2,391 matches
-
să te retragi, îi spuse ea doctorului, în engleza americană, dacă n-ai de unde. După patru zile, la două dimineața, telefonul îi smulse pe Daniel și pe Karin dintr-un somn profund. Gol, Daniel se împletici până la telefon. Începu să mormăie incoerent în receptor. Sau poate că incoerența era a lui Karin, care asculta din pat. Daniel se împletici înapoi lângă ea. —E fratele tău. Vrea să-ți vorbească. Karin strânse din ochi și se scutură. A sunat aici? A vorbit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
Cu asta îi făceam să se bucure. „Cum se cheamă oceanul de la est de Africa? Și cel mai mare deșert de pe glob? Și cel mai lung fluviu?” Pentru că știam răspunsurile pe dinafară, mă prefăceam că șovăi din când în când, mormăind „hmm”, ca să le dau emoții. Și pe toți cântăreții străini îi recunoșteam, de cum deschideau gura. Tata mă lua în brațe, dădea radioul mai tare și întreba: „Ăsta cine-i?” „Joe Dassin.” „Și ăsta?” „Tom Jones.” „Dar ăsta?” „Gilbert Bécaud.” Era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
să tot dorm, eu dorm și tu uiți de mine. Precis cu intenție, lua-te-ar naiba. Ca să-mi cadă blocul în cap și să mă îngropi dărâmată.” „Dumnezeule, chiar am uitat-o! Într-adevăr, am uitat de nevastă-mea”, mormăia domnul Petrea, vorbind cu el însuși. „Așa-mi trebuie. Dacă te-ai măritat cu un bețiv, nu poți să scapi nepedepsită. Cu ce am păcătuit, Doamne, de trebuie să am asemenea bărbat? Mă chinui cu el de o viață.” „Încetează
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
în mâni și în picioare și mi-a ascultat inima. Totul mi s-a părut aidoma ca la doctorii americani. Mi-a examinat cicatricea de la operație și a citit hârtiile scrise de colegii lui din America. Din timp în timp, mormăia: „Hm”. „Ți-a plăcut America?” m-a întrebat, fără să-și ridice ochii de pe foile de hârtie. „Sigur că da.” „Ce ți-a plăcut mai mult?” „Statuia Libertății, Casa Albă și Superman.” „Așa, așa.” Nu mi-a mai pus întrebări
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
Ne-am așezat așadar pe marginea drumului acela de țară și, în vreme ce unchiul sforăia ușurel în spatele nostru, noi căscam gura la cârdurile de gâște și rațe care lipăiau gureșe în praful uliței. „Până și ele își râd de noi”, a mormăit cu năduf Dorin, azvârlind la întâmplare o pietricică. „Gâștele nu pot să râdă.” „Ba uite că da.” „Hmm.” Așa a fost duminica noastră la râu. Era o vară fierbinte. Orașul era mai prăfos ca de obicei și oamenii umblau pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
noi de el. Lumina! Lumina farurilor, deci aruncând În peretele de lângă pat umbra dudului crescut jumătate În curte, jumătate În stradă. Iarna, șuierul vântului printre crengile uscate, iar vara, sângele lui murdărind trotuarul și boturile lor Însetate de joacă... Tatăl mormăie În șoaptă: „Stau doar o zi. Mâine mă-ntorc, sau poimâine.” „Să ai grijă de tine să nu te puște”, Îi spuse nevasta, aranjându-i mantaua pe umeri, pe acolo e frig și o fi nins. Se duce În camera din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
din cârpe. „Te tunzi la zero, Vasile, și de doi lei cumperi două kile de gaz, nenorocitule. Poate iar fugi la acrobații ăia cu banii”, atâta Îi spune În timp ce Își scoate cu greutate cartușele din Încărcător, numărându-le pe masă, mormăind printre dinți: „Mama lor de bandiți!” „Da, toa’lent, să trăiți, bandiți, criminali, dușmanii poporului!” „Iar tu”, Îi spune nevestii, „să iei icoana aia a lui Sfântu’ Anton din casă, că de nu ți-o tai cu toporul În bucăți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
Nu m-am simțit niciodată confortabil vorbind în termeni ginecologici, nici chiar cu propriul doctor. Mi-am dorit întotdeauna să scoată din dulap păpușile acelea pe care le folosesc pentru copii, iar eu doar să arăt cu degetul și să mormăi ceva. Nu o listă propriu-zisă. Desigur, m-am documentat și mi-am luat notițe pe baza cărora am alcătuit un plan. Trebuie să abordezi problema metodic când ai 38 de ani. Nu, acesta este planul meu privind concediul de maternitate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
ar fi fost normal să i le pun, încotro ne îndreptam, aveam noi un viitor, astfel de lucruri, dar întotdeauna erau filme care trebuiau văzute, viețile altora care să ne preocupe umplând astfel golurile. — După cum spuneam, ați fost amândoi încăpățânați, mormăi Lynn. Și acum, din cauză că ați fost amândoi prea încăpățânați să ajungeți la un compromis sau să renunțați, te desparți din cauza unei chestii minore de un om care te-a iubit o viață întreagă. — Dar nu e ceva minor, e cel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
m-am încumetat eu, într-un final. Și nimeni nu a încercat să mă împiedice. Kieran a făcut un gest să mă pupe și apoi s-a tras înapoi, nesigur dacă era potrivit să facă asta în noul context. Am mormăit un „la revedere“ și am tulit-o. Am fost bucuroasă să mă văd afară și mi-am promis să n-o mai fac. Înainte să apuc să mă bucur de singurătate, m-am simțit înșfăcată de mână, pe la spate. Pregătită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
un om cu probleme psihice, pe care orice detaliu cât de minor îl putea face s-o ia razna de tot. Mă întrebam dacă va lua pe rând toate degetele până va găsi unul care să mă liniștească. — Poate, am mormăit eu ca să-l fac să tacă. Dar n-ai spus că tu l-ai părăsit? De ce le spun oamenii astfel de lucruri taximetriștilor? Asta s-a petrecut doar acum câteva zile. Nu credeam că o va curta pe cea mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
să-l părăsești imediat, pedepsindu-l și pe el, și pe tine în vecii vecilor pentru această singură greșeală“. Chiar crezi că mi-ai fi mulțumit? Tot ar fi trebuit să-mi spui. Eu ți-aș fi spus. Mă îndoiesc, mormăi Lisa. Unde mergem? I se cam tăiase răsuflarea. Bun. — Mă duc la singura persoană în care pot avea încredere, singura prietenă care nu mi-ar ascunde nimic. —Maria? O, minunat. O să fie încântată. Credeam că stă în Clapham. Nu ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
să ne arate unde o să stați. Apoi i-am rugat pe oamenii de la masă să vorbească încet să vedem dacă chiar îi auzim. A fost un succes complet. Reamintește-mi, te rog, care dintre noi are o cădere nervoasă? am mormăit eu. Lisa mă ignoră. — Nu vom putea să vorbim cu tine, așa că o să-ți scriem mesaje în loc. În felul ăsta, poți citi mesajele discret fără ca Ed să se prindă. Lynn se simți obligată să vină și ea cu un sfat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
plăcere pe moment. După multe oftaturi și multă agitație, a găsit o pereche de reiați maro care stăteau în dulap de atâta timp că făcuseră o cută pe mijloc. Ceva mai decent de-atât nu cred că pot găsi aici, mormăi ea. Unde sunt toate hainele pe care ți le-am luat eu de-a lungul timpului? — Le-am donat celor săraci, am răspuns eu prinsă asupra faptului. Îmi pare rău. Lisa era prea obosită ca să-mi țină o predică despre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
axele rutiere principale ale Londrei, ar fi partenerul perfect pentru un taximetrist. S-ar putea testa unul pe celălalt găsind cea mai scurtă rută de la The Angel, Islington până la Theatre Royal, Drury Lane. — O, noi nu ne-am gândit, am mormăit eu. Ceva miroase foarte bine, spuse Ed frecându-și mâinile încântat. Lynn se uită cu suspiciune de la el la mine. Păi, e gata mâncarea. Eu o să plec acum. Nu mă aștepta. Ed luă cuvântul dintr-odată. — Dar de ce nu rămâneți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
Nici nu mă născusem pe atunci, răspunse Danny vesel. Tu câți ani aveai, Maz? Maria îl ignoră. Când apăru o întrebare despre Glenn Miller, Danny o mângâie pe mână încurajator. —Ți-o las ție pe-asta, păpușă. O să-l omor, mormăi ea când el plecă din cameră. Când se întoarse, era o întrebare despre o trupă de Britpop. Noi restul nu eram foarte siguri ce-nsemna termenul respectiv, dar bănuiam că „The Beatles“ nu ar fi fost un răspuns rezonabil. Danny ieși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
niște globuri din bucăți de oglindă și spoturi colorate țipător îndreptate asupra ringului de dans. Abba încercau optimiști să mă convingă că eu eram acea Regină a Dansului, tânără și dulcică, la numai 17 ani. —Trebuie să beau ceva, am mormăit eu. Maria mă duse până la bar și ceru prima băutură care era gratis - o monstruozitate roz, cu o umbreluță de hârtie în vârf și o bucată de ananas din conservă, numită „Kittenz Kooler“. —Nu-ți face griji, am comandat și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
-o, deși aveam mari dubii că Lisa îmi va fi vreodată recunoscătoare pentru asta. — Știi că Phil nu știe că eu și Mark ne-am împăcat, nu? Kieran se frecă pe frunte. —Știu, dar nu înțeleg. Nici nu trebuie, am mormăit eu. L-am lăsat chiorându-se la ziarul pe care-l ținea la doi centimetri de față pentru că-l usturau prea tare ochii ca să-și pună lentilele de contact. Mark a fost ultimul care s-a sculat, douăzeci de minute
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
ce mașină venisem. — Un taxi? zise el șocat. Un taxi condus de altcineva? — Acum vei avea ocazia să vezi cum suferă londonezii de decenii întregi, i-am șoptit. Adulmecă aerul din mașină. —A trecut ceva timp de când a fost curățată, mormăi el. Când taxiul porni izbindu-ne de scaune, înjură sănătos. — Încearcă să ne omoare sau ce? Nu știe că de-abia am ieșit din spital? — Se concentrează asupra destinației, am replicat. Nu contează nimic altceva. Consider că toți șoferii de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
și m-am dus la culcare. Capitolul 17tc " Capitolul 17" M-am trezit cu o răceală urâtă. —Jen, arăți groaznic! Știi că bântuie gripa? Am auzit că Phil, Tally și copiii s-au îmbolnăvit cu toții. —E doar o răceală, am mormăit, ridicându-mă cu greu din pat. —O să-mi treacă. Nu te prosti. Trebuie să stai în pat. Nu ai nici o întâlnire azi, sper? Nu, dar... Sper că nu ai de gând să mai pleci în weekend cu Maria, nu în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
e ceva în neregulă. E vorba de inimă, așa e? — Nu e nimic în neregulă cu mine. Sunt perfect sănătos. Mark se așeză la loc, stânjenit de ieșirea sa. Inmormântarea ne sensibilizase un pic pe amândoi. Îmi pare rău, a mormăit el. —Așa, eu și Lynn ne-am tot gândit ce-o să facem în Spania. V-am urmărit pe voi doi încercând să... știți voi, în legătură cu căsnicia voastră. Era o corvoadă îngrozitoare pentru el să vorbească despre un asemenea subiect cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
lângă mine pe canapea. —Crăciun fericit, Jenny. —Crăciun fericit, Mark. Fără să ne privim unul pe celălalt, am întins mâinile după gustările preferate, fiecare în ordinea preferată, cu o acuratețe de ceasornic. Când ni se loveau mâinile, unul dintre noi mormăia un „scuză-mă“ și celălalt mormăia „cred și eu“. Nu m-a aruncat pe măsuța de cafea Ikea și nici nu a mâncat struguri de pe trupul meu gol ca să-mi demonstreze că dragostea lui pentru mine e la fel de vie și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
Jenny. —Crăciun fericit, Mark. Fără să ne privim unul pe celălalt, am întins mâinile după gustările preferate, fiecare în ordinea preferată, cu o acuratețe de ceasornic. Când ni se loveau mâinile, unul dintre noi mormăia un „scuză-mă“ și celălalt mormăia „cred și eu“. Nu m-a aruncat pe măsuța de cafea Ikea și nici nu a mâncat struguri de pe trupul meu gol ca să-mi demonstreze că dragostea lui pentru mine e la fel de vie și intensă ca pe vremea când aveam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
Pentru dumneata, că ești din neam mare, dar de cei ca mine cui îi pasă, oftă pe gânduri Hartofilax. La sfârșitul întrevederii din cancelaria patriarhiei, discuția fiind condusă discret de stolnicul Cantacuzino, patriarhul ațipind mereu, ca la fiecare deșteptare să mormăie tânguindu-se pe nas ,,Doamne miluiește”, Mihai și Ianache se retraseră în bibliotecă. După câteva minute, în înserarea scurtă, pe poarta patriarhiei ieșeau doi călugări; cel cu barbă căruntă, ceva mai tânăr, avea un mers vioi, chiar grăbit, celălalt mai
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
lor se interpunea ca un zid între ceilalți și valorile lăsate în chezășie. Da, el văzuse multe icoane, multe biserici și, critic privind, icoana aceasta era cu totul obișnuită, dacă nu ar fi asemănarea fecioarelor cu Lavinia. — Mda, știu eu? mormăi Hartofilax. Mihai o privea întrebător pe Lavinia. Ea bătu din palme și le arătă celor doi vizitatori jilțurile din lemn. — Dragă Lavinia, eu aș pleca. Se lasă întunericul. — Unchiule, nu se cuvine. Vei pleca împreună cu oaspetele meu. Apoi, întorcându-se
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]