1,998 matches
-
și lacrimile ce nu mai puteau fi controlate în explozia de bucurie ce mă invadase... Povestea: În timpurile din urmă, nu foarte îndepărtate, un om, un suflet ardea în interior din dorința de a se întoarce în țara natală. Era mistuit de dorul meleagurilor în care deschisese ochii, tânjea după îmbrățișarea mamei și forța proteguitoare a tatălui. Voia să audă și să-și vorbească din nou limba moștenită de la iluștrii strămoși. Tot ce-i fusese oferit și obținuse prin naștere îi
Nevăzutele cărări by FLORIN MEȘCA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91862_a_93220]
-
am intrat de multe ori în interiorul ei, rememorându-i cu ochii închiși trecutul. Construcția actuală este cea de a cincea, după cele din 1552, 1647 și 1730 distruse de cutremure și după prima construcție, ridicată de Pedro de Valdivia și mistuită de un incendiu provocat de un atac al indienilor. Actuala construcție, începută la 1747, se datorează unor arhitecți italieni, iar interiorul unor artiști iezuiți din Bavaria. Trecând de la sacru la profan, lângă catedrală se află Palatul Moneda, sediul Președinției. Construit
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1570_a_2868]
-
e vorba, așa cum reiese din paragraful intitulat Schimbare, de niște metafore ale scriiturii și de cheltuirea pe care aceasta o presupune: „Scriu cu carnea mea, cu sângele meu, cu limfa mea, și acțiunea asta mă slăbește cu fiece zi, mă mistuie, mă micșorează până la mâna care scrie”. Și iarăși: „Când mâna mea nu mai poate, sunt nevoit să-i dictez Aiei, care devine în felul ăsta un organ al scrisului meu”. Mai este oare nevoie să amintim de slăbirea kafkiană, direct
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
se citează amplu este, în concluzie, capodopera unui "nihilism filosofic teribil", este "punctul cel mai înaintat într-o metafizică a haosului și a disperării". Se punctează poemele Gemenii, Strigoii, cu stăruință asupra Odei (în metru antic), o odă a geniului "mistuit de propriul vis, o rugă abstractă", aflat în fața "însingurării cosmice". O recapitulare a poeziei erotice (Floare albastră, Făt-Frumos din tei, Lacul, Dorința, Atât de fragedă etc.) relevă "o poezie mozartiană", o poezie "îngândurată, melancolizată, în tonalități moi" ce structurează "o
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1482_a_2780]
-
deschizând ușa fără zgomot. Se trezi rugându-se: ,,Doamne, dă-mi putere să rezist, să cred că am visat și că totul este un coșmar.” Nu voia să recunoască faptul că viața lor în doi se terminase. Dragostea lor se mistuise ca un foc, care în flăcările sale lacome lasă în urma lui numai cenușă. Fiecare dintre ei avea nevoie de o persoană cu care să se identifice. Barca vieții în care se aflau, se scufunda încet și sigur. Nu era vina
Ultima zvâcnire by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91717_a_93177]
-
totul în urma ei. Iar într-o zi am aflat că născuse un băiat pe care l-a abandonat pe prispa casei părinților mei. De atunci nu mai știu prea multe despre ea. - Știi cum e iubirea. E ca un foc, mistuie sau purifică tot. - La tine cum a fost? - Pe mine m-a mistuit, apoi m-a purificat. -Știi? Este un proverb: „Ce nu te omoară, te întărește.” - Ai dreptate și încă multă. Iubirea vine fără să te întrebe. - O iubire
Ultima zvâcnire by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91717_a_93177]
-
pe care l-a abandonat pe prispa casei părinților mei. De atunci nu mai știu prea multe despre ea. - Știi cum e iubirea. E ca un foc, mistuie sau purifică tot. - La tine cum a fost? - Pe mine m-a mistuit, apoi m-a purificat. -Știi? Este un proverb: „Ce nu te omoară, te întărește.” - Ai dreptate și încă multă. Iubirea vine fără să te întrebe. - O iubire rezistă dacă partenerii se respectă. - Da. Mărturisirile sincere și chiar mângâierile sunt legăturile
Ultima zvâcnire by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91717_a_93177]
-
mult...mult...ca pe o stea deosebit de strălucitoare.” Când își lăsase mâna jos, îi atinse sânii fără să vrea, iar ea avu o tresărire și se îmbujoră foarte tare, iar ochii îi străluceau ca o flacără albastră când un foc mistuie lacom ceva foarte uscat. Ea îl privi ca pe un vinovat, apoi zâmbi și zise : - Vrei să servești o prăjitură sau o cafea? Eu am dormit cam puțin și vreau să beau o cafea. - Dacă vrei tu ! E și plăcerea
Ultima zvâcnire by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91717_a_93177]
-
acei ce-au mers în veșnica vecie. Ep. Ioan Duma Iară tu rânjind cu ură mi-ai pus curse de pierzare... Pr. Alois Done Fără iubire și fără jertfă, noi nu suntem nimic!” Pr. Mihai Rotaru Lucrurile superioare m-au mistuit și trupul a rămas istovit, dar eu sunt mulțumit și nu am nimic de dorit... Eu plec la cer, unde vă aștept și pe voi. Pr. Anton Bișoc Prefață Mi se pare că nu sunt deloc în măsură să spun
Franciscani în zeghe : autobiografii şi alte texte by Iosif Diac () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100985_a_102277]
-
Mă-nvață cum să umblu în lumină/acei ce-au mers în veșnica vecie.( Ep. Ioan Duma, S-a dus un an!, Viața, 1927); „Fără iubire și fără jertfă, noi nu suntem nimic!” (Pr. Mihai Rotaru); „Lucrurile superioare m-au mistuit și trupul a rămas istovit, dar eu sunt mulțumit și nu am nimic de dorit... Eu plec la cer, unde vă aștept și pe voi.” (Pr. Anton Bișoc, din Testament). Mi-i imaginez de ceva vreme ca pe niște pomi
Franciscani în zeghe : autobiografii şi alte texte by Iosif Diac () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100985_a_102277]
-
fiindcă toate vin din mâna și dirijarea bunului Dumnezeu. Eu plec la cer, unde vă aștept și pe voi. Rugați-vă și pentru mine. Al dumneavoastră confrate întru Cristos Isus”. Semnătura. Către prea Cucernicia sa Pr. Dumitru Lucaci: „Lucrurile superioare m-au mistuit și trupul a rămas istovit, dar eu sunt mulțumit și nu am nimic de dorit”. Semnătura. Pentru conformitate, Pr. Anton Dămoc, martor ocular în multe din cele spuse Arestarea Pr. Dr. Anton Bișoc declarația Domnului Petru Sescu din Săbăoani (NT
Franciscani în zeghe : autobiografii şi alte texte by Iosif Diac () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100985_a_102277]
-
diplomaticească, cuvântă Stanciu. Eu nu-l pot uita și nu-l pot ierta! izbucnește cu patimă vornicul Bodea. El a pus foc de-a ars Târgul Bacăului. Și ce mândrețe de conac cu acareturi aveam... Într-o noapte, pojarul a mistuit mândrețe de târg, că n-a rămas din el decât un morman de ziduri afumate, grinzi arse, tăciune și cenușă fumegândă. Muierea mea nu-i zi de la Dumnezeu să nu-l bocească. Cum să-l uit și cum să-l
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
Și te-ai întors... Nu ți-a fost ție teamă c-o să-ți tai capul pentru că ne-ați bălăcărit cu vârf și îndesat, cu mult spor? Teamă?! râde Stanciu încetișor. Și încă ce spaimă!... Dar te podidește de-odată, te mistuie un dor de țară... Un dor neostoit ce te cheamă: Acasă!... Acasă!... E greu de explicat. Probabil e în firea omului și nu numai, toate ființele au dorul aiesta. Trebuie să-l trăiești ca să-l înțelegi. "Dorul" nu vine oare
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
străjile. Ca fulgerul cădem asupra taberei! Lovim! Ucidem! Ardem! Foc!! Foc!!... Până să-și tragă osmanlâii șalvarii, buimaci, cu iataganele-n dinți "Ce-i?!?! Cine?!?! Unde-s ?!?!"... Nu-s!!!"... și să-și dea seama ce se întâmplă, noi ne-am mistuit, ca un abur, ca o nălucă ne-am mistuit în noapte: "Diavoli ai nopții"! zâmbește el mucalit. Dar n-apucă turcaleții să lipească geană de geană, că până la al treilea cântat al cucoșului, mai dăm un iureș unde nici gândesc
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
Foc!! Foc!!... Până să-și tragă osmanlâii șalvarii, buimaci, cu iataganele-n dinți "Ce-i?!?! Cine?!?! Unde-s ?!?!"... Nu-s!!!"... și să-și dea seama ce se întâmplă, noi ne-am mistuit, ca un abur, ca o nălucă ne-am mistuit în noapte: "Diavoli ai nopții"! zâmbește el mucalit. Dar n-apucă turcaleții să lipească geană de geană, că până la al treilea cântat al cucoșului, mai dăm un iureș unde nici gândesc: "Deșteptareaaaa!!!". Și iar! Și iar! Zi și noapte! Noapte
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
singur", zicerea asta o avem și la greci, spune Țamblac. Acu înțeleg urzeala vicleniei, îngână Ștefan înăbușindu-și mânia. Ne-au dat la lei", făcându-și socoteala că fiara sătulă nu-și cată altă pradă... Și după ce fiara ne va mistui pe noi și va rage după altă pradă? întreabă Vlaicu. Vine și rândul lor, n-ai grijă... Și-acuma, acuma ce facem? Singuri-singurei... Și ajutor de nici o parte. Ni s-a năruit și ultima speranță, îngână Stanciu. Ștefan izbucnește într-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
M.A.I. până la pensionare. Copiii erau mândria părinților. Mereu îi vedeam în vacanțe în sat și stăteam de vorbă cu ei. Erau frumoși și voinici, ca niște brazi. Pățania din copilărie a rămas în amintirea satului. Tot focul, ne-a mistuit nouă șura, cu toate furajele, ce erau în ea. Sătenii vorbeau că numai crâșmarul Grecu era de vină. De la percepție i-au pus sechestru pe șura lui din vale și n-avea banii necesari să plătească "fântuirea". A doua zi
ÎNTÂMPLĂRI NEUITATE... DIN SATUL MEU, COSTIŞA by RĂDUŢA VASILOVSCHI-LAVRIC () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1232_a_1872]
-
reverberațiile vocii au rămas să mai colinde sub bolțile bisericii, ca rândunelele întoarse la cuib... „Când ai nevoie de mine, cheamă-mă, cheamă-mă...cheamă-mă...” Am rămas singur în crepusculul din jur. Priveam înfrigurat spre locul unde s-a mistuit Spiritul domnesc. Parcă intrase în zidul bisericii...Din crâmpeiul de tablou votiv rămas pe peretele de piatră la care mă uitam - luminat de o rază de soare venită nu știu de unde - mă priveau ochii blajini ai domnitorului Petru Schiopu...In
Ruga de seară by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91713_a_92842]
-
jalobă” împotriva lui Cârste „Pentru o pivniță cu dugheană deasupra” de pe locul mănăstirii. Cârste, ca un om gospodar, a lărgit pivnița, care era risiptă, și a zidit-o din piatră. A venit însă un foc peste târgul Iașilor, care a mistuit și dugheana lui Cârste. El a refăcut pivnița și deasupra gârliciului a făcut „cerdac cu căscioară”. Egumenul a arătat un ispisoc de la Duca Vodă cum că pivnița este a mănăstirii și a susținut că pivnița nu era așa risipită „ce-
Ruga de seară by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91713_a_92842]
-
știre cu această rugă a noastră cui să cade a ști, pentru niște urice de moșii ce a dat Păun vameșul mănăstirii sale Clatii...Neștiindu-se la a cui mână sânt, făcut-am această carte de blăstăm asupra cui ar mistui aceste urice sau cine ar ști unde sântu sau ar fi audzitu, din vlădici, din egumeni, din boieri, din preoți au orice fel de om ar fi și n-ar mărturisi dreptu, cu frica lui dumnedzău, sau nu le-ar
Ruga de seară by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91713_a_92842]
-
Leonardo da Vinci spunea: [6] . Dorința omului de a zbura s-a nascut odată cu el, dar de la dorința și până la realizarea zborului au trecut mii de ani. Această dorință de a zbura l-a cuprins pe om și l-a mistuit că un foc nestins lăuntric, din timpuri imemorabile, care s-au manifestat sub diferite forme în: desene, inscripții, picturi, mituri, legende, poezii, basme, povești și romane științifico-fantastice, la majoritatea popoarelor lumii. La egipteni zeul Horus ( zeul-pasăre), conform picturilor din temple
Colegiul Naţional "Cuza Vodă" din Huşi : 95 de ani de învăţământ liceal by Costin Clit () [Corola-publishinghouse/Memoirs/643_a_1320]
-
placă celor de care eram îndrăgostit. Era un fel al meu de a le face curte. Lor le datorez tot ce am scris pînă acum și ce scriu în continuare, căci, deși focul de paie al pasiunii noastre s-a mistuit între timp, eu am rămas, ca un adevărat îndrăgostit, cu gîndul la ei. între timp, Sally a dispărut cu totul din viața mea, Otto e la socrii mei, cu Corina și Răzvan mă văd foarte rar, iar cu Teo deloc
Tinereţile lui Daniel Abagiu by Cezar Paul-Bădescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/612_a_1368]
-
spirituale. (La Roche?) Sunt unii gazetari care, ca cioroii care fură obiecte heteroclite, adună din cărți și reviste pasagii și idei, ca să le întrebuințeze în articolele și eseurile lor. Sunt și scriitori care fac asta: cei de talent însă, le mistuie și le potențiază, încât între ideia primă și rodul ei e deosebirea dela bobul de grâu la planta adultă. Poeții de azi ași zice mai bine: poeții de ieri hermeticii și absconșii nu întrebuințează cuvintele scrise după rânduiala limbii și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
stâlciți, uciși în bătăi, din pricina unui învățător, care se amestecă în politica cea mai necinstită, dintr-un târg care are un venit de mai mult de 120 de mii de lei, care nu se știe cum se risipește, cum se mistuiește cașicum nici n'ar fi fost! Asupra învățătorilor de la munte n'am crezut de cuviință că trebuie să vorbesc, de vreme ce opera lor a fost de tot ușoară, oamenii lor au stat liniștiți. Tot așa în unele sate din preajma Folticenilor, ca
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
de la mediu, impresii peste impresii, cu privire la ticăloșia Ovreilor de pildă, la dușmănia lor, la necurățenia lor ș.c.l. ajunge să aibă o prejudecată. Ca și stomahul și intelectul nostru are o repulsiune instinctivă cătră rasa aceasta. N-o poate mistui. Și așa s-ar putea explica într-un chip mai simplist, deși destul de științific, antisemitismul. * La un cerc cultural din Lunca, județul Neamțului, lângă Vânători, vorbeam cu tovarășul cu care m-am dus acolo (era iarnă), despre legile țării. "Cine
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]