1,910 matches
-
Curentul”, „Săptămâna culturală”, „Arhivele Olteniei”, „România nouă”, supliment literar, „Universul literar” ș.a., semnând fie cu numele său, fie T. U. sau T. Ulmu. Face parte, în 1924, din comitetul de redacție al revistei craiovene „Flamura”, participând și la conducerea periodicelor „Năzuința” (1926-1929), „Suflet românesc” (1926), „Pleiada” (1927-1928). Figurează, de asemenea, în comitetul de conducere al revistei „Ramuri” (1928-1947) și publică aici numeroase articole. În 1936 devine membru al Societății Scriitorilor Români, fiind numit în același an secretar al Societății Scriitorilor Olteni
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288730_a_290059]
-
Popescu-Telega, hispanista, Craiova, 1943; Din problemele școalei românești, Craiova, 1944; Poetul Ion Pillat (Contribuții critice), Craiova, 1947. Repere bibliografice: Ion Dongorozi, „Viața tragică și românească a lui Eminescu”, R, 1928, 10; Al. Popescu-Telega, „Viața tragică și românească a lui Eminescu”, „Năzuința”, 1928, 2; Șerban Cioculescu, T. Păunescu- Ulmu, ADV, 1928, 22 octombrie; Antologia poeților olteni, îngr. I. C. Popescu-Polyclet, Craiova, 1929, 109-110; Traian Mateescu, Amintiri despre poezia lui T. Păunescu-Ulmu, R, 1936, 2; Metzulescu, Literile, I, 186-188; Const. D. Ionescu, „Problema Eminescu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288730_a_290059]
-
încheie în 1903, și devine învățătoare în comuna Ianca. În 1908 debutează cu poezia La răscruci în „Ramuri”, și editorial în 1921 cu placheta Sub plopi. Colaborează, în primele decenii ale secolului al XX-lea, la „Drum drept”, „Flacăra”, „Luceafărul”, „Năzuința”, „Viața literară”, „Teatrul de mâine” (Iași), „Revista noastră”, iar după război la „Sburătorul”, semnând un timp cu numele real, apoi cu pseudonimele Ada Umbră și - mai rar - Ada din Coștilă. Intimistă, vag simbolistă în expresie, pe alocuri cu ecouri din
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290337_a_291666]
-
pref. edit., București, 1935. Traduceri: C. Suetonius Tranquillus, Viețile celor doisprezece cezari, București, 1958 (în colaborare cu David Popescu); Quintus Curtius Rufus, Viața și faptele lui Alexandru cel Mare, regele Macedoniei, I-II, București, 1970. Repere bibliografice: [Constantin V. Gerota], „Năzuința românească”, 1922, 1; M. D.[Mihail Dragomirescu], Bibliografii critice, „Ordinea”, 1931, 916; S. Gruia, Conferințele „Convorbiri literare”. Gerota despre Caragiale, RP, 1934, 4818. C.P.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287226_a_288555]
-
NĂZUINȚA, revistă apărută la Brașov la 23 iunie și în octombrie 1931, cu subtitlul „Literară, socială, economică”. Într-un moment marcat de o „criză de entuziasm”, coordonatorii revistei își exprimă intenția de a porni la drum „atrași de mirajul tuturor năzuințelor
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288377_a_289706]
-
NĂZUINȚA, revistă apărută la Brașov la 23 iunie și în octombrie 1931, cu subtitlul „Literară, socială, economică”. Într-un moment marcat de o „criză de entuziasm”, coordonatorii revistei își exprimă intenția de a porni la drum „atrași de mirajul tuturor năzuințelor omenești, călăuziți întotdeauna de tainicul spre mai bine” (Pornim la drum). Rubricile obișnuite sunt „Cronica industrială”, „Cronica comercială”, „Cărți”. N. publică versuri semnate de Ecaterina Pitiș, V. Marinaș, I. Al. Bran-Lemeny, Maria Baiulescu și proză de Ecaterina Pitiș. Revista mai
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288377_a_289706]
-
de făurire a societății socialiste multilateral dezvoltate și înaintare a României spre comunism. Partidul Comunist Român își întemeiază întreaga activitate pe învățătura Marxist-leninistă, aplicând-o în mod creator la condițiile și particularitățile specifice țării noastre, slujind cu fidelitate interesele și năzuințele vitale ale poporului. ...Scopul final al partidului este construirea societății fără clase - societatea comunistă.” Și mai departe, în ceea ce privește membrii de partid: ,,...e) să fie exemplu de corectitudine și de conduită în familie și societate, să promoveze cu consecvență principiile echității
Viaţa - o lecţie by Marian Ciornei () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91772_a_93175]
-
și victorii și înfrângeri, generând și respect și teamă. În cartea de față am scris și despre el, despre "grădina lui", frumoasa Cubă, des-pre istoria ei zbuciumată de secole, despre locuitorii săi, albi, negri și mulatri, despre bucuriile, suferințele și năzuințele lor. Am încercat să o fac sine ira et studio, fără mânie și părtinire, cum ne-o cerea acum 2000 de ani Tacit, cu obiectivitate și simțindu-mă dator să nu înclin balanța nici într-o parte, nici în alta
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1571_a_2869]
-
din cea nemțească? Sau poate că și istoria se învață în limba străină ? Atunci [...] ne confundăm și mai adânc în întunericul neștiinței!” Trecutul istoric devenea în concepția Hurmuzăkeștilor o forță morală care stimula mândria națională a bucovinenilor și dădea conținut năzuințelor lor de unitate, dreptate și adevăr. Studiul istoriei îi aducea în mod firesc la concluzia că toți românii, oriunde ar fi, formează un singur popor. Gheorghe Hurmuzaki, în calitate de președinte al “Societății pentru Cultura și Literatura Română în Bucovina” s-a
PESTE VREMI…ISTORIA UNEI GENERATII – PROMOTIA 1952 – by Loredana Puiu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91807_a_93272]
-
în rezolvarea diverselor situații, atât pentru recuperarea și modelarea acestor copii prin stimularea pozitivă, înțelegere, tact, simpatie, cât și pentru părinții lor pe care de asemenea i-am tratat și ajutat indirect. Am plecat întotdeauna de la crezul că numai prin năzuință continuă, printr-o voință de fier, printr-o concepție eroică a vieții, printr-o dispoziție voluntară spre serviciu și spre sacrificiu ne vom împlini datoria de medic și vom face ca omul bolnav să capete deplină încredere în medicul său
Frânturi din viaţa unui medic by Popescu Georgie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1175_a_1888]
-
Vestire, Sf. 40 de Mucenici, Podgoria Copou, Sf. Andrei, Sf. Dimitrie Balș, Sf. Constantin și Elena și Sf. Treime. A susținut opera editorială a Bisericii Ortodoxe Române și a publicat lucrări personale: Mitropolitul Iacob Putneanul, făclier al Ortodoxiei românești, al năzuințelor de unitate națională și de afirmare a culturii române, Mănăstirea Neamț (1978); Sfântul Vasile cel Mare în evlavia credincioșilor ortodocși români; Mitropolitul Dosoftei, ctitor al limbajului liturgic românesc; patru volume de predici și studii, până în 1990, continuate cu Pe treptele
Personalităţi ieşene: omagiu by Ionel Maftei () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91547_a_93092]
-
est tous les arts”, cu alte cuvinte, deși fiecare artă are categoria ei specifică de impresii și un farmec intraductibil, în modul special de manipulare a materiei tinde să treacă în condiția unei alte arte, prin ceea ce germanii numesc Andersstreben, năzuința spre altceva, o înstrăinare parțială de propriile-i limite, nu pentru a-și lua locul una alteia cu adevărat, ci pentru a-și împrumuta reciproc forțe noi. Artele propun o viziune și o înțelegere a lucrurilor care impresionează, fac ca
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea - de la teorie la practică 1 by Carmen Bocăneţ () [Corola-publishinghouse/Memoirs/427_a_1355]
-
Simfonia destinului (al cărei mesaj ar putea fi acesta: cădem doar pentru a învăța cum să ne ridicăm), există posibile analogii. Laitmotivul simfoniei invocate este - după mărturisirea compozitorului - fatuum-ul, forța imanentă, care, atârnând deasupra capului ca sabia lui Damocles, împiedică năzuința de fericire să-și atingă țelul. Laitmotivul din Răscoala, țelul tuturor năzuințelor și totodată piedica în calea fericirii, este pământul. Acel pământ care, dincolo de valea Teleormanului, „se încovoia prelung și lin ca o spinare uriașă de țăran”. „Pământurile” stăpânite de
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea - de la teorie la practică 1 by Carmen Bocăneţ () [Corola-publishinghouse/Memoirs/427_a_1355]
-
a învăța cum să ne ridicăm), există posibile analogii. Laitmotivul simfoniei invocate este - după mărturisirea compozitorului - fatuum-ul, forța imanentă, care, atârnând deasupra capului ca sabia lui Damocles, împiedică năzuința de fericire să-și atingă țelul. Laitmotivul din Răscoala, țelul tuturor năzuințelor și totodată piedica în calea fericirii, este pământul. Acel pământ care, dincolo de valea Teleormanului, „se încovoia prelung și lin ca o spinare uriașă de țăran”. „Pământurile” stăpânite de Popescu-Ciocoiul, colonelul Ștefănescu, Gogu Ionescu, Nadina și familia Iuga, generalul Dadarlat, Ioniță
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea - de la teorie la practică 1 by Carmen Bocăneţ () [Corola-publishinghouse/Memoirs/427_a_1355]
-
ceva desprins de mine - materializat...“ „Eu sunt o fire iremediabil optimistă: am credința că totul trebuie să sfârșească cu bine. Deci piesa mea va fi o comedie, o comedie tristă ca și viața... Tema? - Totul! Iar în centru - dragostea, sau năzuința spre mai bine. Totuna e!“ „Dacă vrei să zugrăvești mai multe personaje în așa fel încât să dai iluzia realității, alege, dintre toate, ora unică în care destinul lor se-ncrucișează, ora care le poate servi drept cheie fiecăruia - un
Castele în Spania: cronică de familie: 1949–1959 by Petre Sirin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1370_a_2888]
-
altceva n-am făcut. Ba 201 1. Singurătate... Singurătate dorită... Singurătate consimțită... Mă las în seama ta! (fr.) da: am luat raționalizatele, coadă lungă, ocupație pasivă, dar totuși o ocupație. Neliniște interioară, gânduri vinovate... Sau nici măcar gânduri, ci mai degrabă năzuințe sub formă de impulsuri. țelul nu mai e atât de limpede ca de-obicei. Tendința de a te bucura tru pește se strecoară înainte și ia proporții neliniștitoare, amenințătoare. Dorința unei tovărășii vesele... De am fi cel puțin doi pe
Castele în Spania: cronică de familie: 1949–1959 by Petre Sirin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1370_a_2888]
-
Am o bună prietenă, o mare poetă, cu vajnice opțiuni politice, care înjură mereu în felul acesta. Îi spun: „Bine, dar tu n-ai organul ne cesar.“ „Nu-i nimic, îmi răspunde ea. Mă descarc.“ Să fie o chestiune freudiană? Năzuința subconștientului feminin spre masculinitate? R.P. O fi, nu știu. Freudianismul injuriei românești, adevărat sau nu, e o temă pe care se pot scrie disertații. Mai ales cu preaplinul de material bibliografic pe care ni-l ține la dispoziție România de
Toamna decanei: convorbiri cu Antoaneta Ralian by Radu Paraschivescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/592_a_1297]
-
cea mai consistentă dintre prozele scurte ale autoarei, i-a fixat într-o bună măsură fizionomia literară. Aflată în fața sfârșitului, protagonista își derulează viața într-un racursi marcat de presiunea stării prezente. Orfană de mamă, izolată, ruptă de realitate, cu năzuințe artistice, ea cunoaște un scurt moment luminos în compania unui tânăr cu care va petrece un timp pictând și conversând despre artă. Momentul devine paradigma unei dorite existențe, pe când căsătoria silită cu un bărbat necunoscut, de cea mai ternă esență
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288039_a_289368]
-
recent, Luceafărului: Luceafărul. Treptele spiritului Hyperionic*. Mai întâi, George Popa face distincția, necesară, între "spațiul strâmt" al omenescului și "spațiul stelar" al Luceafărului, un spațiu "situat în afară de timp și de loc", un spațiu al "absolutului" unde se află ființa supremă. Năzuința pământencei Cătălina către ideal mărturisește "elanul structural al ființei umane către dezmărginire", dorința finitului de a participa la cosmic. Este, de fapt, o încercare de a-și depăși "spațiul condiției umane". De cealaltă parte, Luceafărul, ființă de lumină ("lumina are
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1482_a_2780]
-
poartă discuții (complementare) între Filosoful, Poetul tânăr, O Voce și Marele critic, fiecare întrecându-se pe sine în a evidenția esența creației eminesciene. "El a însemnat în această lume idealul ca realitate poetică afirmă Filosoful. Dragostea și Frumusețea, Țara și năzuințele ei dureroase au ajuns, în opera lui, în totalitatea ființei lui, forma ideală. El a fost și rămâne suprema alcătuire. Versurile lui vor trezi sonorități veșnic nouă, cât va dura limba aceasta". Evocând momentul de la Putna, Tânărul poet (adică imaginea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1482_a_2780]
-
titlu, de un patetism naiv, trimite la caracterul inexorabil al pasiunii, „otravă” de care omul este dependent, în pofida rațiunii, moralei etc. De aici, starea de zbucium și chin, sentimentele contradictorii, oscilând între bucurie și durere, între adorație și acuzare, între năzuința împlinirii și incertitudine. Variațiile pe aceeași temă, în tonalități mai grave sau mai șăgalnice, aduc nuanțări uneori subtile, de finețe, mai cu seamă când poetul privește înapoi „prin pâclele de toamnă”, într-o rememorare calmă, nostalgică. Cu idei elementare despre
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289390_a_290719]
-
în cele din urmă, să se apuce de scormonirea ruinelor Ghighiului și Celeiului, sub care presupune că s-ar găsi monede antice. Lăcomia îi este sporită demențial de pasiunea stârnită de viitoarea cumnată, pe care o vrea pentru el. Ambele năzuințe par a se împlini simultan. Săpând într-un bordei din curte, Constantin găsește o comoară din care țâșnesc flăcări. Acestea se aprind într-un dans fantastic, infernal: scenă antologică. Cumnata, vrăjită și ea de priveliștea aurului pâlpâitor, îi cade în
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287129_a_288458]
-
spui că suntem singuri... Ștefan tace. Daniil tușește, își drege glasul, se pregătește să rostească ceva important, grav, solemn: Ți-am ascultat spovada... Ți-am cântărit cugetul și fapta... Eu judec omul mai mult după cât se străduiește să-și împlinească năzuința, decât după ce reușește să făptuiască. Nu stă în puterea omului să poruncească Destinului... Dar stă în puterea lui să i se împotrivească! Ai rătăcit veacul; sunt gânduri și vise ce aparțin veacurilor viitoare... Veacul nostru întunecat nu îngăduie ridicarea capului
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
sucursale „oriunde va fi nevoie” și caută îndeplinirea scopului prin: organizarea membrilor prin specializări profesionale; înființarea de oficii gratuite pentru procurarea de lucru, înființarea de cooperative de consum, producție, credit; înființarea de ospătării muncitorești și căminuri pentru ucenici”. Pentru „sprijinirea năzuinței privitoare la colonizarea Palestinei cu muncitori evrei”, societatea „Poale Zion organizează ținerea de conferințe, prelegeri, înființarea de cursuri profesionale cu ateliere de lucru, biblioteci și săli de lectură, serbări, expoziții, încurajarea sportului. Susținerea financiară era asigurată prin taxa de înscriere
COMUNITATEA EVREILOR DIN DOROHOI by LIDIA BAROI () [Corola-publishinghouse/Memoirs/659_a_1117]
-
că va păși fără șovăire la o cât mai grabnică îndreptara a stărilor de lucruri din țară și totdată, că va depoliticiza viața administrativă și gospodărească a statului, va alcătui schimbările constituționale care să corespundă nevoilor noi ale țării și năzuințelor de astăzi ale unei Românii ce trebuie să se întărească”; suveranul făcea precizarea că a pășit pe noua cale „cu toată energia și convingerea, mânat de dragostea fără margini pentru țara pe care am fost chemat s-o cârmuiesc și
COMUNITATEA EVREILOR DIN DOROHOI by LIDIA BAROI () [Corola-publishinghouse/Memoirs/659_a_1117]