1,266 matches
-
ceața densă din jurul său. Abia îl mai distingea pe Calistrat aflat la numai un pas de el. Moșul ridicase din nou toiagul de la pământ și îl ținea deasupra capului amândurora. Dă-te mai aproape de mine, băiete! îl auzi el pe moșneag. Apucă și tu de toiag și strânge-l bine în mână! Hai să ne jucăm puțin cu arătarea, să-i arătăm că nu face ea ce vrea, nu atâta timp cât mai este un păzitor în viață! Ușurat, Cristian apucă toiagul. Ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
noi. Ăsta fusese deci planul bătrânului. Îl lăsase pe el descoperit, astfel încât vâlva să-l poată vedea și să-l considere o pradă sigură. Imediat ce o atrăseseră spre ei, îl luase din nou sub scutul acela protector. Era supărat pe moșneag pentru că nu-i spusese ce are de gând, dar trebuia să recunoască că strategia dăduse roade. Obți nuseră ceea ce-și doreau, vâlva nu mai cobora spre oraș ci se repe zise în partea cealaltă, căutându-i. Se întreba cât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
pe rând, câte unul. Le-a pus țeava sub ureche și i-a împușcat pe amândoi. Au căzut secerați în groapă după care am început să-i acoperim cu pământ, am pus și pietre deasupra, ca să-i ferim de sălbăticiuni. Moșneagul oftă așezându-se mai bine pe laviță. Se vedea că retrăiește momentul acela din tinerețe. Cristi îi respectă tăcerea, așteptând continuarea povestirii. L-am întrebat pe tata din ce pricină îngropase și săcușorii cu aurul neamțului, de ce nu îi luăm
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
mânecă, să vadă ce se întâmplă și să experimenteze el însuși toate lucrurile noi pe care le aflase. Deocamdată nu știa cum urma să se folosească de acest avantaj, dar la asta se va gândi mai târziu. No, așa! mormăi moșneagul în barbă. Nu mă așteptam la una ca asta, băiete. Va trebui să mai lucrăm la asta. Spune-mi, ce ar fi trebuit să se întâmple? întrebă Toma. Toiagul, adăugă el, văzând că Moș Calistrat îl privește întrebător, ce te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
tu să facem asta? Pe mine mă întrebi? întrebă Cristian uimit. Tu ești specialistul, ai uitat? Nu-i venea să creadă ce auzea din gura bătrânului. Fusese convins că acesta știe foarte bine ce are de făcut dar iată că moșneagul nu avea nici cea mai vagă idee. Poate că paznicul nu voia să-i spună adevărul. Oare nu urmărea decât să-l pună din nou la încercare. Nu, nu aceasta era explicația, Calistrat vorbea serios. Inspectorul își dădu seama pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
îngrijorează gândul că te-ai putea îmbolnăvi. Am nevoie de tine sănătos și în putere. În rest, n-ai decât să faci ce vrei. Bine, lasă! dădu Cristian a lehamite din mână. Își dădea seama că se rățoise degeaba la moșneag. Era clar că acesta glumește, însă el nu avea chef să-i țină isonul. În lumina verzuie se vedea un abur subțire ieșind de pe drum și ridicându-se apoi în sus. Pietrele încălzite peste zi făceau ca apa de ploaie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
spunea acestea, Calistrat privea atent spre pădure. La rândul său, Cristian făcea același lucru. Pe aici! spuse bătrânul, pornind hotărât spre marginea drumului. Păși peste șanț și începu să-și facă loc prin desișul de acolo. Cu toate că nu înțelegea de ce moșneagul alesese direcția aceea, Cristian îl urmă imediat. El nu observase nimic deosebit în locul acela însă învățase să aibă încredere în decizia moșului. Erau deja în pădure, trecuseră prin lăstărișul de la marginea lizierei și acum mergeau printre copaci. Vezi ceva? întrebă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
bătrânul când îl protejase noaptea trecută? Ridicase toiagul deasupra capului și numai așa bestia nu reușise să treacă de el. Din păcate, acum el era deasupra vâlvei și nu putea să o alunge de acolo. Bestia părea că frământă trupul moșneagului, apăsându-i cu forță abdomenul și coșul pieptului. Îi vedea fața deformată într-o grimasă de durere și gura larg căscată în încercarea de a trage aer în piept. Nu mai era timp de pierdut, lovi cu sete de mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
lui Cristian chiar i se păru că zărește un zâmbet pe fața lui. Încetează, te rog! Nu mai vorbi așa! No, crede-mă că mă doare rău! clătină încet Calistrat din cap, ducându-și mâna la piept. Acolo te doare? Moșneagul aprobă clipind din ochi: Tare de tot și nu numai acolo. Încearcă să nu mai vorbești! Păstrează-ți puterile! Te duc eu la un medic imediat. N-am ce căuta la medic. Ascultă, vreau să faci câteva lucruri pentru mine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
atât de vesel. Îl știa morocănos și taciturn. În noaptea aceea descoperise un cu totul alt om, glumeț și plin de umor. Nu-i ieșea din cap cum îl păcălise acolo în pădure, când crezuse că-l va pierde pe moșneag. Ia, mai încetează cu glumele! îl apostrofă Ileana pe bătrân. Spuneți-mi și mie, ce s-a întâmplat!? Păi, nu ți-am spus? începu Calistrat, după care, văzând că ochii Ilenei încep să arunce fulgere, se întrerupse. No, ce să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
o închidem? Păi, tot aurul acela lăsat fără nici o pază... Nu-i trebuie pază. Nimeni nu intră în curtea lui Calistrat, iar în casă nici atât. Ei, nu intră nimeni până ce intră totuși cineva. Nu înțelegi că toți se feresc de moșneag? I-a mers vestea că e piază rea și casa lui e blestemată. Asta știți voi, localnicii, dar un străin? Tocmai de asta cred că și-a făcut sfeșnicele acelea și tot din acest motiv le și lasă acolo pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
asta cred că și-a făcut sfeșnicele acelea și tot din acest motiv le și lasă acolo pe dulap, la vedere. Cine și-ar închipui că aurul stă nepăzit și încă în văzul oricui? Da, cred că ai dreptate, șmecher moșneagul! Nu înțeleg de ce nu vine! se întrebă din nou Ileana nerăbdătoare. Trebuia să fie aici de aproape două ceasuri. O să vină el, spuse Cristian, nu te impacienta! Cred că nu a reușit să facă rost de exploziv atât de lesne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
Unul care să nu fie degradat? Am să încerc! declară bătrânul. Numai că nu pot să garantez. Din păcate nu mai e mult până ce apune soarele. Cred că trebuie să ne pregătim pentru încă o noapte de luptă cu vâlva. Moșneagul avea dreptate, era puțin probabil să găsească altă dinamită în timp util. Ba mai mult, nici nu era sigur că vor reuși să facă rost de exploziv păstrat în condiții bune. Riscau ca a doua zi să se găsească în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
Brusc fu smuls de la pământ și fulgerător se izbi de peretele de piatră din locul unde voia să ajungă. Icni puternic și își strivi între dinți o înjurătură. Îl durea pieptul acolo unde se lovise și se întoarse furios spre moșneag pe care îl auzea râzând copios jos, în spatele lui. Nu așa, dragul meu, rosti bătrânul printre hohote, mai încet! Trebuie să vezi cu ochii minții drumul pe care vrei să-l parcurgi și mai ales, cât de repede vrei să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
stabilească locul în care să pună piciorul și pe unde să se deplaseze în siguranță de la o gaură de mină la alta. După ce se declară mulțumit de ceea ce vedea și se asigură că stă bine pe picioare, îi făcu semn moșneagului să plece de acolo. Te chem eu după termin treaba aici, ca să mă ajuți să cobor. Ia ascultă la mine, se rățoi Calistrat la el, nu plec nicăieri. Stăm aici amândoi, la fel cum am făcut când amăgeam bestia. Împreună
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
Calistrat? întrebase el de cum rămăseseră singuri. Calistrat? Ce treabă ai cu el? Abia ați ajuns și tu mă întrebi de ciudatul acela? se arătase Pop surprins. Nu te supăra! încercă Cristian să o dreagă. Chiar vreau să-l văd pe moșneag. I-am adus ceva de la Iași și vreau să ajung repede la el, să-i dau cadoul. Nu mai rabdă pentru că se strică dacă-l mai țin la mine. N-ai decât să-l pui la frigider ca să nu se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
ce încercau să intre în lipsa stăpânului. Sub soarele intens de vară, florile din curte păliseră puțin. Nu le mai udase nimeni de ceva vreme. Cu excepția acestui fapt, lui Cristi i se păruse că nimic nu se schimbase. Avea senzația că moșneagul urma să apară de după colțul casei. Urcaseră treptele pridvorului și își dădu seama că totuși ceva nu era ca de obicei. Spre deosebire de alte dăți, ușa casei era închisă. Pregetase un moment, ca și cum nu îndrăznea să intre, dar apoi trase aer
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
poate că pur și simplu în încleștarea dintre cei doi, moșul o fi fost lovit de moarte? Nu, din nou, trebuia să respingă această idee. Pentru ca acest lucru să se poată petrece, atacatorul ar fi trebuit să se apropie de moșneag. Ori el știa ce poate face Calistrat atunci când se folosea de toiag. Altcumva trebuie să se fi petrecut lucrurile. Se va lămuri el mai încolo care este adevărul. Era hotărât să nu lase moartea paznicului nepedepsită. Își promisese că nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
îi făcu semn Ilenei să-l ia pe copil din brațele lui Pop, după care îl trase pe acesta deoparte. Spune-mi și mie, cum l-ați înmormântat pe Calistrat? întrebă Cristi imediat ce rămăsese singur cu socrul său. Tot la moșneagul acela nebun îți stă gândul? A fost totuși prietenul meu! Ciudați prieteni mai ai! Cum să-l înmormântăm? Am făcut tot ce trebuie pentru a ne achita de datoria creștinească. Înțelege că bătrânul nu mai avea pe nimeni. În afară de casa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
strica petrecerea și nu-mi doresc așa ceva. Nu mă interesează ce spune lumea! insistase Toma. Ești prietenul meu, cum să nu vii? E nunta mea și a Ilenei, iar noi te vrem la petrecere. Era convins că îl lămurise pe moșneag dar, în ziua cu pricina, acesta nu își făcuse apariția. La biserică, îl căutase din priviri peste tot. La fel făcuse la și la petrecerea de după ceremonia religioasă, dar Calistrat nu era nicăieri. Inspectorul se cam supărase văzând că prietenul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
Sus după nuntă. Își făcuseră bagajele și plecaseră pe litoral. De acolo, urmau să meargă direct la Iași, pentru că inspectorul trebuia să se reîntoarcă neîntârziat la serviciu. Pe Calistrat nu-l mai văzuse, nu reușise să mai dea ochii cu moșneagul, nici atunci și nici după aceea. În toți acești ani care se scurseseră, nici Cristian și nici Ileana nu aduseseră vorba despre ce se petrecuse în micul orășel de munte înainte de căsătoria lor. Un fel de înțelegere tacită domnise între
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
Socoteala lui era foarte simplă. Atâta vreme cât nu are un succesor, paznicul din acel moment rămâne în exercițiu. Calistrat știa aceasta și spera ca lucrurile să rămână așa pentru totdeauna. Și care era avantajul lui? Nu înțelegi? Vrei să spui că moșneagul își făcuse socoteala să trăiască veșnic? În sfârșit, te-ai prins. Absurd. Moșul ar fi putut muri oricând însă, pur și simplu, nu îi venise încă vremea. Fără un paznic nou, asta nu se putea întâmpla. Tocmai pe acest lucru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
îl mai auzise oftând, după care bătrânul rămăsese tăcut. Ai venit? ridică ochii din hârtii Mihailovici, imediat ce Boris intrase în biroul său. Acesta se apropie și îi întinse documentele luate de la Vișinescu. Numai atât? se arătă mirat patronul. Unde-i moșneagul! E jos, în mașină. Adu-l înăuntru! Vreau să stau de vorbă cu el. Nu se poate! clătină din cap Boris. A dat colțul, explică el, văzând privirea nedumerită a șefului său, de frică, cred, i-o fi cedat inima
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
adus de spate și se mai împuținase la trup, se vedea că e bine clădit și fusese un bărbat puternic la viața lui. Purta haine din pânză de in țesută în casă și, atârnată de gât, avea o traistă mare. Moșneagul se sprijinea într-un toiag lustruit de atâta purtat în mâini. Bătrânul, care îi văzuse și el, ridicase toiagul deasupra capu lui, apropiindu-se de ei. Prinsese să vorbească cu un glas puternic, proferând amenințări și blesteme. Minerii se strânseseră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
toiagul deasupra capu lui, apropiindu-se de ei. Prinsese să vorbească cu un glas puternic, proferând amenințări și blesteme. Minerii se strânseseră unul în altul în lada camionului, privindu-l speriați. Nici unul dintre ei nu îndrăznea să scoată vreun cuvânt. Moșneagul nu îi dădea nici o atenție lui Boris, el avea de vorbit cu minerii din camion. Părea că îi cunoaște pe toți, pentru că li se adresa pe nume fiecăruia. Văzând că lucrurile încep să-i scape de sub control, Godunov se proțăpi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]