică la persoana I), este călugăr la mănăstirea Rohia. A fost evident o surpriză. Informația mi-a dat-o Marius Lazăr, prieten și fost coleg de liceu, preocupat de literatură și filosofie, mult
by Adrian Vasile SABĂU [Corola-publishinghouse/Science/984_a_2492]
-
Semnează și I. Schinteie-Seuca. A condus, la înființare, Filiala din Craiova a Uniunii Scriitorilor, când editează și un „Caiet literar”. S. este autorul a două volume de versuri: Ibis (1942) și Ion ăl Mare (1946). Poemul Ibis evidențiază o formație livrescă și tentația pentru structuri prozodice de factură clasicistă, sonetul fiind cultivat predilect. Conceput sub forma unui lung colocviu cu sinele, Ibis devine reprezentarea metaforică a unei încăperi sufletești, mobilată conform gustului propriu și confortului (intelectual) personal. Sunt prelucrate, artizanal, numeroase
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289555_a_290884]
-
tentația pentru structuri prozodice de factură clasicistă, sonetul fiind cultivat predilect. Conceput sub forma unui lung colocviu cu sinele, Ibis devine reprezentarea metaforică a unei încăperi sufletești, mobilată conform gustului propriu și confortului (intelectual) personal. Sunt prelucrate, artizanal, numeroase motive livrești, reintegrate în tiparul afectiv al discursului liric propriu. Influența simbolismului exotic minulescian aduce pe același plan imaginea „palidelor fecioare” cu „tam-tamul” tobelor, stelelor, durerii, valurilor. Poemul este cutreierat de Isolde și Melisande, Pulcinele, trubaduri și truveri. În același context apar
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289555_a_290884]
-
în roșu (1990), roman scris în colaborare cu Mircea Nedelciu și Mircea Mihăieș (Premiul pentru proză al Uniunii Scriitorilor). Cartea adoptă formula romanului senzațional, prelucrată în spirit parodic, ludic, prin activarea unui întreg arsenal de documente, scriituri, strategii textuale, referințe livrești, atitudini auctoriale. Un roman al scrierii romanului însoțește ca o umbră istorisirea propriu-zisă. Între Banat și Chicago sau Viena se țese istoria Anei din Comloș, devenită Sage după emigrarea în SUA, unde, intrând în lumea interlopă a anilor ‘20-’30
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285516_a_286845]
-
al grecului Longos. Asta înseamnă, probabil, evoluția autorului la paralele inegale: scrierea perspectivată pe două fire epice paralele, și nu raportul dintre viață și text, cum au crezut unii cronicari literari. În loc să osifice cartea dându-i un aer de pedanterie livrescă, rescrierea dă textului alertețe și, în mod paradoxal, un iz de spontaneitate. Perspectiva metatexuală se lărgește mult. Pe infrastructura romanului lui Longos se așază, ca în virtutea unei atracții magnetice, citate, referiri la alți autori (Anton Holban și mai ales Camil
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286463_a_287792]
-
lărgește mult. Pe infrastructura romanului lui Longos se așază, ca în virtutea unei atracții magnetice, citate, referiri la alți autori (Anton Holban și mai ales Camil Petrescu), trimiteri la cartea anterioară a lui C. și la manufacturarea ei etc. În ramele livrești intră, mulându-se perfect, destinele unor cupluri heteroclite. Nu doar Vlad Ștefan și Luiza, ci și altele (Laurian - Liana, apoi Laurian - Micaela, Theohar și Dania) se supun traforului grecesc, fără a-și pierde din naturalețe. Tehnica parafrazei nu are un
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286463_a_287792]
-
desfășoară pe îndelete, ca matcă a unei înțelepciuni milenare, întoarsă și asimilată într-o viziune realistă, în interiorul căreia morala, modernă, indulgentă, se transmite fără acreală, chiar șugubăț. Tot o prelucrare este culegerea Fabule și istorioare (I-II, 1841), unde motive livrești și populare de mare vechime sunt îmbogățite în manieră esopică autohtonă. Înrudirea cu poveștile și istorioarele orientale poate fi identificată și în O șezătoare la țară, publicată în două părți, în 1851-1852. Dar scrierea este mult mai aproape de spiritul folclorului
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288657_a_289986]
-
orientate spre problematica socială, expresie și a căutării drumului propriu, sunt tributare influenței bacoviene. Alte poezii în genul lui Geo Bogza sau al lui Ion Caraion își fac loc în mod firesc, datorită unor puncte de tangență. Poetul combină prețiozitatea livrescă, sonuri populare, glosa fastuoasă, mari teme lirice, pe temeiul unor afinități ce ulterior vor suscita definiri bivalente, genuinul fiind circumscris simbolismului universal. În pofida unei retorici de circumstanță, versurile din volumul Enescu. Suită lirică (1958) se înscriu aproximativ între aceleași coordonate
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288449_a_289778]
-
poezie), oportunismul - nu periclitează sensul nobil al versului: își găsesc loc și aici vechi simboluri (inima - amforă pentru lumină este unul recurent atunci când sunt invocate cunoașterea și creația). Parabola focului (1967) marchează schimbarea modalității lirice. Emoția expresionistă este suprapusă plăsmuirilor livrești, îmbinând un pitagoreism vag și un lirism cadențat, ordonare și transcriere de imagini-acumulări sintactic simple, care au un vârf în melancolia ratată, căci poetul disimulează tensiunea într-un fel stenic, iar evanescența lumii fenomenale este la el doar o replică
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288449_a_289778]
-
delectându-se într-un excurs terminologic, atentă la denumirea latină din tratatul botanic, dar și la numele - multiple - din zestrea limbajului popular. Virtutea acestei proze este discreta alunecare de la imaginea poetică la rememorarea frustă a întîmplărilor trăite, de la meditația abstractă, livrescă, la senzația proaspătă a prezenței naturii. Departe de orice naturalism, falsul „manual de călăuzit drumeții” se nutrește din nostalgia păgânismului, a arhetipalului, convertind elementele în simbolic și în spiritual. SCRIERI: Der Haiduck, Regensburg, 1908; ed. (Haiducul), tr. T.N. [Teodor Nica
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286899_a_288228]
-
a scriitorului român), îmbrățișând ideea unei jertfe creatoare („mielul” este când ea, când iubitul). În Oglinda femeii (1986) și în Lumină din lumină (1993) se discerne influența lui Strindberg sau a lui Swedenborg, pe care M. i-a și tradus. Livrescul se asimilează însă perfect în corpul poemului, autoarea îndreptându-se către un fel de lirism confesiv-simbolic, unde emoția trimite la o realitate-simbol, la o lume în care sensurile pot fi doar întrezărite de un ochi străin: poeme cvasiheraldice (Legendă medievală
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288085_a_289414]
-
omiletic, cu canonul imnic, elegiac, epigramatic sau alegoric. Prin urmare, obsesia unor tipuri de discurs și a textelor de autoritate pledează pentru caracterul profund formalizat al scrierilor noastre timpurii, străbătute de o neliniște a obârșiilor, prisoselnice în citate, aluzii, referințe livrești și operații intertextuale. Maria-Ana Tupan ne face părtași la jubilația sincronismului literaturilor și artelor în lumea spiritului. Astfel, când informații din scrierile lui Aethicus Histricus, preluate de Isidor din Sevilla, îI vor inspira pe D. Cantemir, autoarea scrie că s-
Fără menajamente : critici, istorici literari şi eseişti români by Geo Vasile [Corola-publishinghouse/Science/1441_a_2683]
-
valori consacrate. Operațiile "heterotextuale" ale lui Sorescu s-au arătat inepuizabile, de la demolarea ruinelor proletcultiste până la descentralizarea propriului discurs liric. Între parodie, persiflare, sarcasm și regimul ludic și analogic al anulării semnificațiilor, tehnica barocă a deconstrucției și demistificării, a contrapunctului livresc și aluziv face din Marin Sorescu cel mai important anticipator și interpret al unei lumi ce "s-a transformat într-o formă de pantextualism, iar textele sale nu mai pot fi decât mimotexte". Cel ce a recreat prin deconstructivism (indus
Fără menajamente : critici, istorici literari şi eseişti români by Geo Vasile [Corola-publishinghouse/Science/1441_a_2683]
-
vindeca, voi fi nevoit să reiau toiagul pribegiei, neavând un scop, nici un ideal. Crede-mă stimată doamnă, că de azi sunt pierdut pentru societate". Ceea ce nu umbrește cu nimic exclusivismul și intransigența morală a poetului, în vreme ce pesimismul său în parte livresc, este sporit și de presentimentul bolii și sfârșitului iminent. Eriniile funeste i-au martelat viața în ultimii șase ani, în tandem cu suita de nenorociri în familie (sinuciderea fratelui Nicolae ș.a). Omul de acțiune de la Viena, Putna, Cernăuți și
Fără menajamente : critici, istorici literari şi eseişti români by Geo Vasile [Corola-publishinghouse/Science/1441_a_2683]