2,482 matches
-
apucat de făcut mortar și de tencuit. Oamenii aceștia bravi au muncit două zile neîntrerupt, dar au bătut șipcile pe grinzi, au tencuit și pereții și tavanul. Mai rămânea o singură operație de făcut: văruitul. Nu aveți sobă? a întrebat mirat un meșter. Nu încă, domnule, n-am adus-o. S-a uitat prin cameră la horn și a zis: Musai să aducem soba, musai. Veniți! Domnul gestionar se obișnuise cu noi și deja ne cunoștea. Ce-i, măi, băieți, ați
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1481_a_2779]
-
rădăcini. - Da. Atunci când facem cadou la marțienele noastre frumoase, acesta este un buchet. De ce? La voi cum este? - La noi? Fiecare tulpină are rădăcina ei, iar pentru un buchet trebuie să rupem una câte una. - Aveți atâta răbdare? întreb eu mirat. Ei răspund afirmativ, lucru ce m-a surprins. În timpul turului, pământenii observă că locuințele noastre nu au o formă specifică. Unele erau aproape de hexagon, iar celelalte aveau cu totul alte forme ciudate pentru ei. Din acest fapt am aflat ca
Sfera by Ceocoiu Camelia - Lisabela () [Corola-publishinghouse/Science/91764_a_93587]
-
brațe, masează-mi puțin tâmplele. Necunoscuții se apropiau, sporovăiau, preocupați de ei înșiși. Tânărul povestea cu glas tare, fără rețineri: Astă noapte am visat că la examen mi-a căzut "Lupta de la Termopile". Și tocmai asta ți-a căzut, spuse, mirată, tânăra de lângă el. Vezi bine. I-am prezentat profesorului atâtea amănunte, încât mi-a spus: Mă bucur că ești documentat, o să-ți pun câteva întrebări... Și tu ai răspuns la toate perfect. Nici nu se putea altfel. Știam și cele
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1544_a_2842]
-
scurtă poezie din lirica veche japoneză. Răsfoi mai departe și se opri îndelung asupra altor versuri, și al altora, ce-i dezvăluiau pentru prima oară sensuri noi, nebănuite... Când își ridică în sfârșit ochii, soarele scăpăra spre apus. Își privi mirată ceasul: timpul trecuse pe nesimțite. Tânăra femeie privi în jur neliniștită, de parcă ar fi căutat ceva dispărut sau uitat de mult într-un colț al încăperii sau într-un colț al memoriei sale afective. Părăsi încăperea obscură a bibliotecii încredințată
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1544_a_2842]
-
nici nu mai poate fi vorba de Brâncuși. Ce este? Nu-ți place? mă trezește din visare Ricardo Giorgio. Și tresar deodată căci am găsit. Da, da, asta este! și-l întreb dacă a auzit de Țuculescu, el mă întreabă mirat cine e ăsta și încerc să-i explic cîte ceva despre faptul că pînza lui mi-a amintit deodată de Țărmul roșu al pictorului nostru. Deci înseamnă că-ți place, constată triumfător artistul. Asta este tot ce-l interesează, faptul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1495_a_2793]
-
îndreaptă spre noi o făptură frumoasă, în rochia tradițională cu "toate culorile cerului și ale pămîntului" în urzeala ei, cu părul împletit în zeci de cosițe negre ca păcura. Spune ceva în limba ei, nu înțelegem nimic și o privim mirate. Rîde, arătîndu-și toți dinții puternici și tineri și cu un gest brusc, îmi apucă mîna stîngă și o întoarce cu palma în sus. Rîd și eu, retrăgîndu-mi mîna. La ce mi-ar folosi să-mi citească-n palmă o ghicitoare
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1495_a_2793]
-
pe amândouă dar că, acum chiar e foarte obosită și vrea să meargă acasă să se odihnească. Îmi era și milă că o chinuiam să vorbească, dar vroiam să o mai aud. Îmi ceream într-una iertare și mă privea mirată, neînțelegând de ce tot fac asta. Erau momente când dădea ochii peste cap și iar o trăgeam și o țineam de vorbă. A doua zi dimineață am lăsat-o pe bunica cu ea și am plecat cu fata să-i cumpăr
Iubiţi bolnavii de cancer by Timeea Florina, Timeea Irina Gabriela () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1254_a_2203]
-
A ridicat un deget ca și cum m-ar fi apucat de mână. Știu că am spus: „ acum miști degetul? Hai, te rog, rezistă să mi te iau acasă. ” Asistenta care păzea aparatele s-a ridicat de pe scaun și s-a uitat mirată: cum ar fi putut mișca? Un pic bucuroasă am zis să aștept acasă să se termine vizita și apoi plec la spital. Vorbeam la telefon, dădeam mesaje la toți și îi rugam să se roage pentru ea să-și revină
Iubiţi bolnavii de cancer by Timeea Florina, Timeea Irina Gabriela () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1254_a_2203]
-
cu Timeea, dar băiatul de la pompe funebre nu m-a lăsat. A rămas fata în grija lui. Mi s-a deschis ușa la frigiderul acela mare. I-am zis băiatului care lucra acolo: „ Scoate-o afară! Se uită la mine mirat. Scoate-o! Bine. Care e? A doua. M-am năpustit asupra ei, era încă călduță, cu ochii deschiși cum se uita după mine și cu gura deschisă. Așa cum se uita și vorbea cu mine când a intrat în comă. Am
Iubiţi bolnavii de cancer by Timeea Florina, Timeea Irina Gabriela () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1254_a_2203]
-
țări. Cel mai surprins a fost, fără îndoială, organizatorul său, pitorescul președinte al țării, Hugo Chavez Frias. Dar rezultatul a fost neașteptat atât pentru cei care au votat pentru, cât și pentru cei care s-au opus; nu mai puțin mirată a rămas și majoritatea celor care urmăresc cu interes ceea ce se întâmplă de câțiva ani în Venezuela, în primul rând americanii poate cu excepția serviciilor lor secrete -, apoi simpatizanții lui Chavez, ca iranienii, bielorușii, cubanezii și mulți alții. Dar de ce acest
Curierul diplomatic by Mihai Baciu [Corola-publishinghouse/Administrative/939_a_2447]
-
Vezi deci - a încheiat Ică - ce situație rea ai”. Am stat câteva clipe pe gânduri și apoi l-am întrebat brusc: „- Notele Siguranței erau desigur din timpul când am fost mobilizat pe front? - Cum, ai fost pe front?”, a ripostat mirat [285] Mihai Antonescu. Apoi, schimbând tonul, mi-a făgăduit că se va interesa de „cazul” meu, m-a sfătuit să nu dorm acasă vreo două zile și i-a dat dispoziții lui Bădăuță să vorbească cu generalul Tătăranu, sub-șeful Statului
Mărturisirile unui „criminal politic” by Vladimir Dumitrescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/828_a_1741]
-
din nou la Ică Antonescu, spre a-l ruga să dispună modificarea legii. Când a dat cu ochii de mine în elegantul birou al Directorului său de cabinet de la Ministerul de Externe, Ică a venit la mine cu o privire mirată, știind că ordinul de „mobilizare specială” era pe drum de lichidare. Aflând despre ce este vorba, a exclamat: „- Bine Domnule, legea asta a stat trei luni pe biroul meu și dta acum vii, după ce a apărut în Monitor?”. Mi-a
Mărturisirile unui „criminal politic” by Vladimir Dumitrescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/828_a_1741]
-
iar totul dimprejur mă legăna. Întregul univers se lăsa purtat de ritmul vîntului, supunîndu-se impulsurilor vocii mele interioare. Deodată, o rafală de vînt mai puternică a adus cu ea o altfel de voce a mării, iar eu mi-am ridicat, mirat, capul, dar nu părea să fie decît o alarmă falsă. M-am Întors la visele mele, culcat În poala mîngîietoare. Atunci am auzit, pentru ultima oară, prevenirea oceanului. Ritmul său vast și tulburător bătea cu putere În porțile fortăreței dinăuntrul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1962_a_3287]
-
asupra educației se consumase prin tratarea unei teme foarte interesante, „Existențialismul și educația”, și m-a mirat oarecum contrastul dintre robustețea și optimismul prezenței doamnei profesoare În fața noastră și interesul neștiut de noi pentru precaritățile și pesimismul de sorginte existențială. Mirat, dar și Încântat am fost când am descoperit În timpul studenției că doamna Cernichevici este și scriitoare și că Îi apăruseră deja primele două volume din Efemeride. Astfel, puteam avea acces la o altă dimensiune a personalității Domniei Sale, fapt care s-
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
autobiografice cu reverberații paideice 13.1. Arta - un mod de a spune ceea ce nu se poate spune... „În artă există doar un singur lucru de valoare: acela care nu poate fi explicat.” Georges Braque De cum ne naștem, privim În jurul nostru mirați. Nu prea Înțelegem ce-i cu atâta zarvă, dar ne place că ni se acordă o așa mare atenție. Până una alta, suntem Învățați să vorbim. Eu, de pildă, mi-amintesc că la primul cuvânt rostit am fost foarte lăudat
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
Pe curînd”. În ziua următoare a venit iar. Și-a mai făcut una și a scos patruzeci de dolari. Am pus pe masă zece cutii și am păstrat două. - Astea-s pentru mine, am zis. S-a uitat la mine mirat. - Iei? - CÎnd și cînd. - E-un lucru rău, a zis, clătinînd din cap. Cel mai rău lucru care i se poate Întîmpla unui om. La-nceput toți credem c-o putem controla. CÎteodată nu vrem s-o controlăm. A rîs
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2031_a_3356]
-
agricultură În Angola dacă nu ne poate da nici o informație, a zis Morton. - Și care-i faza cu banda asta de hoți de mașini? a zis tipul cu pipa, Întorcîndu-mi spatele și plimbîndu-se prin cameră. - Ce bandă? am Întrebat, realmente mirat. Ceva mai tîrziu mi-am adus aminte de o scrisoare veche de cinci ani, În care se făcea o referire la mașini furate. Omul Îi tot dădea Înainte. Își ștergea fruntea și defila prin cameră. PÎnă la urmă Morton i-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2031_a_3356]
-
facă asta, scoate-mă de-aici imediat! S-a Întors repede și mi-a zis că a prins În sfîrșit la telefon un doctor care părea să știe mersul. Era doctorul avocatului, care n-avea legătură cu clinica. - A părut mirat cînd i-am zis că nu ți-au dat nimic. A zis că o să sune imediat la spital și-o se asigure că se ocupă de tine. CÎteva minute mai tîrziu a venit o soră cu o seringă. Era demerol
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2031_a_3356]
-
toată copilăria mea a fost ca o șezătoare perpetuă grație mamei, și, sigur acesta a fost motivul... Mi se părea absolut firesc, dacă aș fi văzut că în altă casă nu e aceeași atmosferă, aș fi fost foarte surprinsă, foarte mirată. Mi se părea în ordinea firească a lucrurilor să aud..., orice gest al meu, mama îl dubla cu niște versuri! A. V. Am citit un..., nu știu cum să-i spun, că ar fi prea puțin dacă l-aș numi text o
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1452_a_2750]
-
mine două volume de poezii, eram gata să citesc, după voia hazardului, oricare. Pentru că din poezia lui Emil Brumaru nu poți alege. Totul este de de citit, totul e o desfătare. Și ce dacă poetul ar fi tăcut? Privirea lui mirată, poate curioasă, sigur ironică ar fi fost surprinsă în gros plan de regizorul de transmisie, și s-ar fi potrivit cu versurile de la oricare pagină. E-adevărat că în fața mea a fost și Ioan Holban, rafinatul degustător și comentator gata să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1452_a_2750]
-
mizerabile. Se zăresc siluete...și se pierd... fiecare pe unde au fost repartizate... Hainele noastre au să zacă, timp de câteva luni, cel puțin teoretic, în camera de unde tocmai plec și eu acum. * * * Privesc în jurul meu: gânduri despre mine..., priviri mirate, disperare, speranțe, dezamăgiri, șovăieli, înjurături, râsete și oftaturi...despre viață și împotriva ei. Totul haotic! Doamna infirmieră Mariana (Mari pentru mine), mă ajută să târăsc după mine geanta grea obsesiva geantă albastră, voluminoasă, plină ochi cu de-ale gurii și
FOAIE DE OBSERVAŢIE -jurnalul unei conştiinţe- by VIRGIL ANDRONESCU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/274_a_499]
-
și blândă precum un înger. Da, numai că au uitat...testul de inteligență...! am replicat malițios și pe un ton la fel de ridicat. Totul se petrece sub privirile celor două infirmiere și a doi pacienți ce se privesc unul pe celălalt mirați, neînțelegând mai nimic din scurtul nostru dialog. De fapt, cred că au înțeles totul, de aceea se privesc așa. Răspunsul Verei nu se lasă așteptat a venit abrupt, precum o avalanșă stârnită de ecoul unei vorbe nestăpânită la timp. * * * ,,Atât
FOAIE DE OBSERVAŢIE -jurnalul unei conştiinţe- by VIRGIL ANDRONESCU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/274_a_499]
-
să fim noi înșine și nu putem fi niciodată pe deplin, în cârca altuia, a-l face purtătorul tuturor valorilor, asta înseamnă a iubi. Simbol al acestei împliniri supreme este frumusețea. De aceea cel care iubește este atât de adesea mirat...” (ibidem, pp. 407-408). Mai trimit din Weininger și la pp. 414-428. Întregul și restul acestui text ține de o absolut personală opțiune, la drept vorbind, foarte personală! Cf. Petru Creția, loc.cit., p. 10. Întreg Banchetul dă seamă acestui tip
[Corola-publishinghouse/Science/1983_a_3308]
-
ceva G: da, îmi... T: pe frigul acesta ești așa subțire îmbrăcat... G: îmi dau un ajutor de 84 de mărci, asta e tot T: 84 de mărci? G: da T: pe lună sau cum? G: da, pe lună. T: (mirat) doar 84 de mărci pe lună? G: ajutor pentru întreținere, știi T: Mh... G: Atâta am pensia, 405 mărci pe lună, cu asta trebuie să trăiesc T: Hm. Săracul de tine, ți-e greu, nu? G: greu de tot, poate
[Corola-publishinghouse/Science/1922_a_3247]
-
exclamă toți într-un glas. Pe vremea aceea magazinul care avea cea mai bună încălțăminte gata era „Steaua albastră“, iar perechea de ghete de întâia calitate, marca Polak de la Viena, costa 12 lei. — Mă, nu minți? întreabă cei de față mirați. — Să n-am parte de copii, să mor aici pe loc dacă spui o minciună! Eu am plătit 6 lei. 154 bucureștii de altădată 297. Începând din 1858 au apărut mai multe broșuri cuprinzând maximele lui Cilibi Moise, printre care
Bucureştii de altădată Volumul I 1871-1877 by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1327_a_2710]