1,512 matches
-
și caracterul populațiunilor, încît din ziua promulgării și până mai apoi să ne trezim atât de departe în privirea tuturor progreselor realizabile încît să ne mirăm noi înșine de ceea ce ne-a găsit. Cu toate acestea observatorul chiar superficial al maniei de reforme va vedea lesne că boala aceasta devine acută mai cu seamă în unele momente - asupra alegerilor. Când alegerile sunt aproape totul e rău, totul trebuie reformat. Atunci în istoria monotonă a unei mizerii permanente, în contra cărei nu există
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
sute de mii de oameni muncesc zi și noapte pentru nimic alt decât pentru a-și ținea sufletul, căci ceea ce nu le ia statul pe cale legală le mănâncă funcționarii cei corupți și advocățimea cumplit de cîrciocărească și sugătoare de sânge. Mania de-a se judeca a fost cultivată în mod sistematic aci și nu e casă să n-aibă procesul ei care-o stinge pîn-în sfârșit. Toată populația s-a abrutizat în nesfârșita luptă pentru existență; muncesc ca animalele și nu
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
evenimente, ale căror urmări sunt aproape incalculabile, cei ce ne guvernează să nu aibă alte griji decât de-a semăna dezbinarea și neliniștea prin propuneri de reformă constituțională. Oamenii aceștia, care-n fiece zi inventează un nou teren pentru aplicarea maniei lor de înnoire și prefacere, par a voi să amețească țara, s-o preocupe atât de mult cu luptele dinlăuntru încît, în cazul unor complicațiuni esterioare, să nu știe unde-i e capul. N-ar fi oare bine ca primul
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
omorâți prin linșaj. Nici măcar avocatul Takimoto nu s-a gândit că se va ajunge la gaz sarin. Știa că în învățăturile lor erau menționate gaze toxice, dar credea că erau doar «metode ca să-i facă pe credincioși să sufere de mania persecuției». În iulie 1994, când au apărut cazuri de persoane intoxicate cu iperită, ne-am gândit că era singura substanță pe care o dețineau. Dar mai fabricau și gaz sarin. De-abia în decembrie 1994 ne-am dat seama că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
iluzie: „Aceasta este «Bufnița oarbă».“ Nu „aceasta“ este «Bufnița oarbă», domnilor! Cu cât încerci să-i dai de capăt, cu atât întrebări noi răsar, întunecându-le pe celelalte, iar răspunsurile care se nasc răstălmăcesc sau anulează (prin asimilare) vechile păreri... Mania găsirii de „noduri și semne“, ceea ce e bine pentru o operă mare, începuse încă din timpul vieții scriitorului. Fiecare dintre interpreți trăia în secret bucuria, iluzorie de altfel, că a descoperit „cheia“ romanului, „grila“ unei înțelegeri fără rest... Nedorind neapărat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1882_a_3207]
-
gravitația pământului și a cerurilor, la creșterea plantelor și la mișcarea animalelor. Trecutul și viitorul, aproapele și departele făceau una cu viața mea emotivă. În astfel de împrejurări, fiecare individ își caută refugiul într-un obicei puternic înrădăcinat, într-o manie: alcoolicul bea, scriitorul scrie, sculptorul sculptează, pe scurt, orice persoană, ca să pună capăt chinurilor sale și să-și descarce sufletul și complexele, recurge la mobilul cel mai puternic al vieții sale; și în asemenea ocazii se poate întâmpla ca un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1882_a_3207]
-
a soției mele; le vedeam suprapunându-se în mine, de parcă ar fi fost reflexele mele. Erau toți în mine; și totuși nici unul nu-mi aparținea cu adevărat. Propria-mi fizionomie se modelase oare sub imperiul câtorva excitări misterioase, al unor manii, împerecheri, al unor disperări ancestrale? Depozitar al acestui patrimoniu, eu asiguram deci, inconștient, constrâns de o ridicolă nebunie, persistența unor atare expresii! Poate că fața mea nu trebuia să se elibereze de aceste tentații decât în moarte. Abia atunci, în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1882_a_3207]
-
de hățișuri de rețele încâlcite. Dar, fără îndoială, exista o corelație între Capgras și paranoia. În cazul ăsta, faptul că rezultatele lui Mark indicau ușoare tendințe paranoide nu era o surpriză. Dar care anume erau ororile pe care răbufnirile de manie a persecuției și clovnerie le țineau la distanță, asta n-avea cum să reiasă din testele lui Weber. Mark se minuna de jargonul profesional al lui Weber. —Frate! Dac-aș vorbi ca tine, mi-ar pica zilnic ceva de futut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
rezistență, insistând că tot nu am aflat întreaga poveste. În calitate de clinician fusese nevoit să îmbrățișeze atacul farmacologiei. Și totuși simțea o tristețe reală - tristețea sfârșitului - când asculta un subiect care se luptase ani de zile cu anxietatea, vinovăția suicidară și mania religioasă spunându-i, după administrarea cu succes a unor doze de doxepină, „Domnule doctor, nu prea mai știu de ce am fost atât de trist toți anii ăștia“. Cunoștea uzanțele: de-a lungul istoriei, creierul fusese comparat cu cea mai înaltă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
alb și să bălăngăne ceva din alamă, care scotea fum. Până și părinții lui îl considerau deranjant de spiritual. Credea că era responsabilitatea lui să îndrepte lumea spre ceea ce era vechi și reverențios. Preocuparea lui față de puritate, un fel de manie compulsivă pentru curățenia sufletului, durase, cu modificări minore, toată perioada adolescenței, cuprinzând chiar și izbucniri de rușine pentru că nu reușise să se abțină de la ceea ce el și preotul său denumiseră, cu tact și cifrat, susceptibilitate, plăcerea care știrbea orice stare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
Ai chef să râzi? Ei, ia zi.” „Da.” „Atunci ascultă o altă poveste. La etajul doi stă, după cum știi, doamna Ianu. Vizavi de Edi Marghidan, prietenul tău. Ea a avut odată o criză de paranoia. Paranoia, înțelegi?” „Paranoia?” „Ei da, mania persecuției. Asta înseamnă: să te simți persecutat, chiar dacă de fapt nu există motive... Într-o noapte, a venit sus la noi, cu ochii ieșiți din orbite, ca o nebună. Cineva încearcă s-o otrăvească, zicea, otrava se scurge deja pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
Am scos din geantă teancurile cu articole scoase de Maria de pe internet cu câteva săptămâni în urmă, despre beneficiile „consumului moderat de șampanie în timpul sarcinii“. Rămăseseră de atunci în geanta mea și, în sfârșit, îmi foloseau la ceva, dovadă că și mania de a nu arunca nimic e bună la ceva. Numai un pahar mic, acceptă ea. Există un motiv pentru care te-am adus aici, am spus eu. Nu vom mai merge la nici un seminar și nu vom cumpăra nici o casetă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
75). S-ar mai pune o problemă, pornind de-aici : este ca botinul una și aceeași persoană cu manieristul? PÎnă la un punct, poate! Dar acesta din urmă ar putea avea atuul elaborării: spre exemplu, marele Emil Botta era un manie rist, dar unul de geniu. Fiindcă avea rasă. Cabotinul nu are rasă : dar cochetează cu farme cul...Ergo, uneori, cucerește... ¤ Fiindcă tot vorbim de Meyerhold : să nu se creadă că era , mereu, un LORD al exprimării opiniilor! Un exem plu
Jurnal teatral, 4 by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1599_a_2908]
-
crispează atitudinile de cramponare - de un partener erotic, ori de o funcție. Am mai spus-o : am avut ghinionul să fiu alături de mulți directori de teatru, În clipa În care li se cerea demisia. Unii se umileau, alții-amenințau, intrau În mania persecuției, vedeau comploturi peste tot... bref, deveneau ridicoli prin inutila lor cramponare. Fiindcă, mai devre me, ori mai tîrziu, tot părăsești scaunul. Și nu știu de ce li se pare o lovitură sub centură, destituirea : de ce nu li s-a părut
Jurnal teatral, 4 by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1599_a_2908]
-
avânt moralizator masochist. Ce tâmpit pot să fiu! N-am să pricep vreodată ce plăcere ai să te pui la mintea unui biet animal. Ie păcat de Dumnezeu să ne batem joc. Atâta balamuc, pentru ce? Ca să-ți satisfaci o manie proastă. Și parcă tot dinadins o faci. Mă vezi că vreau să discut cinci minute liniștit cu băiatu’ ăsta? Cinci minute și plecăm. Vă lăsăm să vă hârjoniți până vă umpleți de sânge. Ați înnebunit?! Ce dracu’ aveți?! Strigase. Își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
pune problema.) Cerîndu-mi apoi voie cu un ton perfid de rugător să închidă cartea - căci "s-a isprăvit capitolul" -, mă întrebă dacă îmi place prințul Andrei, adăugând că din toate tipurile romanului ea preferă pe acest prinț. Nu sufăr de mania contradicției, mai ales față de ea. Din contra, abundez întotdeauna în sensul ei, nu numai ca să-i fac plăcere, dar și pentru că împărtășesc părerile ei - chiar când înainte aveam altele - probabil din nevoia de a fi, măcar în chipul acesta, cu
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
statuar. Și atât de albă era toată, și figura ei atât de calmă, iluminată de albastrul ochilor, încît admirația a înăbușit totul. Geniul speciei dăduse de data asta cursei pe care o întinde atâta perfecție, încît își zădărnicise scopurile. Cu mania de a mă analiza, care nu mă părăsește un moment, m-am felicitat că, pentru o dată cel puțin, am putut rămânea în atitudine contemplativă față de ea. Dar când s-a dus să-și ia batista de pe masă, geniul nemilos și-
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
întîi, declanșând replica defensivă a Adelei ("Adică bun de * Distincția dintre cele două noțiuni apare și în cartea lui Roland Barthes Fragments d'un discours amoureux, ed. du Seuil, 1977. pus la muzeu?"), iritată de excesele profesorale ale partenerului, de mania analitică, de tirania "observației" ce o transformă în obiect inert, o expune. Cel de-al doilea răspuns, ocolind și el "cuvîntul teribil", definește ceva mai precis sentimentul: "o nesfârșită prietenie pasionată". Emil cântărește greutatea cuvintelor, precizează nuanțele, evită prin diluare
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
și să-i intru în voie. Bătăile erau crâncene. mă lovea cu asemenea sete încât deseori mă lăsa fără cunoștință. mult mai târziu mi-am dat seama că trebuie să fi suferit de o boală psihică, probabil un amestec de manie și sindrom obsesiv- compulsiv... Însă el nu a fost niciodată dia gnosticat oficial... Dar eu... la șaptesprezece ani... mama m-a dus la doctor pentru că nu mă mai putea opri din vorbit, nu dormisem de trei nopți și mă certam
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
alte cuvinte, în ideea că totul este circumscris unui sistem de interacțiuni care conturează activ trecutul, prezentul și viitorul. Cert e că la șaptesprezece ani, când tatăl meu murise deja de câțiva ani, am fost diagnosticat cu sindrom obsesiv-compulsiv și manie. Dumnezeu a decis să continui chinul tatălui meu pe pământ. Își scoase un pachet de țigări Dunhill din care smulse o țigară și o aprinse cu mâna tremurândă. — Dă-i naibii cu hotelul lor împuțit ! oricum vor mult prea mulți
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
e posibil s-o faci. Și chiar dacă era, nu credea că se cuvine s-o Încerci. Desigur, un narator În situația mea (prefetală la acea vreme) nu poate fi absolut sigur de nimic din toate acestea. Pot doar să explic mania savantă care pusese stăpânire pe tatăl meu În acea primăvară din ’59 ca simptom al credinței În progres care Îi infesta pe toți la vremea respectivă. Amintiți-vă, sputnikul fusese lansat doar cu doi ani Înainte. Poliomielita, care Îi ținuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
Când noi am trecut valea Înspre anii șaptezeci, Lefty s-a Întors În anii cincizeci. Se bucura din nou pentru terminarea canalului maritim St. Lawrence și Încetase cu totul să mă pomenească, pentru că eu Încă nu mă născusem. Își retrăia mania jocurilor de noroc și sentimentul de inutilitate de după pensionare, dar toate acestea trecură repede, pentru că era din nou În anii ’40 și ținea iarăși restauranul. În fiecare dimineață se trezea de parcă s-ar fi dus la lucru. Desdemona trebuia să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
scaun și să-și ridice pantofii de la podea. Apoi se apleca și Începea să scrie frenetic În carnețel. După cum am menționat, fratele meu nu-mi acordase prea multă atenție când eram mici. Totuși În acel weekend, stimulat de noua lui manie pentru observație, Capitolul Unsprezece căpătă un interes brusc față de mine. Vineri după-amiază, În timp ce-mi făceam, silitoare la masa din bucătărie, niște teme pe care de-abia le primisem, a venit și s-a așezat alături. S-a uitat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
spus că arăt ca un muschetar. Dar mă mai asemăn și cu un faun (În special târziu În noapte). Sprâncenele arcuite, rânjetul malițios, flăcările din privire. Trabucul ținut Între dinți nu mă ajuta. Cineva mă bătu cu mâna pe spate. ― Mania trabucurilor, spuse o voce de femeie. În geamul fumuriu al lui Mies am recunoscut-o pe Julie Kikuchi. ― Hei, aici suntem În Europa! i-am parat-o eu. Aici trabucurile nu sunt o manie. ― Fumez trabucuri din liceu. ― Da? am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
mă bătu cu mâna pe spate. ― Mania trabucurilor, spuse o voce de femeie. În geamul fumuriu al lui Mies am recunoscut-o pe Julie Kikuchi. ― Hei, aici suntem În Europa! i-am parat-o eu. Aici trabucurile nu sunt o manie. ― Fumez trabucuri din liceu. ― Da? am provocat-o. Atunci fumează unul. S-a așezat În scaunul de lângă mine și a Întins mâna. Am scos Încă un trabuc din haină și i l-am Înmânat, o dată cu chibriturile și cuțitul de tăiat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]